Oké, dit verhaal gaat over Twilight, maar niet over Bella, Edward of Jacob, maar over een minder bekend iemand =).
Tijd: vier jaar na Breaking Dawn. Proloog is twee jaar na Breaking Dawn.
Verhaallijn in grote lijnen: de jongere zus van Charlie Swan komt terug naar Forks, na de dood van haar man in LA, samen met haar zeventienjarige dochter. En ja, de rest zullen jullie zelf moeten lezen =)
Proloog
'Vergeet vooral niet om naar Rebecca te bellen, schat.' Rachel grabbelde de autosleutels uit de schaal. 'En
zeg dat ze zo snel mogelijk vliegtuigtickets bestelt. Hoe eerder ze hier is, hoe beter.' Ze hees haar
bomvolle tas wat hoger op haar schouder.
'Zal ik doen,' antwoordde ik glimlachend. Ze was zo'n ongeduldig, lief knap meisje. Helemaal
perfect. Lang zwart haar, grote bruine ogen en een lieve lach. Niet te geloven dat ze binnen een maand
de mijne zou worden.
'Tot straks, schat. Hou van je.' Een lichte kus op mijn lippen en ze was weg.
'Ik ook van jou. Rij voorzichtig!' riep ik haar achterna voordat de deur achter haar in het slot viel.
Ik nam een kop koffie, en zocht het nummer op van Rebecca, Rachels zus.
De trouw was binnen een maand en Rachel amuseerde zich te pletter met bloemen kiezen, de
gastenlijst opstellen en nog meer van die dingen. Gisteren waren we voor de ringen gaan kijken. Vroeger
zou ik hebben gegruwd bij het idee om urenlang dezelfde ringen te vergelijken met elkaar, maar Rachel
had het leuk gevonden. En ik was gelukkig als zij gelukkig was.
Nadat Rebecca me had verzekerd dat de vliegtuigtickets besteld waren, begon ik de vaatwasser
te vullen en een beetje de keuken op te ruimen, zodat Rachel het niet hoefde te doen als ze thuiskwam
van werk. Daarna had ik nog alle tijd van de wereld om naar het baseball te kijken.
De bel ging toen de Red Sox met vier punten voor stonden. Een snelle blik op de klok vertelde me
dat het kwart over elf was. Waarschijnlijk had Rachel een of ander papier vergeten. Ik zette de TV stiller
en opende de deur.
Charlie stond in de deuropening, de sheriff. Verbaasd vroeg ik me af wat hij hier deed. Hij was
de beste vriend van Billy. Misschien wou Rachel ook dat hij ook op de trouw aanwezig zou zijn.
Vrouwen hadden soms van die rare ideeën. Maar toen zag ik zijn gezichtsuitdrukking. Hij nam zijn pet af
en ik begon te beseffen dat hij hier niet was vanwege zijn werk.
'Paul, ik heb heel erg slecht nieuws. Mag ik misschien even binnenkomen?' Zonder een woord te
zeggen zette ik een stap achteruit.
Ik voelde me leeg. Ik voelde niets meer. Niet de warmte van de kop koffie die Charlie me in mijn handen
had geduwd, niet de wind die waaide door het open raam. Alsof het bestaan waarom ik leefde, weg was.
Wat ook zo was.
Charlie legde een hand op mijn schouder, maar het deed me niets. Ik kon niet denken, niets zeggen, niets.
'Het spijt me Paul,' fluisterde hij, zijn stem dik.
Ik kon alleen maar staren, niet nadenken. Alles was zwart in mijn hoofd, zoals de koffie die ik voor
me zag. Ik had niets meer. En er was niemand meer die dat kon veranderen.
Ik was negentien, en mijn leven was voorbij.
Life After You (OC/Twilight
Oeh, ik ben benieuwd! 
Zolang je Emmett er maar voor in laat komen straks, ben ik helemaal blij xD
Paul is ook wel leuk, trouwens xD Veel beter dan dat je Rosalie had gekozen ofzo..
Maar ik vind het niet zo heel fijn lezen dat die enters er zovaak zijn, maar dat kan ook aan mij liggen.
Hoewel een brok tekst ook helemaal niet fijn te lezen is ^^
Zolang je Emmett er maar voor in laat komen straks, ben ik helemaal blij xD
Paul is ook wel leuk, trouwens xD Veel beter dan dat je Rosalie had gekozen ofzo..
Maar ik vind het niet zo heel fijn lezen dat die enters er zovaak zijn, maar dat kan ook aan mij liggen.
Hoewel een brok tekst ook helemaal niet fijn te lezen is ^^
Verder! Zoals hierboven al gezegd is, kan je beter iets minder op enter drukken, het leest nogal vreemd.Is Paul ingeprint op Rebecca?
Wie is Rebecca?
Xxx
De tijd vliegt als je de wekker in de lucht gooit : )