Met deze stelling ben ik het zelf absoluut niet eens. Een discussie over dit onderwerp op een ander forum bracht mij op het idee om het hier ook te plaatsen. Ik weet dat dit een lange post is, maar ik dacht dat het wel een goed punt was om een discussie op te starten.
Persoon A
Persoon BIk vind dat een kind altijd zijn vader en moeder moet kennen. Het kan best worden opgevoed door een homostel (of ander heterostel), maar het is altijd beter dat het wordt opgevoed door de eigen vader en moeder. Dan krijg je toch de opvoeding uit de eigen genen. Een kind met gescheiden ouders zal altijd minder goed worden opgevoed dan een kind met de echte ouders...
Persoon AExcuse me?!
Als ik nu vals en gemeen wordt, heb je dat echt over jezelf heen geroepen. Als je deze opmerking zou plaatsen en ik zou naast je staan, dan zou ik je zo hard slaan en vervloeken dat je je mond niet eens meer open zou durven te doen.
Mijn ouders zijn al jaren gescheiden en mijn moeder heeft mij beter opgevoed, dan dat mijn beide ouders samen hadden kunnen doen. Als mjin ouders bij elkaar waren gebleven, dan was ik echt niet zo goed opgevoed als ik nu ben. En ik ben heel realistisch hierin, één ouder kan een kind perfect opvoeden, zoals het hoort, zonder dat het wat mist. Of het nou gaat om gescheiden ouders, ouders waarvan een van de twee is overleden of een stel waarbij beide ouders van hetzelfde geslacht zijn. Er zijn honderden gezinnen, waarin de ouders een vrouw en man zijn, maar waarbij de opvoeding van kinderen echt mist. Ik ken genoeg gezinnen waarin de kinderen gewoon niet opgevoed zijn en wel een moeder en een vader hebben. En ik ken genoeg kinderen waarvan de ouders gescheiden zijn, maar de moeder of vader het perfect heeft gedaan en alles aan zijn kind heeft geleerd wat het hoort te weten.
Je opmerking is gewoon echt belachelijk. Je hebt echt werkelijk, geen idee waar je het nu over hebt. Je generaliseert een hele groep mensen zonder kennis te hebben van wat dan ook. Natuurlijk zijn er gezinnen met een single-parent waar het niet goed gaat. Maar daar tegenover staan genoeg gezinnen met twee ouders, waar het helemaal verkeerd gaat. Je gaat er nu zelfs vanuit dat er dus in een gezin, waar de ene een zwaar alcoholverslaafde is en de ander niet, dat het kind perfect wordt opgevoed. Het spijt me, maar dat slaat nergens op.
Het is denk ook wel duidelijk dat ik van mening ben dat het ouderschap niet alleen vrouw&man is. Want als een single-parent het alleen kan, dan kan bijv. een homostel de opvoeding ook aan.
Persoon BIk ben zelf kind van gescheiden ouders en ik weet dat dat heel veel complicaties oplevert. Het heen-en-weer reizen en dat je ineens 4 ouders hebt! het is echt beter als je gewoon je 2 ouders hebt. Tuurlijk is het niet goed als die steeds ruzieën en naar tegen elkaar doen. Maar als de opvoeding goed is zal het toch beter zijn om het kind bij de natuurlijke ouders te laten blijven. Een kind moet ook altijd zijn vader en moeder kennen en het is dan heel vervelend voor het kind als die daar dan niet bij kan wonen en leven en alleen om het weekend daar heen te gaan. Ik weet heel goed waar ik het over heb. Ik vind niet dat jij die conclusie zomaar mag trekken.
Opvoeding hoort bij de ouders thuis dus die moeten dat ook doen!! Dat is het beste voor het kind, want die wil gewoon de echte vader en moeder kennen. Diep in je hart wil iedereen dat!!! En daarom vind ik dat het ook zo moet. Dat is nou eenmaal de natuur...
Persoon C:Fijn voor je, maar blijkbaar begrijp jij dan niet dat omdat jij iets vind, dat het beledigend is voor anderen om plat neer te zetten, "een kind met gescheiden ouders zal altijd minder goed worden opgevoed". Ik vind dat ik wel de conclusie mag trekken dat jij blijkbaar geen weet hebt van waar jij hebt over hebt, want elk gezin is anders en elk kind is anders. Elk kind gaat er anders mee om.
Ik vond het helemaal niet vervelend en 'diep in mijn hart' ben ik zó blij dat mijn ouders gescheiden zijn. En met mij, zijn er nog honderden andere kinderen die er hetzelfde over denken. 'Diep in je hart', is een belachelijke en idiote opmerking die meestal wordt gebruikt als er geen andere woorden meer zijn om te zeggen. Diep in je hart weet je dat je van hem houd, diep in je hart weet je dat je verkeerd bent. Het is een opmerking die gebruikt als laatste redmiddel bij onderwerpen. Ik weet niet 'diep in mjin hart' dat ik van mijn vader hou. Ik heb altijd geweten dat ik van mijn vader hou. Ik heb altijd geweten, dat de opvoeding niet goed was gegaan als mijn ouders bij elkaar waren gebleven en niet 'diep in mijn hart'. Dus generaliseer mij of anderen niet met 'diep in je hart wil iedereen dat'.
En als de opvoeding goed is, dan is die niet beter als je bij je beide ouders bent. Het is niet vervelend als een kind niet bij beide ouders kan wonen, ik heb er geen enkele moeite mee gehad en ik ben niet de enige. Zoals ik al zei, je generaliseert mensen terwijl je, duidelijk, niet weet hoe het in werking gaat. Je baseert het op je eigen ervaring, prima. Maar overduidelijk is mijn ervaring een stuk anders, maar je wilt blijkbaar niet eens geloven in een andere ervaring. En voordat je roept dat ik alleen via mijn ervaring kijk, ik ken genoeg single-parents en hun kinderen en ik heb de kans gehad om de totaal andere manier te zien van een scheiding.
En even tussendoor, ik heb geen 4 ouders, ik heb altijd maar 2 ouders gehad totdat ik 16 was. Want mijn moeder had geen relatie en toen mijn vader in die tijd een vriendin had, zag ik haar echt niet als mama2. Want niemand kan je ouders vervangen. Dat doet mijn huidige stiefmoeder niet en dat doet mijn stiefvader ook niet. Dus ik val in je categorie: 'het is beter als je twee ouders hebt.'
De natuur is twisted en een onderwerp waarvan de mens nog helemaal niets begrijpt. Dus 'dat is nou eenmaal de natuur' is gebaseerd op iets waar we niets vanaf weten, waarin dus nog alles kan. En de 'natuur' heeft ons de keuze gekregen om te kiezen, ze heeft ons de kans gegeven om ons te ontwikkelen en daarbij ons de kans gegeven om via een draagmoeder een ander gezin een kind te gunnen. Dus de natuur, gunt ons wel dat er single-parents zijn of homostellen.
Persoon A:Maak je niet de fout door jouw situatie te ver door te trekken na alle situaties? Dat het voor jou geld hoeft niet te betekenen dat het voor iedereen geld. Je laatste opmerking snap ik ook niet echt, er is volgens mij geen biologisch bewijs dat opvoeding beter is door twee personen van verschillend geslacht. En wat versta je onder "natuurlijk"? In de natuur komen ook ongewone opvoedsituaties voor, zoals een konijn dat opgevoed wordt door een hond.
Ik denk dat kinderen vooral baat hebben bij een warme omgeving waar ze zich thuis voelen. Of dat nu 2 natuurlijke ouders zijn, adoptieouders (al dan niet een homostel), of gescheiden ouders. Er zijn denk ik zat situaties waarin gescheiden ouders misschien niet met elkaar kunnen leven, maar alsnog een kind goed kunnen opvoeden.
Ik:Ik heb het niet over de opvoeding, die zal prima zijn. De liefde van de biologiscche vader en moeder zal nooit zo sterk zijn als de liefde van een stiefvader/moeder. Ik vind het heel leuk dat ik mijn eigen ervaring te veel algemeniseer, maar dat doen jullie toch ook door te zeggen dat ik het mis heb? Jullie baseren dat ook op eigen ervaringen... Mijn ervaring en gedachte is dat de biologische/natuurlijke ouders het beste is om mee op te groeien, als ze je goed op kunnen voeden. Een ind zou ook het recht moeten hebben om daardoor te worden opgevoed. Dat is misschien een hele oude gedachte, maar zo denk ik er nou eenmaal over. Deal with it!
Mijn eigen ouders zijn nog bij elkaar. Al 20 jaar gelukkig getrouwd. Maar als het komt tot mij opvoeden... Daar hebben ze in gefaald. En ik weet zeker dat als mijn ouders uit elkaar waren gegaan (of niet eens uit elkaar, maar in aparte huizen hadden gewoond) en ik bij mijn vader had gewoond, er niks aan de hand was. Maar ik kan gewoon niet met mijn moeder in een huis wonen en zij niet met mij. Mijn ouders hebben toen voor elkaar gekozen en ik ging, blij, op mijn 16e uit huis.
Nu heb ik een vriend met twee kinderen. Een van 7 en een van 9. Hij was er inderdaad erg vroeg bij met kinderen. Maar, en dit mag ik eigenlijk niet zeggen, maar ik doe het toch, die kinderen hebben geen goed leven bij hun moeder. Hun moeder is een hele lieve vrouw, houd ontzettend veel van haar kinderen, maar weet niet wat kinderen nodig hebben in hun opvoeding omdat zij nooit een echte moeder heeft gehad. Kan ze niks aan doen, maar ze neemt van niemand iets aan als het over haar kinderen gaat. Wat er op neerkomt dat die kinderen een keer per week douchen, dagen achter elkaar dezelfde onderbroek aan hebben, ze worden geslagen als ze per ongeluk lijm in hun broek smeren of vergeten zijn hun was in de wasmand te doen. Dit allemaal, omdat hen dat nooit geleerd is. Er is hen verteld dat dat soort dingen moeten, maar het is hen nooit voor gedaan en ze worden er nooit een keer aan herinnerd voordat mama boos word.
Op basis van mijn persoonlijke ervaringen (die dus stammen uit twee totaal verschillende situaties) vind ik dus dat niet-biologische ouders ook goed, of zelfs beter, voor een kind kunnen zorgen.
En jij zegt dat het misschien een hele oude gedachte is, maar dat zal je vies tegenvallen. Er zijn tijden, landen en plaatsen waarop homoseksualiteit normaal was. Geaccepteerd werd. Of dat zo ver gaat dat kinderen in een homoseksuele relatie werden geaccepteerd weet ik niet, maar ik denk eigenlijk van wel. Vroeger hadden mensen zelfs incestueuze relaties en ondanks dat niet iedereen het er mee eens was, werd het geaccepteerd en getolereerd.
Jouw mening is dus erg nieuw. Het is nog niet zo lang geleden dat een of ander mannetje ergens heeft geroepen dat homoseksuele relaties vies zijn en niet geaccepteerd mogen worden. Dat soort dingen houd je niet tegen. En ik vind het echt heel erg, ik heb er geen woorden voor hoe erg, dat jouw woorden in mijn ogen neerkomen op de volgende:
Als je homo/bi/lesbisch bent, mag je geen kinderen krijgen met een partner van hetzelfde geslacht.
Alsof het een keuze is. Je bent homo. Je bent bi. Je bent lesbisch. Daar kies je niet voor. Waar je wel voor kiest, is voor kinderen. En zeker als je homo, bi of lesbisch bent, denk je daar ontzettend goed over na. Er gaan jaren overheen voordat je aan je eerste kind toe bent. Er worden zelfs onderzoeken naar je gedaan als je wilt adopteren. De kinderbescherming en nog veel meer invloedrijkere instanties keurt een gezin dat wil adopteren. Dus zeg nou zelf, dan moeten die twee mannen of die twee vrouwen toch echt wel goed voor een kind kunnen zorgen, of niet?
En misschien willen ze inderdaad ooit hun biologische ouders zien. Maar wat maakt dat uit? Dan zoeken ze die toch op? En dan krijgen ze te horen waarom ze zijn geadopteerd, en dan gaan ze weer lekker terug naar de twee mannen of twee vrouwen die hen zo goed en liefdevol hebben opgevoed. Waar ze na al die jaren van zijn gaan houden.
), maar dat je hier wel neerzet dat er over te discussiëren valt 
