"Schat, kom je naar beneden? Het ontbijt staat klaar''.
'' Ja, ja, ik ben bijna klaar'', was mijn antwoord. Nadat ik mijn scheermes nog een aantal
keren over mijn gezicht haalde, schoof ik aan tafel. Deze was rijkelijk gevuld.
Spontaan begon ik mijn vrouw te observeren: hoe ze liep, keek, praatte en glimlachte.
Het deed wat met mij, maar toch ontbrak er iets. Het juiste etiket was daarentegen wel aanwezig.
Dit alles deed mij terugdenken aan mijn studententijd. Aan die mooie zonnige septemberdag in de kantine. Hoewel al vele jaren voorbij zijn gevlogen, blijft die periode gegrift staan in mijn herinnering.
Ze kwam binnen en het was overduidelijk raak voor mij. Zij en ik. Voor de rest was de kantine helemaal leeg. We keken elkaar wat aan en daar bleef het die eerste dag dan ook bij. De dagen daarop nam de spanning wederzijds toe en hoewel er onderling geen woord was uitgewisseld, kan ik met zekerheid zeggen dat er voor mij sprake was van liefde op het hoogste niveau. De manier hoe ze liep, keek, praatte en glimlachte: zij was compleet.
De goede band met mijn vader zorgde ervoor dat ik over mijn platonische liefde begon te vertellen. "Begin daar niet aan, zoon. Dat wordt niks. Zij is anders dan ons''. De nodige steun die ik had verwacht om de stap te kunnen zetten, werd daarmee teniet gedaan.
Haar laatste dag voor mij speelde zich weer af in de kantine. Weer alleen zij en ik. Het was net na Oud & Nieuw. Dit keer kwam ze pal naast mij zitten en ook dit keer hadden we geen woord uitgewisseld. Dat was ook niet nodig, onze ogen spraken boekdelen. Woorden waren niet nodig om de liefde te herkennen. Ze stond op en gaf mij een hand: ''De beste wensen nog''. ''Ja, jij ook''. Wat een warmte, wat een gevoel ging er door mij heen. Echt onbeschrijfelijk. Ze liep de kantine uit en draaide zich nog een keer om, om mij nog een blik te gunnen. Daarna heb ik haar nooit meer gezien.
''Je lijkt wat afwezig vandaag''. "Nee joh, het gaat wel, heb een zwaar week gehad op het werk'', zei ik tegen mijn vrouw.
De manier hoe ze liep, keek, praatte en glimlachte. Toch niet helemaal compleet. Het juiste etiket op haar voorhoofd ontbrak namelijk.
De liefde en nationaliteiten
Hey Vedat (leuke naam trouwens),
Leuk verhaal joh. Weer eens wat anders. Dus hij is getrouwd maar is niet happy. En dat betekent dat hij gaat scheiden? Hoop het niet voor hem. Zo heel erg sneu zijn vaar zijn vrouw.
Jenna
Leuk verhaal joh. Weer eens wat anders. Dus hij is getrouwd maar is niet happy. En dat betekent dat hij gaat scheiden? Hoop het niet voor hem. Zo heel erg sneu zijn vaar zijn vrouw.
Jenna
Een vriend is iemand die het lied van je hart kent, en het opnieuw kan zingen als jij het vergeten bent....
Ehmm nu we het toch over de boodschap van het verhaak hebben. Is het dat je bloij moet zijn met wat je hebt of da je je hart moet volgen. Tenmninste dat is wat ik heb gesnapt. Ik weet niet of het klopt maar als het klopt dan vind ik dat het duidelijk is overgekomen, Ik vraag me af wanneer ga je weer verder met schrijven of was dat het
XxxJenna
XxxJenna
Een vriend is iemand die het lied van je hart kent, en het opnieuw kan zingen als jij het vergeten bent....
Haha egt dom van me. Ik heel moeilijk denken. Het staat gewoon in je tittel. Sorry. Maar ja ik vond het zowiezo een mooi verhaal. 
Een vriend is iemand die het lied van je hart kent, en het opnieuw kan zingen als jij het vergeten bent....