Twee meiden Mereel en Anne maken een plan omdat een mee wilt met de ander. Dit omdat Mereel straks een kinderdisco heeft bij de speeltuingroep waar ze nu mee is die nu in de indoor speelstad zijn. Anne haar hartsvriendin is met een kinderfeestje hier, maar die is volgens haar saai en stom. En eigenlijk is ze wel jaloers op Mereel en daarom wilt ze graag met Mereel mee.
Anne 'ik vind het niet meer leuk hier, wil met jouw mee'
Mereel 'kan niet, ben met de speeltuingroep en mijn stomme zusje waar ik op moet passen en trouwens we hebben allemaal deze naamkaartjes die jij niet hebt'
Anne 'maar jij hebt straks een kinderdisco en ik moet hier blijven bij dat stomme verjaardagsfeestje'
Mereel 'ik heb een idee, als jij nu in plaats gaat van mijn zusje'
Anne 'De begeleidsters weten nog toch wie wie is en ze hebben lijsten met foto's en kenmerken van de kinderen en kleding net als vorige keer'
Mereel 'je kan toch mijn zusjes jas aan doen, en ze hebt een sjaal en must. Als je die op en om doet dan lijkt je wel op mijn zus. Van ver af dan en je bent kleiner dan mij'
Anne 'oja natuurlijk, dat is echt smerig om dat te doen, vooral een sjaal of muts van iemand anders'
Mereel 'je durft gewoon niet om het te doen, en je kent mijn zusje toch'
Anne 'echt wel, als ik het durf en het doe krijg ik jouw prinsesen stickers'
Mereel 'okee wacht hier maar even dan ga ik naar mijn zusje voor haar naamkaart'
Later komt Mereel terug met een naamkaartje en een trui.
Anne 'hoe kom je nu aan je zusjes naamkaart'
Mereel 'mijn zusje gelooft echt alles dat stomme kind, heb gezegd dat ze een sticker zal krijgen om straks een ijsje te halen en ze is gek van stickers. Dan geeft mij haar trui om in haar rugzak te doen'
Anne 'echt een stomme en domme zus heb je'
Mereel 'hahahaha, nou kom op dan gaan we naar de jassen, want volgens mij gaat de groep zo weg'
Anne 'is dit je zusjes jas, moet ik deze aan? Het is echt nog een babyjasje en stomme kleuren'
Mereel 'ja hallo mijn zusje is pas 6 jaar en hier heb je haar trui, sjaal, muts en rugzak'
Anne 'tjonge die trui zit wel krap, help eens met mijn hoofd'
Mereel 'je past hem wel en staat je goed Sabine'
Anne 'Sabine, o hahahaha je zusje'
Mereel trekt dan de jas aan van Sabine, natuurlijk veel te klein want Sabine is 6 jaar en Anne is iets ouder dan 7 jaar.
Anne 'het lukt me niet om je zusjes jas aan te doen, die is veel te klein'
Mereel 'wat nu straks hebben ze het in gaten of zien ze ons'
Anne 'is er geen jas die lijkt op je zusje met een maatje groter'
Mereel 'kom dan gaan we kijken bij de jashaken, er zal vast een jas zijn die lijkt op mijn zusjes jas'
Beide meiden doorzoeken de jassen bij de openbare gaderobe.
Mereel 'hier heb ik een jas voor je, maatje groter en bijna hetzelfde als me zusjes jas'
Anne 'waar heb je die nu weer vandaan'
Mereel 'o van die kinderwagen daar gestolen en heb mijn zusjes jas er voor in de plaats gelegd'
Anne 'ben je gek, die ouders gaan zo weg met hun kind en als die ontdekken dat ik hun dochters jas heb. En trouwens je hebt vergeten de sjaal van dat meisje uit de jas te halen'
Mereel 'geef die sjaal maar hier'
Mereel loopt naar de ouders van het meisje waarvan ze de jas hebt gepakt. Ze zegt dat hun dochters sjaal op de grond lag. De ouders bedanken Mereel en geven deze aan hun dochter om deze om te doen. Het een meisje pakt daarna zonder twijfel Mereel haar zusjes jas en trekt deze aan. Ze lijkt de jas te passen ondanks dat deze wat kleiner is, dan loopt ze met haar ouders en broertje naar uitgang mogelijk naar huis.
Anne 'wat een dom kind zeg dat ze niet eens haar eigen jas herkend en dan die ouders, net als je zusje dom'
Mereel 'Zullen we opschieten voordat we ondekt worden. Mijn zusjes schoenen zal je niet passen, die zijn haar al te klein' Anne 'ja ja rustig aan, de jas wil niet dicht. En ik pak wel een paar schoenen van een ander kindje met mijn maat. Echt wat een geur en smerigheid komt er van deze jas, Weet je hoe dit kindje heet, Afra. Wie heet nu Afra! Hoe heeft je zus haar sjaal om'
Mereel 'opschieten en maak niet hoe de sjaal zit, als je maar op Sabine lijkt'
Anne 'weet je wel hoe is om een te vreemde jasje aan te moeten trekken help me dan met de sjaal en rits grote zus'
Mereel 'hahahaha grote zus, natuurlijk kleine Sabrina je grote zus zal je wel weer helpen'
Mereel 'ga even heel snel met je rug naar de deur staan'
Anne 'hoezo dat, help me liever'
Mereel 'de moeder van Elke komt er namelijk aan
Elke is het meisje die haar verjaardag vierd in de indoor speeltuin, Anne is bij haar verjaardagsgroepje waar ze juist geen zin heeft.
Anne 'o nee he, ze zoekt me zekers omdat we wat gaan drinken. Als ze mij zo ziet ben ik echt de pienuit en huisarrest' Mereel 'blijf zo maar staan en sta niet zo te trillen, het lukt vast wel. Ik doe net als of ik je help met de rits dicht te doen.
Moeder 'hallo Mereel en Sabine, jullie ook hier. Heb je misschien toevallig Anne gezien'
Mereel 'we zijn hier met de speeltuingroep. We Hebben Anne wel even gezien volgens mij is ze naar de grote glijbaan. gelopen'
Moeder 'komen jullie morgen ook op Elke haar verjaardag met jullie ouders'
Mereel 'moeten we aan mama vragen als we thuis zijn, maar ze had het er wel over'
Moeder 'okee, nou de groeten aan je ouders, doei Mereel en Sabine'
Mereel 'zal ik doen'
De moeder 'ik zocht Anne om wat te gaan drinken en eten in het restaurant, natuurlijk nergens te vinden. Dan zie ik Mereel en haar zusje Sabine staan. Als ik even met haar praat is haar zusje een beetje stil, maar het is altijd al een verlegen kind geweest en geef er geen aandacht aan. Ik vraag of ze Anne hebben gezien en ze wijst naar de grote glijbaan. Nou laat haar wel omroepen, als ze niet reageert dan maar niet moet ze zelf maar weten. Ze zal vast hier nog zijn, zo oud en wijs is ze wel.
Mereel 'dat scheelde weinig'
Anne 'die moeder is een beetje blindt volgens mij hahaha
Begeleidster 'meiden van Gooi, Mereel en Sabine. als jullie klaar zijn met babbelen en de jassen aandoen ga je bij daar bij begeleidster Vicky staan'
Mereel 'mijn zusje krijgt haar jas niet dicht'
Begeleidster 'ben jij je tong verloren Sabina dat je zus het moet vragen voor?'
Anne (Sabine) 'nee'
Begeleidster 'draai je om en laat mij kijken anders duurt het veel te lang'
Anne draait om naar de begeleidster en staat oog in oog met haar als ze gebukt helpt de jas dicht te doen.
Hoe zal dit verders aflopen? Zal Anne ontmaskerd worden als een van begeleidster merkt dat Anne niet Sabine is, voordat ze de speelstad heeft verlaten of zal ze haar avontuur met vriendin Mereel verder kunnen brengen. En hoe zit het met de echte Sabine, zal zich niet afvragen waar haar zus blijft of waarom ze niemand meer van de groep ziet? En de moeder van Elke, die het verjaardags had georganiseerd voor dochter Elke zal ze Anne niet missen als ze toch niet komt opdagen?
Tweede deel komt snel
Weglopen met een plan
Ik heb verhaal her geschreven voor betere leesbaarheid. Hopelijk is deze nu een stuk verbetert.
Twee meiden Merel en Anne maken een plan omdat een mee wilt met de ander. Dit omdat Merel straks een kinderdisco heeft. De disco heeft ze bij een speeltuingroep waarmee ze nu in de speeltuin is. Anne is jaloers want zij is hier met een stom kinderfeestje. Anne zegt dat ze graag met haar hartsvriendin mee wilt. Maar beide meiden weten dat het onmogelijk is dat Anne mee kan gaan. Want de speeltuingroep heeft veel maatregelen om te voor komen dat een verkeerd kindje mee teruggaat. De Identiteitskaartjes zijn met foto dus misbruiken kan niet. Anne blijft zeuren dat ze niet meer naar het feestje wil. Merel stuurt haar zusje waar op ze past naar een ballenbak.
Als haar zusje weg is bedenkt Merel een plan dat Anne mee gaat als haar zusje. Anne schudt nee en dat het nooit zal lukken. Hoe krijgt ze de identiteitskaart van het zusje van Merel. En ze lijkt helemaal niet op de foto! Merel zegt dan dat Anne haar zusjes jas aan kan doen. En dat ze een sjaal en muts heeft omdat ze verkouden is. Als Anne de jas aan doet, muts op en sjaal dan lijkt ze wel een beetje op haar zusje. Anne denkt na en zegt dat ze wel kleiner is dan haar vriendin. Ze is klein voor haar leeftijd wat nu wel goed uitkomt.
Maar Anne vindt het niks om een jas aan te doen van een ander kind. Merel zegt tegen Anne dat ze niet durft. Daarna begint ze te kakelen. Anne begint gelijk dat ze het wel durft. Maar dan krijgt ze de prinsessen stickers van Merel. Beide meiden schudden de handen.
Merel zegt tegen Anne dat ze zo terug is. Ze moet naar haar zusje voor haar naamkaart. Als ze terugkomt, heeft ze deze in haar handen. Anne vraagt natuurlijk hoe ze er aan komt. Merel vertelt dat haar zusje een dom kind is. Tegen haar zusje vertelde Merel dat ze een ijsje krijgt als ze haar naamkaart zal inleveren bij de leiding. Natuurlijk zal haar grote zus dat wel regelen. Het zusje van Merel gelooft haar grote zus en geeft haar naamkaart en trui. Deze moet in de tas omdat ze het warm heeft.
Anne lacht om het feit dat Merel echt een dom zusje heeft. Dan trekt ze de trui aan maar deze is natuurlijk te klein. Merel trekt de trui hardhandig naar beneden om het hoofd van Anne door het hoofdgat van de trui te krijgen. Daarna lacht ze en zegt dat het haar goed staat met naam van haar zusje. Beide meiden lachen. Als de meiden bij de groep zijn pakt Merel de jas van haar zusje. Maar als Anne deze aandoet is de jas veel te klein. Het zusje van Merel is 5 jaar en Anne is bijna 7 jaar.
Beide meiden moeten snel bedenken wat ze nu moeten doen. Want er ligt geen vergelijkbare grotere jas bij de groep. Anne zegt dat ze maar moeten gaan kijken bij de openbare kledinghaken. Beide meiden zoeken en al snel vinden ze een jas. Deze is bijna hetzelfde al die van Merel haar zusje. Anne trekt deze aan en het past. De jas van Merel haar zusje hangen ze ervoor in de plaats.
Dan als Anne net de jas wil uitdoen horen ze de leiding de kinderen bij elkaar roepen. Beide meiden lopen naar de groep. Merel wijst de spullen aan van haar zusje. Ze moet nu zelf haar zusje zien te overtuigen dat ze nog even moet wachten op het ijsje. Ze moet ook van haar en de leiding hier blijven spelen anders raakt ze haar kwijt. Het zusje knikt ja en gaat verder met spelen in de ballenbak.
Ondertussen heeft Anne de schoenen van Sabine, het zusje van Merel omgewisseld voor een maatje groter bij de openbare kledinghaken. Dan doet ze sjaal om en de must op van Sabine. Anne vindt het geen fijn gevoel want het is gewoon smerig om zoiets te doen. Maar als ze mee wilt moet ze toch door de zure appel heen bijten. Ook doet ze de naamkaart om van Sabine. Als Merel weer terug is kijkt ze naar Anne. Ze schiet bijna in de lach. Dan trekt ze haar eigen schoenen en jas aan.
Dan opeens geeft Merel haar vriendin een por in haar zij. Anne schrikt en vraagt wat dit weer nu te betekenen heeft. Merel wijst naar een mevrouw. Het is de moeder van Elie waar Anne het kinderfeestje heeft. Anne bedenkt natuurlijk dat ze al lang weg is dat ze haar zullen gaan zoeken. Misschien wel voor wat drinken en eten. Merel zegt tegen dat ze snel met haar rug naar de moeder moet staan. Ze zal net als of ze haar zusje helpt haar rits dicht te doen. Anne staat te trillen als of het min twintig is. Ze weet dat als ze ontdekt word ze huisarrest en stevig woord van haar ouders zal krijgen.
Als de moeder bij de meiden is kijkt ze even naar de twee. Maar zegt dan dat het toevallig dat ze elkaar hier zien en groet Merel en wat ze denkt Sabine. Ze vraagt of beide meiden misschien Anne hebben gezien. Merel doet het woord en wijs naar de grote glijbaan. De moeder kijkt naar de rug van Anne en vraagt aan haar of het met haar goed is. Elke spreekt maar en zegt dat haar zusje beetje haar stem kwijt is. De moeder lijkt het te geloven en wenst Anne beterschap en zegt dan tot ziens tegen beide meiden.
Anne en Merel lopen naar de groep en blijven staan bij de andere kinderen. Een leidster spreekt ze aan met de namen van Merel en Sabine en ook hun achternaam. Merel zegt dat het klopt maar de leidster wil dat Anne het zelf zegt. Zachtjes zegt ze ja en probeert haar niet aan te kijken. Maar de leidster tilt met haar vinger de kin van Anne omhoog. De leidster kijkt nu recht in het gezicht van haar. Ze vraagt of ze zich nog wel lekker voelt. Anne schudt ja en de leidster legt haar hand op het voorhoofd van Anne.
Hoe zal dit verders aflopen? Zal Anne ontmaskerd worden als een van begeleidster merkt dat Anne niet Sabine is. Dit voordat ze de speelstad heeft verlaten of zal ze haar avontuur met vriendin Merel verder kunnen brengen? En hoe zit het met de echte Sabine, zal zich niet afvragen waar haar zus blijft of waarom ze niemand meer van de groep ziet? En de moeder van Elke, die de verjaardag had georganiseerd voor haar dochter. Zal ze Anne niet missen als ze toch niet komt opdagen?
Twee meiden Merel en Anne maken een plan omdat een mee wilt met de ander. Dit omdat Merel straks een kinderdisco heeft. De disco heeft ze bij een speeltuingroep waarmee ze nu in de speeltuin is. Anne is jaloers want zij is hier met een stom kinderfeestje. Anne zegt dat ze graag met haar hartsvriendin mee wilt. Maar beide meiden weten dat het onmogelijk is dat Anne mee kan gaan. Want de speeltuingroep heeft veel maatregelen om te voor komen dat een verkeerd kindje mee teruggaat. De Identiteitskaartjes zijn met foto dus misbruiken kan niet. Anne blijft zeuren dat ze niet meer naar het feestje wil. Merel stuurt haar zusje waar op ze past naar een ballenbak.
Als haar zusje weg is bedenkt Merel een plan dat Anne mee gaat als haar zusje. Anne schudt nee en dat het nooit zal lukken. Hoe krijgt ze de identiteitskaart van het zusje van Merel. En ze lijkt helemaal niet op de foto! Merel zegt dan dat Anne haar zusjes jas aan kan doen. En dat ze een sjaal en muts heeft omdat ze verkouden is. Als Anne de jas aan doet, muts op en sjaal dan lijkt ze wel een beetje op haar zusje. Anne denkt na en zegt dat ze wel kleiner is dan haar vriendin. Ze is klein voor haar leeftijd wat nu wel goed uitkomt.
Maar Anne vindt het niks om een jas aan te doen van een ander kind. Merel zegt tegen Anne dat ze niet durft. Daarna begint ze te kakelen. Anne begint gelijk dat ze het wel durft. Maar dan krijgt ze de prinsessen stickers van Merel. Beide meiden schudden de handen.
Merel zegt tegen Anne dat ze zo terug is. Ze moet naar haar zusje voor haar naamkaart. Als ze terugkomt, heeft ze deze in haar handen. Anne vraagt natuurlijk hoe ze er aan komt. Merel vertelt dat haar zusje een dom kind is. Tegen haar zusje vertelde Merel dat ze een ijsje krijgt als ze haar naamkaart zal inleveren bij de leiding. Natuurlijk zal haar grote zus dat wel regelen. Het zusje van Merel gelooft haar grote zus en geeft haar naamkaart en trui. Deze moet in de tas omdat ze het warm heeft.
Anne lacht om het feit dat Merel echt een dom zusje heeft. Dan trekt ze de trui aan maar deze is natuurlijk te klein. Merel trekt de trui hardhandig naar beneden om het hoofd van Anne door het hoofdgat van de trui te krijgen. Daarna lacht ze en zegt dat het haar goed staat met naam van haar zusje. Beide meiden lachen. Als de meiden bij de groep zijn pakt Merel de jas van haar zusje. Maar als Anne deze aandoet is de jas veel te klein. Het zusje van Merel is 5 jaar en Anne is bijna 7 jaar.
Beide meiden moeten snel bedenken wat ze nu moeten doen. Want er ligt geen vergelijkbare grotere jas bij de groep. Anne zegt dat ze maar moeten gaan kijken bij de openbare kledinghaken. Beide meiden zoeken en al snel vinden ze een jas. Deze is bijna hetzelfde al die van Merel haar zusje. Anne trekt deze aan en het past. De jas van Merel haar zusje hangen ze ervoor in de plaats.
Dan als Anne net de jas wil uitdoen horen ze de leiding de kinderen bij elkaar roepen. Beide meiden lopen naar de groep. Merel wijst de spullen aan van haar zusje. Ze moet nu zelf haar zusje zien te overtuigen dat ze nog even moet wachten op het ijsje. Ze moet ook van haar en de leiding hier blijven spelen anders raakt ze haar kwijt. Het zusje knikt ja en gaat verder met spelen in de ballenbak.
Ondertussen heeft Anne de schoenen van Sabine, het zusje van Merel omgewisseld voor een maatje groter bij de openbare kledinghaken. Dan doet ze sjaal om en de must op van Sabine. Anne vindt het geen fijn gevoel want het is gewoon smerig om zoiets te doen. Maar als ze mee wilt moet ze toch door de zure appel heen bijten. Ook doet ze de naamkaart om van Sabine. Als Merel weer terug is kijkt ze naar Anne. Ze schiet bijna in de lach. Dan trekt ze haar eigen schoenen en jas aan.
Dan opeens geeft Merel haar vriendin een por in haar zij. Anne schrikt en vraagt wat dit weer nu te betekenen heeft. Merel wijst naar een mevrouw. Het is de moeder van Elie waar Anne het kinderfeestje heeft. Anne bedenkt natuurlijk dat ze al lang weg is dat ze haar zullen gaan zoeken. Misschien wel voor wat drinken en eten. Merel zegt tegen dat ze snel met haar rug naar de moeder moet staan. Ze zal net als of ze haar zusje helpt haar rits dicht te doen. Anne staat te trillen als of het min twintig is. Ze weet dat als ze ontdekt word ze huisarrest en stevig woord van haar ouders zal krijgen.
Als de moeder bij de meiden is kijkt ze even naar de twee. Maar zegt dan dat het toevallig dat ze elkaar hier zien en groet Merel en wat ze denkt Sabine. Ze vraagt of beide meiden misschien Anne hebben gezien. Merel doet het woord en wijs naar de grote glijbaan. De moeder kijkt naar de rug van Anne en vraagt aan haar of het met haar goed is. Elke spreekt maar en zegt dat haar zusje beetje haar stem kwijt is. De moeder lijkt het te geloven en wenst Anne beterschap en zegt dan tot ziens tegen beide meiden.
Anne en Merel lopen naar de groep en blijven staan bij de andere kinderen. Een leidster spreekt ze aan met de namen van Merel en Sabine en ook hun achternaam. Merel zegt dat het klopt maar de leidster wil dat Anne het zelf zegt. Zachtjes zegt ze ja en probeert haar niet aan te kijken. Maar de leidster tilt met haar vinger de kin van Anne omhoog. De leidster kijkt nu recht in het gezicht van haar. Ze vraagt of ze zich nog wel lekker voelt. Anne schudt ja en de leidster legt haar hand op het voorhoofd van Anne.
Hoe zal dit verders aflopen? Zal Anne ontmaskerd worden als een van begeleidster merkt dat Anne niet Sabine is. Dit voordat ze de speelstad heeft verlaten of zal ze haar avontuur met vriendin Merel verder kunnen brengen? En hoe zit het met de echte Sabine, zal zich niet afvragen waar haar zus blijft of waarom ze niemand meer van de groep ziet? En de moeder van Elke, die de verjaardag had georganiseerd voor haar dochter. Zal ze Anne niet missen als ze toch niet komt opdagen?
Laatst gewijzigd door nurias op 14 mei 2013 22:03, 4 keer totaal gewijzigd.
Als je een verhaal herschrijft, is het niet de bedoeling dat je het twee keer achter elkaar post, maar het dan in dezelfde post aanpast. Dus wat je in jouw geval zou kunnen doen is de tekst van de tweede post kopiëren en dan in de eerste post plakken, snap je? Anders wordt het erg verwarrend. Die fout heb ik in het begin ook gemaakt namelijk. 
Groetjes Blieje
Groetjes Blieje
Het laatste contact is altijd het zwaarste.
Prima. Heb het verhaaltje gelezen en ik heb een aantal foutjes ontdekt:
voor komen = voorkomen
waar op = waarop
Hoe krijgt ze de identiteitskaart van het zusje van Merel. = vraagteken in plaats van een punt
En ze lijkt helemaal niet op de foto! = ze lijkt helemaal niet op de persoon die op de foto staat
prinsessen stickers = prinsessenstickers
Anne trekt deze aan en het past. = hij past
De jas van Merel haar zusje hangen ze ervoor in de plaats. = merels zusje
Dan als Anne net de jas wil uitdoen = dan kan weg
Dan doet ze sjaal om en de must op van Sabine. = dan doet ze de sjaal om en de muts van Sabine op
de naamkaart om van Sabine. = de naamkaart van Sabine om
en groet Merel en wat ze denkt Sabine. = groet Merel en Sabine, althans dat denkt ze.
Ze vraagt of beide meiden misschien Anne hebben gezien = of beide meiden Anne misschien hebben gezien.
het met haar goed is. = goed met haar is
en ook hun achternaam. = met hun achternaam
verders = verder
Ben benieuwd hoe het afloopt!
Groetjes Blieje
voor komen = voorkomen
waar op = waarop
Hoe krijgt ze de identiteitskaart van het zusje van Merel. = vraagteken in plaats van een punt
En ze lijkt helemaal niet op de foto! = ze lijkt helemaal niet op de persoon die op de foto staat
prinsessen stickers = prinsessenstickers
Anne trekt deze aan en het past. = hij past
De jas van Merel haar zusje hangen ze ervoor in de plaats. = merels zusje
Dan als Anne net de jas wil uitdoen = dan kan weg
Dan doet ze sjaal om en de must op van Sabine. = dan doet ze de sjaal om en de muts van Sabine op
de naamkaart om van Sabine. = de naamkaart van Sabine om
en groet Merel en wat ze denkt Sabine. = groet Merel en Sabine, althans dat denkt ze.
Ze vraagt of beide meiden misschien Anne hebben gezien = of beide meiden Anne misschien hebben gezien.
het met haar goed is. = goed met haar is
en ook hun achternaam. = met hun achternaam
verders = verder
Ben benieuwd hoe het afloopt!
Groetjes Blieje
Het laatste contact is altijd het zwaarste.
Via de omroep klinkt nog steeds dat Anne zich moet melden bij het restaurant. De leidster voelt dat Anne warm is en trekt de must van haar hoofd. Ook doet ze de sjaal af van haar nek.
“Eerst maar afkoelen zonder deze warme spullen.” zegt de leidster.
Anne knikt maar ja en probeert zo min mogelijk wat te zegen.
“Ik dacht dat je verkouden was Sabine maar dat valt wel niet?”
Nu weet Anne niet wat ze moet zegen en knikt ja.
“Je bent geen prater net als wat je moeder mij vertelde. ”
Ze kijkt nog een keer naar Anne en dan naar Merel.
“Jullie lijken helemaal niet op elkaar als zussen zijnde. Vanochtend viel het mij niet op toen je die sjaal om had en muts ophad. En je bent best groot voor je leeftijd Sabine? Vijf jaar toch welke maat heb je ”
Beide meiden denken na wat ze nu weer moeten zegen.
Dan zegt Merel “Sabine lijkt op onze vader en ik lijk meer op mijn moeder. ”
De leidster lacht en natuurlijk dat is het.
Maar ze kijkt dan in de kraag van de jas die Anne aanheeft.
“Maat honderd twee en twintig voor een vijf jarige?” zegt de leidster met een afvragende toon.
Beide meiden krijgen het spontaan warm want als de leidster zo door gaat dan ligt hun hele plan in het water.
“Mijn buurmeisje is net zo oud als jouw Sabine en die heeft maat honderd tien. Best groot maar dat zijn wel meer kinderen niet voor hun leeftijd. Sommige zijn bijvoorbeeld negen en dat ze even lang zijn als een vijfjarige ”
De leidster en de meiden lachen erom. Ze kijkt ook gelukkig niet op de naamkaart van Sabine. Want hier op staat de foto van de echte Sabine.
Dan horen ze weer via de omroep dat Anne zich moet melden bij het restaurant. De moeder van Elke zal steeds ongeruster worden. Gelukkig hebben alle kinderen van de speeltuin groep hun schoenen en jas aangedaan. De leiding gaat bij de deur staan en controleert wie de deur uitgaat en vinkt elk af op de lijst. Merel en Anne weten nu dat het zo over kan zijn. Want bij de controle zullen ze kijken op de naamkaart van Sabine. Merel kijkt in de tas van haar zusje en pakt haar knuffel.
“Hier houw deze stevig vast als of het je eigen knuffel is. Dan lijk je wat jonger en meer op mijn zusje!” zegt Merel tegen Anne.
Anne houd de knuffel stevig vast al vind ze dit smerig. De knuffel reukt naar Sabine en ook is er op enkele op gesabbeld.
De leidster voelt weer aan het voorhoofd van Anne.
“Je bent minder warm Sabine. Merel loop maar door dan ga ik met je zusje naar het toilet. Ze moet toch altijd eerst naar het toilet voor het rijden?”
Merel knikt ja en loopt dan door. Anne loopt mee met de leidster naar het toilet.
Maar als Anne klaar is en de jas wil dicht doen merkt de leidster op dat de trui die Anne aanheeft strak om haar lichaam zit.
“Is deze trui jou niet een beetje te klein Sabine. Kom uittrekken want volgens mij heb je een verkeerde en te kleine trui aangetrokken.”
Anne doet de trui uit met enige wurmen en met de hulp van de leidster. Die kijkt in de trui en ziet dat de maat honderd tien is, een maat voor een vijfjarige!
“Dat is vreemd, waar heb je deze trui vandaan?”
Anne zegt niets want ze is bang om ontdekt te worden.
“Kom jas weer aan en zal straks in de bus wel kijken van wie de trui is”
De leidster helpt Anne weer aankleden met de jas. De sjaal en muts hoeven niet Als ze met de leidster hand in hand terug loopt is Merel al door de controle. Een andere leidster vraagt of Anne als Sabine nog moet worden gecontroleerd. Nee, zegt de leidster en ze gelooft wel dat dit Sabine is.
“Waar is mijn zus?” vraagt Anne aan de leidster.
“Je zus zit in bus een, jij gaat naar bus twee. Toen we hierheen gingen zat je toch ook in bus twee?”
Anne moet lang nadenken voor dat ze antwoord geeft want ze wilt geen fouten maken.
“Mama heeft gezegd dat ik bij mijn zus moet blijven!”
“Ja, dat klopt tijdens het spellen, maar nu ga je in de andere bus bij de andere vier tot zes jarige. Je zus heeft straks een kinderdisco. Jij en de andere kinderen gaan eerst wassen, tandenpoetsen en dan na een verhaaltje slapen.”
Anne schrikt want Merel en zij dachten dat beide een kinderdisco had. Nu moet ze straks als Sabine al gaan slapen!
“Eerst maar afkoelen zonder deze warme spullen.” zegt de leidster.
Anne knikt maar ja en probeert zo min mogelijk wat te zegen.
“Ik dacht dat je verkouden was Sabine maar dat valt wel niet?”
Nu weet Anne niet wat ze moet zegen en knikt ja.
“Je bent geen prater net als wat je moeder mij vertelde. ”
Ze kijkt nog een keer naar Anne en dan naar Merel.
“Jullie lijken helemaal niet op elkaar als zussen zijnde. Vanochtend viel het mij niet op toen je die sjaal om had en muts ophad. En je bent best groot voor je leeftijd Sabine? Vijf jaar toch welke maat heb je ”
Beide meiden denken na wat ze nu weer moeten zegen.
Dan zegt Merel “Sabine lijkt op onze vader en ik lijk meer op mijn moeder. ”
De leidster lacht en natuurlijk dat is het.
Maar ze kijkt dan in de kraag van de jas die Anne aanheeft.
“Maat honderd twee en twintig voor een vijf jarige?” zegt de leidster met een afvragende toon.
Beide meiden krijgen het spontaan warm want als de leidster zo door gaat dan ligt hun hele plan in het water.
“Mijn buurmeisje is net zo oud als jouw Sabine en die heeft maat honderd tien. Best groot maar dat zijn wel meer kinderen niet voor hun leeftijd. Sommige zijn bijvoorbeeld negen en dat ze even lang zijn als een vijfjarige ”
De leidster en de meiden lachen erom. Ze kijkt ook gelukkig niet op de naamkaart van Sabine. Want hier op staat de foto van de echte Sabine.
Dan horen ze weer via de omroep dat Anne zich moet melden bij het restaurant. De moeder van Elke zal steeds ongeruster worden. Gelukkig hebben alle kinderen van de speeltuin groep hun schoenen en jas aangedaan. De leiding gaat bij de deur staan en controleert wie de deur uitgaat en vinkt elk af op de lijst. Merel en Anne weten nu dat het zo over kan zijn. Want bij de controle zullen ze kijken op de naamkaart van Sabine. Merel kijkt in de tas van haar zusje en pakt haar knuffel.
“Hier houw deze stevig vast als of het je eigen knuffel is. Dan lijk je wat jonger en meer op mijn zusje!” zegt Merel tegen Anne.
Anne houd de knuffel stevig vast al vind ze dit smerig. De knuffel reukt naar Sabine en ook is er op enkele op gesabbeld.
De leidster voelt weer aan het voorhoofd van Anne.
“Je bent minder warm Sabine. Merel loop maar door dan ga ik met je zusje naar het toilet. Ze moet toch altijd eerst naar het toilet voor het rijden?”
Merel knikt ja en loopt dan door. Anne loopt mee met de leidster naar het toilet.
Maar als Anne klaar is en de jas wil dicht doen merkt de leidster op dat de trui die Anne aanheeft strak om haar lichaam zit.
“Is deze trui jou niet een beetje te klein Sabine. Kom uittrekken want volgens mij heb je een verkeerde en te kleine trui aangetrokken.”
Anne doet de trui uit met enige wurmen en met de hulp van de leidster. Die kijkt in de trui en ziet dat de maat honderd tien is, een maat voor een vijfjarige!
“Dat is vreemd, waar heb je deze trui vandaan?”
Anne zegt niets want ze is bang om ontdekt te worden.
“Kom jas weer aan en zal straks in de bus wel kijken van wie de trui is”
De leidster helpt Anne weer aankleden met de jas. De sjaal en muts hoeven niet Als ze met de leidster hand in hand terug loopt is Merel al door de controle. Een andere leidster vraagt of Anne als Sabine nog moet worden gecontroleerd. Nee, zegt de leidster en ze gelooft wel dat dit Sabine is.
“Waar is mijn zus?” vraagt Anne aan de leidster.
“Je zus zit in bus een, jij gaat naar bus twee. Toen we hierheen gingen zat je toch ook in bus twee?”
Anne moet lang nadenken voor dat ze antwoord geeft want ze wilt geen fouten maken.
“Mama heeft gezegd dat ik bij mijn zus moet blijven!”
“Ja, dat klopt tijdens het spellen, maar nu ga je in de andere bus bij de andere vier tot zes jarige. Je zus heeft straks een kinderdisco. Jij en de andere kinderen gaan eerst wassen, tandenpoetsen en dan na een verhaaltje slapen.”
Anne schrikt want Merel en zij dachten dat beide een kinderdisco had. Nu moet ze straks als Sabine al gaan slapen!
Leuk weer, nog een paar dingen:
trekt de must = muts
af van haar nek. = van haar nek af
zegen. = zeggen
dat valt wel niet? = valt wel mee, niet?
Nu weet Anne niet wat ze moet zegen en knikt ja. = zeggen
Vijf jaar toch welke maat heb je = vraagteken erachter
wat ze nu weer moeten zegen = zeggen
honderd twee en twintig = honderdtweeëntwintig (volgens mij mag je dit ook als getal schrijven)
door gaat = doorgaat
honderd tien = honderdtien
Best groot maar dat zijn wel meer kinderen niet voor hun leeftijd. = niet kan weg
Sommige zijn bijvoorbeeld negen en dat ze even lang zijn als een vijfjarige ” = sommigen, en zijn even lang als
Want hier op staat de foto van de echte Sabine. = want hier staat ook een foto van haar op
Hier houw deze stevig vast = hou
Anne houd de knuffel stevig vast = houdt
De knuffel reukt naar Sabine en ook is er op enkele op gesabbeld. = ruikt, ook is erop gesabbeld
met enige wurmen = wurmt zich uit de trui
honderd tien = honderdtien
De sjaal en muts hoeven niet = punt erachter
Een andere leidster vraagt of Anne als Sabine nog moet worden gecontroleerd. = Anne en Sabine
“Ja, dat klopt tijdens het spellen = ja, tijdens het spelen
vier tot zes jarige. = vier- tot zesjarigen
dat beide een kinderdisco had. = dat beiden een kinderdisco hadden
Ben benieuwd hoe Anne dit op gaat lossen!
trekt de must = muts
af van haar nek. = van haar nek af
zegen. = zeggen
dat valt wel niet? = valt wel mee, niet?
Nu weet Anne niet wat ze moet zegen en knikt ja. = zeggen
Vijf jaar toch welke maat heb je = vraagteken erachter
wat ze nu weer moeten zegen = zeggen
honderd twee en twintig = honderdtweeëntwintig (volgens mij mag je dit ook als getal schrijven)
door gaat = doorgaat
honderd tien = honderdtien
Best groot maar dat zijn wel meer kinderen niet voor hun leeftijd. = niet kan weg
Sommige zijn bijvoorbeeld negen en dat ze even lang zijn als een vijfjarige ” = sommigen, en zijn even lang als
Want hier op staat de foto van de echte Sabine. = want hier staat ook een foto van haar op
Hier houw deze stevig vast = hou
Anne houd de knuffel stevig vast = houdt
De knuffel reukt naar Sabine en ook is er op enkele op gesabbeld. = ruikt, ook is erop gesabbeld
met enige wurmen = wurmt zich uit de trui
honderd tien = honderdtien
De sjaal en muts hoeven niet = punt erachter
Een andere leidster vraagt of Anne als Sabine nog moet worden gecontroleerd. = Anne en Sabine
“Ja, dat klopt tijdens het spellen = ja, tijdens het spelen
vier tot zes jarige. = vier- tot zesjarigen
dat beide een kinderdisco had. = dat beiden een kinderdisco hadden
Ben benieuwd hoe Anne dit op gaat lossen!
Het laatste contact is altijd het zwaarste.
Best nog veel foutenBlieje schreef:Leuk weer, nog een paar dingen:
trekt de must = muts
af van haar nek. = van haar nek af
zegen. = zeggen
dat valt wel niet? = valt wel mee, niet?
Nu weet Anne niet wat ze moet zegen en knikt ja. = zeggen
Vijf jaar toch welke maat heb je = vraagteken erachter
wat ze nu weer moeten zegen = zeggen
honderd twee en twintig = honderdtweeëntwintig (volgens mij mag je dit ook als getal schrijven)
door gaat = doorgaat
honderd tien = honderdtien
Best groot maar dat zijn wel meer kinderen niet voor hun leeftijd. = niet kan weg
Sommige zijn bijvoorbeeld negen en dat ze even lang zijn als een vijfjarige ” = sommigen, en zijn even lang als
Want hier op staat de foto van de echte Sabine. = want hier staat ook een foto van haar op
Hier houw deze stevig vast = hou
Anne houd de knuffel stevig vast = houdt
De knuffel reukt naar Sabine en ook is er op enkele op gesabbeld. = ruikt, ook is erop gesabbeld
met enige wurmen = wurmt zich uit de trui
honderd tien = honderdtien
De sjaal en muts hoeven niet = punt erachter
Een andere leidster vraagt of Anne als Sabine nog moet worden gecontroleerd. = Anne en Sabine
“Ja, dat klopt tijdens het spellen = ja, tijdens het spelen
vier tot zes jarige. = vier- tot zesjarigen
dat beide een kinderdisco had. = dat beiden een kinderdisco hadden
Ben benieuwd hoe Anne dit op gaat lossen!
als ik zo zie of zijn het verbeter punten. Mijn Nederlands is niet zo goed en een beetje afgesleten, maar ben nu bezig met schrijflessen aan het volgend dus in de toekomst wordt het beter
Ondertussen is bij de moeder van Elke paniek uitgebroken. Anne komt maar niet en ze is nergens te vinden! Ze gaat naar de balie en legt het verhaal uit. Gelijk wordt er alarm geslagen en alle deuren gaan op slot. Dan wordt met alle personeel gezocht. Maar na een uur zoeken wordt duidelijk dat Anne niet meer in de speeltuin is. De politie wordt gebeld. Als deze arriveert wordt er gelijk een Amber-Alert uit gegeven en worden de ouders van Anne gebeld. Die schrikken behoorlijk en komen gelijk naar de speeltuin. De politie stelt een onderzoek in en alle personeel en aanwezige klanten worden ondervraagd.
Het zusje van Merel is nog steeds aan het spelen in de ballenbak. Maar begint te merken dat haar zus wel erg lang wegblijft. Ze gaat zoeken naar haar zus of leiding van de speeltuingroep. Maar ze vindt niemand die ze herkend. Eenzaam staat ze stil en rondkijkend.
Anne kijkt om haar heen en ziet geen bekende gelukkig. Er zitten wel meer meisjes van haar lengte maar hoe oud zijn ze?
“Hallo Sabine.” Zegt een meisje opeens die naast Anne komt zitten.
Anne kijkt naar het meisje maar ze weet niet wij ze is? Ze heeft ook een leiding t-shirt over haar vest aan!
“Zit je zus in de andere bus en blijf jij ook slapen?”
Wie is dit meisje en waarom weet ze wie Sabine is denkt Anne.
“Ik had je niet herkend met deze vreemde jas aan en je haar zit zo anders. Wel leuk gedaan maar die jas had je vanochtend niet aan? Deze is meer rood en anders van soort dan je Dora jas van vanochtend.”
Anne hoopt dat ze stopt met opmerkingen maken en vragen stellen.
“Ik zal een leidster roepen want volgens mij heb je een verkeerde jas aan!” Het meisje roept een leidster.
Anne wordt helemaal gek van het meisje.
Er komt een leidster aangelopen en vraagt aan het meisje wat er is.
“ Ze heeft een vreemde jas aan en volgens mij is die niet van Sabine?”
“Sabine, is dit niet jouw jas?” vraagt de leidster aan Anne.
Anne voelt zich nu heel klein want alweer hebt ze een moment dat ze ontdekt kan worden.
“Ik weet het niet.” Zegt Anne zachtjes.
“Doe de jas maar uit dan zal ik even kijken.”
Anne doet de jas uit en geeft deze aan de leidster. De jas wordt grondig na gekeken aan de buitenkant en binnenkant.
“ Er staat een naam van een Duits meisje dus inderdaad, het is niet jouw jas Sabine. Je had ook al een verkeerde trui aan! Je moet echt beter gaan opletten wat je pakt en aantrekt. Nu is er een Duits meisje dat haar jas mist en hebben we een trui die van niemand lijkt te zijn! En waarom ben je zo stil, vertel mij nu eens waarom je dit allemaal doet?”
Anne zegt niets en ze krijgt het voor elkaar om tranen te maken.
“Sabine zeg eens wat er is?”
De leidster gaat naast Anne zitten en omhelst haar. Dan wrijft ze over rug en probeert haar te troosten.
“Je hebt toch geen heimwee naar papa en mama?”
Anne knikt nee. Het meisje pakt de hand van Anne en vertelt de leidster dat ze er wel bij blijft. De leidster gaat toch de ouders van Sabine bellen. Dan kan ze met haar ouders praten en wordt ze wat rustiger. Het meisje doet haar t-shirt en dan vest uit.
“ Trek mijn vest maar een aan dan heb je het niet zo koud!”
Anne trekt de vest aan en doet net of ze troost zoekt bij het meisje. Ze kruipt tegen haar aan en het meisje probeert haar rustig te krijgen. Ze kan niet geloven dat de leidster en dit meisje haar aanzien voor de echte Sabine. En waarom kijken ze niet op de naamkaart?
In de speeltuin gaan de mensen een voor een weg als ze ondervraagd zijn door de politie. De ouders van Anne arriveren in de hoop op goed nieuws.
“Sabine, hier is mama voor je!” zegt de leidster en ze geeft de telefoon aan Anne.
Het zusje van Merel is nog steeds aan het spelen in de ballenbak. Maar begint te merken dat haar zus wel erg lang wegblijft. Ze gaat zoeken naar haar zus of leiding van de speeltuingroep. Maar ze vindt niemand die ze herkend. Eenzaam staat ze stil en rondkijkend.
Anne kijkt om haar heen en ziet geen bekende gelukkig. Er zitten wel meer meisjes van haar lengte maar hoe oud zijn ze?
“Hallo Sabine.” Zegt een meisje opeens die naast Anne komt zitten.
Anne kijkt naar het meisje maar ze weet niet wij ze is? Ze heeft ook een leiding t-shirt over haar vest aan!
“Zit je zus in de andere bus en blijf jij ook slapen?”
Wie is dit meisje en waarom weet ze wie Sabine is denkt Anne.
“Ik had je niet herkend met deze vreemde jas aan en je haar zit zo anders. Wel leuk gedaan maar die jas had je vanochtend niet aan? Deze is meer rood en anders van soort dan je Dora jas van vanochtend.”
Anne hoopt dat ze stopt met opmerkingen maken en vragen stellen.
“Ik zal een leidster roepen want volgens mij heb je een verkeerde jas aan!” Het meisje roept een leidster.
Anne wordt helemaal gek van het meisje.
Er komt een leidster aangelopen en vraagt aan het meisje wat er is.
“ Ze heeft een vreemde jas aan en volgens mij is die niet van Sabine?”
“Sabine, is dit niet jouw jas?” vraagt de leidster aan Anne.
Anne voelt zich nu heel klein want alweer hebt ze een moment dat ze ontdekt kan worden.
“Ik weet het niet.” Zegt Anne zachtjes.
“Doe de jas maar uit dan zal ik even kijken.”
Anne doet de jas uit en geeft deze aan de leidster. De jas wordt grondig na gekeken aan de buitenkant en binnenkant.
“ Er staat een naam van een Duits meisje dus inderdaad, het is niet jouw jas Sabine. Je had ook al een verkeerde trui aan! Je moet echt beter gaan opletten wat je pakt en aantrekt. Nu is er een Duits meisje dat haar jas mist en hebben we een trui die van niemand lijkt te zijn! En waarom ben je zo stil, vertel mij nu eens waarom je dit allemaal doet?”
Anne zegt niets en ze krijgt het voor elkaar om tranen te maken.
“Sabine zeg eens wat er is?”
De leidster gaat naast Anne zitten en omhelst haar. Dan wrijft ze over rug en probeert haar te troosten.
“Je hebt toch geen heimwee naar papa en mama?”
Anne knikt nee. Het meisje pakt de hand van Anne en vertelt de leidster dat ze er wel bij blijft. De leidster gaat toch de ouders van Sabine bellen. Dan kan ze met haar ouders praten en wordt ze wat rustiger. Het meisje doet haar t-shirt en dan vest uit.
“ Trek mijn vest maar een aan dan heb je het niet zo koud!”
Anne trekt de vest aan en doet net of ze troost zoekt bij het meisje. Ze kruipt tegen haar aan en het meisje probeert haar rustig te krijgen. Ze kan niet geloven dat de leidster en dit meisje haar aanzien voor de echte Sabine. En waarom kijken ze niet op de naamkaart?
In de speeltuin gaan de mensen een voor een weg als ze ondervraagd zijn door de politie. De ouders van Anne arriveren in de hoop op goed nieuws.
“Sabine, hier is mama voor je!” zegt de leidster en ze geeft de telefoon aan Anne.
Anne pakt met trillende handen de telefoon aan.
“mama.” Zegt ze op een verkouden toon.
De moeder denkt dat ze haar dochter Sabine aan de telefoon heeft. Gelukkig voor Anne is het een kletskous die blijft praten en hoeft ze weinig te zegen. Dan eindelijk na een paar lange minuten wilt de moeder van Sabine een leidster spreken. Anne geeft de telefoon af. De leidster vertelt de moeder ook over de jas.
“Mijn arme meisje maakt nu ook zoveel mee op haar eerste keer dagje weg en een nacht van huis. Ik haar wel kan begrijpen dat ze zoveel dingen verkeerd doet zoals een verkeerde jas pakken en zo. Heeft ze haar sjaal en muts op want ze klinkt zo verkouden. In haar tas zit ook hoestdrank wat ik graag wil dat ze dat in neemt.” Vertelt de moeder over de telefoon aan de leidster.
De leidster legt uit dat haar dochter geen sjaal en muts op heeft want ze wordt zo warm van. Maar ze zal Sabine haar hoestdrank geven. Anne doet inmiddels als of ze rustig is geworden en ligt met haar hoofd op de knie van het oudere meisje. De leidster wil toch de sjaal omdoen en Anne doet deze dan ook netjes om. Ook krijgt ze de verkeerde jas toch aan want de leidster wil niet dat de kleine meid ziek wordt.
In de speeltuin is de echte Sabine gevonden door een moeder. Deze vroeg waar haar moeder is maar Sabine weet het niet en begon te huilen. De moeder bracht haar naar de balie. De moeder van Elie herkent Sabine gelijk en vraagt zich af waar haar zus en speeltuin groep is. Sabine weet het niet en zegt ook dat ze moest wachten op haar zus. Die zal een ijsje komen brengen. Na een zoektocht naar de zus van Sabine en de speeltuin groep wordt al snel duidelijk dat beide dat beide weg zijn. De politie wordt er bij gehaald.
“Is er een kans dat Anne mogelijk in de plaats van Sabine is meegegaan. Want als ik goed begrijp is Merel de goede vriendin van Anne?” vraagt een politieagent aan de moeder van Anne.
De moeder legt alles uit en ook bij haar begint nu het kwartje te vallen.
De bussen arriveren bij de sporthal waar de speeltuin vereniging hun speelweekend hebben. Als Anne haar vriendin Merel ziet loopt ze er gelijk heen.
“Merel, ik heb net gehoord dat jij de kinderdisco hebt en ik als Sabine al moet gaan slapen!” zegt Anne met een ongeruste stem.
“Dat wist ik niet, echt niet Anne. Wat moeten we nu doen?”
“Misschien moeten we alles maar opbiechten”
Beide meiden denken hard na maar durven niets te zegen. Ze kunnen niet bedenken wat er allemaal afspeelt in de speeltuin bij de moeder van Elke. Ook denken ze niet na over de gevolgen.
“We mogen wel naast elkaar slapen en dan gaan we wel iets leuks doen.” Zegt Merel tegen Anne
.
Anne vindt het goed maar is teleurgesteld dat ze niet naar de kinderdisco mag. Beide meiden hebben nu geen plan om dit op te lossen en denken dat hun plan niet ontdekt zal worden.
“Merel en Sabine zijn jullie klaar dan gaat Merel naar de kinderdisco en Sabine gaat met mij mee!” zegt een leidster.
Anne loopt mee met de leidster. In een kleine zaal wordt ze naar een al opgemaakte stretcher gebracht.
“Sabine, pyjama aantrekken en wachten tot je geroepen wordt om te gaan tandenpoetsen en wassen.”
Daar zit Anne dan op een vreemde stretcher in een zaal vol met vreemde jonge kinderen die jonger zijn als haar zelf. Ze kijkt in de tas van Sabine. Ze pakt een pyjama eruit en bekijkt deze.
“Ik kan alles nog vertellen en dan misschien krijg ik geen straf. Maar mama en papa zullen heel boos zijn en mag misschien ook niet meer met Merel spelen?” zegt Anne zachtjes in haar zelf.
“Sabine, pyjama aantrekken jonge dame het is allang bedtijd voor vijfjarige meisjes” zegt een leidster.
Anne trekt haar kleren uit maar trekt geen schone onderbroek aan van Sabine. Als ze de pyjama aan hebt is deze te klein. Met een badjas die op de groei lijkt te zijn gekocht vallen de korte mouwen minder op. Maar de korte pijpen bij de benen kan ze niet bedekken. Als ze de naam Sabine hoort trekt ze de pantoffels aan van Sabine en loopt met de toilettas naar de toiletten. Als ze klaar is dan gaat ze liggen in de slaapzak en trekt een extra deken die er bij ligt over zich heen. De knuffel van Sabine houdt ze nog stevig vast, waarom eigenlijk?
“mama.” Zegt ze op een verkouden toon.
De moeder denkt dat ze haar dochter Sabine aan de telefoon heeft. Gelukkig voor Anne is het een kletskous die blijft praten en hoeft ze weinig te zegen. Dan eindelijk na een paar lange minuten wilt de moeder van Sabine een leidster spreken. Anne geeft de telefoon af. De leidster vertelt de moeder ook over de jas.
“Mijn arme meisje maakt nu ook zoveel mee op haar eerste keer dagje weg en een nacht van huis. Ik haar wel kan begrijpen dat ze zoveel dingen verkeerd doet zoals een verkeerde jas pakken en zo. Heeft ze haar sjaal en muts op want ze klinkt zo verkouden. In haar tas zit ook hoestdrank wat ik graag wil dat ze dat in neemt.” Vertelt de moeder over de telefoon aan de leidster.
De leidster legt uit dat haar dochter geen sjaal en muts op heeft want ze wordt zo warm van. Maar ze zal Sabine haar hoestdrank geven. Anne doet inmiddels als of ze rustig is geworden en ligt met haar hoofd op de knie van het oudere meisje. De leidster wil toch de sjaal omdoen en Anne doet deze dan ook netjes om. Ook krijgt ze de verkeerde jas toch aan want de leidster wil niet dat de kleine meid ziek wordt.
In de speeltuin is de echte Sabine gevonden door een moeder. Deze vroeg waar haar moeder is maar Sabine weet het niet en begon te huilen. De moeder bracht haar naar de balie. De moeder van Elie herkent Sabine gelijk en vraagt zich af waar haar zus en speeltuin groep is. Sabine weet het niet en zegt ook dat ze moest wachten op haar zus. Die zal een ijsje komen brengen. Na een zoektocht naar de zus van Sabine en de speeltuin groep wordt al snel duidelijk dat beide dat beide weg zijn. De politie wordt er bij gehaald.
“Is er een kans dat Anne mogelijk in de plaats van Sabine is meegegaan. Want als ik goed begrijp is Merel de goede vriendin van Anne?” vraagt een politieagent aan de moeder van Anne.
De moeder legt alles uit en ook bij haar begint nu het kwartje te vallen.
De bussen arriveren bij de sporthal waar de speeltuin vereniging hun speelweekend hebben. Als Anne haar vriendin Merel ziet loopt ze er gelijk heen.
“Merel, ik heb net gehoord dat jij de kinderdisco hebt en ik als Sabine al moet gaan slapen!” zegt Anne met een ongeruste stem.
“Dat wist ik niet, echt niet Anne. Wat moeten we nu doen?”
“Misschien moeten we alles maar opbiechten”
Beide meiden denken hard na maar durven niets te zegen. Ze kunnen niet bedenken wat er allemaal afspeelt in de speeltuin bij de moeder van Elke. Ook denken ze niet na over de gevolgen.
“We mogen wel naast elkaar slapen en dan gaan we wel iets leuks doen.” Zegt Merel tegen Anne
.
Anne vindt het goed maar is teleurgesteld dat ze niet naar de kinderdisco mag. Beide meiden hebben nu geen plan om dit op te lossen en denken dat hun plan niet ontdekt zal worden.
“Merel en Sabine zijn jullie klaar dan gaat Merel naar de kinderdisco en Sabine gaat met mij mee!” zegt een leidster.
Anne loopt mee met de leidster. In een kleine zaal wordt ze naar een al opgemaakte stretcher gebracht.
“Sabine, pyjama aantrekken en wachten tot je geroepen wordt om te gaan tandenpoetsen en wassen.”
Daar zit Anne dan op een vreemde stretcher in een zaal vol met vreemde jonge kinderen die jonger zijn als haar zelf. Ze kijkt in de tas van Sabine. Ze pakt een pyjama eruit en bekijkt deze.
“Ik kan alles nog vertellen en dan misschien krijg ik geen straf. Maar mama en papa zullen heel boos zijn en mag misschien ook niet meer met Merel spelen?” zegt Anne zachtjes in haar zelf.
“Sabine, pyjama aantrekken jonge dame het is allang bedtijd voor vijfjarige meisjes” zegt een leidster.
Anne trekt haar kleren uit maar trekt geen schone onderbroek aan van Sabine. Als ze de pyjama aan hebt is deze te klein. Met een badjas die op de groei lijkt te zijn gekocht vallen de korte mouwen minder op. Maar de korte pijpen bij de benen kan ze niet bedekken. Als ze de naam Sabine hoort trekt ze de pantoffels aan van Sabine en loopt met de toilettas naar de toiletten. Als ze klaar is dan gaat ze liggen in de slaapzak en trekt een extra deken die er bij ligt over zich heen. De knuffel van Sabine houdt ze nog stevig vast, waarom eigenlijk?
Laatst gewijzigd door nurias op 06 jun 2013 08:36, 1 keer totaal gewijzigd.
De moeder van Elie belt met de ouders van Merel en Sabine. Ze legt alles uit en dat Sabine nog op de speeltuin is.
“Ik kan niet geloven dat Anne als Sabine mee is. Ze is klein voor haar leeftijd maar doorgaan als Sabine, dat lijkt mij niet mogelijk. Toen een leidster belde dat Sabine een verkeerde jas en heimwee had dacht ik echt dat Sabine aan de telefoon was. Ja, ze klonk aan haar stem wat ouder en anders maar Sabine is ook verkouden.” Zegt de moeder van de meiden.
De ouders gaan eerst langs de speeltuin groep om te kijken of Anne daar is. Gespannen bellen ze aan de voordeur van de sporthal. Als ze zitten met de hoofdleiding vertellen ze het verhaal. De leiding kan het ook niet geloven. Als eerste wordt Merel uit de disco gehaald en die schrikt als ze haar ouders ziet.
“En nu ga je alles uitleggen!” Zegt de moeder boos en verdrietig tegen haar dochter.
Deze biecht alles huilend op. Dan wordt Anne uit de slaapzaal gehaald die allang in slaap is gevallen.
“Mogen wij haar uit de slaapzaal halen?” Vragen de ouders van Merel en Sabine.
De leiding stemt toen, maar ze moeten wel zachtjes doen want er slapen nog meer kinderen. Bij het bed waar Anne ligt staan ze te kijken. Ze ligt in hun dochters slaapzak, in een gekropen. Ze heeft de knuffel van Sabine nog steeds stevig vasthoudend.
"Het is net Sabine, met haar knuffel en pyjama aan. Ze ligt zelf als onze dochter, in een gekropen als een balletje." Zegt de moeder.
De vader schud aan de schouders van Anne. Ze wordt wakker en kijkt slaperig uit haar ogen naar de ouders van Sabine.
“Sorry!” Zegt Anne als eerst.
Nadat Anne zich heeft aangekleed lopen ze naar hoofdleiding. Daar biecht Anne ook alles op, huilend en ze moet er bijna zelf van kotsen.
Na een lange rit komen de ouders met Merel en Anne aan bij de speeltuin. Ook een van de hoofdleiding is meegekomen met eigen vervoer. Tijdens de autorit was de sfeer niet bepaald gezellig voor Merel en Anne. Ze beseffen nu eindelijk wat ze allemaal te weeg hebben gebracht. Als de echte Sabine haar ouders zien rent ze er gelijk op af. Anne krijgt een stevig gesprek van de moeder van Elie en haar ouders.
De politie neemt nog alle verklaringen op.
“Toen ik Anne zocht zag ik Merel staan en in mijn ogen Sabine. Ze stond met haar rug naar mij toe en Merel was bezig met haar zusjes jas. Dat Sabine niets zei kan ik wel begrijpen, want ze is snel verlegen en niet zo prater. Anne had ook de muts op en sjaal om van Sabine. Merel vertelde dat Anne mogelijk bij grote glijbaan was. Ik groet de meiden en ging weg zonder verder na te denken.” Verklaarde de moeder van Elie.
De politie neemt dan een verklaring op van de medewerkster die het meest met de meiden heeft gepraat.
“Of ik geloofde dat Sabine voor mij had? Dat geloofde ik. Al waren er best veel aanwijzingen dat ik Anne had in plaats van Sabine. Haar lengte, de maat van de jas, de te kleine trui, de naamkaart met de foto van Sabine erop. Waarom ik niets doorhad. Ik zal het niet weten? Mogelijk speelde Anne het zo goed met Merel dat de meiden mij vertrouwen gaven dat alles klopte.”
Daarna volgde het meisje dat bij Sabine ging zitten in de bus.
“Ik hoorde dat Sabine vooraan in de bus zat aan de rechterkant. Toen ik haar zag dacht ik echt Sabine te zien. Mogelijk werd ik afgeleid door de verkeerde jas die ze aanhad. Ik pas zo nu en dan op Sabine. Haar jas was donker roze met een Dora plaatje voorop. Ook zat er een zilveren naamplaatje aan haar rits. Nu had ze een jas aan die meer rood was en er zaten geen plaatjes op. Later toen de een medewerkster beter keek bleek het inderdaad een verkeerde jas. Ik moet je wel zegen dat Anne goed kan toneelspelen. De tranen leken echt en toen ik hand pakte leek het ook of ze heimwee had naar de ouders van Sabine. Ik heb haar zelfs mijn vest gegeven en haar getroost!”
De meiden Merel en Anne kregen flink straf van hun ouders. Beide huisarrest en natuurlijk een heel zwaar en diep gesprek over wat ze gedaan hebben. Ook mogen ze nooit meer met elkaar samen spelen.
“Ik kan niet geloven dat Anne als Sabine mee is. Ze is klein voor haar leeftijd maar doorgaan als Sabine, dat lijkt mij niet mogelijk. Toen een leidster belde dat Sabine een verkeerde jas en heimwee had dacht ik echt dat Sabine aan de telefoon was. Ja, ze klonk aan haar stem wat ouder en anders maar Sabine is ook verkouden.” Zegt de moeder van de meiden.
De ouders gaan eerst langs de speeltuin groep om te kijken of Anne daar is. Gespannen bellen ze aan de voordeur van de sporthal. Als ze zitten met de hoofdleiding vertellen ze het verhaal. De leiding kan het ook niet geloven. Als eerste wordt Merel uit de disco gehaald en die schrikt als ze haar ouders ziet.
“En nu ga je alles uitleggen!” Zegt de moeder boos en verdrietig tegen haar dochter.
Deze biecht alles huilend op. Dan wordt Anne uit de slaapzaal gehaald die allang in slaap is gevallen.
“Mogen wij haar uit de slaapzaal halen?” Vragen de ouders van Merel en Sabine.
De leiding stemt toen, maar ze moeten wel zachtjes doen want er slapen nog meer kinderen. Bij het bed waar Anne ligt staan ze te kijken. Ze ligt in hun dochters slaapzak, in een gekropen. Ze heeft de knuffel van Sabine nog steeds stevig vasthoudend.
"Het is net Sabine, met haar knuffel en pyjama aan. Ze ligt zelf als onze dochter, in een gekropen als een balletje." Zegt de moeder.
De vader schud aan de schouders van Anne. Ze wordt wakker en kijkt slaperig uit haar ogen naar de ouders van Sabine.
“Sorry!” Zegt Anne als eerst.
Nadat Anne zich heeft aangekleed lopen ze naar hoofdleiding. Daar biecht Anne ook alles op, huilend en ze moet er bijna zelf van kotsen.
Na een lange rit komen de ouders met Merel en Anne aan bij de speeltuin. Ook een van de hoofdleiding is meegekomen met eigen vervoer. Tijdens de autorit was de sfeer niet bepaald gezellig voor Merel en Anne. Ze beseffen nu eindelijk wat ze allemaal te weeg hebben gebracht. Als de echte Sabine haar ouders zien rent ze er gelijk op af. Anne krijgt een stevig gesprek van de moeder van Elie en haar ouders.
De politie neemt nog alle verklaringen op.
“Toen ik Anne zocht zag ik Merel staan en in mijn ogen Sabine. Ze stond met haar rug naar mij toe en Merel was bezig met haar zusjes jas. Dat Sabine niets zei kan ik wel begrijpen, want ze is snel verlegen en niet zo prater. Anne had ook de muts op en sjaal om van Sabine. Merel vertelde dat Anne mogelijk bij grote glijbaan was. Ik groet de meiden en ging weg zonder verder na te denken.” Verklaarde de moeder van Elie.
De politie neemt dan een verklaring op van de medewerkster die het meest met de meiden heeft gepraat.
“Of ik geloofde dat Sabine voor mij had? Dat geloofde ik. Al waren er best veel aanwijzingen dat ik Anne had in plaats van Sabine. Haar lengte, de maat van de jas, de te kleine trui, de naamkaart met de foto van Sabine erop. Waarom ik niets doorhad. Ik zal het niet weten? Mogelijk speelde Anne het zo goed met Merel dat de meiden mij vertrouwen gaven dat alles klopte.”
Daarna volgde het meisje dat bij Sabine ging zitten in de bus.
“Ik hoorde dat Sabine vooraan in de bus zat aan de rechterkant. Toen ik haar zag dacht ik echt Sabine te zien. Mogelijk werd ik afgeleid door de verkeerde jas die ze aanhad. Ik pas zo nu en dan op Sabine. Haar jas was donker roze met een Dora plaatje voorop. Ook zat er een zilveren naamplaatje aan haar rits. Nu had ze een jas aan die meer rood was en er zaten geen plaatjes op. Later toen de een medewerkster beter keek bleek het inderdaad een verkeerde jas. Ik moet je wel zegen dat Anne goed kan toneelspelen. De tranen leken echt en toen ik hand pakte leek het ook of ze heimwee had naar de ouders van Sabine. Ik heb haar zelfs mijn vest gegeven en haar getroost!”
De meiden Merel en Anne kregen flink straf van hun ouders. Beide huisarrest en natuurlijk een heel zwaar en diep gesprek over wat ze gedaan hebben. Ook mogen ze nooit meer met elkaar samen spelen.