Alles mag!

[KeesJansen]

Vanochtend werd ik wakker en keer in de spiegel. Één grote ramp dat saaie donker bruin stijl haar van mij. Tijd voor een andere lock. Pas verhuis en nog geen kapper in de buurt gevonden, dan maar naar het centrum. Het is 9:00 uur als ik een kapsalon binnen loop.

Ik wordt begroet door een kapster en ze vraagt wat ze voor mij kan betekenen.

Ik vraag haar of ik een afspraken kunnen maken.
Ze vraagt voor wanneer en wat ik ingedachte had?
Ik zeg dat ik zo snel mogelijke een totaal ander kapsel wil.
Zo snel mogelijk? Vraagt ze.
Ja, antwoord ik.
Ze zegt dat ze over een kwartier wel tijd heeft als u dat uitkomt.
Dat kan, ik heb toch niks te doen vandaag.
Neemt u maar even in de wachtruimte plaats, u ben zo aan de buurt.

Na 20 minuten komt ze mij halen en zegt ik ben Karin en loopt u maar me.
Ik loop achter haar aan en stel mij voor. Ik ben Kees.

Aangekomen bij de kappersstoel mag ik plaats nemen en ik ga zitten.
Terwijl ik ga zitten zegt Karin dat deze stoel voor de webcam staat en dat iedereen op internet het kan volgen (en het wordt opgenomen dat je alles zelf terug kan kijken). En als ik dat niet wil kan ik een afspraak maken, voor een afspraak over drie weken.
Ik stem toe. Dan vraagt ze wat ik bedoelde met: een totaal ander kapsel wil.
Ik leg uit dat ik met dit haar niks kan en saai vind en dat ze helemaal los mag gaan met mijn haar alleen wil ik het niet te kort hebben, want daar hou ik niet van en verder mag alles.
Ik zeg nog tegen haar dat ik niets van te voren wil weten wat er gaat gebeuren en het liefst ook niet wil zien wat ze doet.
Karin vraagt nog een keer: Alles mag!
Ik zeg: Ja.
Karin zegt nog dat ze wel een oplossing heeft voor dat je niks mee krijgt.
Voor dat ze kan zeggen hoe, zeg ik doe dat maar.
Karin zegt: dat ze even wat spullen uit haar tas moet halen daar voor en ze loopt weg.

Ze komt terug en zegt dat ze het heeft en ook gelijk maar een kapmantel mee heeft genomen en dat ze dit eerst even die omdoet.
Het is echt een grote meisjes mantel, ik zit echt voor gek met die mantel.
Ik begin nerveus te worden als ik zie dat ze twee oogpleisters vast heeft.
Zo die twee pleisters had ik nog van mijn dochter in mijn tas, zij had een lui oog en die komen nu wel van pas en ze laat ook nog twee oordoppen zien. Dan hoor je niks en zie je het ook niet wat er gebeurt, durf je het aan?
Met mij grote mond zeg ik zonder te twijfelen zeg ik, JA!

Zo zit ik dan met die twee meisje oogpleisters op mijn ogen en de oordoppen in mijn oren. Nu word ik toch wel bang, omdat ik niet weet wat er nu gaat gebeuren.

Ineens schik ik, omdat ik verschillende handen door mijn haren voelt.
Dan duurt het een tijdje voor ik weer wat voel, maar dan voel ik dat ze mijn haren goed uitkamt en daar na krijg ik nog een doorzichtige plastieken kapmantel om, daarna zet ze met een kam blonde plukken in mijn haar. Als ze daar mee klaar is dan laat ze mij heel lang wachten voor ze het uitspoelt.

Als ze klaar is met uitspoelen voel ik een stroom hete lucht door mijn haren, dat blijkt een droogkap te zijn. Om mijn haren te drogen voor de volgende behandeling.
Dat is een uitgroei behandeling met blondeer. Dat snapte ik niet, want ik had nog nooit een chemische behandeling gehad. En weer maar wacht, spoelen, drogen en weer wachten.
Het inwerken van de blondeer voelde je goed op je hoofd. Dan blondeerde ze nog een keer alles. Als dat uitgespoeld is zit ik met drie kleuren blond in mijn haar, geen gezicht.

Dan doet Karin één oordop uit en zegt dat was het blonderen straks verder met de verf, eerst moet ik even een andere klant helpen dat duurt ongeveer 40 minuten. En ze stopt de oordop weer terug.

Daar zit ik dan te wachten. Duurt heel lang als je niks kan doe. Maar terwijl ik zit te wachten gaat mijn telefoon, belletjes en sms’jes, maar ik kan niet op nemen of sms’jes lezen. Ik word nog zenuwachtiger.

Opeens krijg ik een derde mantel om, ook weer een plastieken. Karin begint mijn haar te verven met een folie techniek achteraf zegt ze dat er vier tinten rood is gebruikt. Het is weer lang wachten als heel mijn haar in de folie zit. Ze haal de folie er uit en begint langdurig te spoelen met lauw water vervolgens weer onder de droogkap. Als mijn haar droog is doet ze de drie kapmantels af. Ik vraag keihard KLAAR? Maar ik hoor geen antwoord en als ik op wil staan word ik gelijk weer is de stoel gedrukt. En het wachten is weer begonnen.

Het is ondertussen 13:30 uur en Karin gaat een uurtje lunchen, maar ik moet blijven zitten. Naar een uur krijg ik een knal roze kapmantel op met mouwen. Karin maakt mijn haar weer nat en kamt het weer door en verdeelt mijn haar in verschillende plukken die ze vastzet met klemmetjes. Dan maakt ze een klemmetje los en kamt het door en ik voel dat ze hard aan een dun plukje haar trekt en zet het vast en blijft een trekkend gevoel. Zo volgen er meer plukje en naar een plukje of 7 roep ik schijnbaar “dat ik geen krullen wil” door de kapsalon.
Maar Karin gaat lachend door tot dat mijn haren boven op allemaal super strak op mijn hoofd zit. Ze laat mij weer een tijd zitten zonder dat er iets gebeurt. Maar dan voel ik de nevel van de plantenspuit in mijn nek en begint ze ook de zijkanten en de achterkant pijnlijker indraaien vervolgen word ik nogmaals onder de droogkap gezet. Als ze om 17:00 uur de droogkap weghaalt. Dan hoop ik nog dat ze nu de rollers er uit gaat halen en dus geen echt permanentje krijg. Maar nee. Naar een korte tijd krijg ik een papieren handdoek in mijn nek tussen de roze mantel en dan noch een zware dikke stugge plastieken kapmantel om die niet prettig zit.

Na 5 minuten voel ik dat ze iets langs de haargrens smeert en daar plakt ze twee rijen watten op, dan nog een soort lekbak in mijn nek. Vervolgens laat ze mij weer wachten. Opeens ruik ik een enorme stank en voel ook en vloeistof op mijn hoofd het is echt geen pretje. Als mijn haar helemaal doordrenkt is met die vloeistof krijg ik een plastieken muts op en krijg ik meteen een Climazon droogkap over mijn hoofd en ze zit hem heel kort om mijn hoofd en zeer warm. Naar uren lang wachten wordt hij weggehaald. Dan ook het mutsje af en vervolgen weer onder de ouderwetse droogkap. Dit is nog onaangenamer dan de andere keren, de geur van de permanentvloeistof wordt nu door de droogkap omlaag geblazen, waardoor ik die inademt en die ondragelijke geur is niet prettig kan ik je vertellen en ga ik bijna over mijn nek. Naar een half uur gaat de droogkap weg en kijkt Karin of mijn haar droog genoeg is maar hellaas de droogkap komt terug nog maar een half uur. Vervolgens word mijn haren uitgespoeld dat is een aangenaam gevoel, dan dept ze mijn haar droog met papieren handdoeken. Dan nog een anderen vloeistof in mijn haar die is ijskoud.
Dan eindelijk worden de rolletjes uit mijn haar gehaald. Als alle rolletjes er uit zijn voelt het net of ze er nog in zitten. De ware dikke stugge plastieken kapmantel word afgedaan en de oordoppen gaan ook uit maar de oogpleisters blijven zitten en zegt dat ik nu een mooie bos met krulletjes heb. Dan hoor ik een andere kapster vragen aan Karin of ze inderdaad nog een coupe soleil met de muts wil doen bij mij. En het antwoord van Karin is ja. Dan hoor ik van de andere kapster dat het heel pijnlijk is voor de klant en ook nog een tijdrovende bezigheid, dat wist ze. Maar Karin zegt dat het met folie niet kan vanwege de permanentvloestof.

En jawel daar voel ik een strak zittende rubberen muts. En begint Karin heel veel plukken door de gaatje te trekken, dat is heel pijnlijk en ik roep dat regelmatig tegen Karin. Karin begint het bui te worden dat ik zeg dat het pijn doet en reageert van “Wie mooi wil zijn moet pijn leiden” en als ik het nog één keer zeg, dan krijg ik in plaats van een vijfde rode kleur, de kleur Roze erbij. Dus ik probeer mijn mond te houden, maar op het laatste moment gil ik het uit. Als alle gaatje zijn gevuld met plukje haar komt het blondeermiddel weer tevoorschijn, maar eerst krijg ik weer een tweede mantel om. Dan is het weer wachten, spoelen en drogen maar. Vervolgens wordt mijn haar weer in de verf gezet. Als de inwerktijd al een tijdje is verstreken gaat ze de muts van mijn hoofd afhalen en dan weer spoelen en drogen om vervolgen gaat ze het nog een beetje stijlen. Dan mag ik om 23:45 uur de kappersstoel verlaten en bij de kassa haalt Karin eindelijk de oogpleister er vanaf en heb ik nog steeds niet gezien wat het geworden is en dan moet ik nog even afreken. Karin zegt dat zij met haar werkgever heeft afgesproken dat ik maar de helft afmoet rekenen en dat zij de andere helft voor hun rekenen nemen en dan het bedrag, ik schrok nog van de prijs en mijn vraag was gelijk of dat nog gedeeld moest worden en het antwoord is nee. En ik verlaat de kapsalon zonder het eindresultaat gezien te hebben. Ik loop in het donker naar huis en sprint gelijk naar de spiegel en het is een totaal ander kapsel en niet alledaags en de kleur en de krullen moet ik enorm aan wennen en dat heeft heel lang geduurd voor dat ik er een beetje aan gewend ben. Ik moet nu elke dag één uur eerder opstaan om mijn haar te verzorgen en te stijlen.

Ik doe dit nooit meer, zoon afspraak bij de kapper, ik vond het heel spannen en opwindend. En de dvd’s heb in noch opgestuurd gekregen.

Groeten Kees.