(is een beetje lang ''sorry''
)een handje tegen het raam,
stilletjes gebrabbel,
mama die mij pakte
vertelde,
nee schat, hij komt niet meer,
gekomen is geweest
weggegaan, zonder een kus of een knuffel
een briefje,
ja, hij heeft ons ontlopen
niet gezien,
wat voor problemen opstakels
er zonder jou zouden komen.
Ruzie elke keer maar weer
mijn handjes werde groter
mijn gedachte namen toe
mijn woorden, vol opstakels
ja het spijt me,
kon ik de tijd maar terug draaien
kon ik maar zeggen dat ik van je hou,
maar mama, begrijp ik heb het moeilijk
zonder papa en jou.
ik mis de tijden,
de tijden van ons drieen,
ookal zou ik niet eens weten
hoe die waren,
12 maanden geleeft,
toen was onze familie al gescheiden
nooit meer gelijmd, bijelkaar gekomen
zo gekomen, zo gebleven
wij samen, de rest van ons mooie, lange leven.
samen jij en ik,
de band die sterk is
ookal zit er een lang stuk draadje tusse ons
jij gebrijpt, voelt mijn verdriet
jij kent mij beter als een ander
jij weet,
alleen jij,
dat mijn leven slecht is begonnen,
en dat ik het alleen maar zie
als een dood lopend eind.
