Online Verhalen

Lou Ik voelde hoe twee sterke handen mij vastgrepen en in intense paniek probeerde ik me wanhopig los te wrikken. Hij was te sterk, ik had geen enkele kans. ‘Asjeblieft, ik wilde dit niet, het spijt me!’ Zijn stem had een wanhopige ondertoon. ‘Ga nu!’ dezelfde stem leek nu dwingend te klinken en he...

Thank you :D:D nieuw stukje; Jared Ze had dus de afgelopen dagen maar een paar kamers van me af gelegen. Gistermiddag was het onvermijdelijke dan toch gebeurt, ik zag haar lopen, tranen stonden in haar ogen maar op de een of andere manier leek ze me niet te herkennen. Althans, ze had gewoon langs me...

Ik vind het een goed geschreven stukje En ook boeit het verhaal me wel, ik hoop dat ik snel meer kan lezen!
Je schrijfstijl bevalt me heeeeel erg

Nog een nieuw stukje er achteraan; Twee personen schuifelden onzeker mijn kamer in, geen enkele herkenning kwam naar boven terwijl ze naar mijn bed liepen. De vrouw, lang, blond, blauwe ogen en voor haar leeftijd buitengewoon aantrekkelijk, leek me langdurig te observeren en haar ogen werden waterig...

Hee, hartstikke bedankt dat jullie meelezen! :) En op de vraag van Blieje, ik probeer het te verduidelijken maar er zijn dus twee hoofdpersonen die beide in het ziekenhuis liggen. Lou - vrouw, Jared - man, ik zet dit ook boven iedere wissel van persoon maar ik begrijp de onduidelijkheid. Hier is in ...

Ook ik vind het een interessant onderwerp waar zeker een mooi verhaal over kan worden geschreven, goed begonnen in ieder geval! Je hebt mijn aandacht

Heftig verhaal, ik vind ook wel dat je iets duidelijker kan proberen te zijn met aangeven maar ik heb je niet op een spellingfout kunnen betrappen en het loopt mooi in elkaar over. Ook bereik je bij mij een soort emotie, ook misschien omdat ik dit laatst heb meegemaakt met een klasgenoot maar ik moe...

‘Hou haar vast!’ hoorde ik een bezorgde maar onbekende stem zeggen en ik voelde hoe ik langzaam werd opgelift. Mijn ogen wilden niet meer open en mijn spieren leken niet te willen luisteren, het enige wat ik kon doen was afwachten totdat ik weer op mijn witte ziekenhuisbed werd neergelegd. Toch onts...

Dit is mijn eerste post, ik hoop deze vakantie veel aan dit te kunnen doen. Chapter 1 Lou Er was geen weg terug, zonder aarzelen liep ik vooruit, de takken en bladeren kraakten onder mijn blote voeten. Een klein straaltje bloed liep langs mijn enkel, tranen vloeiden over mijn wangen en de mascara za...