De verhalenverzamelaar

Stap naar binnen en beland in werelden waar alles kan. Het zal je fantasie prikkelen.
Plaats reactie
Sapientia
Puntenslijper
Puntenslijper
Berichten: 10
Lid geworden op: 19 dec 2012 18:35

Het eerste stukje, van mijn eerste verhaal hier. Het moeilijkste van een verhaal vind ik het begin, dus mogelijk gaat dit nog veranderen :)

Hoofdstuk 1
________________________________________________________________________________
Langzaam kijkt de oude man omhoog, hij krabt over zijn kin en verzinkt vervolgens in zijn gedachten. Op het bed naast hem ligt een jongen, zijn gezicht is rood aangeslagen van de warmte en zijn bewegingen gaan traag. Hij kijkt aandachtig naar de oude man.
De oude man, die met een verrukt gezicht weer uit zijn gedachten stapt grijnst en praat zacht. ‘Ik weet het weer, maar je maakt het me niet gemakkelijk.’
De jongen lacht en reikt met zijn hand naar het boek op zijn schoot, de oude man geeft het hem aan.
‘Opa, denkt u echt dat u alles nog weet?’ vraagt de jongen onzeker.
‘Niet alles, zeker niet alles,’zegt de oude man. ‘maar ik weet zeker dat we, wanneer we genoeg tijd hebben, al het essentiële aan bod kunnen laten komen.’

Ik zal beginnen bij mijn moeder, dit was tijdens de heerschappij van Indutias. Mijn moeder was tijdens haar zwangerschap opgepakt door de schout en in Opes in de kerkers gezet.
Anderhalve maand later, vlak voor het naderen van de bevalling, haalde de vroedvrouw haar daar weg. Een dienstmeid heeft toen ter vervanging van mijn moeder enkele nachten doorgebracht in de kerkers.
De vroedvrouw, Eripia, heeft in die periode mijn moeder verzorgd en geholpen bij haar bevalling.

Ik werd geboren op de nacht van nieuwe maan. ‘Een ongelukskindje’ had Eripia tegen mijn moeder gezegd. Dat was ik ook wel.
Na mijn geboorte heeft Eripia mij bij zich gehouden en mijn moeder teruggestuurd naar haar cel, voordat de cipier zou merken dat ze verwisseld was.
Ik heb nooit gehoord of mijn moeder het erg vond om mij achter te laten, of dat ze zich überhaupt verzet heeft tegen de cipiers of anderen. Al denk ik ook niet dat het uitmaakt, dit was gewoon niet haar verhaal.
Na de terugkomst van mijn moeder is de dienstmeid erg ziek geworden, en overleden. Heer Iratus heeft toen al het personeel rondom de kerkers ondervraagd om uit te zoeken hoe die dientsmeid heeft kunnen overlijden.
Het gerucht ging dat hij haar minnaar was en hij daardoor zo getroffen was door haar dood. Een loopjongen heeft uiteindelijk verteld dat ze in plaats van mijn moeder in de kerkers is verbleven. Om zijn wrok kwijt te kunnen heeft Iratus mijn moeder laten executeren. Ik heb haar dan ook nooit gezien.
Laatst gewijzigd door Sapientia op 04 jan 2013 11:47, 1 keer totaal gewijzigd.
Demon
Typmachine
Typmachine
Berichten: 1098
Lid geworden op: 25 jun 2012 21:01

Hm. Eens zien. Ik vraag me af waarom het schuingedrukt staat. Zo gaat het toch niet heel je verhaal zijn, hè? Vind het een beetje storend. Het beste zou zijn dat je misschien de alinea'tjes in het heden schuin gedrukt zet of degene die de opa vertelt. Maar dat is jou keus natuurlijk.
Natuurlijk is het iets stoms om te zeggen, maar misschien kun je met hoofdstukken en zo werken, maar dat is eerlijk gezegd nogal onbelangrijk. (gebruik ik nu tweemaal "maar" als bijzin in een zin?)
Dat even rond de structuur.

Goed dan kom ik bij grammatica, spelling en de vervelende typfoutjes( :) ).
Sapientia schreef:‘Niet alles, zeker niet alles,’_zegt
Daar heb je geen spatie gezet; die moet er dus wel staan. ;p
Sapientia schreef:Ik zal beginnen bij mijn moeder, dit was tijdens de heerschappij van Indutias.
Dit telt niet echt als bijzin... Ik zou die komma veranderen in een punt of de "dit" weglaten.
Sapientia schreef:Een loopjongen heeft uiteindelijk vertelt
vertelt - vertelde - heeft verteld


Nja, je tijdsverhouding ligt verkeerd. Niet het feit dat je een eerst in het heden en dan in het verleden zit, hoor, maar de verhouding in het verleden. Om een gebeurtenis nog vroeger in het verleden aan te duiden gebruik je VVT, snap je? Jij gebruikt hier duidelijk de VTT. Even wat voorbeelden:
Sapientia schreef:Anderhalve maand later, vlak voor het naderen van de bevalling, haalde de vroedvrouw haar daar weg. Een dienstmeid heeft... toen ter vervanging van mijn moeder enkele nachten ...doorgebracht in de kerkers.
Nadat hij het koekje gestolen had, at hij het op - Hij had het geweten... Nee, hij wist het nog steeds. (Gewoon random voorbeeld hoor. ;p)
Nadat hij het koekje gestolen heeft, eet hij het op - Hij heeft het geweten... Nee, hij weet het nog steeds.
Die tweede is gewoon even om het zonder bijzin te doen. ;p Zie je de verhoudingen hier? OTT - VTT en OVT - VVT. Altijd zo.

Inhoudelijk kan ik nog niet veel zeggen; dus ik verwacht zeker dat mijn vragen nog beantwoord zullen worden, maar even vragen. Is dit high fantasy of meer iets met alleen mensen, in een fantasiewereld, zoals "a song of ice and fire"(George R. R. Martin)?
Je schrijfstijl daarnaast vind ik niet onaangenaam, maar dat valt lastig te beoordelen over een klein geheel. Ik had eens een schrijver waarvan ik twee boeken van een trilogie had gelezen, maar toen ik aan de derde kwam zat de schrijfstijl me plots tegen, om één of andere reden. ;p Het was sciencefiction; dat weet ik nog, maar ik ben naam van het boek en auteur vergeten. Dus, ja...
Nu, goed. Het is ook maar het begin en ik ben benieuwd naar meer. :D
(P.S. Ik ben nogal extreem kritisch en maak waarschijnlijk dezelfde fouten als jij. ;p Bijna "hypocriet". Niet helemaal, want ik doe me niet beter voor dan ik ben. :angel)
BrILjanTje
Potlood
Potlood
Berichten: 98
Lid geworden op: 18 sep 2011 22:14

Interessant achtergrond verhaal maar ik denk dat het beter tot zijn recht komt als je meer tijd neemt om het verhaal te vertellen.
Kara Thrace and her special destiny? That sounds like a bad cover band.

I don't want to be human ! ... I'm a machine! And I can know much more!
daantjeschrijft
Balpen
Balpen
Berichten: 144
Lid geworden op: 18 jun 2012 21:31

Hoi hoi, het begin lijkt me de proloog. Het zou in elk geval een zeer goede proloog zijn. Als je het op die manier wilt gaan gebruiken zo ik beginnen bij de moeder en de opa en de jongen gebruiken bij het eerste hoofdstuk.
Het is slechts een tip....

In elk geval ben ik benieuwd waar dit verhaal heen zal gaan...
Even Miracles take A Little Time
-Maaike-
Computer
Computer
Berichten: 2696
Lid geworden op: 27 okt 2010 18:51

De titel sprak me heel erg aan. En ik ben benieuwd welke kant het opgaat :) Ik vind je eerste stuk goed, al kan ik er nog niet uit opmaken wat voor soort verhaal het wordt. Ik vraag me in elk geval af waarom die moeder opgepakt was.

Ga zo door! Ik ben benieuwd hoe het verder gaat.
- Never give up on anything, because miracles happen every day -

My head is a jungle...
Sapientia
Puntenslijper
Puntenslijper
Berichten: 10
Lid geworden op: 19 dec 2012 18:35

Bedankt voor de reacties! Het gaat inderdaad erg snel in het begin. De verhoudingen van delen in mijn verhaal zullen ook wel scheef zijn doordat ik bepaalde delen liever vertel dan andere, haha.
Ik weet nog niet zo goed wat ik met hoofdstukken van plan ben, maar dit valt in elk geval nog allemaal in één deel. Ik zal het voor het gemak 'hoofdstuk 1' noemen.
Ook probeer ik de kritiek erin te verwerken. Nouja, verder dan maar!

________________________________________________________________________________


De jaren daarna heb ik rustig kunnen opgroeien rondom de bedienden op het stadsplein en in het kasteel. Eripia leerde me dat ik rustig en stil moest zijn en niemand voor de voeten moest lopen.
Ik heb veel geleerd die eerste jaren, ik kon strijken en wassen maar ook koken en bedienen, en door mijn voortdurende zwijgen hebben de heren alles toegelaten.
Zwijgen was voor mij ook het meest logische om te doen, aangezien er toch niemand tijd had om te luisteren naar wat ik te zeggen had.

Tijdens mijn zevende jaar werd Eripia zestig, hiervoor werd groot feest gevierd onder de bedienden. De hele nacht door werd er gedronken en gelachen, en de heren die normaal voortdurend stilte eisten, lieten het toe.
Ik was dolblij en heb van Saltator de kokshulp leren dansen. Het was mijn eerste feest en het was geweldig, ik proefde de sfeer die ik mijn hele verdere leven wilde proeven. Iedereen daar was gelukkig en op zijn gemak.
Later begreep ik pas dat het een afscheidsfeest was, Eripia was te oud geworden om als vroedvrouw te dienen. Ze mocht wel op het kasteel blijven wonen en fungeerde nog enkele jaren als dienstmeid onder heer Odiosis.
Eripia besloot haar vrijgekomen tijd te vullen met mij te onderwijzen, ze had toestemming van heer Odiosis gehad om eens per week de bibliotheek te bezoeken, en dat deden we samen volop.
Na een jaar was ik eindelijk in staat om de moeilijke geschriften te lezen. Het was een zwaar jaar voor zowel mij als Eripia, mijn eerder zo timide karakter werd weggedrukt door frustratie en woede.
Iedere keer dat het niet lukte om een woord goed te spellen, of een bladzijde samen te vatten stak er een storm in mij op. Die storm bekoelde altijd pas veel later, waardoor we menig sessie hebben moeten onderbreken. ‘We komen volgende week wel terug’ zei Eripia dan kalm. Waarna ik weer teleurgesteld een week moest wachten.
In datzelfde jaar heb ik ook mijn eerste verhaal bemachtigd. Op een dag liep ik uit voor een boodschap in herberg Pleijzier, in de herberg was het vreselijk druk. Ik moest achterin zijn, daar zat de deur naar de kelder waar ik de lege appel- en wijnkisten moest stallen. Voor de deur daar in de hoek zat een man, hij had een mantel om en warrig haar. Hij rook naar tabak en hout. Hij vroeg me of ik zin had een praatje te maken, hij vertelde moe te zijn van het vele werken.
Ik kwam bij hem zitten, schuifelde wat heen en weer, en keek voortdurend om me heen. Terwijl we daar zaten begon het buiten zachtjes te sneeuwen, de mensen in de herberg reageerden daar uiteenlopend op. Sommigen gingen naar huis, hout hakken en de kachel opstoken. Anderen bleven juist in de herberg, waar ze scholen voor de kou van buiten.
Ik keek met openstaande mond naar buiten, ik was dol op sneeuw en had graag gewild dat ik op kon staan zonder onbeleefd te lijken. De man tikte op de tafel en keek me met zijn donkere ogen aan, ‘Weet je hoe het komt dat het sneeuwt in de winter?’. Ik keek de man bevreemd aan, ‘Natuurlijk, doordat het vriest, komt de regen in plaats van als water, als ijs naar beneden.’ Hoe oud dacht hij wel niet dat ik was?
‘Weet je dan ook waar de winter vandaan komt?’ Hier moest ik even over nadenken, de winter, die volgt de herfst op, en wordt gevolgd door lente en daarna zomer. Maar waar de winter vandaan komt, de oorsprong? ‘Nee, komt die ergens vandaan dan?’ De man lachte zachtjes, ‘Alles komt ergens vandaan’, antwoordde hij.
Dat vond ik moeilijk, als alles ergens vandaan komt, dan komt de natuur ook ergens vandaan en vuur en leven. Ik staarde peinzend voor me uit toen de man begon te lachen. ‘Ik weet niet waar alles vandaan komt, maar ik kan je wel vertellen waar de seizoenen vandaan komen, als je dat wilt weten.’ zei de man
ROMEH
Tipp-Ex team
Tipp-Ex team
Berichten: 1383
Lid geworden op: 10 jun 2011 10:41

Ik ben ook maar eens begonnen dit verhaal te lezen. De titel trok me wel.
Ik vind het verhaal erg snel gaan. Het mist de details die het nodig heeft. Kan je niet scène voor scène schrijven, in plaats van zo samenvattend? Dat lijkt me wel beter voor het verhaal. Anders verliest het zijn kracht.
Ga snel verder! ♡
“When you play the game of thrones, you win or you die.”
Sapientia
Puntenslijper
Puntenslijper
Berichten: 10
Lid geworden op: 19 dec 2012 18:35

Bedankt voor de reactie. Ik weet dat het erg bondig is, maar het is als het ware nog allemaal proloog. Na het verhaal van die man begint eigenlijk mijn verhaal, ik hoop dat ik binnenkort een keer inspiratie krijg dit uitgebreider te maken.
daantjeschrijft
Balpen
Balpen
Berichten: 144
Lid geworden op: 18 jun 2012 21:31

hai hai . het zou jammer zijn als je die twee stukken als proloog laat dienen. dan heb je twee verschillende stukken, die voor de rest weinig verband hebben met elkaar. voor een proloog is het t beste als deze kort maar krachtig is. ik zou het volgende stuk als hoofdstuk pakken en dan uitgebreider uitwerken. laat de hoofdpersoon in de loop van het verhaal opgroeien. maar het is jou verhaal en je moet het zelf weten. het is slechts een tip.....
Even Miracles take A Little Time
Sapientia
Puntenslijper
Puntenslijper
Berichten: 10
Lid geworden op: 19 dec 2012 18:35

daantjeschrijft schreef:hai hai . het zou jammer zijn als je die twee stukken als proloog laat dienen. dan heb je twee verschillende stukken, die voor de rest weinig verband hebben met elkaar. voor een proloog is het t beste als deze kort maar krachtig is. ik zou het volgende stuk als hoofdstuk pakken en dan uitgebreider uitwerken. laat de hoofdpersoon in de loop van het verhaal opgroeien. maar het is jou verhaal en je moet het zelf weten. het is slechts een tip.....
De jeugd van de hoofdpersoon vind ik essentieel voor het begrijpen van het verhaal, maar niet van toepassing op de rest van het verhaal. Vandaar dat ik er verder ook niet over uitweidt en dergelijke, ik vind het gewoon niet belangrijk genoeg. We kijken wel even aan waar het naar toe gaat =P
Demon
Typmachine
Typmachine
Berichten: 1098
Lid geworden op: 25 jun 2012 21:01

Even iets korts; ik heb geen zin om heel de tekst te ontleden. ;p Niet dat ik veel fouten heb gezien, hoor, ik heb wel weer een verkeerde tijdsverhouding opgemerkt, maar hoe dan ook...
Sapientia schreef:Voor de deur daar in de hoek zat een man, hij had een mantel om en warrig haar.
Nu goed, ik had mijn commentaar behoorlijk uitgebreid neergeschreven, maar plots, floep, vliegt die pagina weg. :/ Nja, die komma staat daar niet goed. Je verandert het best door een punt of puntkomma(geen hoofdletter na een puntkomma. ;p Zei mevrouw Campens altijd; dat is een leerkracht Nederlands van vorig jaar. Ze heeft ook Engels, maar met zo 'n verschrikkelijk overdreven accent. o: Maar ik heb haar nooit voor Engels gehad, maar volgens anderen begon ze de les altijd met "could you open a window, please?" ;p
Wow, ik wijk af. o: Dat gebeurt dus altijd. ;-; Hoe dan ook, kan je die hij ook door "die", maar hier klinkt dat niet zo goed. Even opschrijven, dan zie ik het beter: "Voor de deur daar in de hoek zat een man, die een mantel om had en warrig haar had."
Misschien zo, maar nja. "Omhebben" is net als "aanhebben" een werkwoord en die om is dus een nietwerkwoordelijke aanvulling. In samengestelde zinnen is het belangrijk dat je in de afgekorte versie dezelfde vorm, plaats en functie van natuurlijk hetzelfde werkwoord hebt, als je het weglaat, natuurlijk. Bij die voorbeeld zin die ik gaf weet ik het eigenlijk niet echt; "die een mantel om en warrig haar had" klinkt wel goed. En ik zie ook geen reden om dat fout te rekenen. :/ Maar nja. Geen idee.
Hoe dan ook, in jou formulering is het verkeerd: "Hij had een mantel om en warrig haar."
Hier zeg je dus eigenlijk dat hij warrig haar om had. ;p Dat lijkt me verkeerd. Zeg dus gewoon nogmaals "had" en het is opgelost: "Hij had een mantel om en had warrig haar," of "Hij had warrig haar en had een mantel om."
Maar volgens mij mag je in die tweede die had ook wel weglaten. :/ Maar ik weet het niet. :P Nederlands is verwarrend...
Ik snap wel dat het nodig is om van je taak verlost te worden als het zestig is, maar als die "medieval-like" is, ligt die leeftijd redelijk hoog, maar het is jouw fantasy wereld; alles lijk me dus mogelijk. ;p Nu, ja, het kan natuurlijk zijn dat iemand plotseling heel veel te verduren krijgt en extreem agressief wordt, maar dat neemt wel niet weg dat hij of zij timide is. Dat karakter zou normaal moeten blijven; je kan het vergelijken met de hulk. Als hij boos wordt is hij groen en als hij rustig is, is hij een mens. :)
Het is wel behoorlijk logisch dat hij eigenlijk timide wordt, als hij gedwongen wordt om te zwijgen, of juist zwijgt omdat men hem volkomen negeert. In zo 'n situaties krijgen mensen snel een laag zelfbeeld. Een kind zal echter juist alles doen om aandacht te krijgen, hetzij goede of slechte - allemaal afhankelijk van het karakter. Waarom zeur ik hier zo over? ;p Ik zeg niet dat het slecht is, hoor, maar dat het logisch is. En dat is positief. Och, God, help me om de dingen goed te verwoord. ;p Hij laat me momenteel een beetje in de steek. Sorry, als het allemaal slecht klinkt, want ik prijs je logica en zo een klein beetje. Er zijn vaak mensen die er niet bij stil staan dat een verhaal verklaringen moeten hebben en zo, maar het lijkt me dat dit verlegen-like karakter geen rol meer zal spelen; je moet het natuurlijk niet laten vallen, want niet omdat je snel op je tenen getrapt bent... dit heb ik al gezegd. xD
Hoe dan ook. Het is ook zeer logisch dat men verklaringen zoekt naar de seizoenen en dat er dus verhalen rond bestaan. Mensen zijn altijd op zoek naar verklaringen, vandaar ook de wetenschap eeen de mythen. Het oude mensenras was vroeger nog niet zo ontwikkeld dat ze op zeer wetenschappelijke wijze bepaalde zaken konden bewijzen, maar dat neemt natuurlijk niet weg dat ze niet veel wisten over, bijvoorbeeld, de geneeskunde. Bij de Egyptenaren zien we ook dat ze wel wisten hoe ze een lijk moesten bewaren. :P Alleemaal heel handig als je dat weet. ;p De meeste volkeren hebben daarom dus ook verhalen over de seizoen, om op mijn woorden van lof terug te komen - voor het geval je zou denken dat dit weer slecht commentaar was. --' Ik moet eens leren dingen goed uit te leggen.
Ik heb wel veel gezegd, hè? Sorry... :P Ik wacht ook nog op het vervolg. Ik wil wel eens zien welke verhaaltjes er rond verzint, of welke je steelt. Maar ik denk niet dat je er zal stelen? Je ziet er me niet uit als een dief, als je naam niet liegt natuurlijk, wijsheid. ;p

Edit: Oh, het schiet me plots te binnen hoe het met die samengestelde zin zit. o:
"Hij had een mantel om en warrig haar."
Het is wel fout hoor, maar, nja, volgens mij iets met plaats of functie, dat weet ik nu niet zeker. Maar volgens mij mag "Hij had warrig haar en een mantel om" wel, aangezien daar de plaats wel hetzelfde blijft, maar er komt gewoon zo 'n nwwa bij - iets weglaten mag namelijk niet. :/ Geen idee of dat eigenlijk klopt, maar aangezien "Hij had enkele takken van de vertrouwde boom gehaald en er een vuur van gemaakt" waarschijnlijk wel klopt, kan dat ook juist zijn. :p Sorry, kwam even in me op. xD
Sapientia
Puntenslijper
Puntenslijper
Berichten: 10
Lid geworden op: 19 dec 2012 18:35

Jezus Demon wat een reactie! Het duurde even om hem uit te pluizen hoor, haha.
Zover ik weet steel ik niks en dat ben ik ook niet van plan te doen ;)
Ik vind het fijn dat je overal zo diep op ingaat, dat komt op mij over alsof je je er echt in interesseert. Ook goed dat je steeds je excuses aanbied, ik ben namelijk (inderdaad) snel op mijn teentjes getrapt :D (kritiek is mijn vijand)
Wat ik probeer neer te zetten, misschien maakt dat het allemaal wat duidelijker, is de geschiedenis, ethiek, geloven en mythes van een fictieve wereld. Ik hoop daarmee basis te leggen voor (hopelijk goede) verhalen voor de toekomst. Ik ben namelijk steeds opzoek naar 'verklaringen' in verhalen en vind het dan ook geweldig als die erin zitten. Maar ik ben geen talent in achtergronden ter plekke verzinnen bij een bepaalde gebeurtenis of handeling, daarom zó. Nu zal ik (eveneens hopelijk) uiteindelijk de hele geschiedenis al hebben en kan ik schrijven met een verklaring achter de hand :)
-Maaike-
Computer
Computer
Berichten: 2696
Lid geworden op: 27 okt 2010 18:51

Ik vind die man intrigerend, "weet je waar de sneeuw vandaan komt" Dat klinkt als een heel mooi verhaal, en ik ben héél nieuwsgierig! :D

Ga zo door!
- Never give up on anything, because miracles happen every day -

My head is a jungle...
Sapientia
Puntenslijper
Puntenslijper
Berichten: 10
Lid geworden op: 19 dec 2012 18:35

De 4 seizoenen
Lang geleden waren er 4 vrouwen, zij waren zussen en dochters van Linaï en Dux. Deze 4 vrouwen waren alle 4 totaal verschillend. De jongste Klea was een timide en vrolijk meisje. Zij hield van zingen en puurheid, en kon dan ook niet liegen. Klea had lang rood haar en een lang en lening lichaam, haar ogen waren groot en felgroen van kleur.
Haar oudere zus, Marima was net zomin haar tegenbeeld als haar evenbeeld. Marima was klein en licht gezet, haar haren kort zwart en onder haar brede, volle lippen zaten grote, rechte tanden. Zij zag niks in orde of regelmaat. Marima was gek op feesten en dansen. En ze at, het liefst de hele dag rode vruchten die haar lippen rood kleurden. Om haar heen waren altijd warmte en gezelligheid te vinden, als twee goede vrienden.
Marima haar oudere zus was Gleï, een vrouw van gemiddeld postuur met grote bruine krullen. Haar ogen hadden de kleur van de zee wanneer de winter opkomt, donker groenblauw. Zij genoot het meest van bonte kleuren, kleuren en het samenkomen van mensen op zoek naar warmte en gezelschap. Haar karakter was tamelijk schuw en ze verschool zich dan ook vaak voor anderen.
De oudste zus was Dane, zij was kort maar slank, met smalle rode lippen, lichtjes golvend blond haar tot op haar schouderbladen en schuine fletsblauwe ogen, met lange blonde wimpers. Zij keek het liefst de hele dag naar zichzelf, praatte daar ook over. Ze wilde niks weten van de warmte en vrolijkheid van haar zusjes.

Toen de zusjes allemaal de leeftijd van 17 jaar hadden bereikt, kregen zij ruzie. Marima had de geliefde van Dane voor zich gewonnen, wat Dane’s trots brak en daarmee haar woede deed ontsteken.
Klea en Gleï probeerden de vriendschap van de twee zussen te hernieuwen met compromissen en mooie verhalen, maar de ruzie stuwde voort.
Linaï en Dux wisten zich geen raad met hun dochters, zo verschillend als ze waren. Linaï en Dux hadden de dochters, wanneer zij de volwassenheid hadden bereikt, een cadeau willen geven. Het was hun grootste bezit, de Voaru Pognéa.
Marima en Dane besloten van het gezin te scheiden en te verhuizen naar het Zuiden en het Noorden. Linaï en Dux zagen dit als hun teken en schonken hun 4 dochters hun cadeau. Zij namen het in onwetendheid aan, en vertrokken.
Dane ging naar het Noorden, Klea naar het Oosten, Marima naar het Zuiden en Gleï naar het Westen.

Linaï en Dux waren verscheurd door verdriet dat hun dochters niet bij hen wilden blijven, en zich uitsmeerden over alle windrichtingen. Toch riep de gang van zaken hen tot leven, waardoor hun dochters naar de achtergrond verdwenen.
10 jaren gingen er voorbij voordat Dux tegen Linaï zei dat hij zijn dochters mistte. Ze besloten samen hun dochters te bezoeken, om henzelf er in elk geval van te garanderen dat ze in orde waren.

Ze gingen eerst naar het Noorden, op zoek naar Dane, hoe verder ze noordwaarts gingen, hoe kouder het werd. De bomen en het land waren onzichtbaar verscholen onder een dikke laag wit. Het wit glinsterde zachtjes in het licht, het was zo schoon en licht dat het Linaï en Dux bijna verblindde.
Ze liepen verder noordwaarts en kwamen bij een waterval. Alleen viel het water niet, in plaats daarvan hing het ijskoud glanzend, stil van de helling. Het water was zo glad dat Linaï en Dux hun eigen weerspiegeling erin konden zien.
Achter hen zagen ze Dane, ze leek geen dag ouder dan toen ze vertrokken was. Haar haren leken haast geconserveerd door het dunne laagje ijs dat erop rustte. Ook tussen haar wimpers parelden druppels ijs.
Linaï en Dux schrokken van Dane’s plotselinge verschijning, maar ze herstelden zich snel en liepen met open armen op haar af. Maar Dane liet zich niet in hun armen nemen, ze was boos en sprak kil: ‘Ik wil dat jullie hier weggaan’. Linaï en Dux begrepen het niet, ze wilden haar vragen waarom ze niet konden praten.
Linaï en Dux draaiden zich om, om dit tegen Dane te zeggen, alleen was Dane al weg.
Na lang zoeken vonden ze haar boven een bevroren beekje, ze sprak zachtjes tegen zichzelf ‘je bent prachtig’.

Linaï en Dux waren verward en bedroefd, maar ondanks deze tegenslag wilden ze toch hun andere dochters nog herzien. Ze reisden eerst terug naar hun woning, om vanuit daar op weg te gaan naar het Oosten, naar Klea.
Het Oosten leek helemaal niet op het Noorden waar Dane woonde, hier hadden de bomen kleine groene knopjes. Het gras was frisgroen en overal liepen zowel volwassen als jonge diertjes.
Linaï en Dux hielden halt op een grote groene weide die vol stond met kleine gele en witte bloemetjes. Hier legden zij een kleed uit en stalden eten. Net toen Dux de eerste hap van zijn appel wilde nemen, zagen ze Klea het veld op huppelen. Ze droeg een kort geel jurkje en haar haren wapperden achter haar aan terwijl ze al zingend naar hun toe kwam huppelen. ‘Mam! Pap! Wat geweldig dat jullie hier zijn!’ Klea was pure vrolijkheid en hartstocht. Linaï en Dux vlogen haar in de armen, dolgelukkig dat zij wel in contact met hen wilde komen.
Klea vertelde enthousiast over de weide, en het kleine houten huisje dat ze gebouwd had, verderop de heuvel. Ze vertelde over de dieren, de bomen, ze vertelde dat hier altijd alles bloeide, dat er altijd jonge diertjes kwamen. Ze vertelde ook, dat het niet zo goed ging. Dat er teveel dieren kwamen, teveel bomen en planten. Alles raakte begroeid, ze kon de muren van haar huisje nauwelijks nog zien. ‘En ik houd wel van de natuur’ zei ze. ‘Maar dit is teveel, de natuur slokt zichzelf op. Er is gewoon niet genoeg ruimte.’
Linaï en Dux leefden erg met hun dochter mee, ze stelden voor om te snoeien en sommige diertjes te slachten. Klea ontstak hierop in woede. ‘Niemand komt aan mijn planten en dieren!’ riep ze. ‘Misschien kunnen jullie beter gaan’.
Linaï en Dux besloten dan maar te gaan, ze pakten het kleed weer in, en vertrokken. Klea bleef achter op de weide, waar ze zachtjes mee floot, met de vogeltjes in de bomen.

Marima was als volgende aan de beurt. De reis naar het Zuiden was bijna ondraaglijk voor Linaï en Dux, hoe verder ze zuidwaarts kwamen hoe warmer het werd. De bomen lieten hun blaadjes geelgekleurd hangen en de dieren zochten naar water in de extreme hitte.
Toen ze eindelijk water gevonden dachten te hebben, bleek het een uitgedroogd meer te zijn.
Linaï en Dux zochten al weken naar Marima, maar ze konden haar niet vinden. ‘Misschien kunnen we beter teruggaan, eerst Gleï bezoeken’ hijgde Dux toen ze over de zoveelste vlakte liepen. ‘Nog even’ zei Linaï dan, en dan zochten ze verder.
Na nog 3 dagen kwamen ze bij een zee. En daar aan die zee lag Marima, te bakken in de zon met een roodbronzen huid en een grote schaal vruchten naast zich. Zij zag haar ouders en vloog op, omhelsde ze, en beval hen hun kleren uit te trekken. ‘Kom bij me liggen, het is hier heerlijk!’ ‘
We hebben niet veel tijd om te komen liggen’ zei Linaï, ‘we zoeken je al weken’. ‘Is er iets dan?’ vroeg Marima ongeïnteresseerd. Linaï en Dux vertelden dat ze nu eenmaal hun dochters graag wilden zien, ze hadden voor de bezoeken één jaar uitgerekt, en dat jaar was al bijna om. ‘Bezoeken jullie mij dan als laatste?’, Marima leek gekwetst, maar dit was moeilijk te zien onder haar grote lach.
‘We hebben eerst Dane bezocht en daarna Klea’ sprak Dux, ‘dit kostte ons een halfjaar tijd’.
Marima keek bedenkelijk, ‘Het schemert als sinds het begin van het jaar, wat deden jullie daarvoor dan?’. Linaï en Dux lachten, ‘We begonnen ook aan het begin van dit jaar, maar jij bent al 2,5 maand onvindbaar!’
Linaï en Dux vertelden dat ze alleen maar wilden weten of het goed met Marima ging, en dat het met Dane en Klea minder ging dan gehoopt. Marima reageerde daarop verbaasd, ‘hier gaat het perfect’, lachte ze. Daarna keek ze snel om, de bomen om het strandje heen hadden plots allemaal gele bladeren gekregen, en de vruchten in de struiken droogden één voor één uit.
Dux lichtte één wenkbrauw op en keek Marima bedachtzaam aan, ‘Als jij het zegt, dan geloven we dat’.
Na een laatste omhelzing vertrokken Linaï en Dux weer, ze waren blij te kunnen ontsnappen aan deze warmte.

Linaï=Dag
Dux=Nacht
Klea=Lente
Marima=Zomer
Gleï=Herfst
Dane=Winter
Voaru Pognéa=Innerlijke kracht
Demon
Typmachine
Typmachine
Berichten: 1098
Lid geworden op: 25 jun 2012 21:01

Ik heb een paar typfoutjes opgemerkt; ergens ben je een aanhalingstekentje vergeten en dan heb je nog een tweetal keer een hoofdlettertje niet geplaatst tussen zo 'n aanhalingen.
Ik ga ze er nu niet uithalen - dat kan je zelf wel. (Denk ik. ;p)
Hm. Dan heb je nog een aantal keer fout met je komma's en zo gespeeld. Ik weet niet meer precies waar, maar goed... Ik weet nog dat ééntje een "opsomming" betrof van twee leden; daar hoort eigenlijk een "en" tussen en geen komma. Nja, niet dat het vreselijk is - er zijn tons of boeken waarbij de komma's verkeerd gehanteerd worden. :P
Voor aanhalingen van een dialoog zie ik je ook vaak een komma gebruiken - dat is volgens mij fout. Ik geef hier even een voorbeeldje:
Sapientia schreef:Marima keek bedenkelijk, ‘H(1)et schemert als sinds het begin van het jaar, wat deden jullie daarvoor dan?’. (2)
Alweer sla ik twee vliegen in één klap. :P
Na die "bedenkelijk" hoort een punt, of nja, als jij het wilt een uitroepteken of vraagteken. Maar ik denk niet dat je dat wilt. ;p
Dan hoort er na de aanhaling geen leesteken eigenlijk; het leesteken binnen de aanhaling telt sowieso.
- "Blablabla," zei het. "Blablabla!"
(Mijn creativiteit kent geen grenzen, toch? :P)
Die eerste komma mag net zo goed na de aanhalingstekens staan; dus, iets als "Blablabla", zei het..." of zelfs "Blablabla" zei het zijn correct. Maar ik raad aan dat je bij de schrijverslessen eens het hoofdstukje "de dialoog" doorneemt.
Eh. Oké dat was dat, denk ik. Nu kan ik over de inhoud beginnen. :P
Wat de namen betreft: Dux doet me denken aan leider. Linaï doet me aan "lineair" denken. Klea doet me aan een nimf denken. :/ Geen idee waarom. Marima doet me denken aan de zee. Gleï hmmm, aan glijden. :3 En Dane doet me denken aan "dan". :p Mag ik vragen aan welke taal je de namen afleid? Of verzin je ze gewoon. Iets als, ik moet een goede naam bedenken. hmmm - en dan iets volledig random?
Je hebt de seizoenen dus duidelijk aan de windrichtingen gelinkt. Ik heb ook nog iets soortgelijks gedaan. Nu goed dan niet met de seizoenen, maar eerder met de elementen en met de ruiters van de apocalypse. :p Dus zoiets als Vuur - Zuiden; Water - Westen; Wind - Noorden; Aarde - Oosten. Plusminus, dan. :P
Nu, ja, ik denk niet dat ik er verder enorm veel over kwijt kan. Dus laat ik het hierbij. Ik vind het wel vrij creatief, maar houd er wel rekening mee dat het onmogelijk is om eigenlijk over een hele wereld overal hetzelfde geloof te delen. Dit is dus waarschijnlijk niet hét verhaal. Ik zeg niet dat je er andere moet vertellen of zelfs ook maar de geringste vermelding erbij moet zetten, maar houd het gewoon in je hoofdje. ;)
Sapientia
Puntenslijper
Puntenslijper
Berichten: 10
Lid geworden op: 19 dec 2012 18:35

Demon schreef:Ik heb een paar typfoutjes opgemerkt; ergens ben je een aanhalingstekentje vergeten en dan heb je nog een tweetal keer een hoofdlettertje niet geplaatst tussen zo 'n aanhalingen. ......
Ik zeg niet dat je er andere moet vertellen of zelfs ook maar de geringste vermelding erbij moet zetten, maar houd het gewoon in je hoofdje. ;)
Bedankt voor de reactie :)
Ik was ook niet van plan dit als 'hoofdverhaal' te laten dienen, anders zou er ook geen verhalen'verzamelaar' zijn :P Ieder gebied, ieder volk heeft zijn eigen verhalen en ideeën.
Ik gebruik inderdaad vaak komma's op plaatsen waar andere mensen ze absoluut niet neer zouden zetten, maar als ik het verander vind ik het zelf niet meer kloppen. Wanneer iemand het leest moet die de rust leggen op de plekken van mijn komma's, ik zou helemaal gek worden als ik het allemaal grammaticaal- en spellingcorrect zou doen. Kans dus dat je dit na ieder getypt stukje opnieuw kunt opmerken ;)
Leuk dat je zelf ook met de windrichtingen hebt gewerkt, ik zal het eens opzoeken :D
Demon
Typmachine
Typmachine
Berichten: 1098
Lid geworden op: 25 jun 2012 21:01

Nja, doe maar niet dat is echt nog een vrij oud exemplaar; ik zou het nu beter kunnen neerzetten, en dat zal ook wel gebeuren in het echte verhaal, maar je zal wel moeten zoeken want ik heb niets gezet bij "mijn verhalen". :P
-Maaike-
Computer
Computer
Berichten: 2696
Lid geworden op: 27 okt 2010 18:51

Mooi verhaal, vooral door die meisjes die een afspiegeling zijn van het seizoen. Ik ben benieuwd waar nummer vier uithangt en of zij ook blij is haar ouders te zien.

Een tip: getallen onder de twintig en hele getallen schrijf je voluit. Dus vier in plaats van 4 en zeventien plaats van 17 ;)

Ga zo door!
- Never give up on anything, because miracles happen every day -

My head is a jungle...
Plaats reactie

Terug naar “De Poort naar een Andere Wereld”