Steve zag het vissenhoofd voorzich op de tafel liggen. "Weetje? Dit lijkt een beetje op operen, maar dan is diegene al dood". Daarna werd Steve stil, omdat Axel te beurt had gekregen.
(axel leest dus, maar ff na het lezen, anders is het zo kort)
"Weet je Axel, ik geef me hier 500% voor. Ik wil namelijk dokter worden. Ik wil mensen van de dood redden. Dan hoop ik dat m'n oom blij kan maken". 'Andere mensen hadden dat ook moeten doen. Dan was m'n oom nog in leven... M'N LIEVELINGSOOM!'
"Steve Grim, ga je maar meldde". De leraar legde een hand op z'n schouder en Steve wist wat dit betekende.
Nathan keek verbaast naar de tekening. "Wie... Wat... He?" Nathan wist niet wat hij zag. Zichzelf met Lilly Willow kussend. 'Oke, ik weet dat ik.... Maar dit?' Hij stopte het gauw in z'n tas en liep naar boven.
Bobby stootte z'n hoofd tegen de muur. "Waar ben ik aan begonnen?" 'Kan je het me vergeven Eric?' "Bobby, ben jij dat?" 'Was dat...' "Je bent het echt Bobby! Wat doe jij hier?" "Sylvia?" Bobby kreeg tranen in z'n ogen. Ze waren in Amerika uitelkaar gegaan, maar nu zitten ze hier. Helaas wel zonder Eric en Malcom...
Inazuma Eleven Het legendarische elftal
Axel voelde de lucht in zijn lichaam branden, en werd duizelig.
"Hallo iedereen. Vandaag gaan we zoals gezegd een vissenhoofd ontleden. Nick, wil je het lokaal alvast verlaten? Bedankt!"
Axel‘s ogen volgden de jongen het lokaal uit.
En daarna zakten zijn ogen naar de dansende letters die hij dus moest gaan lezen.
"Probeer de volgende onderdelen te vinden.
De hersenen, de oogzenuw, en de kieuwen."
Na deze zin stopte Axel even, die ogen van die vis. Ze waren als die van Julia levenloos, en doordringend.
De stank van de vis werd haast ondragelijk. Axel voelde hoe zijn maag samenkneep terwijl de leraar Steve uit de les verwijderde.
(gaat ie kotsen?)
----
Lilly keek aandachtig naar het bord waar de docent druk op aan het schrijven was. Ze zag de letters, maar nam deze niet in zich op.
Haar gedachten dwaalden opnieuw af.
"Hallo iedereen. Vandaag gaan we zoals gezegd een vissenhoofd ontleden. Nick, wil je het lokaal alvast verlaten? Bedankt!"
Axel‘s ogen volgden de jongen het lokaal uit.
En daarna zakten zijn ogen naar de dansende letters die hij dus moest gaan lezen.
"Probeer de volgende onderdelen te vinden.
De hersenen, de oogzenuw, en de kieuwen."
Na deze zin stopte Axel even, die ogen van die vis. Ze waren als die van Julia levenloos, en doordringend.
De stank van de vis werd haast ondragelijk. Axel voelde hoe zijn maag samenkneep terwijl de leraar Steve uit de les verwijderde.
(gaat ie kotsen?)
----
Lilly keek aandachtig naar het bord waar de docent druk op aan het schrijven was. Ze zag de letters, maar nam deze niet in zich op.
Haar gedachten dwaalden opnieuw af.
Kagayaiteiru Miraii terasu hikari
-
TheBlackKnight
- Balpen
- Berichten: 190
- Lid geworden op: 04 feb 2013 18:49
Mark was goed bezig met het practicum. Hij had niet verwacht dat Steve er uitgestuurd zou worden, maar daar lette Mark niet op. Na dit uur zou hij nog vier uurtjes moeten doorstaan en dan zou hij eindelijk kunnen tarinen.
Als hij er alleen maar aan dacht werd de tintelingen in z'n buik erger.
---------------------
Jack liep de gymzaal in en zag twee matten overeind staan. 'Gelukkig voetbal. Dan kan ik de rest wat laten zien'. De les was begonne, want de leraar nam het woord. "Oke jongens, de komende weken gaan we ons verdiepen in voetbal!"
Als hij er alleen maar aan dacht werd de tintelingen in z'n buik erger.
---------------------
Jack liep de gymzaal in en zag twee matten overeind staan. 'Gelukkig voetbal. Dan kan ik de rest wat laten zien'. De les was begonne, want de leraar nam het woord. "Oke jongens, de komende weken gaan we ons verdiepen in voetbal!"
Steve ging op de gang zitten. 'Shit het kwam weer zover'. Langzaam kwamen de tranen bij Steve. Steve liep naar het raam toe en keek naar buiten. "VERDOMME! Waarom?" Op dat moment kwam de docent naar buiten. "Steve ga even zitten". Steve deed wat de leraar zei en die ging ook zitten. "Steve, je mentor had gezegd dat alles weer goed ging met je. Dat je erover heen was gekomen, maar geef nu eens eerlijk antwoord". Steve draaide z'n hoofd weer weg van de leraar en liep weer naar het raam toen.
'Het is niet eerlijk ja! Ik had het ook kunnen zijn en ik liep er geen eens naar toe...'. "Ik ben erover heen...".
---
Nathan stond op en liep richting het biologie lokaal. Hij haalde de tekening uit z'n tas en keek er nog een keer goed naar. Plots zag hij Lilly lopen, maar het was te laat ze had hem al zien kunnen lopen met het blad, maar gelukkig nog niet de andere kant.
---
"Bobby wat ben ik blij jou te zien". De twee gingen op de trap zitten en keken elkaar aan. "Ik kan nog steeds niet geloven dat jij het echt bent. In Amerika zijn we uit elkaar gegaan, na....". Sylvia hield een stilte. Bobby wist wat ze bedoelde. 'Eric..' "Ik ben nu manager van het voetbalteam". Toen Sylvia dat zei kwam er een schok in Bobby.
'Het is niet eerlijk ja! Ik had het ook kunnen zijn en ik liep er geen eens naar toe...'. "Ik ben erover heen...".
---
Nathan stond op en liep richting het biologie lokaal. Hij haalde de tekening uit z'n tas en keek er nog een keer goed naar. Plots zag hij Lilly lopen, maar het was te laat ze had hem al zien kunnen lopen met het blad, maar gelukkig nog niet de andere kant.
---
"Bobby wat ben ik blij jou te zien". De twee gingen op de trap zitten en keken elkaar aan. "Ik kan nog steeds niet geloven dat jij het echt bent. In Amerika zijn we uit elkaar gegaan, na....". Sylvia hield een stilte. Bobby wist wat ze bedoelde. 'Eric..' "Ik ben nu manager van het voetbalteam". Toen Sylvia dat zei kwam er een schok in Bobby.
Axel keek hoe Steve en de leraar het lokaal verlieten. Hij keek nu naar de vis voor zich, Steve had gelijk, hij was inderdaad een soort operatie.
"Axel, we moeten praten."
Axel keek naar zijn vader die rustig van zijn thee dronk en met zijn hoofd naar de stoel tegenover hem knikte.
Axel nam plaats en keek zijn vader aan.
"Ik heb eens nagedacht..."
Opnieuw nam zijn vader een slok van zijn thee. "En ik ben tot het besluit gekomen dat het het beste is als je geneeskunde gaat studeren, in Duitsland."
Axel knipperde even met zijn ogen. 'In Duitsland?'
Rustig trok Axel de rubberhandschoenen aan. De vis lag levenloos voor hem, en de stank die er vanaf kwam werd met de minuut erger, de vis ontdooide immers.
Axel nam het scalpel in zijn hand en begon langs de kaaklijn de huid van de vis weg te snijden, om vervolgens via de kaaklijn door te snijden naar de kleppen waar de kieuwen achter verborgen lagen.
Ook hadden ze een tang gekregen, om de botten van de vis kapot te kunnen knippen.
Hij probeerde zich niet te focussen op de lucht die zijn longen binnendrong, in plaats daarvan probeerde hij te denken aan leuke momenten.
De glibberige huid van de vis had nu plaatsgemaakt voor een kaal bot. De gedachte om die kapot te knippen.
Axel voelde zijn maag opnieuw samenknijpen.
'Had ik nou 's ochtends toch maar wat meer gegeten.'
--
Lilly dacht terug aan de economie les.
'Waarom krijg ik hem nou niet uit mijn hoofd?'
Als een soort van antwoord klonk er een zingend stemmetje door haar hoofd. 'Je bent verliefd!'
'Niet waar!'
'Jawel.'
'Niet! Ik ken hem amper!'
'Ow ja, en waarom maakte je dan die tekening?'
Lilly's ogen flitsten open.
'De tekening...'
"Lilly?" de leraar kek nu hoopvol in haar richting.
Meteen kreeg ze een por van Kate, die naast haar zat.
"Zeg dat het een paradox is." fluisterde ze Lilly toe.
Lilly keek haar vragend aan maar herstelde zich.
"Het is een paradox."
De leraar knikte goedkeurend en Lilly schonk Kate een glimlach die dank uitstraalde.
"Je moet wat minder opvallend dagdromen joh." fluisterde Kate.
"Sorry." fluisterde Kate terug.
'Shit, de tekening!'
Lilly zette zich met stoel en al af van haar tafel en schoof haar boeken in haar tas. Meteen kreeg ze vragende blikken toegeworpen, die Lilly negeerde.
"Lilly, de les is pas net begonnen hoor." sprak de leraar terwijl Lilly met een vlotte pas het lokaal verliet.
Zo snel als ze kon liep ze door de school op zoek naar de hal waar ze haar tekening had verloren.
In haar snelheid had ze Nathan amper gezien.
Hij had een papier in zijn handen, een uitgescheurd vel papier.
'Haar uitgescheurde vel papier met de tekening?'
"Axel, we moeten praten."
Axel keek naar zijn vader die rustig van zijn thee dronk en met zijn hoofd naar de stoel tegenover hem knikte.
Axel nam plaats en keek zijn vader aan.
"Ik heb eens nagedacht..."
Opnieuw nam zijn vader een slok van zijn thee. "En ik ben tot het besluit gekomen dat het het beste is als je geneeskunde gaat studeren, in Duitsland."
Axel knipperde even met zijn ogen. 'In Duitsland?'
Rustig trok Axel de rubberhandschoenen aan. De vis lag levenloos voor hem, en de stank die er vanaf kwam werd met de minuut erger, de vis ontdooide immers.
Axel nam het scalpel in zijn hand en begon langs de kaaklijn de huid van de vis weg te snijden, om vervolgens via de kaaklijn door te snijden naar de kleppen waar de kieuwen achter verborgen lagen.
Ook hadden ze een tang gekregen, om de botten van de vis kapot te kunnen knippen.
Hij probeerde zich niet te focussen op de lucht die zijn longen binnendrong, in plaats daarvan probeerde hij te denken aan leuke momenten.
De glibberige huid van de vis had nu plaatsgemaakt voor een kaal bot. De gedachte om die kapot te knippen.
Axel voelde zijn maag opnieuw samenknijpen.
'Had ik nou 's ochtends toch maar wat meer gegeten.'
--
Lilly dacht terug aan de economie les.
'Waarom krijg ik hem nou niet uit mijn hoofd?'
Als een soort van antwoord klonk er een zingend stemmetje door haar hoofd. 'Je bent verliefd!'
'Niet waar!'
'Jawel.'
'Niet! Ik ken hem amper!'
'Ow ja, en waarom maakte je dan die tekening?'
Lilly's ogen flitsten open.
'De tekening...'
"Lilly?" de leraar kek nu hoopvol in haar richting.
Meteen kreeg ze een por van Kate, die naast haar zat.
"Zeg dat het een paradox is." fluisterde ze Lilly toe.
Lilly keek haar vragend aan maar herstelde zich.
"Het is een paradox."
De leraar knikte goedkeurend en Lilly schonk Kate een glimlach die dank uitstraalde.
"Je moet wat minder opvallend dagdromen joh." fluisterde Kate.
"Sorry." fluisterde Kate terug.
'Shit, de tekening!'
Lilly zette zich met stoel en al af van haar tafel en schoof haar boeken in haar tas. Meteen kreeg ze vragende blikken toegeworpen, die Lilly negeerde.
"Lilly, de les is pas net begonnen hoor." sprak de leraar terwijl Lilly met een vlotte pas het lokaal verliet.
Zo snel als ze kon liep ze door de school op zoek naar de hal waar ze haar tekening had verloren.
In haar snelheid had ze Nathan amper gezien.
Hij had een papier in zijn handen, een uitgescheurd vel papier.
'Haar uitgescheurde vel papier met de tekening?'
Kagayaiteiru Miraii terasu hikari
-
TheBlackKnight
- Balpen
- Berichten: 190
- Lid geworden op: 04 feb 2013 18:49
Mark was goed bezig, toen hij merkte dat de leraar en Steve het lokaal verlieten. Hij haalde z'n schouders op en ging verder.
Mark knipte het botje door en begon nu te schrijven. Steeds weer voelde Mark een tintelling.
-
Jack werd als laatste gekozen, maar dat boeide hem dit keer niks. Hij zou eens laten zien hoe je moest voetballen. Jack stond klaar. Hij wilde verdediger zijn en dat mocht. Dit was een extra training.
Mark knipte het botje door en begon nu te schrijven. Steeds weer voelde Mark een tintelling.
-
Jack werd als laatste gekozen, maar dat boeide hem dit keer niks. Hij zou eens laten zien hoe je moest voetballen. Jack stond klaar. Hij wilde verdediger zijn en dat mocht. Dit was een extra training.
"Weet je het zeker Steve? Ik kan er met je over praten". 'Ach man, wat weet jij er nou van? Heb jij een dierbare verloren, hoewel je het ookzelf had kunnen zijn?' Steve bleef maar naar buiten kijken. "Steve... ik geef je een tip. Ga naar huis. Neem je rust".
Wat begreep die man nou niet? Steve wilde niet zielig behandeld worden.
---
Nathan keek Lilly na, maar draaide hierdoor de tekening zodanig dat zij het ook kan zien. Na enkele seconden had Nathan het in de gaten en liep snel weg. Ondertussen deed hij de tekening in z'n tas. 'Waarom bewaar ik hem?'
---
Bobby en Sylvia bleven maar over vroeger praten. "En weet je de tri-pegasus nog?" Bobby knikte. "Dat was het sterkste schot ooit in m'n leven". Sylvia glimlachte naar Bobby en deed een voorstel. "Waarom kom je niet bij het voetbalteam. Eric zou het geweldig vinden". Dit had Bobby niet zien aankomen.
Wat begreep die man nou niet? Steve wilde niet zielig behandeld worden.
---
Nathan keek Lilly na, maar draaide hierdoor de tekening zodanig dat zij het ook kan zien. Na enkele seconden had Nathan het in de gaten en liep snel weg. Ondertussen deed hij de tekening in z'n tas. 'Waarom bewaar ik hem?'
---
Bobby en Sylvia bleven maar over vroeger praten. "En weet je de tri-pegasus nog?" Bobby knikte. "Dat was het sterkste schot ooit in m'n leven". Sylvia glimlachte naar Bobby en deed een voorstel. "Waarom kom je niet bij het voetbalteam. Eric zou het geweldig vinden". Dit had Bobby niet zien aankomen.
Met veel kracht wist Axel de kaak kapot te knippen, waardoor de kieuwen bloot kwamen te liggen.
Met zijn ogen half gesloten lag Axel de tang neer en deed hij zijn handschoenen af.
Hij stond op en voelde hoe een duizelig gevoel hem probeerde over te nemen.
Hij deed zijn labjas uit en wierp deze over zijn stoel waarna hij, steunend op tafels, het lokaal verliet.
Eenmaal buiten zag hij Steve en de leraar bij het raam staan.
Axel wilde blijven staan mij hij had geen zin om hier onderuit te gaan. Steun houdend aan de muur liep hij de wcs in waar hij zich langs de muur op de grond liet zakken.
'Volgende keer blijf ik thuis, ik had niet zo eigenwijs moeten zijn.
---
Lilly bleef stilstaan en zag hoe Nathan ook naar hasr keek.
Toen pas zag ze de beschreven kant van het papier.
'Nee!'
Lilly deed alsof ze niets gezien had en liep door.
"Fuck!" riep ze zodra ze buiten gehoorafstand was.
Met zijn ogen half gesloten lag Axel de tang neer en deed hij zijn handschoenen af.
Hij stond op en voelde hoe een duizelig gevoel hem probeerde over te nemen.
Hij deed zijn labjas uit en wierp deze over zijn stoel waarna hij, steunend op tafels, het lokaal verliet.
Eenmaal buiten zag hij Steve en de leraar bij het raam staan.
Axel wilde blijven staan mij hij had geen zin om hier onderuit te gaan. Steun houdend aan de muur liep hij de wcs in waar hij zich langs de muur op de grond liet zakken.
'Volgende keer blijf ik thuis, ik had niet zo eigenwijs moeten zijn.
---
Lilly bleef stilstaan en zag hoe Nathan ook naar hasr keek.
Toen pas zag ze de beschreven kant van het papier.
'Nee!'
Lilly deed alsof ze niets gezien had en liep door.
"Fuck!" riep ze zodra ze buiten gehoorafstand was.
Kagayaiteiru Miraii terasu hikari
-
TheBlackKnight
- Balpen
- Berichten: 190
- Lid geworden op: 04 feb 2013 18:49
Mark keek verbaast toen Axel ook het lokaal verliet. "Hmmm... vreemd. Sylvia, Nathan en Bobby zijn er geen eens". Mark legde z'n spullen neer en pakte z'n kladblok.
Mark keek de training nog een keer na.
---
Jack had al snel een paar keer de bal afgepakt. "Wow, lekker Jackie!" was de reactie van Danny, de keeper. Helaas wist de aanval dit keer door de verdediging heen te breken. Danny stond er alleen voor, maar hij maakte een snoekduik naar de bal en gritste die voor Tim weg. "Onze beurt weer!"
Mark keek de training nog een keer na.
---
Jack had al snel een paar keer de bal afgepakt. "Wow, lekker Jackie!" was de reactie van Danny, de keeper. Helaas wist de aanval dit keer door de verdediging heen te breken. Danny stond er alleen voor, maar hij maakte een snoekduik naar de bal en gritste die voor Tim weg. "Onze beurt weer!"
"Ik wil niet naar huis! Ik blijf op school". De leraar keek bezorgd naar Steve en zuchte. "Axel?" Steve zei dit perongeluk hardop en de leraar draaide zich om. Hij volgdd Axel en ging samen met Steve naast hem zitten. "Jongeman gaat het wel?"
Nathan schaamde zich dood. 'Volgens mij heeft ze het gezien'. Nathan gaf zichzelf een klap in z'n gezicht. 'Wat moet ze nu wel niet denken?'
"Ik weet het niet..." "Weet je de belofte niet meer Bobby?" "Tuurlijk wel, maar... oke... euh... ik... doe het". Bobby had er gelijk spijt van.
Nathan schaamde zich dood. 'Volgens mij heeft ze het gezien'. Nathan gaf zichzelf een klap in z'n gezicht. 'Wat moet ze nu wel niet denken?'
"Ik weet het niet..." "Weet je de belofte niet meer Bobby?" "Tuurlijk wel, maar... oke... euh... ik... doe het". Bobby had er gelijk spijt van.
Axel voelde de koude tegelmuur tegen zijn rug en liet ook zijn hoofd tegen de muur hangen.
De kamer leek te draaien, en alsof dat al niet erg genoeg was klonken er nu ook naderende voetstappen.
"Jongeman gaat het wel?" sprak een stem die Axel niet kon plaatsen.
Axel probeerde te knikken, maar dit maakte hem nog duizelliger.
Hij opende zijn mond om iets te zeggen, maar sloot deze weer toen hij zijn middenrif voelde schokken en de kleine hoeveelheid maaginhoud opeens naar boven begon te komen.
Met moeite slikte hij het terug, hij had geen zin om een scene te trappen.
Axel voelde hoe zijn ademhaling was versneld en deed opnieuw een poging om de vraag van de vreemde man, vermoedelijk de leraar biologie te beantwoorden.
"Ja, sorry."
Wist hij tussen het adem happen door uit te brengen.
---
Lilly verstrengelde haar vingers in haar haren.
"Fuck!"
'Van alle mensen die het konfen vinden uitgerekend Nathan?'
Lilly zocht een tafeltje op en ging zitten.
'Bedankt noodlot.'
De kamer leek te draaien, en alsof dat al niet erg genoeg was klonken er nu ook naderende voetstappen.
"Jongeman gaat het wel?" sprak een stem die Axel niet kon plaatsen.
Axel probeerde te knikken, maar dit maakte hem nog duizelliger.
Hij opende zijn mond om iets te zeggen, maar sloot deze weer toen hij zijn middenrif voelde schokken en de kleine hoeveelheid maaginhoud opeens naar boven begon te komen.
Met moeite slikte hij het terug, hij had geen zin om een scene te trappen.
Axel voelde hoe zijn ademhaling was versneld en deed opnieuw een poging om de vraag van de vreemde man, vermoedelijk de leraar biologie te beantwoorden.
"Ja, sorry."
Wist hij tussen het adem happen door uit te brengen.
---
Lilly verstrengelde haar vingers in haar haren.
"Fuck!"
'Van alle mensen die het konfen vinden uitgerekend Nathan?'
Lilly zocht een tafeltje op en ging zitten.
'Bedankt noodlot.'
Kagayaiteiru Miraii terasu hikari
-
TheBlackKnight
- Balpen
- Berichten: 190
- Lid geworden op: 04 feb 2013 18:49
Mark bleef maar op de klok kijken. 'Waarom gaat de tijd niet sneller?' Ongedulgig tikte Mark met zijn vingers op de tafel. 'Ik wil trainen! Waarom begrijpt de tijd het niet?'
Mark begon omzich heen te kijken en zag dat het grote deel van de mensen van gestopt en met hun mobiel zat. De leraar was nu al een tijdje weg met Steve, hoewel die zich alleen maar hoefde te meldde. Mark kon z'n geduld niet meer houden. Hij kon er nu ook stiekem vandoor gaan en nog even kijken of alles compleet was voor de training. Mark besloot om het ook te gaan doen en liep weg.
Mark deed z'n tas nog even in z'n kluisje en liep nu naar buiten. "Oke laten we alles checken". Mark liep naar het athletiek veld en zag dat de spelersbus er stond. "Check". Daarna liep Mark door naar het clubhuis en zag de palen die hijzelf had gebracht en het bungietouw. "check". Daarnaast lagen wee een aantal banden. "Banden... Check".
Mark was tevreden. "De training kan niet misgaan! Alleen zou het wel fijn zijn als we meer leden kregen..."Mark probeerde alle leden nu op te noemen. "Jack, Nathan, Steve en ik... Dat zijn er niet echt veel...."
------------------
"Oke jongens gaan! Let op! Jammer ! Die is voor jou Jack!" Jack wilde Danny niet teleurstellen en ging er met een tackel op af en stopte de bal. 'Wow, misschien ben ik er toch wel goed in!' Jack wilde een echte goede verdediger zijn voor Raimon. Hij dacht aan wat Mark gisteren nog had gezegd toen hij Jack rond leidde in het clubhuis en allerlei dingen vroeg aan Jack.
"Oke Jack, welke positie wil spelen?" Jack hoefde niet lang na te denken. "Verdediger, omdat ik dan niet zo ver terug hoef te lopen". "Verdediger is inderdaad nog open!" Jack moest lachen om de opmerking van Mark. Hij was namelijk het enige lid. "Luister Jack. Als je verdediger bent moet je ook mee in de aanval. Een goede aanval ontlast de verdediging vaak". Jack moest vaak terug denken aan die woorden van Mark. "Een goede aanval ontlast de verdediging vaak".
Jack begon nu mee naar voren te rennen en kreeg de bal aangespeeld. 'Wow, als de bal voor je ligt is het echt moeilijk hem in bedwang te houden... Dit is toch best nog wel moeilijk!'
Mark begon omzich heen te kijken en zag dat het grote deel van de mensen van gestopt en met hun mobiel zat. De leraar was nu al een tijdje weg met Steve, hoewel die zich alleen maar hoefde te meldde. Mark kon z'n geduld niet meer houden. Hij kon er nu ook stiekem vandoor gaan en nog even kijken of alles compleet was voor de training. Mark besloot om het ook te gaan doen en liep weg.
Mark deed z'n tas nog even in z'n kluisje en liep nu naar buiten. "Oke laten we alles checken". Mark liep naar het athletiek veld en zag dat de spelersbus er stond. "Check". Daarna liep Mark door naar het clubhuis en zag de palen die hijzelf had gebracht en het bungietouw. "check". Daarnaast lagen wee een aantal banden. "Banden... Check".
Mark was tevreden. "De training kan niet misgaan! Alleen zou het wel fijn zijn als we meer leden kregen..."Mark probeerde alle leden nu op te noemen. "Jack, Nathan, Steve en ik... Dat zijn er niet echt veel...."
------------------
"Oke jongens gaan! Let op! Jammer ! Die is voor jou Jack!" Jack wilde Danny niet teleurstellen en ging er met een tackel op af en stopte de bal. 'Wow, misschien ben ik er toch wel goed in!' Jack wilde een echte goede verdediger zijn voor Raimon. Hij dacht aan wat Mark gisteren nog had gezegd toen hij Jack rond leidde in het clubhuis en allerlei dingen vroeg aan Jack.
"Oke Jack, welke positie wil spelen?" Jack hoefde niet lang na te denken. "Verdediger, omdat ik dan niet zo ver terug hoef te lopen". "Verdediger is inderdaad nog open!" Jack moest lachen om de opmerking van Mark. Hij was namelijk het enige lid. "Luister Jack. Als je verdediger bent moet je ook mee in de aanval. Een goede aanval ontlast de verdediging vaak". Jack moest vaak terug denken aan die woorden van Mark. "Een goede aanval ontlast de verdediging vaak".
Jack begon nu mee naar voren te rennen en kreeg de bal aangespeeld. 'Wow, als de bal voor je ligt is het echt moeilijk hem in bedwang te houden... Dit is toch best nog wel moeilijk!'
Steve wilde niet weggaan, dus bleef bij Axel zitten. "Gaat het Axel?" Hij wist dat de leraar die vraag gesteld, maar Axel zou misschien meer zeggem als Steve het vroeg. 'Wat is er Axel? Zeg het toch!'
Steve keek bezorgd naar Axel. 'Er zit je iets dwars of het was de vissenlucht'.
--------------------
Nathan ging een gang verder zitten en haalde opnieuw de tekening uit z'n tas. 'Wie heeft deze tekening gemaakt?' Nathan keek aandachtig naar de tekening. Hij hield z'n hand onder z'n hoofd en leunde op de tafel. "Waarom?"
--------------------
"Wow Bobby. Je doet Mark een groot plezier!" "Ja...". 'Ik doe dit voor jou Eric, omdat ik je niet teleur wil stellen'. Bobby glimlachte naar Sylvia. "Vandaag uit school is de eerste training!" Sylvia stond op en liep weg. "We praten morgen helemaal bij!"
Bobby bleef rustig zitten en dacht na.
Steve keek bezorgd naar Axel. 'Er zit je iets dwars of het was de vissenlucht'.
--------------------
Nathan ging een gang verder zitten en haalde opnieuw de tekening uit z'n tas. 'Wie heeft deze tekening gemaakt?' Nathan keek aandachtig naar de tekening. Hij hield z'n hand onder z'n hoofd en leunde op de tafel. "Waarom?"
--------------------
"Wow Bobby. Je doet Mark een groot plezier!" "Ja...". 'Ik doe dit voor jou Eric, omdat ik je niet teleur wil stellen'. Bobby glimlachte naar Sylvia. "Vandaag uit school is de eerste training!" Sylvia stond op en liep weg. "We praten morgen helemaal bij!"
Bobby bleef rustig zitten en dacht na.
"Gaat het Axel?"
Klonk het opnieuw, ditmaal was het de stem van een jonger iemand. Steve.
Axel kon hem niet scherp zien, maar de bruine waas op de plaats waar zijn haar moest zitten zei genoeg.
Hij vertraagde zijn ademhaling weer tot een normale frequentie.
'Het lijkt me het beste als je geneeskunde gaat studeren in Duitsland.'
Axel begon nu langzaam aan weer scherp te zien maar het lichte gevoel in zijn hoofd bleef.
Hij keek nu in de ogen van de leraar en Steve en zocht naar woorden.
"Ja, het gaat, de vislucht werd me even teveel."
Deels sprak hij de waarheid. Maar deels ook niet. Natuurlijk had de vislucht de doorslag gegeven, maar de eigenlijke oorzaak lag veel dieper.
----
Lilly wist dat ze niet terug kon gaan naar Nederlands, dan zou ze rare gezichten in haar richting krijgen.
'Wat is er met me? Ik wordt helemaal gek en ik ken hem amper!'
Lilly zuchtte even en liet haar hoofd op haar tas vallen.
'Maar waarom voelt het dan toch alsof ik hem al mijn hele leven ken?'
Ze tilde haar hoofd op en keek naar de klok. Nog 25 minuten en dan was dit lesuur afgelopen.
'Oke, zet hem gewoon uit je hoofd, denk aan vanavond, lekker clubben, drank, leuke jongens, met de meiden.'
Ze nam haar mobiel uit haar bh en begon de beloofde sms aan Kate te tikken.
'Sorry dat ik wegliep
werd gebeld door mn tante, was belangrijk ik vertel je nogwel wat het was'
Met een zwakke glimlach drukte ze op verzenden. Nu moest ze dus een wirwar van leugens gaan maken.
Klonk het opnieuw, ditmaal was het de stem van een jonger iemand. Steve.
Axel kon hem niet scherp zien, maar de bruine waas op de plaats waar zijn haar moest zitten zei genoeg.
Hij vertraagde zijn ademhaling weer tot een normale frequentie.
'Het lijkt me het beste als je geneeskunde gaat studeren in Duitsland.'
Axel begon nu langzaam aan weer scherp te zien maar het lichte gevoel in zijn hoofd bleef.
Hij keek nu in de ogen van de leraar en Steve en zocht naar woorden.
"Ja, het gaat, de vislucht werd me even teveel."
Deels sprak hij de waarheid. Maar deels ook niet. Natuurlijk had de vislucht de doorslag gegeven, maar de eigenlijke oorzaak lag veel dieper.
----
Lilly wist dat ze niet terug kon gaan naar Nederlands, dan zou ze rare gezichten in haar richting krijgen.
'Wat is er met me? Ik wordt helemaal gek en ik ken hem amper!'
Lilly zuchtte even en liet haar hoofd op haar tas vallen.
'Maar waarom voelt het dan toch alsof ik hem al mijn hele leven ken?'
Ze tilde haar hoofd op en keek naar de klok. Nog 25 minuten en dan was dit lesuur afgelopen.
'Oke, zet hem gewoon uit je hoofd, denk aan vanavond, lekker clubben, drank, leuke jongens, met de meiden.'
Ze nam haar mobiel uit haar bh en begon de beloofde sms aan Kate te tikken.
'Sorry dat ik wegliep
werd gebeld door mn tante, was belangrijk ik vertel je nogwel wat het was'
Met een zwakke glimlach drukte ze op verzenden. Nu moest ze dus een wirwar van leugens gaan maken.
Kagayaiteiru Miraii terasu hikari
-
TheBlackKnight
- Balpen
- Berichten: 190
- Lid geworden op: 04 feb 2013 18:49
Mark wreef met z'n hand over de banden. Hij schopte er daarna nog even tegenaan om te kijken of de band stevig genoeg was. Mark.liep het clubgebouw en begon ballen te poetsen.
Vijf minuten later, toen Mark nog steefs bezig was met de eerste bal, werd er aan de deur geklopt. 'Huh, wie kan dat nou zijn?'
Mark deed de deur open. "Euh, wie ben jij?"
---
Jack was nog steeds goed bezig, behalve in de aanval. Jack kreeg hierdoor meer zelfvertrouwen tijdens het voetballen. Hij geloofde nu dat hij het kon en niemand kon hem dat gevoel afnemen. Doordat Jack met die gedachtes zat kwam de bal langs hem en stond Danny er alleen voor. De bal werd geschoten en de bal werd met een vuist weggebeukt. 'Wow, Danny is erg goed. Ik ben benieuwd hoe goed Mark dan wel niet moet zijn'.
Vijf minuten later, toen Mark nog steefs bezig was met de eerste bal, werd er aan de deur geklopt. 'Huh, wie kan dat nou zijn?'
Mark deed de deur open. "Euh, wie ben jij?"
---
Jack was nog steeds goed bezig, behalve in de aanval. Jack kreeg hierdoor meer zelfvertrouwen tijdens het voetballen. Hij geloofde nu dat hij het kon en niemand kon hem dat gevoel afnemen. Doordat Jack met die gedachtes zat kwam de bal langs hem en stond Danny er alleen voor. De bal werd geschoten en de bal werd met een vuist weggebeukt. 'Wow, Danny is erg goed. Ik ben benieuwd hoe goed Mark dan wel niet moet zijn'.
Steve en de leraar hielpen Axel overeind. "Ja jongen, die vissenlucht zorgt daar wel vaker voor. Ik heb dat vaker bij leerlingen gemerkt, maar niet zo erg als dit. Steve breng jij hem naar het lokaal?" Steve knikte. "Axel... vis is een reden, maar dat zorgde nooit voor wat te net afspeelde". Steve pakte een boterham uit z'n tas. "Hier eet op. Volgens mij heb jij te weinig gegeten".
---
'Zal ik hem weggooien? Maar wat als iemand anders het vindt? Zal dan de hele school het denken?' Nathan zuchte even en deed z'n tas naast de stoel. 'Alleen.... de belangrijkste vraag is.... WIE HEEFT DIT GEMAAKT?'
---
Bobby stond op wilde naar biologie gaan, maar hij had op een of andere manier geen zin meer. Het liefst wilde Bobby nu naar huis, maar hij bleef. Hij wilde Sylvia niet teleurstellen, nadat ze elkaar lang niet hadden gezien. Nee, hij zou zich bewijzen met de voetbaltraining.
---
'Zal ik hem weggooien? Maar wat als iemand anders het vindt? Zal dan de hele school het denken?' Nathan zuchte even en deed z'n tas naast de stoel. 'Alleen.... de belangrijkste vraag is.... WIE HEEFT DIT GEMAAKT?'
---
Bobby stond op wilde naar biologie gaan, maar hij had op een of andere manier geen zin meer. Het liefst wilde Bobby nu naar huis, maar hij bleef. Hij wilde Sylvia niet teleurstellen, nadat ze elkaar lang niet hadden gezien. Nee, hij zou zich bewijzen met de voetbaltraining.
Axel zette zich af van de muur toen Steve en de leraar hem overeind hielpen, mischien iets te snel want Axel voelde zijn hoofd alweer draaien.
"Ja jongen, die vissenlucht zorgt daar wel vaker voor. Ik heb dat vaker bij leerlingen gemerkt, maar niet zo erg als dit. Steve breng jij hem naar het lokaal?" Axel keek even naar de leraar en schonk deze een bedankende glimlach. "Axel... vis is een reden, maar dat zorgde nooit voor wat te net afspeelde". zei Steve terwijl de leraar wegliep. Axel keek toe hoe hij Steve een boterham uit z'n tas pakte. "Hier eet op. Volgens mij heb jij te weinig gegeten".
Axel keek een ogenblik verbluft naar Steve die nu een boterham voor Azel hield.
"Ik heb genoeg gegeten hoor, maak je maar geen zorgen." en onbewust zei hij erachteraan, "Ik heb geen anorexia als je dat soms dacht."
---
Lilly stond op met een zelfverzekerde glimlach. Ze zou Nathan uit haar hoofd zetten en morgen zou ze wel verder zien.
"Ja jongen, die vissenlucht zorgt daar wel vaker voor. Ik heb dat vaker bij leerlingen gemerkt, maar niet zo erg als dit. Steve breng jij hem naar het lokaal?" Axel keek even naar de leraar en schonk deze een bedankende glimlach. "Axel... vis is een reden, maar dat zorgde nooit voor wat te net afspeelde". zei Steve terwijl de leraar wegliep. Axel keek toe hoe hij Steve een boterham uit z'n tas pakte. "Hier eet op. Volgens mij heb jij te weinig gegeten".
Axel keek een ogenblik verbluft naar Steve die nu een boterham voor Azel hield.
"Ik heb genoeg gegeten hoor, maak je maar geen zorgen." en onbewust zei hij erachteraan, "Ik heb geen anorexia als je dat soms dacht."
---
Lilly stond op met een zelfverzekerde glimlach. Ze zou Nathan uit haar hoofd zetten en morgen zou ze wel verder zien.
Kagayaiteiru Miraii terasu hikari
-
TheBlackKnight
- Balpen
- Berichten: 190
- Lid geworden op: 04 feb 2013 18:49
Mark keek naar een meisje. Ze had donker blauw/paars haar en in haar haar zat een bril. Ze droeg het schooluniform voor de meisjes, maar zij had een oranje strik. Voor de rest een witte blous en een rokje licht zwart/grijs. Ze had een boekje met een pen in de ene hand. "Aangenaam, Celia Hills van de journalistenclub. Jij moet Mark Evans zijn! Aanvoeder en keeper toch?" Mark keek verbaast. 'Wat kan zij praten zeg...'. "Euh ja...". Voordat Mark iets anders kon zeggen, had Celia opnieuw het woord. "Vind je het erg als ik een interview met je wil houden?" "Nee, tuurlijk ga je gang!" Mark was erg verbaast. 'Een interview?'
----
Danny trapte de bal weg en weer kwam Jack ook mee in de aanval. Helaas ging het dit keer ook mis. De bal werd onderschept en de tegenaanval kwam. Danny maakte een mooie duik, maar kon de bal niet houden. "Mooi schot Timmy". De bal werd door Robin de lucht ingetrapt en Timmy was de lucht in gesprongen en trapte de bal naar het doel.
Het was een erg mooi doelpunt. Voor Jack was dit de leukste les ooit, maar deze les zou ooit een einde krijgen....
----
Danny trapte de bal weg en weer kwam Jack ook mee in de aanval. Helaas ging het dit keer ook mis. De bal werd onderschept en de tegenaanval kwam. Danny maakte een mooie duik, maar kon de bal niet houden. "Mooi schot Timmy". De bal werd door Robin de lucht ingetrapt en Timmy was de lucht in gesprongen en trapte de bal naar het doel.
Het was een erg mooi doelpunt. Voor Jack was dit de leukste les ooit, maar deze les zou ooit een einde krijgen....
Steve bleef Axel dwingen die boterham te eten. "Eet op Axel. Ik weet dat je dat niet hebt, maar ij geloof dat je vanochtend weinig heb gegeten". Steve merkte dat Axel weer iets duizeliger werd, dus liet hem weer zitten en ging naast Axel zitten. Steve wist dat Axel de boterham niet zou aannemen, dus deed die terug in z'n tas. "O, dat is fijn. M'n moeder heeft twee drink yoghurt in m'n tas gedaan". Hij haalde er een uit en rijkte hem uit naar Axel. "Neem deze dan op z'n minst".
---
'Waarom moest het nou uitgerekend ZIJ zijn? Van alle meiden die de tekenaar kon kiezen, kiest diegene HAAR!' Nathan was woedend, maar tegelijketijd in de war.
Hij had al wel besloten om de tekening te houden. Hij zou hem misschien thuis in het openhaard vuur gooien. Maar nu bleef Nathan voorzich uitkijken.
---
Bobby stond op en begon een wandeling door de school te lopen. Toen hij na een tijdje bij het juiste lokaal was aangekomen, bleef hij daar maar zitten. Toen hij door het raampje bij de deur keek zag hij een vrij jonge vrouw voor de klas staan. "Is dat een docent?"
---
'Waarom moest het nou uitgerekend ZIJ zijn? Van alle meiden die de tekenaar kon kiezen, kiest diegene HAAR!' Nathan was woedend, maar tegelijketijd in de war.
Hij had al wel besloten om de tekening te houden. Hij zou hem misschien thuis in het openhaard vuur gooien. Maar nu bleef Nathan voorzich uitkijken.
---
Bobby stond op en begon een wandeling door de school te lopen. Toen hij na een tijdje bij het juiste lokaal was aangekomen, bleef hij daar maar zitten. Toen hij door het raampje bij de deur keek zag hij een vrij jonge vrouw voor de klas staan. "Is dat een docent?"
Axel zocht naar een excuus zodat Steve hem niet langer zou dwingen de boterham te eten. "Eet op Axel. Ik weet dat je dat niet hebt, maar ij geloof dat je vanochtend weinig heb gegeten". Axel besefte nu pas wat hij eerder had gezegd. Steve had blijkbaar gemerkt dat Axel weer iets duizeliger werd, want hij hielp Axel naar de grond en ging er zelfs naast zitten. Nu Axel‘s hoofd weer langzaam kalmeerde zag Axel hoe Steve verslagen de boterham in zijn tas terug deed. "O, dat is fijn. M'n moeder heeft twee drink yoghurt in m'n tas gedaan". Axel zag hoe Steve er een uit zijn tas nam en draaide zijn hoofd weg. "Neem deze dan op z'n minst". Axel zocht even naar woorden, en toen hij deze eindelijk had geformuleerd begon hij, "Steve lui"
Zijn woorden werden onderbroken door het opnieuw plotseling samentrekken van zijn middenrif, ditmaal kon hij het niet terug slikken.
Als hij nu zou opstaan zou hij het nog naar de wc kunnen redden.
Met een hand zette hij zich af van de muur, waarna hij voor de tweede keer vandaag de wc's in strompelde, precies optijd.
-------------
Lilly liep terug via de hal waar ze net nog Nathan had gezien. Ditmaal ging ze naar beneden. Kalm liep ze de trap af naar haar kluisje waar ze haar economieboeken dumpte en geschiedenis eruit nam.
'Zet hem uit je hoofd.'
Ze deed haar boek in haar tas en schopte haar kluisje dicht.
"Nu ik toch geen les heb, kan ik net zo goed even een luchtje scheppen."
Lilly hing haar tas om haar schouder en duwde de deur naar buiten open.
Ze ademde diep in, alsof dat haar gedachten zou meenemen, en liep toen over het terein, onbewust, naar het atletiekveld.
'Huh, waarom staat de bus naast het veld?'
Ze schudde haar hoofd en liep verder over het terein van school. Langs het veld lagen banden en touwen.
"Oke, blijkbaar had school een banden overschot, tractorbanden."
Het buitenlopen werkte, Lilly begon Nathan langzaam te vergeten.
Zijn woorden werden onderbroken door het opnieuw plotseling samentrekken van zijn middenrif, ditmaal kon hij het niet terug slikken.
Als hij nu zou opstaan zou hij het nog naar de wc kunnen redden.
Met een hand zette hij zich af van de muur, waarna hij voor de tweede keer vandaag de wc's in strompelde, precies optijd.
-------------
Lilly liep terug via de hal waar ze net nog Nathan had gezien. Ditmaal ging ze naar beneden. Kalm liep ze de trap af naar haar kluisje waar ze haar economieboeken dumpte en geschiedenis eruit nam.
'Zet hem uit je hoofd.'
Ze deed haar boek in haar tas en schopte haar kluisje dicht.
"Nu ik toch geen les heb, kan ik net zo goed even een luchtje scheppen."
Lilly hing haar tas om haar schouder en duwde de deur naar buiten open.
Ze ademde diep in, alsof dat haar gedachten zou meenemen, en liep toen over het terein, onbewust, naar het atletiekveld.
'Huh, waarom staat de bus naast het veld?'
Ze schudde haar hoofd en liep verder over het terein van school. Langs het veld lagen banden en touwen.
"Oke, blijkbaar had school een banden overschot, tractorbanden."
Het buitenlopen werkte, Lilly begon Nathan langzaam te vergeten.
Kagayaiteiru Miraii terasu hikari
-
TheBlackKnight
- Balpen
- Berichten: 190
- Lid geworden op: 04 feb 2013 18:49
Mark ging aan het tafeltje zitten in het clubhuis. "Oke vraag maar wat je wilt...". Mark wist niet wat hem te wachten zou staan met dit interview. 'Zou ze ervaren zijn?'
"Oke, hier kom de eerste vraag. Ik wil graag dat u duidelijk antwoord geeft op mijn vragen". Opeens leek ze helemaal niet meer op het spontane meisje dat Mark aan het begin zag. Ze zag er nu uit als iemand die haar werk deed. Ze keek erg serieus naar Mark en hield haar pen klaar.
"Hoe kijkt u tegen de volgende wedstrijd aan?" Mark moest even nadenken en zag dat Celia begon te schrijven. "Nou.. euh.. ja". "Neem je tijd, je heb toestemming om uit de les te blijven ze gaf Mark een briefje dat ondertekend was door het schoolhoofd. "Dit artikel komt waarschijnlijk ook in een grote krant!" Nu begreep Mark waarom Celia nu zo serieus bezig was. Ze wilde laten zien wat ze kon. Mark wist niet wat hij moest zeggen en zag dat Celia een beetje teleurgesteld keek. 'Dit was een grote droom voor haar. Ik moet mijn best doen'. "Nou ja, ik kijk er erg naar uit. De volgende wedstrijd is ook gelijk de eerste wedstrijd voor het voetbalteam. Dat zou ook gelijk een mooie training zijn en dan kan de coach experimenteren met de opstelling".
Celia leek nu erg gelukkig en begon te schrijven. "Wat een mooie zin". Mark zag hoe ze alles begon op te schrijven. "Oke, tweede vraag. Zal het team voldoende leden hebben voor de wedstrijd?" Mark keek even naar boven en zuchte. "Ik weet zeker dat we voldoende leden zullen krijgen. Het voetbalteam gaat erg hard trainen en ik wil niet dat die trainingen voor niks zijn geweest. We zullen royal laten zien wat echt voetballen is!"
-------------
Jack was erg moe, maar ging door. Hij zag hoe Danny met z'n vuist de grond raakte. Hij was erg kwaad, maar Jack ook. 'Als ik nou niet was gaan dag dromem had ik de bal kunnen afpakken of druk kunnen zetten. Daardoor kon er niet worden geschoten en stonde we nu niet achter.
Jack keek hoe Danny de bal oppakte en naar voren gooide. De bal werd weer terug gelegd in het midden en de wedstrijd kon weer verder. 'Ik zal ze eens wat laten zien!' Jack wilde mee rennen naar voren, maar bleef opeens vastgeklemd aan de grond staan.
De spoeljongens stonden buiten door het raam naar binnen te kijken. Jack vergat nu alle vreugde en werd weer bang. Plots gooide Danny die de bal uiteindelijk gestopt had tegen Jack aan. "Hey, laat onze toeschouwers eens zien wat je kan!" Jack kreeg een beetje blijschap terug en probeerde mee te helpen in de aanval.
Dit keer ging het beter dan de vorige keer. Hij kon de bal aardig onder bedwang houden en dit keer verloor hij de bal niet. Hij maakte een mooie pass en degene die de bal kreeg scoorde daarna ook.
Jack keek even naar buiten en zag de spoeljongens verbaast kijken. 'Ja kijk maar goed, want IK heb ervoor gezorgd dat de aanval goed verliep'.
"Oke, hier kom de eerste vraag. Ik wil graag dat u duidelijk antwoord geeft op mijn vragen". Opeens leek ze helemaal niet meer op het spontane meisje dat Mark aan het begin zag. Ze zag er nu uit als iemand die haar werk deed. Ze keek erg serieus naar Mark en hield haar pen klaar.
"Hoe kijkt u tegen de volgende wedstrijd aan?" Mark moest even nadenken en zag dat Celia begon te schrijven. "Nou.. euh.. ja". "Neem je tijd, je heb toestemming om uit de les te blijven ze gaf Mark een briefje dat ondertekend was door het schoolhoofd. "Dit artikel komt waarschijnlijk ook in een grote krant!" Nu begreep Mark waarom Celia nu zo serieus bezig was. Ze wilde laten zien wat ze kon. Mark wist niet wat hij moest zeggen en zag dat Celia een beetje teleurgesteld keek. 'Dit was een grote droom voor haar. Ik moet mijn best doen'. "Nou ja, ik kijk er erg naar uit. De volgende wedstrijd is ook gelijk de eerste wedstrijd voor het voetbalteam. Dat zou ook gelijk een mooie training zijn en dan kan de coach experimenteren met de opstelling".
Celia leek nu erg gelukkig en begon te schrijven. "Wat een mooie zin". Mark zag hoe ze alles begon op te schrijven. "Oke, tweede vraag. Zal het team voldoende leden hebben voor de wedstrijd?" Mark keek even naar boven en zuchte. "Ik weet zeker dat we voldoende leden zullen krijgen. Het voetbalteam gaat erg hard trainen en ik wil niet dat die trainingen voor niks zijn geweest. We zullen royal laten zien wat echt voetballen is!"
-------------
Jack was erg moe, maar ging door. Hij zag hoe Danny met z'n vuist de grond raakte. Hij was erg kwaad, maar Jack ook. 'Als ik nou niet was gaan dag dromem had ik de bal kunnen afpakken of druk kunnen zetten. Daardoor kon er niet worden geschoten en stonde we nu niet achter.
Jack keek hoe Danny de bal oppakte en naar voren gooide. De bal werd weer terug gelegd in het midden en de wedstrijd kon weer verder. 'Ik zal ze eens wat laten zien!' Jack wilde mee rennen naar voren, maar bleef opeens vastgeklemd aan de grond staan.
De spoeljongens stonden buiten door het raam naar binnen te kijken. Jack vergat nu alle vreugde en werd weer bang. Plots gooide Danny die de bal uiteindelijk gestopt had tegen Jack aan. "Hey, laat onze toeschouwers eens zien wat je kan!" Jack kreeg een beetje blijschap terug en probeerde mee te helpen in de aanval.
Dit keer ging het beter dan de vorige keer. Hij kon de bal aardig onder bedwang houden en dit keer verloor hij de bal niet. Hij maakte een mooie pass en degene die de bal kreeg scoorde daarna ook.
Jack keek even naar buiten en zag de spoeljongens verbaast kijken. 'Ja kijk maar goed, want IK heb ervoor gezorgd dat de aanval goed verliep'.
"Steve lui". Verder kwamen de woorden van Axel van niet, want hij stompelde door naar de wc. "Axel, gaat het wel? Moet je gewoon niet naar huis?" Eigenlijk hoopte Steve van wel, want anders was er een kans dat Axel bij de training zou kijken.
De training waar Steve het loodje zou gaan leggen. "Ik wil de leraar wel anders halen?" Steve wilde dit ook weer eigenlijk niet, want anders zou Axe erg uitgelachen worden. Na twee uurtjes weer ziek naar huis, op je eerste schooldag. Dat zou niemand geloven. Iedereen zou denken dat hij dan gewoon naar huis wilde.
Steve wist niet wat hij moest doen. Hij was net zo machteloos als vroeger.
"Ik wil hem zien! Kan ik niks doen? Iets doneren ofzo?" De arts keek verbaast naar Steve. "Je mag hem niet zien, want het gaat niet goed met hem. Nee, je kan niks voor hem doen en nee...." De arts haalde even diep adem en maakte daarna een zucht. "Je kan niks doneren. Je oom ligt in een coma en hij moet er zelf uitkomen".
Steve voelde de tranen weer opkomen en gleed langzaam terug naar beneden langs de muur. Het was nu erg stil in de wc.
---
Nathan stond op en begon te lopen. Hij zou naar het clubhuis gaan van de voetbalclub. Daar kon hij dan alles rustig bestuderen. Hij stond op en liep naar buiten. Daar aangekomen zag hij naast het clubhuis tractrobanden en stokken en bungietouw liggen. "Euh, wat doet school met al die spullen?" Nathan liep door naar het clubgebouw en deed de deur open. Daar zag hij Mark en Celia zitten. Alledrie keken ze elkaar verbaast aan. "Stoor ik?"
---
Bobby pakte z'n geschiedenis boek uit z'n tas en begon het te bestuderen. Er waren vele intressanten hoofdstukken, maar Bobby had niet veel tijd om alles goed door te kijken, want Sylvia kwam aanlopen. "Hey Bobby! Moest jij niet naar Biologie?" "Euh, nee ik dacht die paar minuten nog...". "Maar wat doe je hier?" "Ik heb zo in dit lokaal les". Hij wees op het lokaal met de jonge docent. "Huh, ik heb daar ook les! Dit meen je niet! We zitten bijelkaar in de klas! Ik kan je straks meteem voorstellen aan Mark en het team!" Bobby lachde als een boer emt kiespijn. "Ja, geweldig".
---
Isabelle liep weg van huis. Ze had het eerste en tweede uur gespijbeld, omdat ze geen zin had in school en ruzie had met haar stiefvader. Ze wilde het derde wel naar school, maar alleen omdat ze dan het rustig aan kon doen. Met geschiedenis kon je erg rustig aandoen en gewoon chatten met je mobiel in de klas. Isabelle keek even of ze nog een oproep of berichtje had, maar dit was niet het geval. Snel plaatste ze op facebook. "Na school lekker stappen met de meiden!"
Daarna kwam ze aan op school. Ze deed erg rustig met haar boeken in haar kluisje doen, want ze was een keer aan de vroege kant. Ze deed als haar boeken in haar kluisje, zelfs geschiedenis. 'Waarschijnlijk zullen we weer een stomme film kijken over oude politieke gebeurtenissen'.
Isabelle deed haar kluisje dicht en pakte haar mobiel uit haar bh. Snel belde ze haar vader. "Hey pa". ....... "Ja, ik heb weer ruzie met mam's vriend". .... "Oke, is goed, maar kan ik uit school naar jou toe?" ... "Thanks, laterz". Na hert gesprek hing ze op en deed haar mobiel weer terug in haar bh. Daarna liep ze naar buiten en ging op het trappetje bij de hoofdingang zitten.
De training waar Steve het loodje zou gaan leggen. "Ik wil de leraar wel anders halen?" Steve wilde dit ook weer eigenlijk niet, want anders zou Axe erg uitgelachen worden. Na twee uurtjes weer ziek naar huis, op je eerste schooldag. Dat zou niemand geloven. Iedereen zou denken dat hij dan gewoon naar huis wilde.
Steve wist niet wat hij moest doen. Hij was net zo machteloos als vroeger.
"Ik wil hem zien! Kan ik niks doen? Iets doneren ofzo?" De arts keek verbaast naar Steve. "Je mag hem niet zien, want het gaat niet goed met hem. Nee, je kan niks voor hem doen en nee...." De arts haalde even diep adem en maakte daarna een zucht. "Je kan niks doneren. Je oom ligt in een coma en hij moet er zelf uitkomen".
Steve voelde de tranen weer opkomen en gleed langzaam terug naar beneden langs de muur. Het was nu erg stil in de wc.
---
Nathan stond op en begon te lopen. Hij zou naar het clubhuis gaan van de voetbalclub. Daar kon hij dan alles rustig bestuderen. Hij stond op en liep naar buiten. Daar aangekomen zag hij naast het clubhuis tractrobanden en stokken en bungietouw liggen. "Euh, wat doet school met al die spullen?" Nathan liep door naar het clubgebouw en deed de deur open. Daar zag hij Mark en Celia zitten. Alledrie keken ze elkaar verbaast aan. "Stoor ik?"
---
Bobby pakte z'n geschiedenis boek uit z'n tas en begon het te bestuderen. Er waren vele intressanten hoofdstukken, maar Bobby had niet veel tijd om alles goed door te kijken, want Sylvia kwam aanlopen. "Hey Bobby! Moest jij niet naar Biologie?" "Euh, nee ik dacht die paar minuten nog...". "Maar wat doe je hier?" "Ik heb zo in dit lokaal les". Hij wees op het lokaal met de jonge docent. "Huh, ik heb daar ook les! Dit meen je niet! We zitten bijelkaar in de klas! Ik kan je straks meteem voorstellen aan Mark en het team!" Bobby lachde als een boer emt kiespijn. "Ja, geweldig".
---
Isabelle liep weg van huis. Ze had het eerste en tweede uur gespijbeld, omdat ze geen zin had in school en ruzie had met haar stiefvader. Ze wilde het derde wel naar school, maar alleen omdat ze dan het rustig aan kon doen. Met geschiedenis kon je erg rustig aandoen en gewoon chatten met je mobiel in de klas. Isabelle keek even of ze nog een oproep of berichtje had, maar dit was niet het geval. Snel plaatste ze op facebook. "Na school lekker stappen met de meiden!"
Daarna kwam ze aan op school. Ze deed erg rustig met haar boeken in haar kluisje doen, want ze was een keer aan de vroege kant. Ze deed als haar boeken in haar kluisje, zelfs geschiedenis. 'Waarschijnlijk zullen we weer een stomme film kijken over oude politieke gebeurtenissen'.
Isabelle deed haar kluisje dicht en pakte haar mobiel uit haar bh. Snel belde ze haar vader. "Hey pa". ....... "Ja, ik heb weer ruzie met mam's vriend". .... "Oke, is goed, maar kan ik uit school naar jou toe?" ... "Thanks, laterz". Na hert gesprek hing ze op en deed haar mobiel weer terug in haar bh. Daarna liep ze naar buiten en ging op het trappetje bij de hoofdingang zitten.
Axel liet zich, toen alles eruit was, op de grond zakken. 'Geweldig, mijn eerste dag en kots mezelf alweer helemaal leeg, kan dit nog beter?'
Zijn vraag werd beantwoord toen zijn mobiel begon te trillen. Nog na hijgend haalde Axel deze uit zijn zak en keek naar de beller.
'Sorry, jou ken ik niet.' Axel drukte het gesprek weg en liet zijn mobiel terug glijden.
Hij wreef zijn handen langs zijn gezicht en bracht zijn adem frequentie terug naar een lager level.
Hij zuchtte, 'Nog vier uur lang deze hel doorstaan.'
Hij bleef rustig zitten, bio zou m nu niet meer worden, die paar minuten.
Zijn duizeligheid was zo goed als weg, evenals het misselijke gevoel dat hij al sinds de ochtend met zich meedroeg.
Nu pas besefte hij dat Bekka vanochtend gelijk had gehad, hij zag er inderdaad uit alsof hij ieder moment kon instorten.
Axel stapte uit en bed en Bekka duwde hem terug. "Bekka, waar slaat dit op?"
Bekka had Axel genegeerd en verliet de kamer.
'Ze zou toch niet echt vader erbij gaan halen?'
Vlug stond Axel op, iets te vlug want hij voelde zijn hoofd draaien. Hij negeerde de schreeuwende pijn in zijn hoofd en liep naar de badkamer, af en toe steun zoekend bij de muren. Achter zich deed hij de deur op slot waar hij zijn kleding uit trok.
"Een douche zal helpen."
Het warme water stroomde over hem heen, en inderdaad, het deed de duizeligheid verdwijnen. Na een minuut of tien stapte Axel onder de douche vandaan en droogde zich af. De koude lucht raakte hem toen hij uit de stoom van de douchecabine stapte en meteen was de hoofdpijn weer terug. Hij besloot opnieuw de pijn te negeren en trok zijn broek en een wit T-shirt aan. Daarna opende hij de deur en ging hij naar zijn kamer.
Nu pas zag Axel de signalen, de signalen die Bekka en zijn vader hadden opgepikt en die hij zelf had genegeerd. Hoe kon hij zo stom zijn.
----
Lilly wilde verder lopen maar toen ze omkeek zag ze Nathan aankomen lopen. Snel draaide ze zich om en begon terug te lopen naar de school.
'Zet het uit je hoofd.'
Met een vlotte pas passeerde ze Nathan tot ze het trappetje van de school had bereikt, waar Isabelle zat.
Isabelle was een meisje van Lilly's leeftijd met halflang blauw haar en twee witte lokken aan weerszijden van haar gezicht.
"Isabelle, waar was je?" Lilly ging nu naast Isabelle op het trappetje zitten en sloeg haar benen over elkaar.
'Onthoud, je praat er met niemand over, zelfs niet met Isabelle.'
"Ik heb je gemist met eco en Nederlands."
Lilly zei het met een lach op haar gezicht. Ze had helemaal niks meegekregen van economie en Nederlands.
Ze keek Isabelle recht in haar ogen, niet dringend, maar juist kalm, alsof ze eigenlijk geen antwoord verwachte.
----
(en voor Austin typ ik de volgende ronde anders valt m'n laptop uit)
Zijn vraag werd beantwoord toen zijn mobiel begon te trillen. Nog na hijgend haalde Axel deze uit zijn zak en keek naar de beller.
'Sorry, jou ken ik niet.' Axel drukte het gesprek weg en liet zijn mobiel terug glijden.
Hij wreef zijn handen langs zijn gezicht en bracht zijn adem frequentie terug naar een lager level.
Hij zuchtte, 'Nog vier uur lang deze hel doorstaan.'
Hij bleef rustig zitten, bio zou m nu niet meer worden, die paar minuten.
Zijn duizeligheid was zo goed als weg, evenals het misselijke gevoel dat hij al sinds de ochtend met zich meedroeg.
Nu pas besefte hij dat Bekka vanochtend gelijk had gehad, hij zag er inderdaad uit alsof hij ieder moment kon instorten.
Axel stapte uit en bed en Bekka duwde hem terug. "Bekka, waar slaat dit op?"
Bekka had Axel genegeerd en verliet de kamer.
'Ze zou toch niet echt vader erbij gaan halen?'
Vlug stond Axel op, iets te vlug want hij voelde zijn hoofd draaien. Hij negeerde de schreeuwende pijn in zijn hoofd en liep naar de badkamer, af en toe steun zoekend bij de muren. Achter zich deed hij de deur op slot waar hij zijn kleding uit trok.
"Een douche zal helpen."
Het warme water stroomde over hem heen, en inderdaad, het deed de duizeligheid verdwijnen. Na een minuut of tien stapte Axel onder de douche vandaan en droogde zich af. De koude lucht raakte hem toen hij uit de stoom van de douchecabine stapte en meteen was de hoofdpijn weer terug. Hij besloot opnieuw de pijn te negeren en trok zijn broek en een wit T-shirt aan. Daarna opende hij de deur en ging hij naar zijn kamer.
Nu pas zag Axel de signalen, de signalen die Bekka en zijn vader hadden opgepikt en die hij zelf had genegeerd. Hoe kon hij zo stom zijn.
----
Lilly wilde verder lopen maar toen ze omkeek zag ze Nathan aankomen lopen. Snel draaide ze zich om en begon terug te lopen naar de school.
'Zet het uit je hoofd.'
Met een vlotte pas passeerde ze Nathan tot ze het trappetje van de school had bereikt, waar Isabelle zat.
Isabelle was een meisje van Lilly's leeftijd met halflang blauw haar en twee witte lokken aan weerszijden van haar gezicht.
"Isabelle, waar was je?" Lilly ging nu naast Isabelle op het trappetje zitten en sloeg haar benen over elkaar.
'Onthoud, je praat er met niemand over, zelfs niet met Isabelle.'
"Ik heb je gemist met eco en Nederlands."
Lilly zei het met een lach op haar gezicht. Ze had helemaal niks meegekregen van economie en Nederlands.
Ze keek Isabelle recht in haar ogen, niet dringend, maar juist kalm, alsof ze eigenlijk geen antwoord verwachte.
----
(en voor Austin typ ik de volgende ronde anders valt m'n laptop uit)
Kagayaiteiru Miraii terasu hikari
-
TheBlackKnight
- Balpen
- Berichten: 190
- Lid geworden op: 04 feb 2013 18:49
"Oke, je doet het erg goed. De derde vraag. Hebben jullie kans om de volgende wedstrijd te winnen?" Celia keek doordringend naar Mark. 'Ze is weer helemaal terug in haar rol'. "Nou ja, je kan het van meerdere kanten bekijken, maar bij ze allemaal is het antwoord ja. Ik geef twee kleine voorbeelden. Geluk en kracht". Mark zat er nu vastberaden bij en had meer plezier gekregen. Celia wilde opnieuw een vraag stellen, maar ze keek verbaast om naar de deur die open ging. "Stoor ik?" Mark keek verbaast toen Nathan in de deuropening stond. Mark wilde reageren, maar Celia was hem voor. "Tuurlijk niet. Kom erbij zitten. Ik was net bezig met een interview".
---
Jack liep door naar de kleedkamer. De rest van de klas deed nog trefbal als eindspel, maar Jack was doodop. Hij liep door naar de douches en zette er een aan. Het water voelde heerlijk op Jack's bezweten gezicht. Dit had hij echt nodig.
---
Jack liep door naar de kleedkamer. De rest van de klas deed nog trefbal als eindspel, maar Jack was doodop. Hij liep door naar de douches en zette er een aan. Het water voelde heerlijk op Jack's bezweten gezicht. Dit had hij echt nodig.
"U kunt hem beter naar de gang brengen waar u familie wacht". Steve werd door z'n vader naar buiten gesleurd naar z'n moeder. Opa en Oma waren al binnen, maar tante Daisy ging nu ook mee naar binnen. Nu pas merkte Steve op dat het alleen papa's kant was in het ziekenhuis, behalve dan zijn moeder. Na een half uur kwamen ze de kamer uit. Steve zag ze niet huilen, dus dacht dat het positief was. Later bleek pas dat iedereen zich groot probeerde te houden.
---
Nathan werd vriendelijk door Celia ontvangen en hij ging zitten naast Mark. "Eigenlijk ben ik hier alleen voor...". Hij kon z'n zin niet afmaken, omdat Celia hem doordringend aankeek. Blijkbaar wilde ze verder met het interview. 'Waarom ook niet? Ik doe wel mee'.
---
Bobby probeerde z'n aandacht bij het boek te houden, maar Sylvia bleef maar vertellen over ene Mark. Plots ging z'n mobiel, z'n redding. Hij keek niet wie het was en liep door naar de wc. "Joh, met Bobby". "Bobby, je spreekt met Joseph. Wat weet je allemaal al?" Bobby had spijt dat hij had opgenomen. Hij had beter nog naar Sylvia kunnen luisteten.
---
Isabelle keek naar Lilly en knikte even als begroeting. Normaal gaf ze een kus of een knuffel, maar dat zat er deze keer niet in. "Ach verslapen. Je weet hoe die dingen gaan. Stomme wekkers ook". Een kleine glimlach verscheen op het gezicht van Isabelle. "Maar moet jij trouwens niet bij Nederlands zijn? Dit is het tweede uur nog steeds". Isabelle bedoelde dit als grap en begon te lachen. "Nee grapje houd mij maar liever gezelschap!"
---
Nathan werd vriendelijk door Celia ontvangen en hij ging zitten naast Mark. "Eigenlijk ben ik hier alleen voor...". Hij kon z'n zin niet afmaken, omdat Celia hem doordringend aankeek. Blijkbaar wilde ze verder met het interview. 'Waarom ook niet? Ik doe wel mee'.
---
Bobby probeerde z'n aandacht bij het boek te houden, maar Sylvia bleef maar vertellen over ene Mark. Plots ging z'n mobiel, z'n redding. Hij keek niet wie het was en liep door naar de wc. "Joh, met Bobby". "Bobby, je spreekt met Joseph. Wat weet je allemaal al?" Bobby had spijt dat hij had opgenomen. Hij had beter nog naar Sylvia kunnen luisteten.
---
Isabelle keek naar Lilly en knikte even als begroeting. Normaal gaf ze een kus of een knuffel, maar dat zat er deze keer niet in. "Ach verslapen. Je weet hoe die dingen gaan. Stomme wekkers ook". Een kleine glimlach verscheen op het gezicht van Isabelle. "Maar moet jij trouwens niet bij Nederlands zijn? Dit is het tweede uur nog steeds". Isabelle bedoelde dit als grap en begon te lachen. "Nee grapje houd mij maar liever gezelschap!"
Axel sloot zijn ogen en liet zijn hoofd weer tegen de muur hangen. Hij had geen zin om nu weer bij Steve te gaan zitten.
Zijn borstkas ging langzaam op en neer terwijl zijn armen verslapten. 'Ik kan nu niet naar huis, niet nu.'
Met tegenzin duwde Axel zichzelf, ditmaal langzaam, overeind waarna hij de deur van de wc opende. Steve zat tegen de muutr aan op de grond en Axel liet zich, zwijgend, naast hem neerzakken.
Na een lange stilte keek Axel de in gedachten verzonken Steve aan.
----
Lilly merkte dat er iets was. Isabelle knikte alleen maar naar Lilly, terwijl de twee normaal gesproken elkaar omhelsden.
Lilly knikte toen Isabelle vertelde van haar wekker.
"Ugh, vertel mij wat."
Toen begon Isabelle over Nederlands, zelfde excuus dan maar.
"O, dat is een lang verhaal." zei ze, de opmerking wegwuivend Ze was vastbesloten, ze zou Nathan vergeten.
---
Een kille grijze kamer, met een witte vloer, typisch.
Met een zucht draaide Timon wat in de stoel waar hij al die tijd had gezeten. Op de achtergrond klonk het piepen van de monitor en de zware, schokkerige ademhaling van Dave.
"Ik heb echt geen idee of je me kan horen..." begon Timon terwijl hij zijn gezicht in zijn handen verborg, "maar ik moet het ergens kwijt. Ik heb het uitgemaakt met Sophie." Een geforceerd lachje stote uit zijn keel.
"Je denkt nu vast dat ik gek ben, je vond ons immers een leuk stel, maar ik moest wel."
----
De afgelopen dagen was hij al veel teweten gekomen.
Zijn naam was Dave, hij was vijftien jaar oud, en hij was geraakt door een vtachtwagen. Behalve dat was zijn beste vriend Timon en had hij een vriendin.
Ook wist hij inmiddels dat hij zich in een ziekenhuis bevond, en dat iedere dag iemand tegen hem kwam praten.
---
"Austin, laat mij maar, je bent al veel te laat." Met tegenzin deed Austin zijn schory af en gaf dit aan zijn buurmeisje.
"Oke dan, maar mam moet echt in bed blijven hoor."
Met een sprong kwam Austin achter het fornuis vandaan waarna hij zo snel en stil hij kon naar zijn kamer ging. Daar trok hij snel zijn uniform aan en sloeg zijn tas over zijn schouder.
Hij had al twee lesuur gemist.
Zijn borstkas ging langzaam op en neer terwijl zijn armen verslapten. 'Ik kan nu niet naar huis, niet nu.'
Met tegenzin duwde Axel zichzelf, ditmaal langzaam, overeind waarna hij de deur van de wc opende. Steve zat tegen de muutr aan op de grond en Axel liet zich, zwijgend, naast hem neerzakken.
Na een lange stilte keek Axel de in gedachten verzonken Steve aan.
----
Lilly merkte dat er iets was. Isabelle knikte alleen maar naar Lilly, terwijl de twee normaal gesproken elkaar omhelsden.
Lilly knikte toen Isabelle vertelde van haar wekker.
"Ugh, vertel mij wat."
Toen begon Isabelle over Nederlands, zelfde excuus dan maar.
"O, dat is een lang verhaal." zei ze, de opmerking wegwuivend Ze was vastbesloten, ze zou Nathan vergeten.
---
Een kille grijze kamer, met een witte vloer, typisch.
Met een zucht draaide Timon wat in de stoel waar hij al die tijd had gezeten. Op de achtergrond klonk het piepen van de monitor en de zware, schokkerige ademhaling van Dave.
"Ik heb echt geen idee of je me kan horen..." begon Timon terwijl hij zijn gezicht in zijn handen verborg, "maar ik moet het ergens kwijt. Ik heb het uitgemaakt met Sophie." Een geforceerd lachje stote uit zijn keel.
"Je denkt nu vast dat ik gek ben, je vond ons immers een leuk stel, maar ik moest wel."
----
De afgelopen dagen was hij al veel teweten gekomen.
Zijn naam was Dave, hij was vijftien jaar oud, en hij was geraakt door een vtachtwagen. Behalve dat was zijn beste vriend Timon en had hij een vriendin.
Ook wist hij inmiddels dat hij zich in een ziekenhuis bevond, en dat iedere dag iemand tegen hem kwam praten.
---
"Austin, laat mij maar, je bent al veel te laat." Met tegenzin deed Austin zijn schory af en gaf dit aan zijn buurmeisje.
"Oke dan, maar mam moet echt in bed blijven hoor."
Met een sprong kwam Austin achter het fornuis vandaan waarna hij zo snel en stil hij kon naar zijn kamer ging. Daar trok hij snel zijn uniform aan en sloeg zijn tas over zijn schouder.
Hij had al twee lesuur gemist.
Kagayaiteiru Miraii terasu hikari
-
TheBlackKnight
- Balpen
- Berichten: 190
- Lid geworden op: 04 feb 2013 18:49
"Oke, we hebben nu twee antwoorden geweldig!" Snel begon Celia te schrijven. "Euh, wat schrijf je nu op?" Mark wilde dat hij die vraag nooit gesteld had, want ze keek hem kwaad aan.
Na een paar minuten nam Celia weer het woord. "Oke volgende vraag". Celia sloeg nu een bladzijde van haar boek om. "Mark wat verwacht je van de wedstrijd? En Nathan voor jou als vraag. Waarom ben je in het in voetbalteam gekomen?" Mark moest even nadenken, maar wist al snel het antwoord. "Ik verwacht een zware wedstrijd die moeilijk te winnen is, maar als we blijven hopen en doorblijven zetten, kunnen we winnen Dat weet ik zeker!" Celia begon te schrijven en nadat ze klaar was keek ze naar Nathan.
---
Na een heerlijke douch zette Jack de kraan uit. De andere jobgens waren net de douches binnengekomen. Jack had nog tien minuten over dus. Langzaam liep Jack naar z'n kleding. Hij wreef nog even met z'n handdoek in z'n haar en daarna begon hij om te kleden.
Na een paar minuten nam Celia weer het woord. "Oke volgende vraag". Celia sloeg nu een bladzijde van haar boek om. "Mark wat verwacht je van de wedstrijd? En Nathan voor jou als vraag. Waarom ben je in het in voetbalteam gekomen?" Mark moest even nadenken, maar wist al snel het antwoord. "Ik verwacht een zware wedstrijd die moeilijk te winnen is, maar als we blijven hopen en doorblijven zetten, kunnen we winnen Dat weet ik zeker!" Celia begon te schrijven en nadat ze klaar was keek ze naar Nathan.
---
Na een heerlijke douch zette Jack de kraan uit. De andere jobgens waren net de douches binnengekomen. Jack had nog tien minuten over dus. Langzaam liep Jack naar z'n kleding. Hij wreef nog even met z'n handdoek in z'n haar en daarna begon hij om te kleden.
Steve werd uit z'n gedachte getrokken, doordat Axel naast hem kwam zitten. Snel veegde Steve een paar tranen weg. Hij kuchte even en keek naar Axel. "Gaat het of wil je naar huis?"
Steve stopte de drink yoghurt weer terug in z'n tas, want die had al die tijd op de grond gestaan en Axel wilde hem toch niet. "Gaat *kuch* alweer?" Steve wist dat die kuch de emoties waren die eruit wilde komen, maar Steve hield zich sterk net als de oudere vroeger.
---
Nathan wist niet dat het zulke vragen zouden worden, maar hij had vaker een interview gegeven aan de schoolkrant, dus wist wat hij zou moeten zeggen. "Ik zat eerst in de athletiekclub. Daar was de club erg goedbezig, en de voetbalclub zou een wedstrijd hebben. Ik wist dat die wedstrijd alles was waarvoor Mark leefde. Een soort van droom die uitkomt lijkt het wel". Nathan stopte even met praten om Celia de tijd te geven om alles op te schrijven. Toen ze klaar was gaf ze een klein knikje aan Nathan. "Die droom kon ik hem niet laten afpakken en ik wilde ook wel eens wat nieuws. Voetbal is totaal iets anders dan athletiek". Met die woorden sloot Nathan z'n antwoord af.
---
"Luister Joseph, ik ga hangen. Ik heb les". Bobby, nee , wacht...." Bobby had al opgehangen. 'Sorry, ik wil het spelletje niet zo spelen jongens'. Bobby kwam weer terug lopen. "Wie was het?" "M'n vader niks bijzondsrs".
---
"Urgh, ik hoef het niet te weten. Ik HAAT lange verhalen". Isabelle lachte en keek even naar het zonnetje. "Ik heb echt zin in vanavond, lekker met de mei...". Verder maakte ze haar zin niet af. "Euh, oke. Wat moet school met zoveel troep". Ze wees op de banden, palen en stukken touw naast het voetbalclubhuis. "Walgelijk gewoon".
Steve stopte de drink yoghurt weer terug in z'n tas, want die had al die tijd op de grond gestaan en Axel wilde hem toch niet. "Gaat *kuch* alweer?" Steve wist dat die kuch de emoties waren die eruit wilde komen, maar Steve hield zich sterk net als de oudere vroeger.
---
Nathan wist niet dat het zulke vragen zouden worden, maar hij had vaker een interview gegeven aan de schoolkrant, dus wist wat hij zou moeten zeggen. "Ik zat eerst in de athletiekclub. Daar was de club erg goedbezig, en de voetbalclub zou een wedstrijd hebben. Ik wist dat die wedstrijd alles was waarvoor Mark leefde. Een soort van droom die uitkomt lijkt het wel". Nathan stopte even met praten om Celia de tijd te geven om alles op te schrijven. Toen ze klaar was gaf ze een klein knikje aan Nathan. "Die droom kon ik hem niet laten afpakken en ik wilde ook wel eens wat nieuws. Voetbal is totaal iets anders dan athletiek". Met die woorden sloot Nathan z'n antwoord af.
---
"Luister Joseph, ik ga hangen. Ik heb les". Bobby, nee , wacht...." Bobby had al opgehangen. 'Sorry, ik wil het spelletje niet zo spelen jongens'. Bobby kwam weer terug lopen. "Wie was het?" "M'n vader niks bijzondsrs".
---
"Urgh, ik hoef het niet te weten. Ik HAAT lange verhalen". Isabelle lachte en keek even naar het zonnetje. "Ik heb echt zin in vanavond, lekker met de mei...". Verder maakte ze haar zin niet af. "Euh, oke. Wat moet school met zoveel troep". Ze wees op de banden, palen en stukken touw naast het voetbalclubhuis. "Walgelijk gewoon".
Axel zag hoe Steve snel wat tranen wegveegde. "Gaat het of wil je naar huis?" Axel keek Steve kalm aan. "Kan ik dat niet beter aan jou vragen?"
Axel verwachtte geen antwoord, in plaats daarvan sloot hij zijn ogen weer om ze na een lange stilte weer te openen.
"Heeft het iets te maken met wat je aan het begin van de les zei?"
---
"Urgh, ik hoef het niet te weten. Ik HAAT lange verhalen". Lilly kon een lach niet onderdrukken, Isabelle ging verder. "Ik heb echt zin in vanavond, lekker met de mei...". Lilly keek verbaasd toen Isabelle haar zin niet afmaakte en ze volgde haar blik naar de banden. "Euh, oke. Wat moet school met zoveel troep. Walgelijk gewoon".
Lilly knikte instemmend. "Het was mij ook al opgevallen."
---
Op zijn tenen liep Austin langs de kamer van zijn moeder. Toen hij voorbij was glimlachte hij opgelucht.
'Mooizo, die slaapt nog.'
Kalm liep hij de trap af richting het restaurant, waar hij zijn nuurmeisje hoorde praten.
"Hij heeft zoveel voor u over, het is echt een schat van een jongen."
Verbaasd liep Austin naar de keuken.
'Met wie kon ze aan het praten zijn?'
Axel verwachtte geen antwoord, in plaats daarvan sloot hij zijn ogen weer om ze na een lange stilte weer te openen.
"Heeft het iets te maken met wat je aan het begin van de les zei?"
---
"Urgh, ik hoef het niet te weten. Ik HAAT lange verhalen". Lilly kon een lach niet onderdrukken, Isabelle ging verder. "Ik heb echt zin in vanavond, lekker met de mei...". Lilly keek verbaasd toen Isabelle haar zin niet afmaakte en ze volgde haar blik naar de banden. "Euh, oke. Wat moet school met zoveel troep. Walgelijk gewoon".
Lilly knikte instemmend. "Het was mij ook al opgevallen."
---
Op zijn tenen liep Austin langs de kamer van zijn moeder. Toen hij voorbij was glimlachte hij opgelucht.
'Mooizo, die slaapt nog.'
Kalm liep hij de trap af richting het restaurant, waar hij zijn nuurmeisje hoorde praten.
"Hij heeft zoveel voor u over, het is echt een schat van een jongen."
Verbaasd liep Austin naar de keuken.
'Met wie kon ze aan het praten zijn?'
Kagayaiteiru Miraii terasu hikari
-
TheBlackKnight
- Balpen
- Berichten: 190
- Lid geworden op: 04 feb 2013 18:49
"Wow, wat een mooi verhaal!" Celia begon snel wewr te schrijven met een glimlach op haar gezicht. "Oke, volgende vraag. Mark, wat hoop je in de toekomst te kunnen bereiken? En Nathan nadat Mark de vraag beantwoord heeft kan jij een antwoord geven op jou vraag. Hebje vetrouwen in de overwinning?"
Mark streek even z'n hand door het haar. Dit was een vraag die hij gemakkelijk wist te beantwoorden. "Mijn droom is altijd geweest prof-voetballer te worden, maar daarvoor moet je heel wat doen. Ik hoop dat het voetbalteam ooit mag meedoen met het voetbalfrontiertoernooi. Dat we dan de finale halen en daargaan naar de nationale. Als we die ook winnen zijn de beste van het land". Mark glunderde helemaal toen hij dat zei. "Maar ik wil meer. Veel meer... Ik wil de top bereiken. Beroemd worden! Ik wil ervoor zorgen dat dit team de beste van de wereld wordt!"
---
Jack spoot wat deo en trok z'n shirt aan. Daarna draaide hij zich om en keek recht in de ogen van... Danny. "Huh, je liet me schrikken Danny". Danny gaf Jack z'n horloge. "Hier deze was je vergeten!"
Mark streek even z'n hand door het haar. Dit was een vraag die hij gemakkelijk wist te beantwoorden. "Mijn droom is altijd geweest prof-voetballer te worden, maar daarvoor moet je heel wat doen. Ik hoop dat het voetbalteam ooit mag meedoen met het voetbalfrontiertoernooi. Dat we dan de finale halen en daargaan naar de nationale. Als we die ook winnen zijn de beste van het land". Mark glunderde helemaal toen hij dat zei. "Maar ik wil meer. Veel meer... Ik wil de top bereiken. Beroemd worden! Ik wil ervoor zorgen dat dit team de beste van de wereld wordt!"
---
Jack spoot wat deo en trok z'n shirt aan. Daarna draaide hij zich om en keek recht in de ogen van... Danny. "Huh, je liet me schrikken Danny". Danny gaf Jack z'n horloge. "Hier deze was je vergeten!"
Steve keek verbaast naar Axel. "Ik naar huis? Met mij gaat het goed hoor. Was jij net niet degene die zich leeg kotste?" Steve begon te lachen, maar dat stopte al gauw na de andere opmerking van Axel. Steve hield zich weer groot. "Zoals ik al zei... Het gaat prima met mij". 'Nee het gaat super slecht, ja het heeft ermee te maken. Jij wilt toch ook dat je zusje ook die coma komt? Ik wilde ook dat m'n oom uit die coma kwam'. Steve stond op. "Kom we hebben nog vijf minuten. We kunnen beter vast lopen".
---
'Tuurlijk heb ik geen vertrouwen in de wins. Royal gaat ons wegspelen'. "Ik hoop op een gelijkspel. Royal is een erg sterk team en is overal sterk in, maar onze aanvoeder en coach kunnen echt wel iets verzinnen om Royal helemaal niet meer gevaarlijk te laten lijken". Weer stopte Nathan met praten. Net als de vorige keer.
"Ik hoop gewoon op een gelijkspel. Oke, we hebben nog geen compleet team, maar iedereen traint er erg hard voor. Ik train zelfs in m'n vrije tijd. Ik hoop dat iedereen die de uitnodiging van Mark heeft afgeslagen, om in het voetbalteam te komen, spijt krijgt". Nathan gaf nu een kort knikje aan Celia dat hij klaar was.
---
Bobby ging weer zitten en keek naar Sylvia. "Weet je wat ik me afvraag Sylvia? Hoe kon jij het naast je neerleggen?" Sylvia keek hem verbaast aan. "Dat kon ik ook eerst niet, maar uiteindelijk leerde ik Mark kennen. Hij lijkt van binnen precies op Eric. Altijd bezig met voetbal... Hij opende voor mij de ogen". Bobby was nu wel geintresseerd in die Mark.
---
Isabelle rekte zich langzaam uit. "Ik ben nu al moe van school, maar trouwens.... Wat is jou outfit voor vanavond? Ik ben erg benieuwd!"
---
'Tuurlijk heb ik geen vertrouwen in de wins. Royal gaat ons wegspelen'. "Ik hoop op een gelijkspel. Royal is een erg sterk team en is overal sterk in, maar onze aanvoeder en coach kunnen echt wel iets verzinnen om Royal helemaal niet meer gevaarlijk te laten lijken". Weer stopte Nathan met praten. Net als de vorige keer.
"Ik hoop gewoon op een gelijkspel. Oke, we hebben nog geen compleet team, maar iedereen traint er erg hard voor. Ik train zelfs in m'n vrije tijd. Ik hoop dat iedereen die de uitnodiging van Mark heeft afgeslagen, om in het voetbalteam te komen, spijt krijgt". Nathan gaf nu een kort knikje aan Celia dat hij klaar was.
---
Bobby ging weer zitten en keek naar Sylvia. "Weet je wat ik me afvraag Sylvia? Hoe kon jij het naast je neerleggen?" Sylvia keek hem verbaast aan. "Dat kon ik ook eerst niet, maar uiteindelijk leerde ik Mark kennen. Hij lijkt van binnen precies op Eric. Altijd bezig met voetbal... Hij opende voor mij de ogen". Bobby was nu wel geintresseerd in die Mark.
---
Isabelle rekte zich langzaam uit. "Ik ben nu al moe van school, maar trouwens.... Wat is jou outfit voor vanavond? Ik ben erg benieuwd!"
Axel kon een lachje niet onderdrukken toen Steve hem wees op het feit dat Axel amper een minuut gleden nog boven de wc hing. Maar het lachje verdween weer. Steve verborg de waarheid, dat wist hij zeker.
Axel zuchtte even toen Steve voorstelde alvast te gaan lopen.
"Even mijn tas bij bio ophalen." opnieuw kwam hij langzaam overeind en even bleef hij tegen de muur staan. Daarna draaide hij zich naar de deur.
---
Lilly staarde naar de stapel banden, het was inderdaad geen gezicht. De vraag van Isabelle schudde haar wakker. "Ik ben nu al moe van school, maar trouwens.... Wat is jou outfit voor vanavond? Ik ben erg benieuwd!"
Lilly grinikte even.
"Ik ga mijn outfit vanmiddag bij mijn tante ophalen." zei ze met een glimlach.
"En wat kan ik vanavond van jou verwachten?"
----
Austin liep de keuken in en zag zijn moeder aan tafel zitten.
"Mam, jij hoort op bed te liggen Naomi doet het werk zolang ik op school zit."
Zijn moeder wist een verzwakte glimlach op haar gezicht te doen verschijnen.
"Kom mam, straks gebeurd er weer iets."
Hij nam zijn moeders handen in de zijne terwijl hij zijn tas op de grond liet neerkomen.
"Ik breng u naar bed."
Voorzichtig hielp hij zijn moeder overeind.
Axel zuchtte even toen Steve voorstelde alvast te gaan lopen.
"Even mijn tas bij bio ophalen." opnieuw kwam hij langzaam overeind en even bleef hij tegen de muur staan. Daarna draaide hij zich naar de deur.
---
Lilly staarde naar de stapel banden, het was inderdaad geen gezicht. De vraag van Isabelle schudde haar wakker. "Ik ben nu al moe van school, maar trouwens.... Wat is jou outfit voor vanavond? Ik ben erg benieuwd!"
Lilly grinikte even.
"Ik ga mijn outfit vanmiddag bij mijn tante ophalen." zei ze met een glimlach.
"En wat kan ik vanavond van jou verwachten?"
----
Austin liep de keuken in en zag zijn moeder aan tafel zitten.
"Mam, jij hoort op bed te liggen Naomi doet het werk zolang ik op school zit."
Zijn moeder wist een verzwakte glimlach op haar gezicht te doen verschijnen.
"Kom mam, straks gebeurd er weer iets."
Hij nam zijn moeders handen in de zijne terwijl hij zijn tas op de grond liet neerkomen.
"Ik breng u naar bed."
Voorzichtig hielp hij zijn moeder overeind.
Kagayaiteiru Miraii terasu hikari
-
TheBlackKnight
- Balpen
- Berichten: 190
- Lid geworden op: 04 feb 2013 18:49
Mark was erg verbaast van Nathan's antwoord. 'Wow, hoe hij dat weet te verwoorden'. Celia was nog niet klaar met vragen. "Dit is de laatste vraag. Wat gaat het team doen als het heeft verloren?" "Het team wordt dan opgeheven!" Verbaast keek Mark naar de deuropening, waar Nelly in stond.
---
Even had Jack het gevoel dat Danny een van de spoeljongens was. Gelukkig kwamen er nu meerdere jongens de kleedkamer binnen. Dit was het teken dat Jack veilig was.
---
Even had Jack het gevoel dat Danny een van de spoeljongens was. Gelukkig kwamen er nu meerdere jongens de kleedkamer binnen. Dit was het teken dat Jack veilig was.
Steve liep met Axel mee naar het biologie kanaal. De leraar was nergens te bekennen Steve wachtte buiten het lokaal op Axel. Hij liep naad het raam en zag banden en touw liggen. Plots dacht Steve terug aan een moment met Mark.
"Hij wilt toch niet...."
---
Nathan wilde eerst Mark het woord laten voeren, maar iemand anders was Mark voor. 'Is dat niet Nelly?' "WAT BEDOEL JE MET OPGEHEVEN?"Nathan was nu opgestaan en z'n handen tot vuisten gemaakt.
---
Bobby keek op de klok. Het zou niet lang meer duren voordat de bel zou gaan. Bobby en Sylvia waren beide appart bezig. 'Toch raar. Zo'n lange tijd elkaar niet gezien en dan heb je elkaar niks te vertellen'.
---
"Nou ja ik heb een wit coctail jurkje met daaroverheen een zwar jasje met lange mouwen en de achterkant erg kort. M'n haar doe ik nog leuk en zwarte hakken eronder en dan gaat het feestje beginnen". Isabelle was gaan staan en zwaaide met haar hand rond in de lucht, maar ze stopte al gauw. "Maar eerst.... school...".
"Hij wilt toch niet...."
---
Nathan wilde eerst Mark het woord laten voeren, maar iemand anders was Mark voor. 'Is dat niet Nelly?' "WAT BEDOEL JE MET OPGEHEVEN?"Nathan was nu opgestaan en z'n handen tot vuisten gemaakt.
---
Bobby keek op de klok. Het zou niet lang meer duren voordat de bel zou gaan. Bobby en Sylvia waren beide appart bezig. 'Toch raar. Zo'n lange tijd elkaar niet gezien en dan heb je elkaar niks te vertellen'.
---
"Nou ja ik heb een wit coctail jurkje met daaroverheen een zwar jasje met lange mouwen en de achterkant erg kort. M'n haar doe ik nog leuk en zwarte hakken eronder en dan gaat het feestje beginnen". Isabelle was gaan staan en zwaaide met haar hand rond in de lucht, maar ze stopte al gauw. "Maar eerst.... school...".
Axel liep het lokaal in, de blikken van andere leerlingen negeerde hij. Hij nam zijn tas en liep snel het lokaal uit. Hij had immers geen zin in nog zo‘n kotssessie.
Eenmaal bij Steve keek deze naar buiten en Axel volgde zijn blik naar een stapel oude banden.
---
Lilly luisterde toen Isabelle begon te vertellen. "Nou ja ik heb een wit coctail jurkje met daaroverheen een zwar jasje met lange mouwen en de achterkant erg kort. M'n haar doe ik nog leuk en zwarte hakken eronder en dan gaat het feestje beginnen". Lilly lachte vrolijk, maar het lachen stopte toen Isabelle tot de orde van de dag kwam, school.
---
Voorzichtig begeleidde Austin zijn moeder de trap op. Hij ondersteunde bijna haar hele gewicht, wat overigens voor een volwassen vrouw niet veel was. Met zijn elleboog en voet wist hij de deur van haar slaapkamer te openen waarna hij haar rustig in bed lag. "Over vier uur ben ik weer thuis, als u iets nodig heeft dan is Naomi er."
Ze schonken elkaar een glimlach en zijn moeder plaatste een kus op zijn voorhoofd terwijl hij het laken over haar heen drappeerde.
Eenmaal bij Steve keek deze naar buiten en Axel volgde zijn blik naar een stapel oude banden.
---
Lilly luisterde toen Isabelle begon te vertellen. "Nou ja ik heb een wit coctail jurkje met daaroverheen een zwar jasje met lange mouwen en de achterkant erg kort. M'n haar doe ik nog leuk en zwarte hakken eronder en dan gaat het feestje beginnen". Lilly lachte vrolijk, maar het lachen stopte toen Isabelle tot de orde van de dag kwam, school.
---
Voorzichtig begeleidde Austin zijn moeder de trap op. Hij ondersteunde bijna haar hele gewicht, wat overigens voor een volwassen vrouw niet veel was. Met zijn elleboog en voet wist hij de deur van haar slaapkamer te openen waarna hij haar rustig in bed lag. "Over vier uur ben ik weer thuis, als u iets nodig heeft dan is Naomi er."
Ze schonken elkaar een glimlach en zijn moeder plaatste een kus op zijn voorhoofd terwijl hij het laken over haar heen drappeerde.
Kagayaiteiru Miraii terasu hikari
-
TheBlackKnight
- Balpen
- Berichten: 190
- Lid geworden op: 04 feb 2013 18:49
Mark keek verbaast naar Nelly. "Hoezo opgeheven? Wat bedoel je Nelly?" Nelly toonde een glimlach en liep het clubhuis binnen. "Ik wilde het je gisteren al vertellen, maar toen werd de verbinding verbroken. Daarna wilde ik het je vandaag nog zeggen, maar toen liep je weg. Dit was de perfecte tijd. Dus zoals ik al zei... Het voetbalteam zou worden opgeheven als je verliest". Mark had het gevoel alsof hij een mes in z'n rug gekregen had. "WAT!? Maar waarom?" Nelly keerde zich naar Mark. "Omdat dit jullie eerste wedstrijd is en ik wil ervoor zorgen dat de school een goede reputatie krijgt en dat gaat alleen als jullie winnen".
Mark wist dat hij hier niet overheen kon komen, dus liet het erbij zitten. "Verder nog iets?" "Ja Mark, je moet hier vaker schoonmaken. Het stinkt hier...". Daarna liep Nelly weg.
-----
Jack deed z'n horloge om en liep alvast naar z'n kluisje. Daar deed hij z'n gymtas in z'n kluisje en en pakte z'n tas eruit. Hij deed het kluisje dicht en schrok zich dood. Naast hem stondDanny. "Goed gespeeld man. Ik wist niet dat je dit alles kon!"
Mark wist dat hij hier niet overheen kon komen, dus liet het erbij zitten. "Verder nog iets?" "Ja Mark, je moet hier vaker schoonmaken. Het stinkt hier...". Daarna liep Nelly weg.
-----
Jack deed z'n horloge om en liep alvast naar z'n kluisje. Daar deed hij z'n gymtas in z'n kluisje en en pakte z'n tas eruit. Hij deed het kluisje dicht en schrok zich dood. Naast hem stondDanny. "Goed gespeeld man. Ik wist niet dat je dit alles kon!"
Steve keek naar Axel, die weer naast hem kwam staan. "Kom laten we gaan..." Snel liep Steve weg van het raam op weg naar het geschiedenis lokaal. Steve wachtte op Axel en zag langzaam Mark en Nathan voorzich die met banden bezig waren. 'SHIT! We gaan dus toch...'
----
Nathan was erg verbaast. Hij volgde bijna niks van de kleine discusie tussen Mark en Nelly. Toen Mark niet meer reageerde op Nelly, liep die die weg. Het was maar even stil in het clubhuis, want Celia had alweer een vraag klaar. "Za het voetbalteam opgeheven worden, volgens jullie?" 'Tuurlijk gaat dat gebeuren. Royal is veelste sterk'. Maar Nathan bleef erg positief. "Tuurlijk niet. Door datgene wat net heeft afgespeeld zal het team nu nog harder moeten werken en trainen. Als we er gewoon in blijven geloven... kunnen we winnen".
Nathan keek nu naar Mark of die nog wat te zeggen had.
---
Bobby begon aan een tekening. Hij was er vroeger al erg goed in. Hiij goede meestal een betekenis aan de tekening. Deze tekening had er ook één. Hij draaide even z'n hoofd en keek naar de tekening. Sylvia merkte hierdoor dat Bobby weer bezig was met tekenen.
Gisteren was hij al erg vroeg begonnen met de tekening. Nu was hij bijna klaar.
---
Isabelle stond op. "Laten we gaan". Ze pakte haar tas en deed die om haar schouder en daarna pakte ze even haar mobiel uit haar bh, maar die stopte daarna gelijk weer weg. Ze reek een hand uit naar Lilly. "Weet je wat ook leuk is aan aavond? De jongens... Heb je nou al iemand op het oog?"
(Sorry dat het zo kort is. Ik klikte net op verzende en toen viel de computer uit 2x aan toen. Ik heb er nu even een hekel aan, dus sry voor het korte antwoord. De tekening van bobby is een blauwe/witte pegasus )
----
Nathan was erg verbaast. Hij volgde bijna niks van de kleine discusie tussen Mark en Nelly. Toen Mark niet meer reageerde op Nelly, liep die die weg. Het was maar even stil in het clubhuis, want Celia had alweer een vraag klaar. "Za het voetbalteam opgeheven worden, volgens jullie?" 'Tuurlijk gaat dat gebeuren. Royal is veelste sterk'. Maar Nathan bleef erg positief. "Tuurlijk niet. Door datgene wat net heeft afgespeeld zal het team nu nog harder moeten werken en trainen. Als we er gewoon in blijven geloven... kunnen we winnen".
Nathan keek nu naar Mark of die nog wat te zeggen had.
---
Bobby begon aan een tekening. Hij was er vroeger al erg goed in. Hiij goede meestal een betekenis aan de tekening. Deze tekening had er ook één. Hij draaide even z'n hoofd en keek naar de tekening. Sylvia merkte hierdoor dat Bobby weer bezig was met tekenen.
Gisteren was hij al erg vroeg begonnen met de tekening. Nu was hij bijna klaar.
---
Isabelle stond op. "Laten we gaan". Ze pakte haar tas en deed die om haar schouder en daarna pakte ze even haar mobiel uit haar bh, maar die stopte daarna gelijk weer weg. Ze reek een hand uit naar Lilly. "Weet je wat ook leuk is aan aavond? De jongens... Heb je nou al iemand op het oog?"
(Sorry dat het zo kort is. Ik klikte net op verzende en toen viel de computer uit 2x aan toen. Ik heb er nu even een hekel aan, dus sry voor het korte antwoord. De tekening van bobby is een blauwe/witte pegasus )
Axel keek verbluft naar de grote stapel banden, met daaromheen stokken en touwen. 'Is dat voor de voetbaltraining?'
"Oke jongens, de trainen voor vandaag is als volgt. Voor de spitsen geld, bind een van de bungee-touwen om je middel."
Axel keek verbaasd naar Emma, die de training voor vandaag had bedacht, dit paste niet in hun manier van aanpak.
Hij werd wakker geschud uit zijn gedachten door Steve die blijkbaar wilde gaan. Zijn misselijkheid was Axel alweer bijna vergeten toen hij achter Steve aanliep. "Is jullie training gelijk uit school?"
Meteen had Axel spijt van zijn vraag, hij hoorde geen interesse te tonen in dat soort dingen.
---
Lilly knikte instemmend toen Isabelle voorstelde om te gaan. Ze wilde zich net afzetten van de trap toen Isabelle haar hand al uithield. Lilly stak haar hand uit om deze aan te nemen.
"Weet je wat ook leuk is aan avond? De jongens... Heb je nou al iemand op het oog?"
Lilly voelde hoe haar hart even stil leek te staan en de bloedstroom in haar lichaam stopte.
Lilly greep de hand van Isabelle en trok zichzelf overeind. Ze fatsoeneerde haar rokje en blouse waarna ze Isabelle even aankeek.
"Noem eens een leuke jongen op wie ik verliefd zou kunnen zijn? Die jongen moet namelijk nog uit de hemel komen vallen."
Ze zei het met een stoterig lachje, wat haar misschien wel had verraden, dus snel veranderde ze van onderwerp.
"Dus hoe was jouw avond gisteren?"
---
Austin schonk zijn moeder een glimlach en sloot de deur achter zich. Hij draaide op zijn hielen en sloop de trap af. Eenmaal beneden liep hij de keuken in en greep zijn tas.
"Ik ga, zorg ervoor dat mam nu echt in bed blijft. De dokter komt om een uur of een." Met die woorden trok hij de personeelsuitgang open en liep het met containers volgestopte steegje in. Hij liet de deur achter zich dichtvallen en baande zich een weg door het container doolhof. Enkele minuten, en enkele botsingen verder
stond hij voor Rai Raiken.
Met een sprint bereikte hij de stoplichten waar hij stond te wachten tot het licht groen werd.
Toen deze eindelijk groen was snelde hij de straat over naar het park, waar hij, natuurlijk, doorheen ging.
In het park ging hij even zitten, hij nam rustig de tijd om op adem te komen en even wat te eten.
Vanmiddag uit school zou hij weer druk bezig zijn met bestellingen rondbrengen en 's avonds zou hij in de keuken staan.
Hij werkte snel de laatste hap van zijn rijstbal naar binnen en spoelde de smaak weg met wat water.
Hij sprong van het bankje en liep weer verder.
"Wacht, waar is de school eigenlijk?"
"Oke jongens, de trainen voor vandaag is als volgt. Voor de spitsen geld, bind een van de bungee-touwen om je middel."
Axel keek verbaasd naar Emma, die de training voor vandaag had bedacht, dit paste niet in hun manier van aanpak.
Hij werd wakker geschud uit zijn gedachten door Steve die blijkbaar wilde gaan. Zijn misselijkheid was Axel alweer bijna vergeten toen hij achter Steve aanliep. "Is jullie training gelijk uit school?"
Meteen had Axel spijt van zijn vraag, hij hoorde geen interesse te tonen in dat soort dingen.
---
Lilly knikte instemmend toen Isabelle voorstelde om te gaan. Ze wilde zich net afzetten van de trap toen Isabelle haar hand al uithield. Lilly stak haar hand uit om deze aan te nemen.
"Weet je wat ook leuk is aan avond? De jongens... Heb je nou al iemand op het oog?"
Lilly voelde hoe haar hart even stil leek te staan en de bloedstroom in haar lichaam stopte.
Lilly greep de hand van Isabelle en trok zichzelf overeind. Ze fatsoeneerde haar rokje en blouse waarna ze Isabelle even aankeek.
"Noem eens een leuke jongen op wie ik verliefd zou kunnen zijn? Die jongen moet namelijk nog uit de hemel komen vallen."
Ze zei het met een stoterig lachje, wat haar misschien wel had verraden, dus snel veranderde ze van onderwerp.
"Dus hoe was jouw avond gisteren?"
---
Austin schonk zijn moeder een glimlach en sloot de deur achter zich. Hij draaide op zijn hielen en sloop de trap af. Eenmaal beneden liep hij de keuken in en greep zijn tas.
"Ik ga, zorg ervoor dat mam nu echt in bed blijft. De dokter komt om een uur of een." Met die woorden trok hij de personeelsuitgang open en liep het met containers volgestopte steegje in. Hij liet de deur achter zich dichtvallen en baande zich een weg door het container doolhof. Enkele minuten, en enkele botsingen verder
stond hij voor Rai Raiken.
Met een sprint bereikte hij de stoplichten waar hij stond te wachten tot het licht groen werd.
Toen deze eindelijk groen was snelde hij de straat over naar het park, waar hij, natuurlijk, doorheen ging.
In het park ging hij even zitten, hij nam rustig de tijd om op adem te komen en even wat te eten.
Vanmiddag uit school zou hij weer druk bezig zijn met bestellingen rondbrengen en 's avonds zou hij in de keuken staan.
Hij werkte snel de laatste hap van zijn rijstbal naar binnen en spoelde de smaak weg met wat water.
Hij sprong van het bankje en liep weer verder.
"Wacht, waar is de school eigenlijk?"
Kagayaiteiru Miraii terasu hikari
-
TheBlackKnight
- Balpen
- Berichten: 190
- Lid geworden op: 04 feb 2013 18:49
Mark keek verbaast naar Nathan. 'Wat moet ik zeggen?' Mark begon maar een verhaal te beginnen. "Ik ben het eens met Natha. Daarom regel ik nu zware en hardere trainingen, zodat het team veel sterker wordt. Vanaf morgen beginnen we met de technieken, maar we blijven ook de zware trainingen doen. Ik hoop dat ik met deze trainingen het team klaar maak voor de wedstrijd". Mark had z'n antwoord gegeven en was er ook nog trots op.
---
Jack wachtte totdat hij Danny ook zag lopen en liep uiteindelijk samen met hem mee. "Welk vak hebben we nu?" Jack wist z'n hele rooster uit z'n hoofd, maar hij wilde een gesprek starte. Op dat moment ging de bel.
---
Jack wachtte totdat hij Danny ook zag lopen en liep uiteindelijk samen met hem mee. "Welk vak hebben we nu?" Jack wist z'n hele rooster uit z'n hoofd, maar hij wilde een gesprek starte. Op dat moment ging de bel.
Steve keek even naar Axel, toen hij de vraag stelde. Meteen zag Steve dat Axel spijt had van die vraag, maar hij wilde dat niet laten merken. Daarom besloot Steve normaal te antwoorden en het gesprek bij dat onderwerp te houden. 'Als het goed is wel. Ik heb geen idee. Ik zit er pas sinds vandaag in'. Dat zei Steve dus niet. "Ja, we trainen elke dag deze week. We willen Royal graag verslaan". Steve liep nu de trap af en hield een kleine stilte. Daarna volgde er een vraag. "Kom je bij de training kijken?" Daarna ging de bel.
---
Nathan gaf Mark een compliment, nadat Celia was weggegaan. "Goed gedaan voor je eerste keer!" Hij gaf Mark een schouder klopje. Daarna liep hij ook het clubgebouw uit en liep richtingvde school waaruit de bel rinkelde.
---
Bobby keek goed naar de tekening. Het was een mooie blauw met witte pegasus die uit een dezelfde kleur tornado tevoorschijn kwam. Daarboven schreef hij in mooie sierlijke letter Tri-Pegasus. Daarna stopte hij z'n tekening weg. Nadat de bel was gegaan liep Bobby het lokaal in.
---
Isabelle keek vragend naar Lilly. "Nee, niet zo snel van onderwerp veranderen". Ze keek met een vriendelijke blik naar Lilly. "Weet je wat jij bent? VERLIEFD! Wie is de gelukkige? Ik wil alles weten".
---
Nathan gaf Mark een compliment, nadat Celia was weggegaan. "Goed gedaan voor je eerste keer!" Hij gaf Mark een schouder klopje. Daarna liep hij ook het clubgebouw uit en liep richtingvde school waaruit de bel rinkelde.
---
Bobby keek goed naar de tekening. Het was een mooie blauw met witte pegasus die uit een dezelfde kleur tornado tevoorschijn kwam. Daarboven schreef hij in mooie sierlijke letter Tri-Pegasus. Daarna stopte hij z'n tekening weg. Nadat de bel was gegaan liep Bobby het lokaal in.
---
Isabelle keek vragend naar Lilly. "Nee, niet zo snel van onderwerp veranderen". Ze keek met een vriendelijke blik naar Lilly. "Weet je wat jij bent? VERLIEFD! Wie is de gelukkige? Ik wil alles weten".
Axel volgde Steve nogsteeds toen deze zijn vraag beantwoorde. Axel hoorde de vraag van Steve maar net wat op datzelfde moment klonk de bel.
'En welkom terug hoofdpijn.'
Axel haalde zijn schouders op.
"Laat ik eerst maar eens zien dat ik de lessen doorkom."
----
Lilly voelde de vragende blik van Issbelle in haar rug branden en langzaam draaide ze zich om. "Nee, niet zo snel van onderwerp veranderen". Nog voor Lilly de kans kreeg om iets te zeggen bekroop een glimlach het gezicht van Isabelle. "Weet je wat jij bent? VERLIEFD! Wie is de gelukkige? Ik wil alles weten".
Lilly voelde het bloed naar haar wangen stijgen, ontkennen ging nu niet meer.
" 't Is niets, ik probeer m te vergeten."
----
Austin keek zoekend om zich heen. Waar o waar was Raimon jr high?
(Sorry, ff blanco)
'En welkom terug hoofdpijn.'
Axel haalde zijn schouders op.
"Laat ik eerst maar eens zien dat ik de lessen doorkom."
----
Lilly voelde de vragende blik van Issbelle in haar rug branden en langzaam draaide ze zich om. "Nee, niet zo snel van onderwerp veranderen". Nog voor Lilly de kans kreeg om iets te zeggen bekroop een glimlach het gezicht van Isabelle. "Weet je wat jij bent? VERLIEFD! Wie is de gelukkige? Ik wil alles weten".
Lilly voelde het bloed naar haar wangen stijgen, ontkennen ging nu niet meer.
" 't Is niets, ik probeer m te vergeten."
----
Austin keek zoekend om zich heen. Waar o waar was Raimon jr high?
(Sorry, ff blanco)
Kagayaiteiru Miraii terasu hikari
-
TheBlackKnight
- Balpen
- Berichten: 190
- Lid geworden op: 04 feb 2013 18:49
Mark schonk een glimlach aan Nathan, die wegliep. Mark pakte ook zijn spullen bijeen. "Oke, m'n kladblok, schrift en opa's schrift. Ja ik heb alles bij". Na dat gecontroleerd te hebben, liep ook Mark richting de school.
----
"Sorry, maar ik moet naar de dokter". Jack stond er weer alleen voor. Opdat moment voelde hij een ademhaling in de rug. Hij draaide zich om en slikte. De spoeljongens. "Heb jij je haar wel gewassen?"
---
Xavier liep uit het Nederlands lokaal. Hij nam een klein sprintje naar de trap en duwde een paar mensen aan de kant, om snel beneden te komen. Hij liep door naar buiten en zag Lilly en Isabelle staan. "Waar was je Isabelle? Ik had op je gewacht".
----
"Sorry, maar ik moet naar de dokter". Jack stond er weer alleen voor. Opdat moment voelde hij een ademhaling in de rug. Hij draaide zich om en slikte. De spoeljongens. "Heb jij je haar wel gewassen?"
---
Xavier liep uit het Nederlands lokaal. Hij nam een klein sprintje naar de trap en duwde een paar mensen aan de kant, om snel beneden te komen. Hij liep door naar buiten en zag Lilly en Isabelle staan. "Waar was je Isabelle? Ik had op je gewacht".
Steve toonde een glimlach aan Axel. "Inderdaad". Hij liep het trappenhuis uit en liep rechtdoor en vervolgens ging hij links een lokaal in.
---
Nathan kwam de school binnen en liep gelijk door naar het geschiedenis lokaal. Binnen liep hij door naar Steve. "Gast, ik had weer een interview!" Daarna ging Nathan zitten en deed z'n tas open. 'WAAR IS DE TEKENING?'
---
Bobby zat al in het lokaal, maar had z'n tekening er weer bij gepakt. Hij ging de schaduw verder uitwerken om meer diepte te laten verschijnen. Ondertusssn keek hij even op toen er iemand het lokaal binnen kwam.
---
Isabelle pakte haar mobiel opnieuw. Ze werd gebeld. "Facebook checken? Oke". Ze deed wat ze zei en haar mond viel open. "OMG LILLY! Ben je verliefd op Nathan? Dit heb jij overduidelijk gemaakt!" Isabelle ging er niet verder op in, want Xavier kwam naar buiten. "Hey sorry schatje...." Ze gaf hem een kus en stak haar arm zin zijn arm en gebaarde Lilly te volgen. Snel stuurde ze nog een sms. "Ik wil alles weten".
---
Nathan kwam de school binnen en liep gelijk door naar het geschiedenis lokaal. Binnen liep hij door naar Steve. "Gast, ik had weer een interview!" Daarna ging Nathan zitten en deed z'n tas open. 'WAAR IS DE TEKENING?'
---
Bobby zat al in het lokaal, maar had z'n tekening er weer bij gepakt. Hij ging de schaduw verder uitwerken om meer diepte te laten verschijnen. Ondertusssn keek hij even op toen er iemand het lokaal binnen kwam.
---
Isabelle pakte haar mobiel opnieuw. Ze werd gebeld. "Facebook checken? Oke". Ze deed wat ze zei en haar mond viel open. "OMG LILLY! Ben je verliefd op Nathan? Dit heb jij overduidelijk gemaakt!" Isabelle ging er niet verder op in, want Xavier kwam naar buiten. "Hey sorry schatje...." Ze gaf hem een kus en stak haar arm zin zijn arm en gebaarde Lilly te volgen. Snel stuurde ze nog een sms. "Ik wil alles weten".
Hij volgde Steve door het trappenhuis naar het lokaal. In het lokaal keek hij even om zich heen en nam toen plaats aan een tafeltje bij de deur.
'Mocht het zover komen dan kan ik hier meteen weg.'
Hij zette zijn tas voor zich neer en haalde zijn boeken eruit, daarna liet hij zijn tas, via zijn schoot, op de grond zakken.
Hij verborg zijn gezicht in zijn handen en haalde, onopvallend, diep adem.
"Ik denk dat ik voldoende heb gehoord voor vandaag. Ik heb al een afspraak voor de volgende keer gemaakt bij je zus."
Axel stond op en gaf Sarah een hand, die ze helemaal niet verdiende naar zijn idee.
'Mijn zus? Mijn zusje ligt in een coma, verder heb ik geen zussen of broers.'
"Ik zal het vast verkeerd verstaan hebben, maar zei u nou mijn zus?"
Sarah wierp nu haar jas over haar onderarm en pakte haar kladblok. Ze keek Axel over haar schouder aan, haar gezicht maakte duidelijk dat ze de situatie niet begreep.
"Ja, het meisje met het zwart-blauwe haar, die de deur open deed."
Axel voelde een lach opkomen, maar hij vond het lullig om Sarah in haar gezicht uit te lachen, die vrouw had het al moeilijk genoeg met hem.
"Dat is niet mijn zus."
Sarah sloeg nu haar hand voor haar mond. "Is dat je moeder? Hoe kan ze dan nog zo jong eruit zien?"
Nu keek Axel haar stomverbaasd aan, kom op, hij leek niet eens op Laura. Niet dat hij op zijn ouders leek. "Ze is ook niet mijn moeder, mijn moeder is reeds overleden."
Hij voelde de kalmte in zijn stem doorklinken, hij was bijzonder kalm.
Axel wreef met twee vingers in cirkels over zijn slapen, in de hoop dat de hoofdpijn dan zou minderen.
---
Lilly wilde nog meer toevoegen toen ze zag dat Isabelle haar mobiel pakte.
"Facebook checken? Oke." Met die woorden hing Isabelle op en blijkbaar startte ze facebook op.
Lilly zag hoe Isabelle's mond openviel.
"OMG LILLY! Ben je verliefd op Nathan? Dit heb jij overduidelijk gemaakt!"
Lilly voelde dat haar wangen vuurrood werden en snel draaide ze haar hoofd weg.
Gelukkig kwam haar redding meteen aanrennen, het was Xavier. Samen met Isabelle liep hij verder en meteen zoemde haar mobiel in haar bh.
'Ik wil alles weten.' las Lilly.
Snel draaide ze op haar hielen en liep in de tegenovergestelde richting van Isabelle en Xavier. Ze moest toch al nakomen, dus waarom niet gelijk de hele dag vrij nemen?
Ze snelde zich naar haar kluisje en pakte al haar benodigde spullen. 'Later schrijf ik wel een briefje dat ik naar de dokter moest.'
Ze rende het schoolplein over, met haar jas over haar schouder.
'Omg, de tekening, hij stond online.'
Zodra ze uitzicht van de school was liet ze zich neerzakken op een bankje vlak bij Tower Plaza. Er was niemand te zien, vlug startte ze facebook op en scrolde de pagina's af.
'Waar staat dat onding?'
---
Austin draaide opnieuw een rondje.
'Oke, focus, je kwam daarvandaan...' hij draaide met zijn gezicht in de richting waar hij zonet vandaan was gekomen.
'Dus dat betekent dat Raimon....' hij draaide een halve slag zodat hij nu met zijn rug naar de kant van Rai Raiken stond. '....ergens anders moet zijn.'
Met een zucht liet hij zich onderuit zakken op het bankje. "Zo moeilijk kan het toch niet zijn om een school te vinden.
Na even zo gezeten te hebben stond hij weer op. Hij liep terug in de richting waar hij vandaan was gekomen. Bij de bushalte was een plattegrond, daar zou hij het antwoord vast wel kunnen vinden.
Hij nam een sprintje naar de bushalte, waar de bus net wegreed.
Voor de plattegrond stopte hij.
"Raimon, Riamon..."
'Mocht het zover komen dan kan ik hier meteen weg.'
Hij zette zijn tas voor zich neer en haalde zijn boeken eruit, daarna liet hij zijn tas, via zijn schoot, op de grond zakken.
Hij verborg zijn gezicht in zijn handen en haalde, onopvallend, diep adem.
"Ik denk dat ik voldoende heb gehoord voor vandaag. Ik heb al een afspraak voor de volgende keer gemaakt bij je zus."
Axel stond op en gaf Sarah een hand, die ze helemaal niet verdiende naar zijn idee.
'Mijn zus? Mijn zusje ligt in een coma, verder heb ik geen zussen of broers.'
"Ik zal het vast verkeerd verstaan hebben, maar zei u nou mijn zus?"
Sarah wierp nu haar jas over haar onderarm en pakte haar kladblok. Ze keek Axel over haar schouder aan, haar gezicht maakte duidelijk dat ze de situatie niet begreep.
"Ja, het meisje met het zwart-blauwe haar, die de deur open deed."
Axel voelde een lach opkomen, maar hij vond het lullig om Sarah in haar gezicht uit te lachen, die vrouw had het al moeilijk genoeg met hem.
"Dat is niet mijn zus."
Sarah sloeg nu haar hand voor haar mond. "Is dat je moeder? Hoe kan ze dan nog zo jong eruit zien?"
Nu keek Axel haar stomverbaasd aan, kom op, hij leek niet eens op Laura. Niet dat hij op zijn ouders leek. "Ze is ook niet mijn moeder, mijn moeder is reeds overleden."
Hij voelde de kalmte in zijn stem doorklinken, hij was bijzonder kalm.
Axel wreef met twee vingers in cirkels over zijn slapen, in de hoop dat de hoofdpijn dan zou minderen.
---
Lilly wilde nog meer toevoegen toen ze zag dat Isabelle haar mobiel pakte.
"Facebook checken? Oke." Met die woorden hing Isabelle op en blijkbaar startte ze facebook op.
Lilly zag hoe Isabelle's mond openviel.
"OMG LILLY! Ben je verliefd op Nathan? Dit heb jij overduidelijk gemaakt!"
Lilly voelde dat haar wangen vuurrood werden en snel draaide ze haar hoofd weg.
Gelukkig kwam haar redding meteen aanrennen, het was Xavier. Samen met Isabelle liep hij verder en meteen zoemde haar mobiel in haar bh.
'Ik wil alles weten.' las Lilly.
Snel draaide ze op haar hielen en liep in de tegenovergestelde richting van Isabelle en Xavier. Ze moest toch al nakomen, dus waarom niet gelijk de hele dag vrij nemen?
Ze snelde zich naar haar kluisje en pakte al haar benodigde spullen. 'Later schrijf ik wel een briefje dat ik naar de dokter moest.'
Ze rende het schoolplein over, met haar jas over haar schouder.
'Omg, de tekening, hij stond online.'
Zodra ze uitzicht van de school was liet ze zich neerzakken op een bankje vlak bij Tower Plaza. Er was niemand te zien, vlug startte ze facebook op en scrolde de pagina's af.
'Waar staat dat onding?'
---
Austin draaide opnieuw een rondje.
'Oke, focus, je kwam daarvandaan...' hij draaide met zijn gezicht in de richting waar hij zonet vandaan was gekomen.
'Dus dat betekent dat Raimon....' hij draaide een halve slag zodat hij nu met zijn rug naar de kant van Rai Raiken stond. '....ergens anders moet zijn.'
Met een zucht liet hij zich onderuit zakken op het bankje. "Zo moeilijk kan het toch niet zijn om een school te vinden.
Na even zo gezeten te hebben stond hij weer op. Hij liep terug in de richting waar hij vandaan was gekomen. Bij de bushalte was een plattegrond, daar zou hij het antwoord vast wel kunnen vinden.
Hij nam een sprintje naar de bushalte, waar de bus net wegreed.
Voor de plattegrond stopte hij.
"Raimon, Riamon..."
Kagayaiteiru Miraii terasu hikari
-
TheBlackKnight
- Balpen
- Berichten: 190
- Lid geworden op: 04 feb 2013 18:49
Mark rende de school binnen. Hij was al erg laat. Snel pakte hij z'n tas en wilde naar boven rennen, maar hij stopte. 'Wat doet Jack bij die jongens?' Mark kwam dichterbij en kon nu horen wat de jongens zeiden. "Nou, ik zie daar wat viezigheid. Volgens mij toch maar een wasbeurt". Mark zag dat Jack hem aankeek met een 'help me' blik.
Snel pakte Mark z'n mobieltje. Daarna schraapte hij z'n keel. "Hey! Durf je wel?!" De jongens keken om. Ze waren met twee man. "Wat ga jij eraan doen? Jij bent toch in je eentje!"
---
Na een kus stak Isabelle bij Xavier in en samen liepen ze naar binnen. Xavier gaf nog een kus terug en keek daarna achterom. "Is Lilly nou alweer weg?"
Snel pakte Mark z'n mobieltje. Daarna schraapte hij z'n keel. "Hey! Durf je wel?!" De jongens keken om. Ze waren met twee man. "Wat ga jij eraan doen? Jij bent toch in je eentje!"
---
Na een kus stak Isabelle bij Xavier in en samen liepen ze naar binnen. Xavier gaf nog een kus terug en keek daarna achterom. "Is Lilly nou alweer weg?"