The Michael Felon Chronicles

[masterbreel]

Ik ben een tijdje afwezig geweest, maar vanaf nu ben ik weer helemaal paraat en start ik ook weer met het posten van het verhaal.

==============================
‘Bill, wil je de fractieleiders van de regeringspartijen voor me bellen? Ik heb ze nu nodig’
‘Geef me 5minuten, dan heeft u ze als confrence call meneer De Vries’
De Vries is de Minister-President van Nederland. De Premier zit nerveus achter zijn bureau. Het wetsvoorstel, dat hem en zijn ministers immuniteit verschaft gedurende hun ambt, is cruciaal.
‘Meneer?’
‘Ja Bill?’
‘Meneer O’Neill, Thereux en Naaktgeboren zijn aan de lijn’
‘Dankje Bill, dat was alles’.
De Premier gaat achter zijn bureau zitten. Aan de overstaande wand verschuiven de schilderijen, diploma’s en foto’s en komen er drie grote schermen tevoorschijn. Erop stonden de leiders van de coalitie partijen.
‘Heren, dit wetsvoorstel moet er zo snel mogelijk doorheen. Geen tijd voor een uitgebreide behandeling in de Staten-Generaal, ik stuur het nu op, om vijf voor vijf komt het aan en wordt erover gestemd. Pas tijd voor vragen zodra het er al doorheen is. Duidelijk?’
‘Volledig meneer. U weet wel dat een wetsvoorstel dat is aangenomen door beide kamers, ondertekend moet worden door de koningin en een week voor invoering in de Staatscourant moet staan neem ik aan?’
‘Dat regel ik wel Naaktgeboren, regel jij maar gewoon dat het door beide kamers komt, ik hou me wel bezig met de details’
‘Mag ik vragen waarom dit voorstel nu zo een hoge prioriteit kent zijne excellentie?’
‘Het elite-team van Dick is losgeslagen en op oorlogspad. We moeten die immuniteit nu zien te verkrijgen, of het land gaat naar de knoppen’

‘Ik wil mijn gerechtelijke telefoontje gebruiken’ zegt Michael tegen Audrey.
‘Ik wil weten wat hier aan de hand is’ kaatst Audrey terug.
‘Eerst mijn telefoontje, dan je verhaal’
‘Deal.’
Michael krijgt van Audrey de beschikking over de telefoon in de ziekenboeg. Hij kijkt haar scheef aan, als teken dat hij wat privacy wil.
Audrey gaat half in de deuropening en blijft daar demonstratief staan. Voor Michael is duidelijk dat dit alle privacy is die hij gaat krijgen. Hij tikt het nummer, wat hij uit zijn hoofd kent, in op de telefoon.
De telefoon van Audrey gaat enkele minuten later over. Ze ziet een onbekend nummer. Ze hoort de stem van Michael door de telefoon die alleen maar ‘ja’ zegt.
‘Oh Mike! Wat is er allemaal aan de hand? Gaat het goed met je?’
Michael antwoord niet en zegt ‘mijn favoriete feestdag is Sinterklaas’
‘Michael, vraag naar Bart Jansen, doe alsof je hem kent’
Dan wordt de telefoon weer opgehangen.

Het telefoon gesprek eindigt abrupt. Audrey kijkt Michael aan en zegt: ‘”Sinterklaas” en “Ja”, serieus?’
‘Bloedserieus’ antwoord Michael koel.

De linkerhand van Michael is opnieuw verbonden. De hechtingen waren niet helemaal open gegaan, wel was de wond gaan bloeden. Een zwaluwstaartpleister zat nu op de wond als extra hechting, verder wat de wond goed verbonden. Hij kreeg ook twee pijnstillers, hij deed alsof hij die innam, maar deed dat niet. Michael is klaar hier. Hij besluit het plan van Keith uit te voeren.
‘Audrey, ik wil graag even spreken met Bart Jansen’
‘Wie?’
‘De man die nu in het kantoor van Johnson staat, de Defensieman. Ik wil een een-op-een gesprek met hem’
‘Dacht het niet. Geef mij wat, ik geef jou wat. Zo werkt het’
‘Laat me hem spreken Audrey, ik ga hem sowieso wel spreken, dus wat maakt het uit of het nu of later is’
‘Dat maakt mij veel uit. Je bent van mij nu, niet van hun’
‘Nog wel. Geloof je me niet Audrey?’
‘Jawel, maar er is zoveel bewijs tégen je, dat ik niet zomaar mijn baan en leven op het spel kan zetten door je te helpen’
‘Ik ga hier echt wel weg komen, de vraag is alleen of je me wilt helpen met het naar buiten brengen van de affaire, of dat je je er vanaf keert en je van de domme houdt’

‘Baas…De mensen van defensie hebben contact gehad met Michael. Ze werken samen’ zegt Audrey tegen Johnson.

[-Maaike-]

Leuk dat je weer verder gaat! Ik wist nog waar het over ging, dus extra leuk om dan verder te lezen

De telefoon van Audrey gaat enkele minuten later over. Ze ziet een onbekend nummer. Ze hoort de stem van Michael door de telefoon die alleen maar ‘ja’ zegt.
‘Oh Mike! Wat is er allemaal aan de hand? Gaat het goed met je?’
Michael antwoord niet en zegt ‘mijn favoriete feestdag is Sinterklaas’
‘Michael, vraag naar Bart Jansen, doe alsof je hem kent’
Dan wordt de telefoon weer opgehangen.

Ik snap in dit stukje niet helemaal wat Audrey er mee te maken heeft. Zij staat toch in de deuropening half mee te luisteren. Belt hij dan naar haar? Want dat idee krijg ik er nu bij =/

Ga zo door!

[masterbreel]

Goed gezien zeg! Dat moet natuurlijk Emily zijn!

[masterbreel]

Johnson kijkt met een bedenkelijke blik naar het plafond. ‘Weet je het heel zeker?’
‘Ja, we hebben telefoongegevens gezien waaruit blijkt dat Michael en die twee contact hebben gehad. Dat is gewoon een feit.’
‘Oké, pak ze maar op. Vraag de Marechaussee om het te doen, wij hebben het gezag daar niet voor. Is die derde man wel schoon?’
‘Ja denk het wel. Heb niets kunnen vinden wat hem verbind met Michael.’ Dat er in feite helemaal niets is gevonden over de derde man vertelt ze haar superieur niet. De onbekende man is vermoedelijk Keith, maar als Cameron Johnson dat zou weten zou hij haar bevelen om Keith op te pakken en zit Michael nog steeds vast.
‘Ik kan Michael niet nog veel langer hier houden als die derde man op geen enkele manier te verbinden is met Michael. Dan ben je hem kwijt Audrey’
‘Weet ik. We zoeken nog’
‘Pak die andere twee op Audrey, voordat ze weg zijn.’

Audrey loopt met Michael vanuit de ziekenboeg de gang op. Michael wederom geboeid loopt vooruit op Audrey die hem steeds vertelt waar hij naar toe moet. Als ze bij de uitgang komen spreek Audrey even zacht met haar collega en loodst daarna Michael mee naar buiten. Ze lopen de hoek om. Daar doet Audrey de boeien van Michael af.
‘Bel je maatje dat hij naar buiten komt. Dan kunnen we gaan’
Michael pakt zijn telefoon en belt het nummer van Keith. Dit keert hoort Audrey codetaal met dieren. Ze hoort Michael in de telefoon zeggen ‘dombo vliegt’ en hij hangt vervolgens op.

5 Jaar eerder
‘Michael?’
Michael hoort de stem van oude vriend, de stem van de staatsrechtadvocaat Sidney. ‘Wat is er Sid, we hadden afgesproken geen contact met elkaar op te nemen.’
‘We hebben een probleem. De ex vriendin van mijn zoon. Emily Jones’
Michael zucht. ‘Wat heb ik te maken met de relatie problemen van jouw zoon?’
‘Ze weet dingen Mike, zij studeert accounting en heeft de cijfers van het ministerie van Veiligheid onderzocht. Ze heeft onregelmatigheden gevonden Mike, onregelmatigheden die naar óns leiden!’
‘Hoe weet je dit Sid? Waarom zou ze dat aan jou vertellen?’
‘Niet, maar wel aan haar nu ex vriend, mijn zoon. Ze vertelde honderduit over haar afstudeerscriptie.’
‘Ik los het wel op Sid, hou je verder gedeisd.’
‘He, maar.. Hoe?’
‘Ik ben een charmeur, dat weet je toch Sid?’ antwoord Michael speels.

Nu
‘Kom, dat is mijn auto’ Michael wijst naar het autootje. Audrey trekt haar wenkbrauw en kijkt naar het autootje. Haar ogen lijken te vragen ‘serieus?’ maar ze kan de vraag niet uitspreken omdat Keith naar buiten gelopen komt en de sleutels in de deur steekt. Hij schuift zijn stoel naar voren en wijst naar de achterbank.
‘Ga zitten’ zegt hij tegen Audrey.
Audrey lijkt nog steeds te twijfelen maar stapt wel achter in de auto. Keith duwt de stoel zonder twijfel weer naar achter en sluit de deur. Hij draait zich om en zegt tegen Michael:
‘Weet je dit heel zeker?’
‘Ja, zij geeft ons de autoriteit die we nodig hebben. Onze papieren zijn al lang en breed ingetrokken en onze geloofwaardigheid daarbij. Als een politieagente ons steunt levert dat ons veel meer geloofwaardigheid op.’
‘Je gokt, je weet het gewoon niet zeker hè?’
‘Ik weet wat ik doe Keith, dit gaat goed. We gaan het halen’
Keith zucht maar draait zich om en opent de deur van de auto weer en wil instappen, maar hij bedenkt zich en draait zich half om. Waar gaan we nu heen Mike?’

Een senator van de oppositie spreekt. Zij zegt : ‘deze wet is gevaarlijk,

[chanell]

[masterbreel]

Ik ben gewoon bij het einde gekomen van wat ik heb geschreven Ik moet ineens mijn best gaan doen

Lees ze:

=================
Een senator van de oppositie spreekt. Zij zegt : ‘deze wet is gevaarlijk, het waart alle ministers vrij van enige verantwoordelijkheid onder het mom van het uitoefenen van hun functie. Te gek voor woorden, alsof Ministers nooit wat fout doen!’. Haar woorden zijn tevergeefs. De regeringspartijen hebben namelijk niet alleen een meerderheid in de tweede kamer, maar ook in de eerste kamer. Hoewel alle oppositie partijen tegenstemmen haalt de wet het toch. Formeel treedt de wet pas over zeven dagen, maar dat moet maar genoeg zijn. In praktijk houden rechters daar al rekening mee.

‘Op naar Rotterdam Keith, je weet plan B toch?’
‘Jaja, maar met jouw improvisatiegrapjes de laatste uren weet je het nooit.’
Audrey hoort het door de half open deur. Eens te meer vraagt ze zich af waar ze in hemelsnaam mee bezig is.
‘Ga nou maar Keith, vanaf nu gaat alles weer volgens plan. Nog wat gehoord van de rest?
‘Jeremy en Nicolaas zijn ook onderweg. Nog niets van Damian of Sidney’

Audrey zit op haar smartphone te spelen. Ze moet wachten tot er iets gebeurd. Ze kijkt daarom op nu.nl in een poging de tijdelijke verveling de baas te zijn. Michael is een ongeleid projectiel en ze twijfelt daarom aan haar voornemen om undercover te gaan. Als haar iets over komt is het haar schuld en haar schuld alleen. Johnson kan niets voor haar doen. Chase is verder weg dan ooit. Ze staat er alleen voor.
Dan valt haar oog op een artikel. Het artikel beschrijft de nieuwe bezuinigingen die het kabinet zich heeft voorgenomen op het defensieapparaat. De legerleiding van het verantwoordelijke departement verzet zich met hand en tand tegen deze bezuiniging. Het artikel spreekt van een interview om acht uur.
'Mike, zet de radio ff aan op radio 1. Er is iets wat ik wil horen.'
Michael zet de radio aan en hoort een interview. 'Waar gaat dit over Audrey?'
'Het leger dat het niet eens is met de bezuinigingen. Je wilt mij toch niet vertellen wat er aan de hand is, dus moet ik wat anders doen. Dit vind ik boeiend.'
'Ik ook, enig idee wie er spreek?'
'Nee, dat staat niet op nu.nl'
Alle drie de ingezetene van het vehikel luisteren aandachtig naar het interview.
'Het kan niet zo zijn dat de krijgsmacht keer op keer te maken krijgt met deze bezuinigingen. Al tien jaar wordt er jaar op jaar bezuinigd op defensie. Het is ongehoord dat de mensen hier steeds minder materiaal krijgen, steeds slechter materiaal en onvoldoende ondersteuning. Deze bezuinigingen zorgen ervoor dat de regering net zo goed ons helemaal kan opheffen. We worden vleugellam gemaakt. Vervolgens wil de Kamer wel dat er wordt meegedaan aan internationale reddingsoperaties en verwacht de NAVO ook het een en ander van ons. Hoe kan dit met de bezuinigingen die lopen?'
'Dank u wel Kolonel van der Berg voor uw antwoorden. Kunt u de luisteraars vertellen wat u van plan bent te doen tegen de bezuinigingen?'
'Alles wat we kunnen Evert, we zullen lobbyen, protesteren, onderzoeken laten zien. Alles om te zorgen dat wij mee kunnen blijven doen op defensie gebied.'
'Sommige mensen zouden zeggen dat het geld beter in het land kan worden besteed aan bijvoorbeeld armoede bestrijding. Kan jij je daar niet in vinden Kolonel?'
'Ja, zeker wel, maar waar denken uw luisteraars, dat het materieel gekocht wordt? Wie er werken bij defensie? Allemaal Nederlandse spullen en Nederlanders werken er. Het levert gewoon de hele gemeenschap geld op'
'Dank u wel voor uw woorden Kolonel, wij gaan naar de reclame en zullen terug komen met reacties vanuit de Kamer en op straat tot over enkele minuten'.

[-Maaike-]

Irritant is dat hè, als je door je buffer heen bent Ik ken het.

Leuk vervolg weer! In dat stukje van "5 jaar eerder" heb je het over Emily, was dat niet de huidige vriendin van Michael? Ik zou bijna denken dat ze meer met dit hele gebeuren te maken heeft... - Hmzz-

Heb niets kunnen vinden wat hem verbind met Michael

verbind = verbindt

'Ik ook, enig idee wie er spreek?'

spreek = spreekt

Ga zo door!

[masterbreel]

Dank voor de verbeteringen!
Nou ik heb nog wel lappen tekst, maar niet altijd de juiste plek om ze in het verhaal te plaatsen.

Zal ik de komende tijd mij eerst richten op het herschijven van bovenstaande, met het verbeteren van continuïteitsissues e.d.? Of liever verder schrijven zodat er nieuw verhaal boven tafel komt?

[-Maaike-]

Mijn voorkeur gaat uit naar eerst het verhaal afschrijven en daarna herschrijven waar nodig. Ervaring leert dat je anders alleen maar verbetert en nauwelijks verder komt

[masterbreel]

Michael en Keith kijken elkaar even aan en een glimlachje maakt zich tijdelijk meester over het gezicht van beide mannen.

‘Hoe gaan jullie dit eigenlijk naar buiten brengen?’
‘De pers bijvoorbeeld. De telegraaf of shownieuws is altijd wel geïnteresseerd in dit soort nieuws’
‘Waarom ga je niet naar de politie, of de legertop?’
‘Vertel mij, wat zou jij op dit moment doen met de informatie die je hebt?’
‘Uh, naar mijn baas gaan?‘
‘Dus niets’
‘Je hebt gelijk’ bekend Audrey. ‘Een Kamerlid dan, eentje die woordvoerder is van defensie, of veiligheid en justitie?’
‘Ja, Audrey leuk, hoe lang duurt het gemiddeld voordat er een Kamervraag is beantwoord denk je? Of een spoeddebat daadwerkelijk gehouden is? Meer dan twee maanden. En dan ga je er nog vanuit dat er daadwerkelijk iets van komt en niet iemand die erbij betrokken is de boel in de doofpot steekt. On a different note, kan je niet je vrienden bij de politie op een dwaalspoor brengen?’
‘Dat zou kunnen, maar waarom zou ik dat willen? Ik ben hier niet om jullie een vrijgeleide te geven, maar het voordeel van de twijfel. Voor nu.’
‘Ik kan je meer laten zien als je vrienden niet mijn traceren, of dat althans proberen. We moeten dingen doen, maar ik schat in dat onze militaire badges zijn ingetrokken na die laatste stunt van ons en onze foto’s ongeveer overal verspreid zijn nu.’
‘Heb jij niet alles al uit gepland Michael? Als je überhaupt zo heet’
‘Ik heet echt zo Audrey, hier, mijn paspoort.’
‘yeah sure, daar kan ik op aan. We hebben je terug kunnen vinden tot een goed aantal jaren geleden, wist je dat. Je bent wel een jaar of wat verdwenen geweest, maar toch. Weet je op een gegeven moment nog wel wie je bent? Speel je niet continue iemand?’
Michael houdt zich even stil en gaat dan terug naar zijn eerdere vraag. ‘Audrey, kan je nou bellen met een strakke tip, geheimzinnig enzo. Iets over een auto reis naar Frankfurt om daar op het vliegtuig te stappen?’
‘Waarom Mike, waarom?’
‘Omdat ze dan daar zoeken en niet in Groningen’
‘Wat is er in Groningen?’
‘Wij’
‘Wij zijn niet in Groningen’
‘Straks wel’
‘Oke, ik zal bellen zo, oke? Ik wil wel eerst weten wat we wel gaan doen. Heb je die documenten al?’
‘Eerst mijn team, dan de rest’

‘Kijk Audrey, we gaan eerst bewijs halen dat wat wij deden onder goedkeuring was van de hoogste bazen. We hebben handtekeningen en missie bevelen Audey, het moet naar de buitenwereld duidelijk zijn dat wij niet op eigen houtje opereerden! Zodra we die documenten hebben gaan we naar een journalist die we vertrouwen en openbaren we de hele boel’
‘Welke journalist?’
‘Dat is een goede vraag, ken jij nog iemand? Dat is nou net het onderdeel van het plan wat ik niet kon plannen, want ik ken geen gerespecteerde journalisten, niet persoonlijk althans’
‘En nu wil je dat ik Cameron bel met de mededeling dat we naar Frankfurt onderweg zijn voor een vliegreis? Waarom dat, Groningen en Frankfurt zijn toch helemaal niet zo ver weg? Kan je niet beter Rotterdam zeggen ,of Brussel wat dat betreft?’
‘Nee, nee, Frankfurt is nog een flinke tijd rijden hoor naar Groningen, terwijl het wel ver weg van het hoofdkantoor is en last heeft van internationaal recht. Doe nou maar Frankfurt. We stoppen zo wel even om te tanken, dan kan je “stiekem...” ,(Michael doet die beweging met zijn vingers), ‘...bellen’.
Audrey twijfelt, maar besluit akkoord te gaan. Zo lang ze dit kan meespelen kan ze nog meer informatie verzamelen. Hoewel zij nog niet overtuigt is van Michaels onschuld, of beter gezegd van zijn gedeelde schuld met de hogere regionen van de macht, is zij ook niet overtuigd van het tegendeel. Bij de eerst volgende tankbeurt zal zij een telefoontje plegen.

[-Maaike-]

Goed vervolg weer Ben benieuwd of ze inderdaad naar Groningen gaan en Audrey aan zijn kant staat. Het zou me niets verbazen dat als ze genoeg weet, ze hem erbij lapt..

,(Michael doet die beweging met zijn vingers),

Eh, welke beweging?

Ga zo door!

[masterbreel]

Audrey loopt het tankstation. Ze loopt naar binnen en vraagt naar een telefoon. Ze wordt verwezen naar een viertal telefoons die een muur hangen met een schotje er tussen. Ze gooit wat muntjes in het toestel en draait het directe nummer van Chase.
‘Chase, Audrey hier’
‘Audrey! Waarom bel je?’
‘Ze hebben mij verteld wat het plan is. Ze willen naar Frankfurt gaan om daar op een vliegtuig te stappen, de bestemming weet ik niet precies’
‘Frankfurt? Dus wat wil je precies, dat we ons opstellen bij de Duitse grens?’
‘Lijkt me handig ja, vertel Johnson wat ik je heb verteld, hij zal dan moeten besluiten hoeveel mensen er naar de Duitse grens kunnen, misschien moet de Duitse politie ook worden ingelicht. Maar ik moet nu weer gaan, ik zie je wel weer Chase’
Audrey hangt de telefoon op, zonder Chase kans te geven te reageren. Ze koopt een rolletje pepermunt en gaat terug naar Michael en Keith. Ze hoopt maar een goed besluit te hebben genomen.

Ze stappen de auto weer in. Keith stuurt de auto de snelweg weer op en rijdt met iets meer dan de toegestane snelheid richting het hoge noorden, of tenminste het noorden van Nederland. Nog altijd hebben ze niets gehoord van McAllister, maar dat is slechts wachten. Terwijl Audrey net weg was, heeft Keith Nicolas en Jeremy gebeld om hen te redigeren naar Groningen. Het tertiaire ontmoetingspunt is het Gronings Stripmuseum.

‘Kom op Amy, laten we deze poppenkast achter ons laten en laten we naar buiten treden. Waar zijn we sowieso, ik moet dingen hebben uit Nederland’.
‘Daar zijn we nog Sid, die ander sprak stoere taal in het kader van je ondervraging. We zijn in Limburg, lekker rustig hier.’
‘Heb je nog meer mensen van het team hier?
‘Ja nog twee. Ik zal jullie zo meenemen voor transport. Eerst mijn chef over deze chaos inlichten. Die Ian heeft er een grote puinzooi van gemaakt, en de good guys moeten het weer oplossen. Die theedrinkende Britten ook altijd’
“Is er een manier om contact op te nemen met Michael? Zijn er meer van het team gearresteerd?”, Sidney vuurt de vragen af op McAllister.
Rustig Sid, eerst hier geloofwaardig uitkomen, dan contact met Michael, dan spullen halen en dan naar buiten treden. Stapje voor stapje.
Agent McAllister neemt de drie leden van het team mee naar buiten. Zonder discussie wordt de bijrijdersstoel voor Sidney open gelaten en stapt McAllister in de bestuurdersstoel. De mettalic zwarte auto rijdt soepel weg. De omgeving doet wat Frans aan, wat McAllister inspireert om ook op z'n Frans te rijden. De heren in de auto hebben amper de tijd om de oud Hollands oogende boerderijen te aanschouwen, of de net gemaaide graanvelden te zien. Ze schieten langs hop velden en rijden dwars door kleine dorpjes heen. Binnen de kortste keren draai McAllister de snelweg op en is elke vergelijking met een mooi vakantieland weer verleden tijd en brengt het de heren terug naar de realiteit.

[-Maaike-]

Mm, ben benieuwd naar de uitwerking van het plan Ik denk dat Audrey wel een goede keuze heeft gemaakt.

Ga zo door!

[masterbreel]

Het grote bureau is van markant hout. Het glimt in de stralen zonlicht die door het raam komen. Zijn zwarte schoenen zijn pas gepoetst. Hij staat bij de glazen deur die toegang geeft tot het balkon. Dan gaat de intercom. Hij loopt naar het balkon en drukt op de intercomknop. Het is zijn secretaresse.
'Generaal Postma, uw 21:00 is er'
'Stuur maar naar binnen' antwoordt de generaal

De grote houten deur zwaait open. Een man van halverwege de veertig komt binnen. Zijn schouders strak op een lijn en zijn benen naast elkaar. Zijn armen achter zijn rug. Hij is de personificatie van de befaamde 'kolonelsstand' die onervaren sprekers aannemen als ze een presentatie houden.

'U had mij laten komen meneer' spreekt hij
'Correct Kolonel Hofman. U kunt het plan in werking stellen. Morgen om 12 uur wil ik dat het land in rep en roer is. U weet wat te doen'
'U wilt het nu meneer, als in op dit moment starten?' de statige Kolonel klinkt onvast.
'Juist. Ik heb net bericht gekregen dat de regering precies doet wat we graag van hen zien. Ze proberen zich in te dekken. Start het plan Kolonel. Iingerukt.'
De statige kolonel draait zich om en marcheert de kamer uit.
Hij pakt zijn mobiele telefoon en begint met het plegen van wat telefoontjes.

Op de centrale meldkamer komt er een melding binnen. Er is een aanrijding geweest bij de Nederlandsche Bank. De centralist krijgt op het scherm meteen de melding dat het om een risicopunt gaat. Zij stuurt onmiddelijk een ambulance en twee politiewagens naar de bank. Een derde patrouillewagen wordt omgeleid om in de buurt te patrouilleren en eventueel bij te kunnen spingen.

Chase kijkt verloren naar zijn mobiele telefoon. Het bedrijfscommunicatiemiddel ligt er dood bij. Terwijl hij vol vragen zit had Audrey al opgehangen. Hij draait zich om en loopt over de afdeling. De volle afdeling zit vol bellende en naar het scherm turende mensen. Iedereen loopt lijntjes na en is op zoek naar het losgeslagen elite team.

'Baas' begint hij als hij in de buurt van Johnson komt.
'Chase, zeg het eens. Wat heb je voor me' de diep liggende ogen van Johnson kijken vermoeid.
'Ik had net Audrey aan de lijn. Ze heeft wat. Ze denkt dat Michael en zijn team op weg zijn naar Frankfurt, daar zouden ze dan een vliegtuig pakken. Ze adviseert ons om richting de Duitse gre..'
'Sorry dat ik u onderbreek agent, maar Hoofdcommessaris Johnson, mijn naam is Stacey de Vries en ik ben gestuurd om een paar van uw mensen van deze zoektocht af te halen om te assisteren op de straat.'
Chase staat met zijn mond vol tanden. Dit is niet de manier waarop normaal gesproken men op deze afdeling met elkaar om gaat, op z'n minst mogen mensen hun zin af maken.
Johnson reageert op de bezoeker: 'Stacey, waarom wil wie mijn mensen?'
'Er zijn overal wat kleine dingen, er zijn te weinig straatagenten om de straten af te blijven sluiten enzo. Het nieuwe beleid, Landelijke Politie als een en dergelijke, we wisselen actief personeel uit. Jij hebt soms straatagenten nodig om een gebouw uit te kammen, wij hebben soms jouw resercheurs nodig om in een auto te stappen en te surveilleren. Wie kan ik meenemen? Voor nu is vijf prima, maar misschien kom in nog terug.'
'Pff, wacht even. Chase, wat wilde jij ook al weer zeggen?'

[-Maaike-]

Leuk vervolg.

Iingerukt.'

Ingerukt

Ga zo door.

[masterbreel]

Binnenkort weer een stuk over Michael =)