Ov’s Got Talent! 47. De laatste meters
Dans met me, alsof het onze laatste dans is.
Houd me vast, alsof je me nooit weder zult zien.
Kus me, alsof het de laatste keer is.
Houd van me, alsof je daar nooit weer de kans voor zult krijgen.
En loop met me, alsof het onze laatste meters zijn.
Ik zou willen dat we langer de tijd hadden. Ik zou willen dat dit nooit overging, ook niet in de dood. Ik zou willen dat we het eeuwige leven bezaten en dat met elkaar konden delen. Ik zou nog zoveel met jou willen doen en meemaken, maar het is inmiddels te laat.Houd me vast, alsof je me nooit weder zult zien.
Kus me, alsof het de laatste keer is.
Houd van me, alsof je daar nooit weer de kans voor zult krijgen.
En loop met me, alsof het onze laatste meters zijn.
Als in een huis dat afbrandt. Wij zitten in de enige kamer die nog niet in lichterlaaie staat, maar zeer binnenkort zal ook die kamer het begeven. De vlammen zullen de overmacht nemen en ons leven beheersen.
Ik voel het warmer en warmer worden. Ik weet dat het niet lang meer zal duren. Ik weet dat het vuur de kamer in zijn macht zal nemen, inclusief ons. Ik vecht er wel tegen, maar dat haalt weinig uit. Zonder water kun je vuur niet bestrijden. En dat is hetgeen mist, water.
Dans met me, alsof het onze laatste dans is.
Houd me vast, alsof je me nooit weder zult zien.
Kus me, alsof het de laatste keer is.
Houd van me, alsof je daar nooit weer de kans voor zult krijgen.
En loop met me, alsof het onze laatste meters zijn.
Doe het nou, want het duurt niet lang meer. Jij weet het niet, jij ziet het niet. Ik ben degene die het wél weet, en ik moet ons ervoor behoeden. Ik moet de strijd aangaan, om onze laatste tijd met elkaar door te brengen zoals we dat zouden moeten doen.Houd me vast, alsof je me nooit weder zult zien.
Kus me, alsof het de laatste keer is.
Houd van me, alsof je daar nooit weer de kans voor zult krijgen.
En loop met me, alsof het onze laatste meters zijn.
Je luistert niet.
Je ziet het huis niet. Het vuur niet.
Ik probeer je bewust te maken, maar je leeft in handelingen. Je leeft in logica. En daarom zie je het niet.
Ik leef in gevoel, intuïtie, dus luister nu naar me! Ik schreeuw, maar zelfs dat hoor je niet. Want ik schreeuw vanbinnen. Angstkreten, voor wat komen gaat. Voor het vuur.
Als je nou gewoon die dekmantel van je liet vallen, mij toeliet in jouw gedachten… Dan zou je me horen, dan zou je mijn pijnkreten horen.
Maar nooit zul jij dat doen. Jij zult altijd blijven leven in logica, zult nooit het vuur zien of de warmte ervan voelen. Kon ik het je maar vertellen. Kon je maar luisteren…
Dans met me, alsof het onze laatste dans is.
Houd me vast, alsof je me nooit weder zult zien.
Kus me, alsof het de laatste keer is.
Houd van me, alsof je daar nooit weer de kans voor zult krijgen.
En loop met me, alsof het onze laatste meters zijn.
Houd me vast, alsof je me nooit weder zult zien.
Kus me, alsof het de laatste keer is.
Houd van me, alsof je daar nooit weer de kans voor zult krijgen.
En loop met me, alsof het onze laatste meters zijn.
Als ik eerlijk ben vind ik wel dat hij wat mist. Ik weet alleen niet precies wat. Ik denk dat ik het 'echte' erin mis. Ik bedoel dat ik niet weet wat de verhaallijn van de personages precies is.