. Ik heb in ieder geval veel lol gehad tijdens het schrijven XD.Veel plezier met lezen! xD
Edit: in het begin lijkt het misschien nog niet grappig en zo, lees maar gewoon door
.Eén band, twee stalkers en een ooggetuige
Dit verhaal is ontstaan nadat ik voor een vriendin van me (Marjo) een verhaal over ons en Simple Plan wilde schrijven. We zijn allebei obsessieve fans ((A)) en gaan woensdag naar hun concert, dus ik moest er gewoon iets over schrijven. In het begin zou het alleen over Marjo en mij gaan, maar uiteindelijk doet Bibi (Mirry) ook vrolijk mee. Volgens haar paste het verhaal hier. Neem dit verhaal vooral niet te serieus . Ik heb in ieder geval veel lol gehad tijdens het schrijven XD.
Veel plezier met lezen! xD
Edit: in het begin lijkt het misschien nog niet grappig en zo, lees maar gewoon door.
. Ik heb in ieder geval veel lol gehad tijdens het schrijven XD.Veel plezier met lezen! xD
Edit: in het begin lijkt het misschien nog niet grappig en zo, lees maar gewoon door
.
Laatst gewijzigd door Imke op 03 nov 2008 01:16, 1 keer totaal gewijzigd.
In de lichte schemering renden drie meisjes zo vlug als ze konden over straat. Ze waren helemaal buiten adem, maar sprintten dapper door.
‘We moeten wel voorzichtig zijn, hoor!’ riep het voorste meisje, dat haar lange, blonde haren uit haar gezicht streek. Ze bleef even stilstaan om de steken in haar zij tegen te houden, waardoor het tweede meisje tegen haar aanbotste.
‘Ja, ja! We hebben het plan al zo vaak doorgenomen, er kán gewoon niets fout gaan!’ riep het tweede meisje, dat de anderen nu glunderend aankeek.
Het derde meisje bleef nu ook hijgend stilstaan, terwijl ze de rugzak van haar rug haalde en op de grond gooide. ‘Even wat drinken, hoor.’ Ze ritste de tas open en pakte er drie flesjes water uit. Zwaar ademend gingen de meisjes op de stoep zitten, terwijl ze zwijgend naar de langsrijdende auto’s keken.
Marjo, het eerste meisje, pakte de tas en haalde er een zelfgetekende plattegrond uit, waar ze langzaam met haar wijsvinger overheen ging.
‘We moeten achter dat gebouw langs. Daar is een parkeerplaats en daar staat de tourbus, als het goed is,’ zei ze met lichte nerveusheid in haar stem.
Het tweede meisje keek aarzelend naar het roodharige meisje dat naast haar zat. ‘Bibi, dit is toch wel slim, hè?’
Bibi grijnsde onschuldig. ‘Nee, maar dit is wel de enige manier om erachter te komen wat voor een kleur ondergoed Sebastien draagt.’
De gezichten van Marjo en Imke werden knalrood, maar daarna sprongen ze opgewonden op.
‘Kom op! We hebben geen minuut te verliezen, we kunnen alle tijd gebruiken die we nodig hebben!’ riep Marjo gespannen. Ze sjorde Bibi overeind, die met haar ogen rolde en zo renden de meiden weer verder. Het duurde even voordat ze eindelijk de straat overgestoken waren, omdat het erg druk was, maar uiteindelijk stonden ze dan toch aan de overkant.
‘Zo te horen is het concert daar,’ zei Bibi droog en ze gebaarde naar de straat verderop. Dat was inderdaad nogal duidelijk, aangezien er overal gegil en geschreeuw te horen was. Even bleven Marjo en Imke verlekkerd staan, maar Bibi trok hen mee.
‘Kom mee, we gaan er écht niet heen. We gaan morgen in Duitsland al, we kunnen nu echt niet naar het concert.’
Marjo en Imke wisselden een verheugde blik uit en volgden Bibi toen, die al aan de zijkant van het gebouw was en een blik op de zelfgemaakte plattegrond wierp.
‘Ik hoop wel dat die man aan de telefoon gelijk had,’ mompelde ze bezorgd, terwijl Marjo en Imke een liedje van Simple Plan begonnen te zingen.
‘Do you ever feel like breaking down?’ riepen ze uit volle borst, terwijl Bibi kreunde en iets mompelde dat verdacht veel op ‘Arme ik…’ leek.
Het duurde even voordat ze om het enorme flatgebouw heen waren, maar toen bleven ze alle drie verstijfd stilstaan.
‘Gelukt,’ mompelde Bibi tevreden, terwijl Marjo en Imke met openhangende mond naar de tourbus van Simple Plan keken. Met een gil wilden ze ernaartoe rennen, maar Bibi hield hen vlug tegen.
‘We houden ons aan het plan!’ zei ze vlug. ‘Houd je aan het plan!’
‘Maar we staan oog in oog met een stukje hemel!’ riep Imke in shock.
‘Ja!’ viel Marjo haar direct bij. ‘Daar staat een voorwerp dat is aangeraakt door David!’
‘En door Pierre!’
‘Vergeet Jeff en Chuck niet.’
‘En Sebastien…’ Met een uitdagende blik keken Marjo en Imke naar Bibi, die een beetje rood leek te kleuren. Ze herstelde zich echter meteen en antwoordde: ‘Het is maar wat je de hemel noemt… We houden ons aan het plan.’
Uiteindelijk stemden Marjo en Imke dus maar zwijgend in. Bibi keek even om zich heen en wees onopvallend naar een auto die aan de andere kant van de parkeerplaats stond. Er zaten twee mannen in, die geeuwend en verveeld een broodje aten.
‘Er is dus bewaking,’ zei ze, ‘dat dacht ik al. We weten wat ons te doen staat, toch?’
Marjo trok de capuchon van haar zwarte vest over haar hoofd en schermde daarmee haar gezicht af. Ze stak haar duim op naar Bibi en Imke, terwijl Imke een klein handtasje van haar oma uit de rugzak viste en haar vuist even tegen die van Bibi en Marjo duwde.
‘Succes,’ fluisterde Bibi.
‘We moeten wel voorzichtig zijn, hoor!’ riep het voorste meisje, dat haar lange, blonde haren uit haar gezicht streek. Ze bleef even stilstaan om de steken in haar zij tegen te houden, waardoor het tweede meisje tegen haar aanbotste.
‘Ja, ja! We hebben het plan al zo vaak doorgenomen, er kán gewoon niets fout gaan!’ riep het tweede meisje, dat de anderen nu glunderend aankeek.
Het derde meisje bleef nu ook hijgend stilstaan, terwijl ze de rugzak van haar rug haalde en op de grond gooide. ‘Even wat drinken, hoor.’ Ze ritste de tas open en pakte er drie flesjes water uit. Zwaar ademend gingen de meisjes op de stoep zitten, terwijl ze zwijgend naar de langsrijdende auto’s keken.
Marjo, het eerste meisje, pakte de tas en haalde er een zelfgetekende plattegrond uit, waar ze langzaam met haar wijsvinger overheen ging.
‘We moeten achter dat gebouw langs. Daar is een parkeerplaats en daar staat de tourbus, als het goed is,’ zei ze met lichte nerveusheid in haar stem.
Het tweede meisje keek aarzelend naar het roodharige meisje dat naast haar zat. ‘Bibi, dit is toch wel slim, hè?’
Bibi grijnsde onschuldig. ‘Nee, maar dit is wel de enige manier om erachter te komen wat voor een kleur ondergoed Sebastien draagt.’
De gezichten van Marjo en Imke werden knalrood, maar daarna sprongen ze opgewonden op.
‘Kom op! We hebben geen minuut te verliezen, we kunnen alle tijd gebruiken die we nodig hebben!’ riep Marjo gespannen. Ze sjorde Bibi overeind, die met haar ogen rolde en zo renden de meiden weer verder. Het duurde even voordat ze eindelijk de straat overgestoken waren, omdat het erg druk was, maar uiteindelijk stonden ze dan toch aan de overkant.
‘Zo te horen is het concert daar,’ zei Bibi droog en ze gebaarde naar de straat verderop. Dat was inderdaad nogal duidelijk, aangezien er overal gegil en geschreeuw te horen was. Even bleven Marjo en Imke verlekkerd staan, maar Bibi trok hen mee.
‘Kom mee, we gaan er écht niet heen. We gaan morgen in Duitsland al, we kunnen nu echt niet naar het concert.’
Marjo en Imke wisselden een verheugde blik uit en volgden Bibi toen, die al aan de zijkant van het gebouw was en een blik op de zelfgemaakte plattegrond wierp.
‘Ik hoop wel dat die man aan de telefoon gelijk had,’ mompelde ze bezorgd, terwijl Marjo en Imke een liedje van Simple Plan begonnen te zingen.
‘Do you ever feel like breaking down?’ riepen ze uit volle borst, terwijl Bibi kreunde en iets mompelde dat verdacht veel op ‘Arme ik…’ leek.
Het duurde even voordat ze om het enorme flatgebouw heen waren, maar toen bleven ze alle drie verstijfd stilstaan.
‘Gelukt,’ mompelde Bibi tevreden, terwijl Marjo en Imke met openhangende mond naar de tourbus van Simple Plan keken. Met een gil wilden ze ernaartoe rennen, maar Bibi hield hen vlug tegen.
‘We houden ons aan het plan!’ zei ze vlug. ‘Houd je aan het plan!’
‘Maar we staan oog in oog met een stukje hemel!’ riep Imke in shock.
‘Ja!’ viel Marjo haar direct bij. ‘Daar staat een voorwerp dat is aangeraakt door David!’
‘En door Pierre!’
‘Vergeet Jeff en Chuck niet.’
‘En Sebastien…’ Met een uitdagende blik keken Marjo en Imke naar Bibi, die een beetje rood leek te kleuren. Ze herstelde zich echter meteen en antwoordde: ‘Het is maar wat je de hemel noemt… We houden ons aan het plan.’
Uiteindelijk stemden Marjo en Imke dus maar zwijgend in. Bibi keek even om zich heen en wees onopvallend naar een auto die aan de andere kant van de parkeerplaats stond. Er zaten twee mannen in, die geeuwend en verveeld een broodje aten.
‘Er is dus bewaking,’ zei ze, ‘dat dacht ik al. We weten wat ons te doen staat, toch?’
Marjo trok de capuchon van haar zwarte vest over haar hoofd en schermde daarmee haar gezicht af. Ze stak haar duim op naar Bibi en Imke, terwijl Imke een klein handtasje van haar oma uit de rugzak viste en haar vuist even tegen die van Bibi en Marjo duwde.
‘Succes,’ fluisterde Bibi.
-
Sabbientje
- Fijnschrijver
- Berichten: 588
- Lid geworden op: 25 nov 2007 09:22
OMG wat gaan jullie uitvreten in die toerbus. Wil ik dat wel weten?
Ik ben toch wel zeer benieuwd wat je allemaal verzonnen hebt.
Dus ga vooral snel verder
Ik ben toch wel zeer benieuwd wat je allemaal verzonnen hebt.
Dus ga vooral snel verder
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet
Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel.
Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel.
Simple Plan, hoe verrassend 
Ik ben ook benieuwd wat jullie gaan uitvreten. Het begin is in ieder geval veelbelovend, er gebeurt lekker veel! Ik wacht op meer
Ik ben ook benieuwd wat jullie gaan uitvreten. Het begin is in ieder geval veelbelovend, er gebeurt lekker veel! Ik wacht op meer
The quiet scares me cause it screams the truth
-
Maartje
- Vulpen
- Berichten: 424
- Lid geworden op: 23 aug 2008 18:40
- Locatie: Tussen de Friese weilanden.
*zit er net helemaal in* .. stopt het verhaal! Hhaha, wil weten wat ze gaan doen, wat is 'het plan'? 
Het is lekker meeslepend, Marjo en Imke (jij?) die zo over de straten heenrennen en een leidje zingen (schreeuwen?) . Leukleuk.
Snel meer (:
Het is lekker meeslepend, Marjo en Imke (jij?) die zo over de straten heenrennen en een leidje zingen (schreeuwen?)
. Leukleuk.Snel meer (:
Destiny is build a bridge, to the one you love.
Sabb; ik denk dat je het wel wil weten . Nou ja, ik hoop in ieder geval dat je een lezer blijft .
Sanne; zoals altijd weer bedankt!
Maartje; ik ben inderdaad Imke ja XD. Bedankt.
______
Imke grijnsde zenuwachtig en begon het parkeerterrein op te lopen. Met een bonkend hart zag ze vanuit haar ooghoeken dat de twee mannen in de auto elkaar aanstootten en haar nauwlettend in de gaten hielden. Ze hief echter haar hoofd hoog in de lucht en deed alsof ze niks in de gaten had, totdat ze achter zich rennende voetstappen hoorde. Het volgende moment dook Marjo naar haar toe, terwijl die het handtasje probeerde te pakken. Imke begon als een gek te gillen en schudde haar van zich af, terwijl ze het schreeuwend over het parkeerterrein rende, met Marjo achter zich aan. De mannen in de auto keken even stomverbaasd toe, sprongen toen de auto uit en begonnen in hun richting te rennen.
‘Hé!’ riep de dikke van de twee, die zijn broodje in probeerde te pakken tijdens het rennen. Hij hobbelde achter de lange man aan, die al aardig in de richting van Marjo en Imke begon te raken. ‘Waar denk jij mee bezig te zijn!’
‘Rennen,’ siste Marjo in Imke’s oor. Alsof Marjo nog steeds achter Imke aanzat, renden ze het parkeerterrein af, weer de drukke straat in. Bibi had zich tegen de muren van het gebouw aangedrukt en wachtte af tot de twee agenten zonder haar op te merken langs haar rende.
Marjo en Imke renden zo hard als ze konden de straat door en doken toen een portiekje in. De agenten renden verwilderd om zich heen kijkend door en hadden niets in de gaten. Grijnzend liet Marjo de capuchon van haar hoofd glijden en sloeg haar hand tegen die van Imke aan.
‘Kom, we moeten vlug terug.’ Imke greep Marjo’s hand en samen renden ze weer terug naar het parkeerterrein, nadat ze goed om zich heen hadden gekeken of de agenten echt weg waren. Ze waren echter nergens te bekennen, dus kwamen ze al snel buiten adem weer op het terrein aan. Ze bleven even verbaasd staan toen ze zagen dat Bibi met veel geweld bezig was om een of ander klepje naast de deur open te breken.
‘Eh…’ begon Marjo, toen Imke en zij ook bij de tourbus aan waren gekomen. ‘Waar ben je in vredesnaam mee bezig?’
Imke ging op haar tenen staan en probeerde door de ramen te gluren, maar aangezien die geblindeerd waren, zakte ze teleurgesteld weer neer.
‘Wacht maar af,’ grijnsde Bibi. Er klonk een harde ‘krak’, die aangaf dat het klepje afgebroken was. Tevreden stopte ze het in haar broekzak en drukte op een grote knop, die zich onder het klepje bevond. De deuren van de bus gingen met een sissend geluid open, waardoor Marjo en Imke verbijsterd toekeken.
‘Dames,’ zei Bibi opgewekt, ‘welkom in de tourbus van Simple Plan!’
Marjo gaapte met openhangende mond naar de bus, terwijl Imke zenuwachtig van haar ene naar haar andere voet wipte.
‘Knijp me eens,’ zei ze tegen Bibi. Die schudde lachend haar hoofd en stapte als eerste de bus in.
‘Het stinkt hier!’ was haar eerste reactie.
Dat was het sein voor Marjo en Imke om haar opzij te duwen en de bus in te stormen. Gillend sprongen ze op en neer, niet wetend wat te moeten doen.
‘We zijn in de tourbus! Hier heeft David gestaan!’ schreeuwde Marjo, die met uitpuilende ogen rondkeek en alles zo snel mogelijk in zich op probeerde te nemen.
‘En Pierre dan!’ Imke viel Marjo gillend om de hals, terwijl Bibi nog een laatste, bezorgde blik naar buiten wierp en toen de deur sloot.
‘Nou,’ zei ze en ze grijnsde breed, ‘leef je uit.’
Dat lieten ze zich geen twee keer zeggen. Marjo stoof zo snel als ze kon naar de koelkast toe, die ze opentrok.
‘Zie je nou wel dat ze veel bier drinken!’ riep ze opgewonden uit. Imke had dat niet in de gaten, aangezien die het dichtstbijzijnde kastje open al open had getrokken. Met een stralend gezicht haalde ze er een stapel stripboeken uit, die ze adorerend bekeek. Bibi kwam wat langzamer achter hen aan, terwijl ze achterdochtig om zich heenkeek, alsof een van de bandleden plotseling tevoorschijn zou springen.
‘Ik ga naar de bovenste verdieping,’ verkondigde ze. ‘Ik denk dat Sebastiens ondergoed daar wel ligt.’
Marjo en Imke keken allebei op en staarden elkaar met grote ogen aan. Even bleef het stil in de bus, terwijl Bibi het trapje naar boven al opliep. Alsof iemand hen plotseling een schop onder hun kont gaf, kwamen Marjo en Imke weer in beweging en sprintten ze achter Bibi aan naar boven. Daar was het erg klein, omdat er zes bedden stonden. Ze waren twee en twee boven elkaar gestapeld en overal lag het vol met troep. Kleren, tijdschriften, stropdassen, schoenen, petten, tassen en cd’s, het lag er allemaal.
Vol ontzag staarden de drie meiden naar de ruimte.
. Nou ja, ik hoop in ieder geval dat je een lezer blijft .Sanne; zoals altijd weer bedankt!
Maartje; ik ben inderdaad Imke ja XD. Bedankt
.______
Imke grijnsde zenuwachtig en begon het parkeerterrein op te lopen. Met een bonkend hart zag ze vanuit haar ooghoeken dat de twee mannen in de auto elkaar aanstootten en haar nauwlettend in de gaten hielden. Ze hief echter haar hoofd hoog in de lucht en deed alsof ze niks in de gaten had, totdat ze achter zich rennende voetstappen hoorde. Het volgende moment dook Marjo naar haar toe, terwijl die het handtasje probeerde te pakken. Imke begon als een gek te gillen en schudde haar van zich af, terwijl ze het schreeuwend over het parkeerterrein rende, met Marjo achter zich aan. De mannen in de auto keken even stomverbaasd toe, sprongen toen de auto uit en begonnen in hun richting te rennen.
‘Hé!’ riep de dikke van de twee, die zijn broodje in probeerde te pakken tijdens het rennen. Hij hobbelde achter de lange man aan, die al aardig in de richting van Marjo en Imke begon te raken. ‘Waar denk jij mee bezig te zijn!’
‘Rennen,’ siste Marjo in Imke’s oor. Alsof Marjo nog steeds achter Imke aanzat, renden ze het parkeerterrein af, weer de drukke straat in. Bibi had zich tegen de muren van het gebouw aangedrukt en wachtte af tot de twee agenten zonder haar op te merken langs haar rende.
Marjo en Imke renden zo hard als ze konden de straat door en doken toen een portiekje in. De agenten renden verwilderd om zich heen kijkend door en hadden niets in de gaten. Grijnzend liet Marjo de capuchon van haar hoofd glijden en sloeg haar hand tegen die van Imke aan.
‘Kom, we moeten vlug terug.’ Imke greep Marjo’s hand en samen renden ze weer terug naar het parkeerterrein, nadat ze goed om zich heen hadden gekeken of de agenten echt weg waren. Ze waren echter nergens te bekennen, dus kwamen ze al snel buiten adem weer op het terrein aan. Ze bleven even verbaasd staan toen ze zagen dat Bibi met veel geweld bezig was om een of ander klepje naast de deur open te breken.
‘Eh…’ begon Marjo, toen Imke en zij ook bij de tourbus aan waren gekomen. ‘Waar ben je in vredesnaam mee bezig?’
Imke ging op haar tenen staan en probeerde door de ramen te gluren, maar aangezien die geblindeerd waren, zakte ze teleurgesteld weer neer.
‘Wacht maar af,’ grijnsde Bibi. Er klonk een harde ‘krak’, die aangaf dat het klepje afgebroken was. Tevreden stopte ze het in haar broekzak en drukte op een grote knop, die zich onder het klepje bevond. De deuren van de bus gingen met een sissend geluid open, waardoor Marjo en Imke verbijsterd toekeken.
‘Dames,’ zei Bibi opgewekt, ‘welkom in de tourbus van Simple Plan!’
Marjo gaapte met openhangende mond naar de bus, terwijl Imke zenuwachtig van haar ene naar haar andere voet wipte.
‘Knijp me eens,’ zei ze tegen Bibi. Die schudde lachend haar hoofd en stapte als eerste de bus in.
‘Het stinkt hier!’ was haar eerste reactie.
Dat was het sein voor Marjo en Imke om haar opzij te duwen en de bus in te stormen. Gillend sprongen ze op en neer, niet wetend wat te moeten doen.
‘We zijn in de tourbus! Hier heeft David gestaan!’ schreeuwde Marjo, die met uitpuilende ogen rondkeek en alles zo snel mogelijk in zich op probeerde te nemen.
‘En Pierre dan!’ Imke viel Marjo gillend om de hals, terwijl Bibi nog een laatste, bezorgde blik naar buiten wierp en toen de deur sloot.
‘Nou,’ zei ze en ze grijnsde breed, ‘leef je uit.’
Dat lieten ze zich geen twee keer zeggen. Marjo stoof zo snel als ze kon naar de koelkast toe, die ze opentrok.
‘Zie je nou wel dat ze veel bier drinken!’ riep ze opgewonden uit. Imke had dat niet in de gaten, aangezien die het dichtstbijzijnde kastje open al open had getrokken. Met een stralend gezicht haalde ze er een stapel stripboeken uit, die ze adorerend bekeek. Bibi kwam wat langzamer achter hen aan, terwijl ze achterdochtig om zich heenkeek, alsof een van de bandleden plotseling tevoorschijn zou springen.
‘Ik ga naar de bovenste verdieping,’ verkondigde ze. ‘Ik denk dat Sebastiens ondergoed daar wel ligt.’
Marjo en Imke keken allebei op en staarden elkaar met grote ogen aan. Even bleef het stil in de bus, terwijl Bibi het trapje naar boven al opliep. Alsof iemand hen plotseling een schop onder hun kont gaf, kwamen Marjo en Imke weer in beweging en sprintten ze achter Bibi aan naar boven. Daar was het erg klein, omdat er zes bedden stonden. Ze waren twee en twee boven elkaar gestapeld en overal lag het vol met troep. Kleren, tijdschriften, stropdassen, schoenen, petten, tassen en cd’s, het lag er allemaal.
Vol ontzag staarden de drie meiden naar de ruimte.
Echt heerlijk om te lezen! Ik kan me goed inleven en ik zie het al helemaal voor me Ik lees graag meer.
Ik lees graag meer.The quiet scares me cause it screams the truth
Maartje; gewoon mijn fantasiën achterna gaan .
Sanne; thanks!
*leest stuk over* Oké, dit verhaal is ernstig... XD
____
‘Wat een rotzooi,’ concludeerde Bibi uiteindelijk. Ze schuifelde langzaam door de troep heen en wierp een blik op de bedden, die ook vollagen met troep.
‘Dit is van Pierre!’ riep Imke plotseling, die bovenop het dichtstbijzijnde bed dook en een T-shirt greep, waar ze aan snoof. ‘Oh god! Hij ruikt hemels!’
Bibi pakte argwanend het shirt af en snoof er ook aan, om het vervolgens vol afgrijzen van zich af te houden.
‘Hij stinkt naar zweet!’
Zwijmelend keek Imke ernaar. ‘Dat is toch juist lief. Hij moet optreden in de kleren, dat kun je hem niet kwalijk nemen.’
‘Ooit van een wasmachine gehoord?’ riep Bibi walgend uit. Ze gooide het shirt over Imke heen, die languit op het bed lag en helemaal in haar eigen wereldje vol met Pierre was.
Marjo gaf Bibi een duwtje. ‘Ga jij nou maar op zoek naar het ondergoed.’ Zelf inspecteerde ze alle bedden, om vervolgens met een dolblij gezicht bij het laatste neer te knielen. ‘Dit is van David. Kijk maar, deze pet had hij bij het vorige optreden in Nederland op!’
Bibi rolde haar ogen en ging op haar buik liggen, zodat ze onder de bedden kon kijken. Het duurde niet lang voordat ze een grote koffer eronder trok met het opschrift: ‘Sebastien’. Glunderend keek ze ernaar, terwijl Marjo Davids pet op had gezet en Imke nog steeds dromerig met het shirt in haar armen lag. Voorzichtig opende Bibi de koffer, terwijl ze afwachtend keek wat er allemaal in lag.
‘Bingo!’ grijnsde ze uiteindelijk tevreden. Ze viste de bovenste broek van de stapel kleren af en gooide die eruit, zodat er andere kledingstukken zichtbaar werden. Vesten, T-shirts, sokken, truien, broeken en…
‘HA! Zwart! Ik wist het!’ Triomfantelijk hield ze een zwartgekleurde boxershort boven zich uit, terwijl Imke bijna van Pierre’s bed afrolde om zo snel mogelijk bij het ondergoed te komen.
‘Is het vuil of schoon?’ gilde Marjo, die ook op hen afstormde. Met z’n drieën zaten ze om de koffer heen.
‘Kijk jij maar,’ antwoordde Bibi. Ze had de boxershort aan één vinger hangen en stak die uit naar Marjo, maar die schudde vlug haar hoofd.
‘Doe jij maar, Imke,’ zei ze met grote ogen.
Imke staarde naar de boxer en dacht even na. ‘Nee, Bibi kwam uiteindelijk voor Sebastiens ondergoed. Ik wil dat van Pierre.’
Bibi twijfelde even, maar legde uiteindelijk de boxer zorgvuldig terug in de koffer. Ze had voor zichzelf besloten dat ze het niet wilde weten, maar was wel blij dat ze nu eindelijk wist welke kleur het ondergoed had. Ze hield niet zo van Simple Plan, maar Marjo en Imke wel en zij had dan ook het idee gehad om in te breken in de tourbus, nadat de meiden hadden gezegd dat ze naar het concert wilden. Zelf had ze geen zin in de muziek, maar Sebastien vond ze wel leuk en ze wilde dan ook meer van hem te weten komen. Daarom deed ze de koffer dicht, schoof die terug onder het bed en zette haar speurtocht voort.
‘Imke, schiet nou op. Je weet niet hoeveel tijd we hebben en je kunt toch niet met dat shirt trouwen,’ zei ze dan ook. Imke leek te ontwaken uit haar dromen en ging rechtop zitten, terwijl ze het shirt vast bleef houden.
Marjo had inmiddels het kastje van David gevonden en kon waarschijnlijk niet gelukkiger zijn dan nu. Ze had namelijk ook zijn ondergoed gevonden, dat er ongeveer hetzelfde uitzag als dat van Sebastien.
Bibi trok het kastje naast haar open, waardoor er een paar tijdschriften en een kartonnen doosje uitvielen. Even staarde ze ernaar, maar toen werd ze lijkbleek en ze liet het doosje zo snel vallen dat het leek alsof het plotseling in brand stond.
‘Wat zijn dat?’ Nieuwsgierig sprong Imke van Pierre’s bed af en pakte het doosje op. Ze werd knalrood en hield het in haar hand, terwijl ze er met open mond naar staarde. Marjo werd nu ook erg nieuwsgierig naar wat het voor een doosje was en pakte het uit Imke’s hand.
‘Oh… mijn… god…’ stamelde ze verbouwereerd. ‘Condooms! Het zijn condooms!’ Ze gilde het uit.
‘Dat wilde ik niet zien!’ riep Bibi, maar Marjo en Imke hadden het doosje al opengemaakt en keken welke maat het was. Toen ze dat hadden uitgevonden, werden ze opnieuw knalrood en kregen vervolgens zo hard de slappe lach dat ze op bed neervielen.
‘Wil ik het weten?’ vroeg Bibi, die haar handen voor haar ogen had geslagen. Marjo schudde gierend van het lachen haar hoofd, haalde er een paar uit en gaf ze aan Imke, maar toen hoorden de meiden plotseling luide stemmen van buiten en hoe er aan de deur gemorreld werd.
.Sanne; thanks!
*leest stuk over* Oké, dit verhaal is ernstig... XD
____
‘Wat een rotzooi,’ concludeerde Bibi uiteindelijk. Ze schuifelde langzaam door de troep heen en wierp een blik op de bedden, die ook vollagen met troep.
‘Dit is van Pierre!’ riep Imke plotseling, die bovenop het dichtstbijzijnde bed dook en een T-shirt greep, waar ze aan snoof. ‘Oh god! Hij ruikt hemels!’
Bibi pakte argwanend het shirt af en snoof er ook aan, om het vervolgens vol afgrijzen van zich af te houden.
‘Hij stinkt naar zweet!’
Zwijmelend keek Imke ernaar. ‘Dat is toch juist lief. Hij moet optreden in de kleren, dat kun je hem niet kwalijk nemen.’
‘Ooit van een wasmachine gehoord?’ riep Bibi walgend uit. Ze gooide het shirt over Imke heen, die languit op het bed lag en helemaal in haar eigen wereldje vol met Pierre was.
Marjo gaf Bibi een duwtje. ‘Ga jij nou maar op zoek naar het ondergoed.’ Zelf inspecteerde ze alle bedden, om vervolgens met een dolblij gezicht bij het laatste neer te knielen. ‘Dit is van David. Kijk maar, deze pet had hij bij het vorige optreden in Nederland op!’
Bibi rolde haar ogen en ging op haar buik liggen, zodat ze onder de bedden kon kijken. Het duurde niet lang voordat ze een grote koffer eronder trok met het opschrift: ‘Sebastien’. Glunderend keek ze ernaar, terwijl Marjo Davids pet op had gezet en Imke nog steeds dromerig met het shirt in haar armen lag. Voorzichtig opende Bibi de koffer, terwijl ze afwachtend keek wat er allemaal in lag.
‘Bingo!’ grijnsde ze uiteindelijk tevreden. Ze viste de bovenste broek van de stapel kleren af en gooide die eruit, zodat er andere kledingstukken zichtbaar werden. Vesten, T-shirts, sokken, truien, broeken en…
‘HA! Zwart! Ik wist het!’ Triomfantelijk hield ze een zwartgekleurde boxershort boven zich uit, terwijl Imke bijna van Pierre’s bed afrolde om zo snel mogelijk bij het ondergoed te komen.
‘Is het vuil of schoon?’ gilde Marjo, die ook op hen afstormde. Met z’n drieën zaten ze om de koffer heen.
‘Kijk jij maar,’ antwoordde Bibi. Ze had de boxershort aan één vinger hangen en stak die uit naar Marjo, maar die schudde vlug haar hoofd.
‘Doe jij maar, Imke,’ zei ze met grote ogen.
Imke staarde naar de boxer en dacht even na. ‘Nee, Bibi kwam uiteindelijk voor Sebastiens ondergoed. Ik wil dat van Pierre.’
Bibi twijfelde even, maar legde uiteindelijk de boxer zorgvuldig terug in de koffer. Ze had voor zichzelf besloten dat ze het niet wilde weten, maar was wel blij dat ze nu eindelijk wist welke kleur het ondergoed had. Ze hield niet zo van Simple Plan, maar Marjo en Imke wel en zij had dan ook het idee gehad om in te breken in de tourbus, nadat de meiden hadden gezegd dat ze naar het concert wilden. Zelf had ze geen zin in de muziek, maar Sebastien vond ze wel leuk en ze wilde dan ook meer van hem te weten komen. Daarom deed ze de koffer dicht, schoof die terug onder het bed en zette haar speurtocht voort.
‘Imke, schiet nou op. Je weet niet hoeveel tijd we hebben en je kunt toch niet met dat shirt trouwen,’ zei ze dan ook. Imke leek te ontwaken uit haar dromen en ging rechtop zitten, terwijl ze het shirt vast bleef houden.
Marjo had inmiddels het kastje van David gevonden en kon waarschijnlijk niet gelukkiger zijn dan nu. Ze had namelijk ook zijn ondergoed gevonden, dat er ongeveer hetzelfde uitzag als dat van Sebastien.
Bibi trok het kastje naast haar open, waardoor er een paar tijdschriften en een kartonnen doosje uitvielen. Even staarde ze ernaar, maar toen werd ze lijkbleek en ze liet het doosje zo snel vallen dat het leek alsof het plotseling in brand stond.
‘Wat zijn dat?’ Nieuwsgierig sprong Imke van Pierre’s bed af en pakte het doosje op. Ze werd knalrood en hield het in haar hand, terwijl ze er met open mond naar staarde. Marjo werd nu ook erg nieuwsgierig naar wat het voor een doosje was en pakte het uit Imke’s hand.
‘Oh… mijn… god…’ stamelde ze verbouwereerd. ‘Condooms! Het zijn condooms!’ Ze gilde het uit.
‘Dat wilde ik niet zien!’ riep Bibi, maar Marjo en Imke hadden het doosje al opengemaakt en keken welke maat het was. Toen ze dat hadden uitgevonden, werden ze opnieuw knalrood en kregen vervolgens zo hard de slappe lach dat ze op bed neervielen.
‘Wil ik het weten?’ vroeg Bibi, die haar handen voor haar ogen had geslagen. Marjo schudde gierend van het lachen haar hoofd, haalde er een paar uit en gaf ze aan Imke, maar toen hoorden de meiden plotseling luide stemmen van buiten en hoe er aan de deur gemorreld werd.
O mijn god, dat einde 
Ik wil het wel weten hoor! En ik ben benieuwd wat er nu gaat gebeuren Het leest heerlijk weg.
Ik wil het wel weten hoor! En ik ben benieuwd wat er nu gaat gebeuren
Het leest heerlijk weg.The quiet scares me cause it screams the truth
Haha, dank je Sanne!
_____
‘Hé!’ klonk een mannenstem. ‘Er is hier iets mis, kijk eens.’
De meiden staarden elkaar verbijsterd aan. Dat was onmiskenbaar de stem van Pierre Bouvier. De deur werd opengemaakt en er klonken verschillende voetstappen in de bus.
‘Er is iemand binnen geweest,’ concludeerde een volgende stem. Bibi en Imke staarden naar Marjo, die flauw leek te vallen bij de gedachte dat David in dezelfde ruimte als zij was.
‘Shit!’ riep een wat zwaardere stem. Jeff.
Marjo’s mond viel nu open, maar Bibi leek in actie te komen. Ze gooide zichzelf op Davids bed, trok Imke en Marjo met zich mee en trok het gordijntje met een ruk dicht.
‘Kop houden,’ siste ze, maar het was al te laat.
‘Ik hoorde boven iets!’ riep Chuck. Het duurde maar een paar seconden voordat de voetstappen allemaal tegelijk naar boven kwamen rennen. De meiden knepen met een bonkend hart hun ogen dicht en wachtte tot het moment dat ze oog in oog zouden staan met de band.
‘Hé, mijn bed!’ Davids stem klonk door de ruimte en twee tellen later werd het gordijn opengeschoven.
Verbijsterd keken de meiden in de donkerbruine ogen van David, die hen met open mond aangaapte.
‘Wat…’ begon hij totaal uit het veld geslagen. Pierre kwam nu naast hem staan en staarde net zo stomverbaasd naar hen. Het moest er ook belachelijk uitzien; drie meiden, die opgepropt op het bed lagen. Twee van die meiden met condooms in hun handen en openhangende mond.
Pierre’s ogen werden groter toen dat laatste hem opviel. ‘Onze condooms!’ riep hij paniekerig en hij wees naar Marjo en Imke. ‘Wie zijn jullie! Wat doen jullie hier?!’
Marjo en Imke waren te erg in shock om ook nog maar een zinnig woord uit te kunnen brengen, dus besloot Bibi om een poging te doen de situatie te redden. Ze duwde de meiden weg en kwam overeind, zodat ze nu oog in oog met de band kwam te staan.
‘Wij zijn Bibi, Marjo en Imke,’ antwoordde ze op Pierre’s vraag. ‘Zij zijn hier omdat ze jullie aanbidden en ik ben hier om erachter te komen wat voor een kleur ondergoed Sebastien draagt.’ Ze leek even spijt te hebben van die laatste opmerking, maar keek toen uitdagend naar de gitarist. Die staarde haar aan met ogen zo groot als schoteltjes.
‘Bel de bodyguards,’ mompelde David vanuit zijn mondhoek tegen Jeff, die enigszins paniekerig begon te kijken.
De nieuwsgierigheid van Marjo en Imke leek het te winnen, want hun hoofden kwamen nu onschuldig achter Bibi vandaan. Imke staarde naar Pierre, die hen totaal overdonderd aankeek.
‘Doe maar niet,’ reageerde Bibi. ‘We zijn maar gewoon fans. Tenminste, zij zijn fans, ik niet.’
‘Als je geen fan bent,’ zei Sebastien, die zijn mond tot nu toe nog niet open had gehad, ‘wat doe je hier dan? En wat moet je met mijn ondergoed?’
Bibi haalde haar schouders op. ‘Ik had niets te doen vandaag.’
Pierre schudde zijn hoofd. ‘Dit is absurd.’
‘Het spijt ons,’ piepte Marjo plotseling. Ze kwam overeind en sleurde een knalrode Imke met zich mee. ‘Het spijt ons echt. W-we… We zijn gewoon fans en…’ Haar gehakkel stierf langzaam weg en ze keek Imke hulpeloos aan.
David leek nu een heel klein beetje medelijden te krijgen en zei: ‘Oké, het geeft niks. Jullie zijn gewoon fans.’ Het bleef even stil, voordat hij vervolgde: ‘Maar wel vreemde fans!’
‘Nogal,’ voegde Pierre eraan toe, ‘en nogmaals, wat doen jullie met onze condooms?’
Bibi sloeg haar armen over elkaar heen en antwoordde: ‘Misschien is het wel een stille hint van ze?’
_____
‘Hé!’ klonk een mannenstem. ‘Er is hier iets mis, kijk eens.’
De meiden staarden elkaar verbijsterd aan. Dat was onmiskenbaar de stem van Pierre Bouvier. De deur werd opengemaakt en er klonken verschillende voetstappen in de bus.
‘Er is iemand binnen geweest,’ concludeerde een volgende stem. Bibi en Imke staarden naar Marjo, die flauw leek te vallen bij de gedachte dat David in dezelfde ruimte als zij was.
‘Shit!’ riep een wat zwaardere stem. Jeff.
Marjo’s mond viel nu open, maar Bibi leek in actie te komen. Ze gooide zichzelf op Davids bed, trok Imke en Marjo met zich mee en trok het gordijntje met een ruk dicht.
‘Kop houden,’ siste ze, maar het was al te laat.
‘Ik hoorde boven iets!’ riep Chuck. Het duurde maar een paar seconden voordat de voetstappen allemaal tegelijk naar boven kwamen rennen. De meiden knepen met een bonkend hart hun ogen dicht en wachtte tot het moment dat ze oog in oog zouden staan met de band.
‘Hé, mijn bed!’ Davids stem klonk door de ruimte en twee tellen later werd het gordijn opengeschoven.
Verbijsterd keken de meiden in de donkerbruine ogen van David, die hen met open mond aangaapte.
‘Wat…’ begon hij totaal uit het veld geslagen. Pierre kwam nu naast hem staan en staarde net zo stomverbaasd naar hen. Het moest er ook belachelijk uitzien; drie meiden, die opgepropt op het bed lagen. Twee van die meiden met condooms in hun handen en openhangende mond.
Pierre’s ogen werden groter toen dat laatste hem opviel. ‘Onze condooms!’ riep hij paniekerig en hij wees naar Marjo en Imke. ‘Wie zijn jullie! Wat doen jullie hier?!’
Marjo en Imke waren te erg in shock om ook nog maar een zinnig woord uit te kunnen brengen, dus besloot Bibi om een poging te doen de situatie te redden. Ze duwde de meiden weg en kwam overeind, zodat ze nu oog in oog met de band kwam te staan.
‘Wij zijn Bibi, Marjo en Imke,’ antwoordde ze op Pierre’s vraag. ‘Zij zijn hier omdat ze jullie aanbidden en ik ben hier om erachter te komen wat voor een kleur ondergoed Sebastien draagt.’ Ze leek even spijt te hebben van die laatste opmerking, maar keek toen uitdagend naar de gitarist. Die staarde haar aan met ogen zo groot als schoteltjes.
‘Bel de bodyguards,’ mompelde David vanuit zijn mondhoek tegen Jeff, die enigszins paniekerig begon te kijken.
De nieuwsgierigheid van Marjo en Imke leek het te winnen, want hun hoofden kwamen nu onschuldig achter Bibi vandaan. Imke staarde naar Pierre, die hen totaal overdonderd aankeek.
‘Doe maar niet,’ reageerde Bibi. ‘We zijn maar gewoon fans. Tenminste, zij zijn fans, ik niet.’
‘Als je geen fan bent,’ zei Sebastien, die zijn mond tot nu toe nog niet open had gehad, ‘wat doe je hier dan? En wat moet je met mijn ondergoed?’
Bibi haalde haar schouders op. ‘Ik had niets te doen vandaag.’
Pierre schudde zijn hoofd. ‘Dit is absurd.’
‘Het spijt ons,’ piepte Marjo plotseling. Ze kwam overeind en sleurde een knalrode Imke met zich mee. ‘Het spijt ons echt. W-we… We zijn gewoon fans en…’ Haar gehakkel stierf langzaam weg en ze keek Imke hulpeloos aan.
David leek nu een heel klein beetje medelijden te krijgen en zei: ‘Oké, het geeft niks. Jullie zijn gewoon fans.’ Het bleef even stil, voordat hij vervolgde: ‘Maar wel vreemde fans!’
‘Nogal,’ voegde Pierre eraan toe, ‘en nogmaals, wat doen jullie met onze condooms?’
Bibi sloeg haar armen over elkaar heen en antwoordde: ‘Misschien is het wel een stille hint van ze?’
-
Maartje
- Vulpen
- Berichten: 424
- Lid geworden op: 23 aug 2008 18:40
- Locatie: Tussen de Friese weilanden.
Hahahaha *ligt in een deuk*
Dit verhaal vind ik de leukste van jou over SP! Verreweg.
Het is lekker luchtig en je creeërt een goede sfeer, en je beschrijvingen over de toestand (rommel) in de tourbus vind ik ook goed beschreven!
Snel door!
Dit verhaal vind ik de leukste van jou over SP! Verreweg.
Het is lekker luchtig en je creeërt een goede sfeer, en je beschrijvingen over de toestand (rommel) in de tourbus vind ik ook goed beschreven!
Snel door!
Destiny is build a bridge, to the one you love.
-
Rainbow
GHAGHAHAHAHAHAHAHHAHAHAHAHAHAHHAHAHAHAHAHAHAHA
AHHAHAHAHA
HAHAHAHAHAHAHHAHAHAHAHA.
IK WEET DAT IK NU IETS ZINNIGS MOET ZEGGEN OM DIT GEEN SPAM TE MAKEN, MAAR HAHAHAHAHAHAHAHHAHAHAHA.
AHHAHAHAHA
HAHAHAHAHAHAHHAHAHAHAHA.
IK WEET DAT IK NU IETS ZINNIGS MOET ZEGGEN OM DIT GEEN SPAM TE MAKEN, MAAR HAHAHAHAHAHAHAHHAHAHAHA.
-
Sabbientje
- Fijnschrijver
- Berichten: 588
- Lid geworden op: 25 nov 2007 09:22
Ligt dubbel. GEWELDIG!!!!Imke schreef: ‘Nogal,’ voegde Pierre eraan toe, ‘en nogmaals, wat doen jullie met onze condooms?’
Bibi sloeg haar armen over elkaar heen en antwoordde: ‘Misschien is het wel een stille hint van ze?’
MIjn bericht is eigenlijk ook meer SPAM, maar ik wil toch zeggen dat ik het geweldig vind.
*ziet jullie opgepropt op een bed liggen*
LOL!!!!!!!!!!!
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet
Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel.
Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel.
Hahaha ik kom echt niet meer bij Zo lekker luchtig geschreven en echt met heel veel humor! Ik ben benieuwd hoe de bandleden het nu verder gaan aanpakken.
Zo lekker luchtig geschreven en echt met heel veel humor! Ik ben benieuwd hoe de bandleden het nu verder gaan aanpakken.‘Zij zijn hier omdat ze jullie aanbidden en ik ben hier om erachter te komen wat voor een kleur ondergoed Sebastien draagt.
Applaus! Geweldige opmerkingen‘Doe maar niet,’ reageerde Bibi. ‘We zijn maar gewoon fans. Tenminste, zij zijn fans, ik niet.’
‘Als je geen fan bent,’ zei Sebastien, die zijn mond tot nu toe nog niet open had gehad, ‘wat doe je hier dan? En wat moet je met mijn ondergoed?’
Bibi haalde haar schouders op. ‘Ik had niets te doen vandaag.’
The quiet scares me cause it screams the truth
Maartje; hihi, dank je!
Maria;
Sabb; hahahaha, dank je.
Sanne; jij ook thanks xD.
_____
Marjo en Imke kregen nu een kleur die nog het meeste in de buurt van een rijpe tomaat kwam en wensten dat er een groot gat in de grond zou komen, zodat ze daar zo vlug mogelijk doorheen konden zakken. De bandleden waren echter even stil, maar toen zei Sebastien: ‘Zijn ze daar niet een beetje te jong voor?’
Marjo en Imke zwollen direct op van verontwaardiging, maar durfden er niet tegen in te gaan. Dat hoefde ook niet, want David begon plotseling te grinniken.
‘Blijkbaar zijn we zo aantrekkelijk,’ grijnsde hij breed en hij knipoogde naar Marjo. Die balanceerde op het randje van een beroerte en het zou waarschijnlijk niet lang meer duren voordat iemand haar een bakje zou moeten geven om haar kwijl op te vangen.
‘Droom lekker verder,’ mompelde Bibi en er viel opnieuw een stilte. Die duurde echter niet lang, want Imke stapte naar voren en drukte vanuit het niets de condooms in de hand van Pierre.
‘Hier,’ fluisterde ze ademloos. Pierre keek even verbaasd van haar naar de condooms en keek toen de anderen hulpeloos aan. Die barstten nu in lachen uit, waardoor hij nu ook knalrood werd.
‘Dat was nog eens een hint!’ riep Chuck en hij sloeg zijn hand tegen Pierre’s schouder, die verbluft naar de condooms staarde.
‘I-ik…’ sputterde hij, maar hij wist niets te zeggen en sloot zijn mond weer.
‘Het was geen hint!’ riep Marjo plotseling uit. Ze probeerde het voor Imke op te nemen, maar die poging mislukte fataal toen David grijnzend zijn pet van haar hoofd nam.
‘Staat je goed.’ Hij zette hem op zijn eigen hoofd, waardoor Marjo naar Imke staarde, alsof ze wanhopig zonder woorden om hulp vroeg.
‘Nou,’ zei Bibi uiteindelijk, ‘ik heb gezien welke kleur ondergoed Sebastien draagt.’ Ze keek Sebastien even brutaal aan en vervolgde: ‘Willen jullie nog iets van ons weten of moeten we gaan?’
De jongens wisselden even een paar blikken uit, maar David besloot antwoord te geven.
‘Jullie zijn nog eens leuke fans! Jullie mogen blijven, hoor. Jij was Marjo, toch?’ vroeg hij vriendelijk aan Marjo. Die knikte trillend.
‘Marjo, zou ik dan mijn condooms terug mogen? Wie weet heb ik ze nog eens nodig.’
De band gierde het uit en hij gaf haar een knipoog, waardoor ze bijna leek te bezwijken.
‘Ik wil wel weten hoe het jullie is gelukt om hier binnen te komen,’ zei Sebastien plotseling, wiens ogen op Bibi waren gericht.
Bibi’s gezicht klaarde op en ze haalde het klepje uit haar broekzak. ‘Hierdoor!’ zei ze opgewekt en ze keek afwachtend naar de bandleden, die naar het klepje staarde.
‘We hebben bewakers, toch?’ mompelde Chuck, die naar het klepje keek alsof het een bom was die ieder moment af kon gaan.
‘Hebben jullie ook,’ antwoordde Imke, die iets naar voren schuifelde en haar ogen op Pierre richtte, ook al stelde Chuck de vraag, ‘maar misschien kunnen jullie beter andere mannen daarvoor aannemen.’
Pierre staarde haar aan en schudde toen zijn hoofd. ‘Maar dan nog, hoe zijn jullie binnengekomen? Ik zie namelijk alleen een klepje?’
Bibi knikte. ‘Heel goed. Nou, ieder mens dat eens oplet als hij of zij in de bus zit, weet dat de deuren met een knop opengaan.’
De jongens vielen stil en keken elkaar ongemakkelijk aan.
‘Maar als je nooit met de bus gaat,’ vervolgde Bibi, ‘of nooit oplet, weet je dus niet dat er ook aan de buitenkant een knop zit voor noodgevallen.’ Ze stak het klepje uit naar Pierre, die het verbijsterd aannam. David schaterde het uit.
‘Jullie zijn geweldig! We hebben nog nooit zulke obsessieve fans gehad!’
Marjo werd vuurrood, maar Bibi wierp hem meteen een blik toe om hem het zwijgen op te leggen.
‘Laten we even één ding duidelijk maken,’ zei ze en Marjo en Imke krompen ineen, omdat ze wisten wat er nu ongeveer komen ging. ‘Eén: ik ben geen fan van jullie. Twee: ik ben hier puur uit verveling en omdat ik zijn ondergoed wil zien.’ Ze gebaarde naar Sebastien. ‘Drie: het stinkt hier, ik zou hier eens opruimen als ik jullie was.’
Er viel een doodse stilte in de tourbus, waarin iedereen, inclusief Marjo en Imke, Bibi met open mond aanstaarde. Bibi keek dan ook een verbaasd om zich heen en zei een beetje ongemakkelijk: ‘Wat? Het is toch zo?’
Maria;
Sabb; hahahaha, dank je
.Sanne; jij ook thanks xD.
_____
Marjo en Imke kregen nu een kleur die nog het meeste in de buurt van een rijpe tomaat kwam en wensten dat er een groot gat in de grond zou komen, zodat ze daar zo vlug mogelijk doorheen konden zakken. De bandleden waren echter even stil, maar toen zei Sebastien: ‘Zijn ze daar niet een beetje te jong voor?’
Marjo en Imke zwollen direct op van verontwaardiging, maar durfden er niet tegen in te gaan. Dat hoefde ook niet, want David begon plotseling te grinniken.
‘Blijkbaar zijn we zo aantrekkelijk,’ grijnsde hij breed en hij knipoogde naar Marjo. Die balanceerde op het randje van een beroerte en het zou waarschijnlijk niet lang meer duren voordat iemand haar een bakje zou moeten geven om haar kwijl op te vangen.
‘Droom lekker verder,’ mompelde Bibi en er viel opnieuw een stilte. Die duurde echter niet lang, want Imke stapte naar voren en drukte vanuit het niets de condooms in de hand van Pierre.
‘Hier,’ fluisterde ze ademloos. Pierre keek even verbaasd van haar naar de condooms en keek toen de anderen hulpeloos aan. Die barstten nu in lachen uit, waardoor hij nu ook knalrood werd.
‘Dat was nog eens een hint!’ riep Chuck en hij sloeg zijn hand tegen Pierre’s schouder, die verbluft naar de condooms staarde.
‘I-ik…’ sputterde hij, maar hij wist niets te zeggen en sloot zijn mond weer.
‘Het was geen hint!’ riep Marjo plotseling uit. Ze probeerde het voor Imke op te nemen, maar die poging mislukte fataal toen David grijnzend zijn pet van haar hoofd nam.
‘Staat je goed.’ Hij zette hem op zijn eigen hoofd, waardoor Marjo naar Imke staarde, alsof ze wanhopig zonder woorden om hulp vroeg.
‘Nou,’ zei Bibi uiteindelijk, ‘ik heb gezien welke kleur ondergoed Sebastien draagt.’ Ze keek Sebastien even brutaal aan en vervolgde: ‘Willen jullie nog iets van ons weten of moeten we gaan?’
De jongens wisselden even een paar blikken uit, maar David besloot antwoord te geven.
‘Jullie zijn nog eens leuke fans! Jullie mogen blijven, hoor. Jij was Marjo, toch?’ vroeg hij vriendelijk aan Marjo. Die knikte trillend.
‘Marjo, zou ik dan mijn condooms terug mogen? Wie weet heb ik ze nog eens nodig.’
De band gierde het uit en hij gaf haar een knipoog, waardoor ze bijna leek te bezwijken.
‘Ik wil wel weten hoe het jullie is gelukt om hier binnen te komen,’ zei Sebastien plotseling, wiens ogen op Bibi waren gericht.
Bibi’s gezicht klaarde op en ze haalde het klepje uit haar broekzak. ‘Hierdoor!’ zei ze opgewekt en ze keek afwachtend naar de bandleden, die naar het klepje staarde.
‘We hebben bewakers, toch?’ mompelde Chuck, die naar het klepje keek alsof het een bom was die ieder moment af kon gaan.
‘Hebben jullie ook,’ antwoordde Imke, die iets naar voren schuifelde en haar ogen op Pierre richtte, ook al stelde Chuck de vraag, ‘maar misschien kunnen jullie beter andere mannen daarvoor aannemen.’
Pierre staarde haar aan en schudde toen zijn hoofd. ‘Maar dan nog, hoe zijn jullie binnengekomen? Ik zie namelijk alleen een klepje?’
Bibi knikte. ‘Heel goed. Nou, ieder mens dat eens oplet als hij of zij in de bus zit, weet dat de deuren met een knop opengaan.’
De jongens vielen stil en keken elkaar ongemakkelijk aan.
‘Maar als je nooit met de bus gaat,’ vervolgde Bibi, ‘of nooit oplet, weet je dus niet dat er ook aan de buitenkant een knop zit voor noodgevallen.’ Ze stak het klepje uit naar Pierre, die het verbijsterd aannam. David schaterde het uit.
‘Jullie zijn geweldig! We hebben nog nooit zulke obsessieve fans gehad!’
Marjo werd vuurrood, maar Bibi wierp hem meteen een blik toe om hem het zwijgen op te leggen.
‘Laten we even één ding duidelijk maken,’ zei ze en Marjo en Imke krompen ineen, omdat ze wisten wat er nu ongeveer komen ging. ‘Eén: ik ben geen fan van jullie. Twee: ik ben hier puur uit verveling en omdat ik zijn ondergoed wil zien.’ Ze gebaarde naar Sebastien. ‘Drie: het stinkt hier, ik zou hier eens opruimen als ik jullie was.’
Er viel een doodse stilte in de tourbus, waarin iedereen, inclusief Marjo en Imke, Bibi met open mond aanstaarde. Bibi keek dan ook een verbaasd om zich heen en zei een beetje ongemakkelijk: ‘Wat? Het is toch zo?’
Hahaha om Bibi blijf je lachen Geweldig geschreven, echt waar. Ik zit hier met een big smile op mijn gezicht!
Geweldig geschreven, echt waar. Ik zit hier met een big smile op mijn gezicht!The quiet scares me cause it screams the truth
Dank jullie wel!
___
‘Ik weet iets,’ grijnsde David en zijn ogen twinkelden. ‘Als jullie het hier zo’n zooi vinden, waarom ruimen jullie het dan niet op?’
Marjo draaide haar hoofd met een ruk in Davids richting en keek hem stralend aan.
‘Ja!’ riep ze. ‘Dat willen we wel doen! Toch, Im?’ Ze porde haar vriendin vlug in haar zij. Die scheurde haar blik los van Pierre’s verbijsterde gezicht en knikte toen opgewonden. Zij en Marjo keken expres niet naar Bibi, die al heftig wilde protesteren.
‘Oké,’ zei Sebastien twijfelend. ‘Ik wil wel eens zien of jullie dat lukt. Het kan hier sowieso wel een schoonmaakbeurt gebruiken.’ Hij keek Bibi schattend aan, alsof hij haar niet helemaal vertrouwde.
‘En wie zegt dat ik dat wil?’ sputterde zij dan ook tegen, maar het was overduidelijk dat er niets tegenin viel te brengen.
‘Wij!’ riepen Marjo en Imke in koor, waardoor David begon te grinniken.
‘Dat is dan geregeld,’ zei hij en hij knipoogde vlug naar Marjo, die niet meer wist waar ze het zoeken moest.
‘Ho eens even!’ riep Pierre plotseling. ‘Hoe weten we dat ze te vertrouwen zijn? Ze hebben zelfs onze condooms!’ Dat leek hem nog wel het meeste dwars te zitten van alles.
‘Kun je niet zonder?’ vroeg Bibi daarom ook met opgetrokken wenkbrauwen. Ze keek hem spottend aan, waardoor hij opnieuw rood werd.
‘We zullen jullie condooms met rust laten,’ flapte Imke er plotseling uit. Ze sloeg meteen haar hand voor haar mond, terwijl Marjo haar een por in haar zij gaf.
‘We bedoelden dat we niet in jullie privéspullen zullen zitten,’ probeerde Marjo de situatie te redden.
Jeff deed nu plotseling ook zijn mond open. ‘Ik vind het eigenlijk wel grappig.’
Sebastien en Pierre staarden hem aan alsof hij plotseling aangekondigd had dat hij naar de Noordpool wilde emigreren, maar Chuck keek op zijn horloge.
‘Ik wil deze situatie niet onderbreken, of zo,’ begon hij ongemakkelijk, ‘maar als we nog iets willen eten, moeten we nu echt gaan.’
‘Ja, hoor eens,’ viel Pierre hem in de rede, ‘jullie zijn erg aardig, maar ik laat niet zomaar fans in mijn spullen zitten.’
David plofte op zijn eigen bed neer en keek de meiden grijnzend aan.
‘Dan blijf ik wel hier om ze in de gaten te houden,’ kondigde hij vrolijk aan, waardoor Marjo hem met uitpuilende ogen aanstaarde. Bibi kreunde zachtjes en Sebastien leek nog even te twijfelen.
‘Oké,’ zei Pierre uiteindelijk en hij sloeg zijn armen over elkaar heen. Hij leek eindelijk overstag te zijn gegaan en zijn mondhoeken krulden stiekem een klein beetje om. ‘Alleen als David erbij blijft.’
David viel languit achterover op zijn bed. ‘Dat komt wel goed!’
‘Laten we dan maar gaan.’ Jeff ritste zijn vest dicht. ‘Eh, succes dan maar, denk ik. Tot straks. Laat de bus alsjeblieft heel!’ Hij liep het trapje al af, gevolgd door een hoofdschuddende Chuck. Pierre bleef nog even aarzelend staan, maar boog zich toen naar Imke toe en fluisterde in haar oor: ‘Blijf alsjeblieft van de condooms af. Voor de rest kun je doen wat je wilt.’
Imke keek met een knalrood hoofd toe hoe hij zijn jas dichtmaakte en ook naar beneden liep. Nu waren alleen zij, Marjo, Bibi, David en Sebastien nog over.
‘Nou, dan eh, ga ik ook maar,’ zei Sebastien daarom maar ongemakkelijk. Hij haastte zich het trapje af en verdween uit het zicht.
‘Dus, dames.’ David kwam weer overeind en keek de meiden grijnzend aan. ‘Hoe gaan jullie dit aanpakken? Jullie hadden namelijk wel gelijk over dat het hier een zooitje is.’ Hij keek zogenaamd met medelijden om zich heen, maar zo te zien vond hij deze hele situatie dolkomisch.
‘Heb je nooit van je ouders geleerd hoe je schoon moet maken?’ vroeg Bibi met rollende ogen.
Even keek David haar aan. ‘Jij bent wel bijdehand, zeg,’ besloot hij uiteindelijk en toen sprong hij op. ‘En nu wil ik muziek!’ Hij liep naar de cd-speler toe en drukte op de play-knop. Meteen klonken de eerste tonen van ‘Shut up’ door de boxen heen, waardoor Marjo en Imke iets meer leken te ontspannen.
‘Dit meen je niet, toch?’ riep Bibi stomverbaasd boven de muziek uit.
‘Wat?’ vroeg David, die al half aan het dansen was op de muziek.
‘Luisteren jullie serieus naar jullie eigen muziek?’ Bibi wist van verbazing niets meer te zeggen.
‘Niet zeuren, er is niks mis met hun muziek!’ riep Imke, die Bibi een por in haar zij gaf.
‘Inderdaad, Simple Plan is hemels!’ voegde Marjo daaraan toe. Ze werd weer rood toen ze besefte dat ze dat zei in het bijzijn van een bandlid van die band, maar die vond het alleen maar geweldig. Hij schopte zijn schoenen uit en ging op zijn bed liggen. Hij leek af te wachten hoe de meiden deze situatie aan gingen pakken.
___
‘Ik weet iets,’ grijnsde David en zijn ogen twinkelden. ‘Als jullie het hier zo’n zooi vinden, waarom ruimen jullie het dan niet op?’
Marjo draaide haar hoofd met een ruk in Davids richting en keek hem stralend aan.
‘Ja!’ riep ze. ‘Dat willen we wel doen! Toch, Im?’ Ze porde haar vriendin vlug in haar zij. Die scheurde haar blik los van Pierre’s verbijsterde gezicht en knikte toen opgewonden. Zij en Marjo keken expres niet naar Bibi, die al heftig wilde protesteren.
‘Oké,’ zei Sebastien twijfelend. ‘Ik wil wel eens zien of jullie dat lukt. Het kan hier sowieso wel een schoonmaakbeurt gebruiken.’ Hij keek Bibi schattend aan, alsof hij haar niet helemaal vertrouwde.
‘En wie zegt dat ik dat wil?’ sputterde zij dan ook tegen, maar het was overduidelijk dat er niets tegenin viel te brengen.
‘Wij!’ riepen Marjo en Imke in koor, waardoor David begon te grinniken.
‘Dat is dan geregeld,’ zei hij en hij knipoogde vlug naar Marjo, die niet meer wist waar ze het zoeken moest.
‘Ho eens even!’ riep Pierre plotseling. ‘Hoe weten we dat ze te vertrouwen zijn? Ze hebben zelfs onze condooms!’ Dat leek hem nog wel het meeste dwars te zitten van alles.
‘Kun je niet zonder?’ vroeg Bibi daarom ook met opgetrokken wenkbrauwen. Ze keek hem spottend aan, waardoor hij opnieuw rood werd.
‘We zullen jullie condooms met rust laten,’ flapte Imke er plotseling uit. Ze sloeg meteen haar hand voor haar mond, terwijl Marjo haar een por in haar zij gaf.
‘We bedoelden dat we niet in jullie privéspullen zullen zitten,’ probeerde Marjo de situatie te redden.
Jeff deed nu plotseling ook zijn mond open. ‘Ik vind het eigenlijk wel grappig.’
Sebastien en Pierre staarden hem aan alsof hij plotseling aangekondigd had dat hij naar de Noordpool wilde emigreren, maar Chuck keek op zijn horloge.
‘Ik wil deze situatie niet onderbreken, of zo,’ begon hij ongemakkelijk, ‘maar als we nog iets willen eten, moeten we nu echt gaan.’
‘Ja, hoor eens,’ viel Pierre hem in de rede, ‘jullie zijn erg aardig, maar ik laat niet zomaar fans in mijn spullen zitten.’
David plofte op zijn eigen bed neer en keek de meiden grijnzend aan.
‘Dan blijf ik wel hier om ze in de gaten te houden,’ kondigde hij vrolijk aan, waardoor Marjo hem met uitpuilende ogen aanstaarde. Bibi kreunde zachtjes en Sebastien leek nog even te twijfelen.
‘Oké,’ zei Pierre uiteindelijk en hij sloeg zijn armen over elkaar heen. Hij leek eindelijk overstag te zijn gegaan en zijn mondhoeken krulden stiekem een klein beetje om. ‘Alleen als David erbij blijft.’
David viel languit achterover op zijn bed. ‘Dat komt wel goed!’
‘Laten we dan maar gaan.’ Jeff ritste zijn vest dicht. ‘Eh, succes dan maar, denk ik. Tot straks. Laat de bus alsjeblieft heel!’ Hij liep het trapje al af, gevolgd door een hoofdschuddende Chuck. Pierre bleef nog even aarzelend staan, maar boog zich toen naar Imke toe en fluisterde in haar oor: ‘Blijf alsjeblieft van de condooms af. Voor de rest kun je doen wat je wilt.’
Imke keek met een knalrood hoofd toe hoe hij zijn jas dichtmaakte en ook naar beneden liep. Nu waren alleen zij, Marjo, Bibi, David en Sebastien nog over.
‘Nou, dan eh, ga ik ook maar,’ zei Sebastien daarom maar ongemakkelijk. Hij haastte zich het trapje af en verdween uit het zicht.
‘Dus, dames.’ David kwam weer overeind en keek de meiden grijnzend aan. ‘Hoe gaan jullie dit aanpakken? Jullie hadden namelijk wel gelijk over dat het hier een zooitje is.’ Hij keek zogenaamd met medelijden om zich heen, maar zo te zien vond hij deze hele situatie dolkomisch.
‘Heb je nooit van je ouders geleerd hoe je schoon moet maken?’ vroeg Bibi met rollende ogen.
Even keek David haar aan. ‘Jij bent wel bijdehand, zeg,’ besloot hij uiteindelijk en toen sprong hij op. ‘En nu wil ik muziek!’ Hij liep naar de cd-speler toe en drukte op de play-knop. Meteen klonken de eerste tonen van ‘Shut up’ door de boxen heen, waardoor Marjo en Imke iets meer leken te ontspannen.
‘Dit meen je niet, toch?’ riep Bibi stomverbaasd boven de muziek uit.
‘Wat?’ vroeg David, die al half aan het dansen was op de muziek.
‘Luisteren jullie serieus naar jullie eigen muziek?’ Bibi wist van verbazing niets meer te zeggen.
‘Niet zeuren, er is niks mis met hun muziek!’ riep Imke, die Bibi een por in haar zij gaf.
‘Inderdaad, Simple Plan is hemels!’ voegde Marjo daaraan toe. Ze werd weer rood toen ze besefte dat ze dat zei in het bijzijn van een bandlid van die band, maar die vond het alleen maar geweldig. Hij schopte zijn schoenen uit en ging op zijn bed liggen. Hij leek af te wachten hoe de meiden deze situatie aan gingen pakken.
Echt heel leuk, zo die opmerkingen Ik ben benieuwd hoe dit gaat aflopen!
Ik ben benieuwd hoe dit gaat aflopen!The quiet scares me cause it screams the truth
-
Rainbow
Hahahaha, *heeft niet veel meer te zeggen dan hahahahahahhhaha*
echt imke, geweldig XD Dit is zeker éen van je grappigste verhalen!
Alleen ik ben het met bibi eens! Je luistert toch niet naar je eigen muziek zeg
echt imke, geweldig XD Dit is zeker éen van je grappigste verhalen!
Alleen ik ben het met bibi eens! Je luistert toch niet naar je eigen muziek zeg
Hahaha, dank jullie wel weer . En kom op, we hebben het hier over knettergekke David, die is wel zo gestoord om naar zijn eigen muziek te luisteren XD.
_____
‘Van Marjo mag je best meer uitdoen,’ mompelde Bibi heel zachtjes, maar helaas voor Marjo toch hard genoeg zodat David het ook kon horen. Die keek even met opgetrokken wenkbrauwen, maar gierde het toen uit.
‘Als jij dat wilt,’ zei hij, terwijl hij totaal in een deuk lag. Hij trok zijn sokken uit en gooide die naar de andere kant van de bus. ‘Is dat genoeg? Want meer ga ik niet uittrekken.’
Marjo beet op haar lip en probeerde te voorkomen dat ze ‘jammer’ antwoordde, terwijl Bibi haar neus optrok. Ze hield zich dit keer gelukkig in en zei er niks over, terwijl Imke ademloos tegenover David ging zitten.
‘Pierre is een geweldige zanger,’ zei ze vol ontzag. David rolde wat overeind en knikte.
‘Dat is hij zeker.’
‘Maar jij kunt ook geweldig zingen,’ reageerde Marjo met een trillende stem. Ze durfde David bijna niet aan te kijken. Die grinnikte.
‘Zoveel hoef ik niet te zingen.’
‘Blij toe,’ mompelde Bibi, die op haar buik ging liggen en onder de bedden keek. Met een vies gezicht kwam ze overeind. ‘Hebben jullie een stofzuiger? Dit vraagt namelijk om drastische maatregelen.’
David leek even na te denken. ‘Ik heb geen idee. Misschien staat er beneden een, in dat hok naast de wc.’
Bibi snoof en liep de trap af, waardoor Marjo en Imke met zijn tweeën achterbleven. Met grote ogen staarden ze naar David, die zich nog steeds bescheurde om Bibi.
‘Dus,’ zei hij uiteindelijk na een lange stilte. Hij leek zich nu toch wel een beetje ongemakkelijk te voelen door al het staren. ‘Wat, eh, wat doen jullie in het dagelijks leven?’
‘Zij zijn fulltime obsessed en ik breek bussen open!’ riep Bibi, die met moeite het trapje op kwam gelopen. Ze sleurde een kleine stofzuiger achter zich aan, die zo te zien nog niet vaak was gebruikt. ‘Zo.’ Ze zette hem voor Marjo en Imke neer. ‘Succes.’
‘Wat moeten we hiermee?’ vroeg Imke, terwijl ze David hoorde lachen.
‘Stofzuigen,’ antwoordde Bibi schouderophalend. Zij zakte op het bed neer en keek afwachtend toe. David leunde achterover op zijn ellebogen en keek breed grijnzend naar Marjo en Imke. Die keken van de stofzuiger naar Bibi en weer terug naar de stofzuiger. Uiteindelijk wist Marjo echter lichtelijk verontwaardigd uit te brengen: ‘Waarom wij?’
‘Omdat het jullie idee was,’ antwoordde Bibi droogjes en voegde er na een moment aan toe: ‘En omdat ik een hekel aan huishoudelijke taken heb.’
Tegenover haar gniffelde David, waardoor Marjo meteen met grote ogen naar hem keek. Hij voelde zich blijkbaar wel erg op zijn gemak tussen drie vreemdelingen en was dan ook continue aan het lachen, iets waar Marjo absoluut een zwak voor had.
‘Laten we eerst maar eens een beetje de zooi hier opruimen,’ mompelde Imke uiteindelijk, die naar alle kleren keek. Overal lag de zooi verspreid, maar David leek zich er niet voor te generen. Hij legde zijn benen ook op bed en leunde tegen de muur aan, terwijl hij Bibi schattend aankeek. Die zat namelijk op het bed tegenover hem en wachtte geduldig af terwijl Marjo en Imke een stapel kleren opraapte en die op bed gooide.
‘Van wie is dit?’ vroeg Marjo, die een zwart shirt met bruine spinnen omhoog hield.
‘Duh, van Pierre natuurlijk!’ antwoordde Imke na een korte blik op het shirt. David keek haar met één opgetrokken wenkbrauw aan.
‘Ja, die is toch van Pierre?’ vroeg Imke dan ook ongemakkelijk.
David knikte een beetje verbaasd en vroeg: ‘Hoe weet je dat?’
‘Duh!’ riep Imke opnieuw. ‘Dat had hij drie weken terug bij dat concert in Parijs nog aan!’
David staarde haar aan en mompelde toen iets dat verdacht veel leek op: ‘Oké, nu begint het eng te worden…’
Bibi grijnsde echter breed en zei: ‘Snap je nu wat ik altijd door moet maken? En dan vind ik jullie band niet eens leuk!’
David leek even op te zwellen van verontwaardiging, maar besloot zich in te houden. Marjo hield inmiddels een knalrode spijkerbroek omhoog.
‘Deze is van jou, toch?’ vroeg ze. Haar gezicht kreeg net zo’n kleur als de broek toen ze hem aan David liet zien.
David knikte opgewekt en stond toen ineens op, om vervolgens naast Bibi op bed te gaan zitten. Marjo en Imke waren intussen nog druk bezig om de kleding te sorteren, stiekem wisten ze toch wel wat van wie was. Bibi keek met opgetrokken wenkbrauwen naar de jongeman naast haar, die haar grijnzend aankeek.
‘Ik mag jou wel,’ verkondigde hij, waardoor Marjo met een ruk haar hoofd optrok. Ze keek Bibi woedend aan, maar die leek zich steeds benauwder te gaan voelen, aangezien David steeds wat meer opschoof.
. En kom op, we hebben het hier over knettergekke David, die is wel zo gestoord om naar zijn eigen muziek te luisteren XD._____
‘Van Marjo mag je best meer uitdoen,’ mompelde Bibi heel zachtjes, maar helaas voor Marjo toch hard genoeg zodat David het ook kon horen. Die keek even met opgetrokken wenkbrauwen, maar gierde het toen uit.
‘Als jij dat wilt,’ zei hij, terwijl hij totaal in een deuk lag. Hij trok zijn sokken uit en gooide die naar de andere kant van de bus. ‘Is dat genoeg? Want meer ga ik niet uittrekken.’
Marjo beet op haar lip en probeerde te voorkomen dat ze ‘jammer’ antwoordde, terwijl Bibi haar neus optrok. Ze hield zich dit keer gelukkig in en zei er niks over, terwijl Imke ademloos tegenover David ging zitten.
‘Pierre is een geweldige zanger,’ zei ze vol ontzag. David rolde wat overeind en knikte.
‘Dat is hij zeker.’
‘Maar jij kunt ook geweldig zingen,’ reageerde Marjo met een trillende stem. Ze durfde David bijna niet aan te kijken. Die grinnikte.
‘Zoveel hoef ik niet te zingen.’
‘Blij toe,’ mompelde Bibi, die op haar buik ging liggen en onder de bedden keek. Met een vies gezicht kwam ze overeind. ‘Hebben jullie een stofzuiger? Dit vraagt namelijk om drastische maatregelen.’
David leek even na te denken. ‘Ik heb geen idee. Misschien staat er beneden een, in dat hok naast de wc.’
Bibi snoof en liep de trap af, waardoor Marjo en Imke met zijn tweeën achterbleven. Met grote ogen staarden ze naar David, die zich nog steeds bescheurde om Bibi.
‘Dus,’ zei hij uiteindelijk na een lange stilte. Hij leek zich nu toch wel een beetje ongemakkelijk te voelen door al het staren. ‘Wat, eh, wat doen jullie in het dagelijks leven?’
‘Zij zijn fulltime obsessed en ik breek bussen open!’ riep Bibi, die met moeite het trapje op kwam gelopen. Ze sleurde een kleine stofzuiger achter zich aan, die zo te zien nog niet vaak was gebruikt. ‘Zo.’ Ze zette hem voor Marjo en Imke neer. ‘Succes.’
‘Wat moeten we hiermee?’ vroeg Imke, terwijl ze David hoorde lachen.
‘Stofzuigen,’ antwoordde Bibi schouderophalend. Zij zakte op het bed neer en keek afwachtend toe. David leunde achterover op zijn ellebogen en keek breed grijnzend naar Marjo en Imke. Die keken van de stofzuiger naar Bibi en weer terug naar de stofzuiger. Uiteindelijk wist Marjo echter lichtelijk verontwaardigd uit te brengen: ‘Waarom wij?’
‘Omdat het jullie idee was,’ antwoordde Bibi droogjes en voegde er na een moment aan toe: ‘En omdat ik een hekel aan huishoudelijke taken heb.’
Tegenover haar gniffelde David, waardoor Marjo meteen met grote ogen naar hem keek. Hij voelde zich blijkbaar wel erg op zijn gemak tussen drie vreemdelingen en was dan ook continue aan het lachen, iets waar Marjo absoluut een zwak voor had.
‘Laten we eerst maar eens een beetje de zooi hier opruimen,’ mompelde Imke uiteindelijk, die naar alle kleren keek. Overal lag de zooi verspreid, maar David leek zich er niet voor te generen. Hij legde zijn benen ook op bed en leunde tegen de muur aan, terwijl hij Bibi schattend aankeek. Die zat namelijk op het bed tegenover hem en wachtte geduldig af terwijl Marjo en Imke een stapel kleren opraapte en die op bed gooide.
‘Van wie is dit?’ vroeg Marjo, die een zwart shirt met bruine spinnen omhoog hield.
‘Duh, van Pierre natuurlijk!’ antwoordde Imke na een korte blik op het shirt. David keek haar met één opgetrokken wenkbrauw aan.
‘Ja, die is toch van Pierre?’ vroeg Imke dan ook ongemakkelijk.
David knikte een beetje verbaasd en vroeg: ‘Hoe weet je dat?’
‘Duh!’ riep Imke opnieuw. ‘Dat had hij drie weken terug bij dat concert in Parijs nog aan!’
David staarde haar aan en mompelde toen iets dat verdacht veel leek op: ‘Oké, nu begint het eng te worden…’
Bibi grijnsde echter breed en zei: ‘Snap je nu wat ik altijd door moet maken? En dan vind ik jullie band niet eens leuk!’
David leek even op te zwellen van verontwaardiging, maar besloot zich in te houden. Marjo hield inmiddels een knalrode spijkerbroek omhoog.
‘Deze is van jou, toch?’ vroeg ze. Haar gezicht kreeg net zo’n kleur als de broek toen ze hem aan David liet zien.
David knikte opgewekt en stond toen ineens op, om vervolgens naast Bibi op bed te gaan zitten. Marjo en Imke waren intussen nog druk bezig om de kleding te sorteren, stiekem wisten ze toch wel wat van wie was. Bibi keek met opgetrokken wenkbrauwen naar de jongeman naast haar, die haar grijnzend aankeek.
‘Ik mag jou wel,’ verkondigde hij, waardoor Marjo met een ruk haar hoofd optrok. Ze keek Bibi woedend aan, maar die leek zich steeds benauwder te gaan voelen, aangezien David steeds wat meer opschoof.
NOOOO!!! *runs away* god that guy is scary! Waarom meot hij in vredesnaam naast mij zitten? Ik weet dat ik geweldig ben, maar dan nog! Dat houd niet automatisch in dat mensen zomaar naast mij mogen zitten, op een bed nog wel! *hysteric*
Ik kende het stuk al, maar hij blijft leuk!
Ik kende het stuk al, maar hij blijft leuk!
When the curtain falls, it will be not you name you are judged by but your actions and the ability to show compassion towards others.
-
Rainbow
tsja.. ik had deze-pierre-gevoelens eigenlijk al verwacht xD You want what you can't have 
WHHAHAHAHAHAHAHAHAAHAHAHAHAHAHAHA
GE-WEL-DIG!
Ik lig hier over de grond te rollen van het lachen
Oh, echt dit is het beste verhaal wat ik tot nu toe gelezen heb
GE-WEL-DIG!
Ik lig hier over de grond te rollen van het lachen
Oh, echt dit is het beste verhaal wat ik tot nu toe gelezen heb
Everyone is weird. And if someone's normal, then that's the weirdest one of all.
-
Sabbientje
- Fijnschrijver
- Berichten: 588
- Lid geworden op: 25 nov 2007 09:22
David heeft wel lef om naast Bibi te gaan zitten.
De laatste keer dat ik naast haar zat, koste het mij bijna een oog
(Maar ik heb haar teruggepakt, I flaimed her
)
Geweldig stukje weer.
Ik ben benieuwd hoe het verder gaat
De laatste keer dat ik naast haar zat, koste het mij bijna een oog
(Maar ik heb haar teruggepakt, I flaimed her
)Geweldig stukje weer.
Ik ben benieuwd hoe het verder gaat
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet
Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel.
Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel.
Hahaha geweldig weer! David is echt een mafketel Ik ben benieuwd of hij het gaat overleven naast Bibi en met een boze Marjo... Goed geschreven!
Ik ben benieuwd of hij het gaat overleven naast Bibi en met een boze Marjo... Goed geschreven!The quiet scares me cause it screams the truth
Bedankt iedereen! Ik ben blij dat jullie het lezen en het leuk vinden .
____________
‘Gezellig hè, wij samen in één bed?’ vroeg David. Hij trok speels een van zijn wenkbrauwen op en dat was het moment waarop Bibi besloot dat het genoeg was. Vliegensvlug vloog ze overeind, waardoor ze half tegen Imke aanknalde. Die was net adorerend een broek van Pierre aan het opvouwen en keek verstoord op. David keek Bibi verbaasd na, maar Marjo besloot haar kans te grijpen. Ze nam vlug Bibi’s plaats in op het bed en keek David nieuwsgierig aan.
‘In het echt ben je best klein,’ flapte ze er plotseling uit, waardoor David en zij beiden knalrood werden.
‘Bedankt,’ mompelde David gepikeerd. ‘Het valt best mee, toch?’
‘E-eh,’ stamelde Marjo vlug, ‘ja, het valt wel mee! Ik bedoelde gewoon dat…’
Bibi, die op het bed tegenover David was neergevallen, keek op en zei: ‘Ze bedoelt dat ze de maat condooms heeft gezien.’ Ze bestudeerde haar nagels aandachtig, zodat ze de inmiddels nog rodere hoofden van David en Marjo niet zag.
Imke keek nu ook met een verbaasde blik op en zag de ongemakkelijke situatie. Daarom legde ze Pierre’s zoveelste T-shirt netjes opgevouwen in diens koffer, waarna ze zich omdraaide naar de drie mensen.
‘Jullie mogen wel helpen, hoor,’ verkondigde ze uiteindelijk. Even keek ze zoekend om zich aan, totdat haar blik op een schoen in de hoek van een van de bedden lag. Met een zacht kreetje vloog ze eropaf. ‘Pierre’s schoenen!’
David trok net op tijd zijn benen in om haar te ontwijken en staarde toen vragend naar Marjo. Die haalde haar schouders op en gebaarde dat hij zich er niets van aan moest trekken. Bibi had haar nagels inmiddels wel gezien en keek verveeld om zich heen.
‘Dus hier leven jullie?’ vroeg ze, ook al interesseerde het haar waarschijnlijk geen bal.
David knikte aarzelend, terwijl hij nog steeds behoedzaam naar Imke keek. ‘Hier, in hotels, in Montréal, over de hele wereld… We wonen eigenlijk overal en nergens.’
Marjo was opgestaan van het bed en begon ook een hoop met kleren uit te zoeken.
‘Van wie is dit?’ vroeg ze. Ze hield een normaal, zwart T-shirt omhoog en liet die aan David zien. Die wees meteen enthousiast naar zichzelf.
‘Die is van mij!’ riep hij vrolijk. Toen bekeek hij het kritisch. ‘Maar nu je dat laat zien… Die heb ik eigenlijk al heel lang niet meer aan gehad, volgens mij is het te klein.’
Bibi staarde van het T-shirt naar hem.
‘Hoe kan dat nou te klein zijn?’ vroeg ze sceptisch. ‘Zoveel groei je toch niet meer op jouw leeftijd?’
David kleurde voor de zoveelste keer rood, maar besloot haar dit keer te negeren.
‘Hé, wil jij het soms hebben?’ vroeg hij daarom grijnzend aan Marjo. ‘Als het mij toch te klein is…’ Uitdagend keek hij toe hoe Marjo bijna flauw leek te vallen bij dat aanbod. Vervolgens sprong ze bijna een meter de lucht in, voor zover dat mogelijk was in de bus, en vloog vanuit het niets David om de hals. Bibi en Imke staarden naar haar en David, die achterover werd gegooid door het gewicht. Lachend duwde hij Marjo van zich af, terwijl haar met een brede grijns aankeek.
‘Nou, trek eens aan. Ik moet wel weten wat ik mijn fans cadeau doe natuurlijk.’
‘Moment dan,’ antwoordde Marjo ademloos. Ze verdween met het T-shirt het wc-hokje in, waardoor er even een gespannen stilte tussen David, Bibi en Imke viel. Imke ging daarom maar weer opgelaten aan de slag met de berg kleren en stapelde een hoop losse stripboeken op elkaar. Bibi en David zaten tegenover elkaar op de bedden. David frutselde een beetje aan de lakens van zijn bed, terwijl Bibi verveeld afwachtte. Op dat moment ging de deur van het wc-hokje weer open en kwam Marjo verlegen naar buiten gestapt. David veerde overeind en er verscheen een grijns op zijn gezicht.
‘Laat zien!’
.____________
‘Gezellig hè, wij samen in één bed?’ vroeg David. Hij trok speels een van zijn wenkbrauwen op en dat was het moment waarop Bibi besloot dat het genoeg was. Vliegensvlug vloog ze overeind, waardoor ze half tegen Imke aanknalde. Die was net adorerend een broek van Pierre aan het opvouwen en keek verstoord op. David keek Bibi verbaasd na, maar Marjo besloot haar kans te grijpen. Ze nam vlug Bibi’s plaats in op het bed en keek David nieuwsgierig aan.
‘In het echt ben je best klein,’ flapte ze er plotseling uit, waardoor David en zij beiden knalrood werden.
‘Bedankt,’ mompelde David gepikeerd. ‘Het valt best mee, toch?’
‘E-eh,’ stamelde Marjo vlug, ‘ja, het valt wel mee! Ik bedoelde gewoon dat…’
Bibi, die op het bed tegenover David was neergevallen, keek op en zei: ‘Ze bedoelt dat ze de maat condooms heeft gezien.’ Ze bestudeerde haar nagels aandachtig, zodat ze de inmiddels nog rodere hoofden van David en Marjo niet zag.
Imke keek nu ook met een verbaasde blik op en zag de ongemakkelijke situatie. Daarom legde ze Pierre’s zoveelste T-shirt netjes opgevouwen in diens koffer, waarna ze zich omdraaide naar de drie mensen.
‘Jullie mogen wel helpen, hoor,’ verkondigde ze uiteindelijk. Even keek ze zoekend om zich aan, totdat haar blik op een schoen in de hoek van een van de bedden lag. Met een zacht kreetje vloog ze eropaf. ‘Pierre’s schoenen!’
David trok net op tijd zijn benen in om haar te ontwijken en staarde toen vragend naar Marjo. Die haalde haar schouders op en gebaarde dat hij zich er niets van aan moest trekken. Bibi had haar nagels inmiddels wel gezien en keek verveeld om zich heen.
‘Dus hier leven jullie?’ vroeg ze, ook al interesseerde het haar waarschijnlijk geen bal.
David knikte aarzelend, terwijl hij nog steeds behoedzaam naar Imke keek. ‘Hier, in hotels, in Montréal, over de hele wereld… We wonen eigenlijk overal en nergens.’
Marjo was opgestaan van het bed en begon ook een hoop met kleren uit te zoeken.
‘Van wie is dit?’ vroeg ze. Ze hield een normaal, zwart T-shirt omhoog en liet die aan David zien. Die wees meteen enthousiast naar zichzelf.
‘Die is van mij!’ riep hij vrolijk. Toen bekeek hij het kritisch. ‘Maar nu je dat laat zien… Die heb ik eigenlijk al heel lang niet meer aan gehad, volgens mij is het te klein.’
Bibi staarde van het T-shirt naar hem.
‘Hoe kan dat nou te klein zijn?’ vroeg ze sceptisch. ‘Zoveel groei je toch niet meer op jouw leeftijd?’
David kleurde voor de zoveelste keer rood, maar besloot haar dit keer te negeren.
‘Hé, wil jij het soms hebben?’ vroeg hij daarom grijnzend aan Marjo. ‘Als het mij toch te klein is…’ Uitdagend keek hij toe hoe Marjo bijna flauw leek te vallen bij dat aanbod. Vervolgens sprong ze bijna een meter de lucht in, voor zover dat mogelijk was in de bus, en vloog vanuit het niets David om de hals. Bibi en Imke staarden naar haar en David, die achterover werd gegooid door het gewicht. Lachend duwde hij Marjo van zich af, terwijl haar met een brede grijns aankeek.
‘Nou, trek eens aan. Ik moet wel weten wat ik mijn fans cadeau doe natuurlijk.’
‘Moment dan,’ antwoordde Marjo ademloos. Ze verdween met het T-shirt het wc-hokje in, waardoor er even een gespannen stilte tussen David, Bibi en Imke viel. Imke ging daarom maar weer opgelaten aan de slag met de berg kleren en stapelde een hoop losse stripboeken op elkaar. Bibi en David zaten tegenover elkaar op de bedden. David frutselde een beetje aan de lakens van zijn bed, terwijl Bibi verveeld afwachtte. Op dat moment ging de deur van het wc-hokje weer open en kwam Marjo verlegen naar buiten gestapt. David veerde overeind en er verscheen een grijns op zijn gezicht.
‘Laat zien!’
Het wordt steeds gekker Haha, echt leuk omschreven en bedacht, super!
Haha, echt leuk omschreven en bedacht, super!The quiet scares me cause it screams the truth
Wat een fantastisch verhaal! Hoe jullie dit verzinnen! xD Helemaal te gek! Ik ben benieuwd wat die David van plan is met die meiden en wie hij nou ziet zitten en wie niet...
Super bedacht!
Super bedacht!
Sometimes is there a day to forgiveness... Sometimes is that day to revenge.
Hihihi, dank jullie wel ^^. De volgende stukken komt er een lekker hoog klef-gehalte (*zwijmel*), maar dat moet er gewoon in .
_____
Marjo glimlachte voorzichtig en stapte toen helemaal naar voren, terwijl ze haar armen spreidde om het shirt te laten zien. David floot tussen zijn tanden.
‘Hij past precies!’ Blij stond hij op. ‘Draai eens een rondje?’
Marjo deed wat haar gevraagd werd en David klapte enthousiast in zijn handen. Ook Imke stak haar duimen op.
‘Ziet er goed uit.’
‘Je ziet er al bijna zoals ik.’ David gaf haar een speelse knipoog en Bibi en Imke zagen dat Marjo bijna door haar knieën zakte. ‘Wil je nog meer van mij aan?’
Bibi en Imke staarden hem aan, waarschijnlijk met de gedachte dat hij een grapje maakte, maar Marjo sperde haar ogen wagenwijd open.
‘Wat dan?’
David haalde zijn schouders op en keek even om zich heen. ‘Mijn sokken? Schoenen? Welke schoenmaat heb je?’
Marjo werd rood en mompelde: ‘Achtendertig.’
Hij dook meteen onder zijn bed. ‘Dat komt goed uit, ik ook!’ Hij lag op zijn buik en viste er een paar afgetrapte gympen onderuit. ‘Hier, probeer deze maar eens!’
Bibi en Imke keken elkaar aan, trokken een wenkbrauw op en haalde toen hun schouders op. Marjo trok haar eigen gympen uit en deed die van David aan, die wonder boven wonder precies paste. Ze werd rood en giechelde even, terwijl David opnieuw in zijn handen klapte. Hij moest hard lachen en sloeg zijn armen om haar heen.
Bibi kon het nu niet meer aanzien, raapte een shirt op van de grond en smeet die naar zijn hoofd. ‘Als je iets van haar wil, zeg het dan gewoon.’
David staarde haar even aan en greep toen verontwaardigd een ander shirt van het bed af, dat hij teruggooide. ‘Wie zegt dat ik iets van haar wil?’
Bibi greep direct een spijkerbroek, die net keurig op was gevouwen door Imke en gooide die weer naar David. ‘Het staat met dikgedrukte letters op je voorhoofd!’
David wreef even onzeker over zijn voorhoofd heen, maar Imke trok nu ook haar mond open.
‘Hé!’ riep ze beledigd. ‘Die had ik net opgevouwen!’ Ook zij kwam nu in actie. Ze viste een paar sokken van de grond en gooide die naar Bibi.
David gooide een nieuw shirt richting Imke en grijnsde. Blijkbaar zag hij de lol er wel van in. Marjo stond verbijsterd toe te kijken hoe hij, Bibi en Imke nu verschillende kledingstukken in het rond gooiden. Uiteindelijk besloot ze dat het haar niets kon schelen en deed ze net zo vrolijk mee, waardoor er een kledinggevecht ontstond. Iedereen lachte hard en probeerde elkaar zoveel mogelijk te raken, waardoor het een nog grote puinhoop werd dan het al was.
‘Pak aan!’ riep Imke, die het spinnenshirt van Pierre wegsmeet. Ze had echter niet in de gaten dat er inmiddels meerdere mensen in de deuropening waren verschenen. Het T-shirt kwam dan ook precies terecht in het gezicht van iemand…
‘Pierre!’ riep David en hij zwaaide. ‘Lekker gegeten?’
Pierre staarde naar de ravage voor hem. De rest van de band verscheen ook achter hem en keken ook verbaasd toe.
‘Zouden jullie niet… opruimen?’ vroeg Pierre, maar zijn ogen twinkelden zoals altijd. Imke smolt bijna. Ze was even bang dat hij boos zou worden, maar hij grijnsde vrolijk naar haar. De band volgde hem, waardoor het weer erg krap op de bovenverdieping werd.
‘E-eh…’ stamelde Imke, die het bloed naar haar wangen voelde stijgen. ‘We begonnen ermee, maar toen -’
‘Heb je Davids shirt aan?’ Nieuwsgierig deed Sebastien een stap naar voren. Marjo wilde zo te zien het liefst wegduiken achter David of Bibi, maar bleef dapper staan.
‘Ja,’ antwoordde Bibi, die zag dat Marjo niet durfde te antwoorden. ‘Het was David te klein geworden. Hoewel ik me nog steeds afvraag hoe dat mogelijk is…’
._____
Marjo glimlachte voorzichtig en stapte toen helemaal naar voren, terwijl ze haar armen spreidde om het shirt te laten zien. David floot tussen zijn tanden.
‘Hij past precies!’ Blij stond hij op. ‘Draai eens een rondje?’
Marjo deed wat haar gevraagd werd en David klapte enthousiast in zijn handen. Ook Imke stak haar duimen op.
‘Ziet er goed uit.’
‘Je ziet er al bijna zoals ik.’ David gaf haar een speelse knipoog en Bibi en Imke zagen dat Marjo bijna door haar knieën zakte. ‘Wil je nog meer van mij aan?’
Bibi en Imke staarden hem aan, waarschijnlijk met de gedachte dat hij een grapje maakte, maar Marjo sperde haar ogen wagenwijd open.
‘Wat dan?’
David haalde zijn schouders op en keek even om zich heen. ‘Mijn sokken? Schoenen? Welke schoenmaat heb je?’
Marjo werd rood en mompelde: ‘Achtendertig.’
Hij dook meteen onder zijn bed. ‘Dat komt goed uit, ik ook!’ Hij lag op zijn buik en viste er een paar afgetrapte gympen onderuit. ‘Hier, probeer deze maar eens!’
Bibi en Imke keken elkaar aan, trokken een wenkbrauw op en haalde toen hun schouders op. Marjo trok haar eigen gympen uit en deed die van David aan, die wonder boven wonder precies paste. Ze werd rood en giechelde even, terwijl David opnieuw in zijn handen klapte. Hij moest hard lachen en sloeg zijn armen om haar heen.
Bibi kon het nu niet meer aanzien, raapte een shirt op van de grond en smeet die naar zijn hoofd. ‘Als je iets van haar wil, zeg het dan gewoon.’
David staarde haar even aan en greep toen verontwaardigd een ander shirt van het bed af, dat hij teruggooide. ‘Wie zegt dat ik iets van haar wil?’
Bibi greep direct een spijkerbroek, die net keurig op was gevouwen door Imke en gooide die weer naar David. ‘Het staat met dikgedrukte letters op je voorhoofd!’
David wreef even onzeker over zijn voorhoofd heen, maar Imke trok nu ook haar mond open.
‘Hé!’ riep ze beledigd. ‘Die had ik net opgevouwen!’ Ook zij kwam nu in actie. Ze viste een paar sokken van de grond en gooide die naar Bibi.
David gooide een nieuw shirt richting Imke en grijnsde. Blijkbaar zag hij de lol er wel van in. Marjo stond verbijsterd toe te kijken hoe hij, Bibi en Imke nu verschillende kledingstukken in het rond gooiden. Uiteindelijk besloot ze dat het haar niets kon schelen en deed ze net zo vrolijk mee, waardoor er een kledinggevecht ontstond. Iedereen lachte hard en probeerde elkaar zoveel mogelijk te raken, waardoor het een nog grote puinhoop werd dan het al was.
‘Pak aan!’ riep Imke, die het spinnenshirt van Pierre wegsmeet. Ze had echter niet in de gaten dat er inmiddels meerdere mensen in de deuropening waren verschenen. Het T-shirt kwam dan ook precies terecht in het gezicht van iemand…
‘Pierre!’ riep David en hij zwaaide. ‘Lekker gegeten?’
Pierre staarde naar de ravage voor hem. De rest van de band verscheen ook achter hem en keken ook verbaasd toe.
‘Zouden jullie niet… opruimen?’ vroeg Pierre, maar zijn ogen twinkelden zoals altijd. Imke smolt bijna. Ze was even bang dat hij boos zou worden, maar hij grijnsde vrolijk naar haar. De band volgde hem, waardoor het weer erg krap op de bovenverdieping werd.
‘E-eh…’ stamelde Imke, die het bloed naar haar wangen voelde stijgen. ‘We begonnen ermee, maar toen -’
‘Heb je Davids shirt aan?’ Nieuwsgierig deed Sebastien een stap naar voren. Marjo wilde zo te zien het liefst wegduiken achter David of Bibi, maar bleef dapper staan.
‘Ja,’ antwoordde Bibi, die zag dat Marjo niet durfde te antwoorden. ‘Het was David te klein geworden. Hoewel ik me nog steeds afvraag hoe dat mogelijk is…’
Echt leuk dit, geweldig om te lezen! Zitten hele leuke opmerkingen en zinnetjes in!
Zitten hele leuke opmerkingen en zinnetjes in!The quiet scares me cause it screams the truth
Ik ben verliefd op dit verhaal! Wieeh, super geweldig geschreven David is echt zo lief!
Ik snap die Bibi niet... Dat ze zo vreemd doet. Hopelijk doet ze later wel wat aardiger
Schrijf snel verder! Ben benieuwd hoe dit afloopt ^^
David is echt zo lief! Ik snap die Bibi niet... Dat ze zo vreemd doet. Hopelijk doet ze later wel wat aardiger
Schrijf snel verder! Ben benieuwd hoe dit afloopt ^^
Sometimes is there a day to forgiveness... Sometimes is that day to revenge.
Hahaha, iedereen erg bedankt! Het duurde een tijdje, maar hier weer een nieuw stuk .
_____________
Chuck en Jeff proestten het uit en David keek beledigend om zich heen vanuit een berg kleding. Marjo wierp hem een meelevende blik toe en ging naast hem op de grond zitten.
‘Zo klein is hij niet, hoor,’ hielp ze hem. Davids gezicht klaarde weer op. Hij sloeg een arm om haar heen en stak zijn tong uit naar de anderen. Marjo’s hart begon harder te bonken, al helemaal toen hij haar wat dichter tegen zich aantrok en met haar tegen het bed aanleunde.
‘Hebben jullie lekker gegeten?’ vroeg Imke. Ze deed een stap naar voren, maar struikelde over een spijkerbroek. Pierre, die het dichtste bij haar stond, kon haar nog maar net bij haar arm vastgrijpen om te voorkomen dat ze plat op haar gezicht ging.
‘Gaat het?’ vroeg hij bezorgd. Hij hield haar arm iets langer vast dan eigenlijk nodig was en keek haar recht in haar ogen.
‘J-ja,’ piepte Imke, die zichzelf half overeind hees aan zijn arm. Marjo giechelde en iemand van de band lachte, terwijl Bibi totaal in een scheur lag.
‘Heel charmant, Im!’ zei ze, waardoor Sebastien en Chuck moesten lachen.
‘Ik ga naar beneden toe,’ kondigde Chuck aan. ‘Moet nog wat dingen regelen.’
‘Ik ga mee, het is hier anders toch te druk en zo te zien vermaken jullie je wel,’ reageerde Jeff. Hij liep samen met Chuck naar beneden, waardoor Pierre een stap opzij deed en Imke losliet.
‘Sorry,’ bloosde zij. Tot haar grote verbazing kroop er ook een lichte blos over de appelwangetjes waar ze zo gek van was.
‘Geeft niet,’ zei hij zachtjes. Hij wendde zijn blik niet van haar af.
‘Voel ik daar iets?’ riep David plotseling, waardoor Pierre en Imke opschrokken.
‘Wat voel je, Desrosiers?’ vroeg Bibi argwanend en Sebastien grinnikte.
‘Ik voel een vonk over springen!’ Enthousiast gaf David Marjo een por in haar zij. ‘Toch?’
Marjo scheurde haar blik van hem af en knikte vlug. ‘Ja!’
David bleef geïnteresseerd naar Pierre en Imke kijken, maar intussen legde hij onopvallend zijn hand op Marjo’s been. Die kreeg grote ogen, maar ze zeiden beide niets. Bibi had het echter ook in de gaten en ging met haar vinger langs haar keel om aan te geven dat hij geen centimeter verder hoefde te gaan. David trok haastig zijn hand terug, waardoor Marjo hem teleurgesteld aankeek. Uiteindelijk pakte ze voorzichtig zijn hand tussen hen in vast en terwijl hun vingers zich in elkaar vlochten, schoof ze nog iets dichter naar hem toe.
‘Dus…’ mompelde Sebastien uiteindelijk. Hij stapte over de uitgestoken benen van Marjo en David heen en plofte naast Bibi op bed neer. Die leek zich nu iets minder ongemakkelijk dan naast David te voelen. ‘Niet echt opgeruimd, hè?’
‘Nee,’ antwoordde Bibi. ‘Marjo had het te druk met Davids schoenen en shirt aan te trekken en Imke was over Pierre’s kleren aan het kwijlen.’
Pierre keek opzij naar Imke, die het liefst door de grond wilde verdwijnen. Sebastien keek echter naar Bibi. ‘En jij?’
‘Ik?’ vroeg Bibi verbaasd. ‘Ik deed geen aanbod om op te ruimen.’
Sebastien staarde haar een paar tellen aan en zuchtte toen: ‘Nou, de stofzuiger is in ieder geval boven gekomen.’
Marjo en David keken elkaar vanuit hun ooghoeken aan en Marjo legde haar hoofd voorzichtig op zijn schouders. Samen zaten we nu helemaal tegen het bed aan, hun handen nog steeds in elkaar verstrengeld.
Pierre draaide langzaam zijn hoofd een beetje naar Imke toe, terwijl zijn mondhoeken zich omkrulden. Imke sloeg eerst haar ogen neer, maar lachte uiteindelijk nerveus terug.
‘Iemand heeft er hier een kamer nodig,’ mompelde Bibi, die haar blik van Marjo en David afwendde. Sebastien grinnikte luid om die opmerking.
‘Komen al jouw opmerkingen zomaar vanuit het niets?’ vroeg hij grijnzend.
Imke scheurde haar blik nu los van Pierre’s bruine ogen en antwoordde: ‘Helaas wel.’ Ze rolde onopvallend met haar ogen naar Pierre, die haar meelevend op haar schouder klopte. Zijn hand bleef echter liggen, waardoor Imke bevroor.
Marjo en David luisterden niet meer naar het gesprek. Ze hadden allebei hun ogen gesloten en terwijl David langzaam met zijn duim de bovenkant van haar hand streelde, kroop Marjo weg onder de arm die hij nu om haar heen sloeg.
‘Ze hebben het wel gezellig, hè?’ vroeg Sebastien, die een blik op David, Marjo, Pierre en Imke wierp. Pierre had namelijk Imke’s hand gepakt en haar meegenomen naar het bed waartegen David en Marjo aanleunde. Daar gingen ze zitten, terwijl Pierre haar hand niet losliet. Sebastien schoof een centimeter dichter naar Bibi. Bibi, die zich inmiddels knap ongemakkelijk begon te voelen, opende haar mond om hem te waarschuwen, maar daar kreeg ze de kans niet voor.
‘Wat…’ begon Pierre, maar Imke sloeg vlug een hand over zijn mond. David en Marjo hadden eindelijk hun hoofden naar elkaar toegedraaid en drukten hun lippen voorzichtig op elkaar. Davids armen gleden om haar rug heen, terwijl Marjo’s vingers zich in zijn zwarte haren vlochten.
._____________
Chuck en Jeff proestten het uit en David keek beledigend om zich heen vanuit een berg kleding. Marjo wierp hem een meelevende blik toe en ging naast hem op de grond zitten.
‘Zo klein is hij niet, hoor,’ hielp ze hem. Davids gezicht klaarde weer op. Hij sloeg een arm om haar heen en stak zijn tong uit naar de anderen. Marjo’s hart begon harder te bonken, al helemaal toen hij haar wat dichter tegen zich aantrok en met haar tegen het bed aanleunde.
‘Hebben jullie lekker gegeten?’ vroeg Imke. Ze deed een stap naar voren, maar struikelde over een spijkerbroek. Pierre, die het dichtste bij haar stond, kon haar nog maar net bij haar arm vastgrijpen om te voorkomen dat ze plat op haar gezicht ging.
‘Gaat het?’ vroeg hij bezorgd. Hij hield haar arm iets langer vast dan eigenlijk nodig was en keek haar recht in haar ogen.
‘J-ja,’ piepte Imke, die zichzelf half overeind hees aan zijn arm. Marjo giechelde en iemand van de band lachte, terwijl Bibi totaal in een scheur lag.
‘Heel charmant, Im!’ zei ze, waardoor Sebastien en Chuck moesten lachen.
‘Ik ga naar beneden toe,’ kondigde Chuck aan. ‘Moet nog wat dingen regelen.’
‘Ik ga mee, het is hier anders toch te druk en zo te zien vermaken jullie je wel,’ reageerde Jeff. Hij liep samen met Chuck naar beneden, waardoor Pierre een stap opzij deed en Imke losliet.
‘Sorry,’ bloosde zij. Tot haar grote verbazing kroop er ook een lichte blos over de appelwangetjes waar ze zo gek van was.
‘Geeft niet,’ zei hij zachtjes. Hij wendde zijn blik niet van haar af.
‘Voel ik daar iets?’ riep David plotseling, waardoor Pierre en Imke opschrokken.
‘Wat voel je, Desrosiers?’ vroeg Bibi argwanend en Sebastien grinnikte.
‘Ik voel een vonk over springen!’ Enthousiast gaf David Marjo een por in haar zij. ‘Toch?’
Marjo scheurde haar blik van hem af en knikte vlug. ‘Ja!’
David bleef geïnteresseerd naar Pierre en Imke kijken, maar intussen legde hij onopvallend zijn hand op Marjo’s been. Die kreeg grote ogen, maar ze zeiden beide niets. Bibi had het echter ook in de gaten en ging met haar vinger langs haar keel om aan te geven dat hij geen centimeter verder hoefde te gaan. David trok haastig zijn hand terug, waardoor Marjo hem teleurgesteld aankeek. Uiteindelijk pakte ze voorzichtig zijn hand tussen hen in vast en terwijl hun vingers zich in elkaar vlochten, schoof ze nog iets dichter naar hem toe.
‘Dus…’ mompelde Sebastien uiteindelijk. Hij stapte over de uitgestoken benen van Marjo en David heen en plofte naast Bibi op bed neer. Die leek zich nu iets minder ongemakkelijk dan naast David te voelen. ‘Niet echt opgeruimd, hè?’
‘Nee,’ antwoordde Bibi. ‘Marjo had het te druk met Davids schoenen en shirt aan te trekken en Imke was over Pierre’s kleren aan het kwijlen.’
Pierre keek opzij naar Imke, die het liefst door de grond wilde verdwijnen. Sebastien keek echter naar Bibi. ‘En jij?’
‘Ik?’ vroeg Bibi verbaasd. ‘Ik deed geen aanbod om op te ruimen.’
Sebastien staarde haar een paar tellen aan en zuchtte toen: ‘Nou, de stofzuiger is in ieder geval boven gekomen.’
Marjo en David keken elkaar vanuit hun ooghoeken aan en Marjo legde haar hoofd voorzichtig op zijn schouders. Samen zaten we nu helemaal tegen het bed aan, hun handen nog steeds in elkaar verstrengeld.
Pierre draaide langzaam zijn hoofd een beetje naar Imke toe, terwijl zijn mondhoeken zich omkrulden. Imke sloeg eerst haar ogen neer, maar lachte uiteindelijk nerveus terug.
‘Iemand heeft er hier een kamer nodig,’ mompelde Bibi, die haar blik van Marjo en David afwendde. Sebastien grinnikte luid om die opmerking.
‘Komen al jouw opmerkingen zomaar vanuit het niets?’ vroeg hij grijnzend.
Imke scheurde haar blik nu los van Pierre’s bruine ogen en antwoordde: ‘Helaas wel.’ Ze rolde onopvallend met haar ogen naar Pierre, die haar meelevend op haar schouder klopte. Zijn hand bleef echter liggen, waardoor Imke bevroor.
Marjo en David luisterden niet meer naar het gesprek. Ze hadden allebei hun ogen gesloten en terwijl David langzaam met zijn duim de bovenkant van haar hand streelde, kroop Marjo weg onder de arm die hij nu om haar heen sloeg.
‘Ze hebben het wel gezellig, hè?’ vroeg Sebastien, die een blik op David, Marjo, Pierre en Imke wierp. Pierre had namelijk Imke’s hand gepakt en haar meegenomen naar het bed waartegen David en Marjo aanleunde. Daar gingen ze zitten, terwijl Pierre haar hand niet losliet. Sebastien schoof een centimeter dichter naar Bibi. Bibi, die zich inmiddels knap ongemakkelijk begon te voelen, opende haar mond om hem te waarschuwen, maar daar kreeg ze de kans niet voor.
‘Wat…’ begon Pierre, maar Imke sloeg vlug een hand over zijn mond. David en Marjo hadden eindelijk hun hoofden naar elkaar toegedraaid en drukten hun lippen voorzichtig op elkaar. Davids armen gleden om haar rug heen, terwijl Marjo’s vingers zich in zijn zwarte haren vlochten.
Dit is GEWELDIG!!!!
Ik lag echt over de grond van het lachen Totaal andere sfeer dan bij je andere FF's, maar ECHT GEWELDIG
Yeah.
(Ik ben een beetje hyper. Niet echt inhoudelijke reactie, maar je begrijpt vast wel wat ik bedoel
)
Ik lag echt over de grond van het lachen
Totaal andere sfeer dan bij je andere FF's, maar ECHT GEWELDIG Yeah.
(Ik ben een beetje hyper. Niet echt inhoudelijke reactie, maar je begrijpt vast wel wat ik bedoel
)Hihi, ik begrijp het zeker, dank je wel!
____________
Bibi wilde opspringen en op David afvliegen, waarschijnlijk om hem te castreren, maar Sebastien greep haar arm vast. Hij gaf haar een blik om haar tegen te houden, maar Bibi werd knalrood. Ze worstelde zich los uit zijn hand en beende zo vlug ze kon het wc-hokje binnen. Sebastien staarde haar na, terwijl Pierre zijn schoenen uitschopte, zodat hij zijn benen op bed kon leggen. Imke volgde zijn voorbeeld en Pierre trok haar bij zich op schoot, met zijn armen om haar middel.
De zoenende geluiden van Marjo en David verstoorden de stilte en daardoor zat Sebastien er nogal verloren bij. Terwijl Pierre zijn handen door Imke’s haren liet glijden, gebaarde hij met zijn hoofd dat hij haar achterna moest gaan. Sebastien schudde echter zijn hoofd en bleef verbijsterd zitten.
‘Waarom niet?’ siste Pierre en even keek Imke hem verbaasd aan. Hij drukte echter glimlachend zijn lippen op haar voorhoofd, waardoor ze zich volledig in zijn armen nestelde.
‘Om daarom,’ fluisterde Sebastien koppig terug. Pierre liet het er echter niet bij zitten.
‘Wil je dan blijven toekijken?’ vroeg hij op dreigende toon.
‘Naar David die Marjo zoent?’ reageerde Sebastien. ‘Ik heb hem wel vaker zien -’
‘Nee, hiernaar.’ Pierre pakte Imke’s kin vast en draaide haar hoofd naar zich toe. Die keek hem even met grote ogen aan, maar zodra hij zijn lippen vol overgave op de hare drukte, gaf ze zich over. Ze ging wat anders zitten zodat Pierre haar helemaal op schoot kon nemen.
‘Bah,’ mompelde Sebastien en ze hoorde hem opstaan. Hij negeerde twee zoenende stelletjes en liep richting de trap. Voor de deur van de wc bleef hij echter stilstaan, terwijl hij aarzelde. Zou hij wel naar beneden gaan? Hij keek achterom, maar aangezien niemand daar aandacht voor hem had, legde hij zijn hand op de deurklink. Bibi was vergeten om de deur op slot te doen.
Zonder er verder bij na te denken, duwde hij de klink omlaag. Helaas voor hem lukte dat niet, want de klink werd aan de andere kant tegengehouden.
‘Bibi?’ vroeg hij, ietwat verwonderd om de kracht van de jonge vrouw.
‘Je waagt het niet,’ klonk haar stem door het hokje heen.
Sebastien voelde hoe er geen druk meer op de klink werd gezet en deed tegen haar waarschuwing in de deur open. Hij zag hoe Bibi voor het kleine spiegeltje stond en een lok achter haar oor streek.
‘Hoorde je me niet?’ vroeg ze dreigend, zonder op te kijken. ‘Het is een eenpersoonsruimte!’
Sebastien grijnsde flauwtjes. ‘Nu niet meer.’ Hij deed een stapje naar voren en trok de deur dicht, waardoor ze erg dicht op elkaar kwamen te staan. Bibi probeerde een stap naar achteren te deinzen, maar dat lukte niet. Daarom vroeg ze achterdochtig: ‘Wat moet je?’
‘Weten of je ook zo bent als je alleen bent,’ antwoordde Sebastien meteen, alsof hij dat antwoord al de hele tijd klaar had. Tot zijn genoegen zag hij hoe ze een beetje rood kleurde.
‘Aangezien ik nou niet meer alleen ben, zul je daar waarschijnlijk nooit achter komen,’ reageerde Bibi net zo snel weer terug. Sebastien keek opnieuw verwonderd.
‘Respect,’ mompelde hij uiteindelijk. Ongemakkelijk leunde hij tegen de muur, waardoor Bibi stiekem toch wel een beetje medelijden kreeg.
‘Waarom wilde je dat weten?’ vroeg ze daarom op een voor haar vriendelijke toon.
Sebastien haalde zijn schouders op. ‘Gewoon. Mag ik dat niet vragen dan?’
Bibi grijnsde nu naar hem. ‘Jawel hoor. Ik kan wel aardig zijn, maar niet tegen die gozer met die grote mond en die met die rode broek.’ Ze rolde met haar ogen. ‘Hoe hebben jullie het ooit zo ver laten komen om hem die broek te laten kopen? Had hem tegengehouden!’
Sebastien grijnsde verontschuldigend. ‘Hij vond hem mooi, dan kan ik hem niet tegenhouden.’
Bibi slaakte een zucht. ‘Misschien weet Marjo hem wel zover te krijgen dat ding weg te gooien.’
Sebastien schuifelde een beetje naar voren. ‘Ze hebben het erg gezellig daar.’
‘Imke en meneer de zanger ook?’
Hij knikte.
‘Dat moet ik zien.’ Bibi wurmde zich wat naar voren toe, waardoor ze in een ongemakkelijke houding kwam te staan. Sebastien probeerde een stap opzij te doen om haar erdoor te laten en Bibi maakte even de deur open om te kijken.
‘Pfff,’ mompelde ze. ‘Nooit gedacht dat hij zolang zijn mond kon houden. Ze eten elkaar bijna op.’
Sebastien grijnsde en trok haar toen voorzichtig naar achteren. Bibi bevroor in haar bewegingen, maar hij deed de deur opnieuw dicht en daardoor kwamen ze volledig met hun lichamen tegen elkaar aan te staan. Bibi staarde hem aan, maar hij negeerde dit keer haar doorborende blik en sloeg zijn armen om haar middel heen.
‘Doe je dat bij ieder meisje?’ vroeg Bibi, die een wenkbrauw optrok. Ze maakte zich echter niet los uit zijn greep. Sebastiens ogen twinkelden.
‘Niet bij ieder meisje. Alleen bij speciale meisjes,’ fluisterde hij. Hij boog zijn gezicht naar haar toe, maar ze gaf niet aan hem toe. Daardoor belandden Sebastiens lippen in haar hals.
‘Je durft wel,’ mompelde Bibi, maar Sebastien antwoordde niet. Hij trok zijn hoofd terug en dit keer zoende hij haar op haar lippen.
‘Je kunt nog weg als je dat wilt,’ fluisterde hij, maar Bibi schudde haar hoofd.
‘En wat nou als ik dat niet wil?’ Ze glimlachte voorzichtig.
‘Dan doe ik dit.’ Sebastien zoende haar opnieuw en dit keer legde Bibi haar armen om hem heen. Ze besloot zich niet meer uit te laten dagen en zoende hem terug.
‘Ben ik nu nog zo speciaal?’ fluisterde Bibi, toen Sebastien na een tijdje zijn hoofd terugtrok.
Hij duwde zijn voorhoofd tegen het hare en keek haar met zijn helderblauwe ogen aan. ‘Alleen maar specialer,’ fluisterde hij terug en ze glimlachten breed naar elkaar, voordat ze opnieuw hun lippen tegen elkaar drukten.
____________
Bibi wilde opspringen en op David afvliegen, waarschijnlijk om hem te castreren, maar Sebastien greep haar arm vast. Hij gaf haar een blik om haar tegen te houden, maar Bibi werd knalrood. Ze worstelde zich los uit zijn hand en beende zo vlug ze kon het wc-hokje binnen. Sebastien staarde haar na, terwijl Pierre zijn schoenen uitschopte, zodat hij zijn benen op bed kon leggen. Imke volgde zijn voorbeeld en Pierre trok haar bij zich op schoot, met zijn armen om haar middel.
De zoenende geluiden van Marjo en David verstoorden de stilte en daardoor zat Sebastien er nogal verloren bij. Terwijl Pierre zijn handen door Imke’s haren liet glijden, gebaarde hij met zijn hoofd dat hij haar achterna moest gaan. Sebastien schudde echter zijn hoofd en bleef verbijsterd zitten.
‘Waarom niet?’ siste Pierre en even keek Imke hem verbaasd aan. Hij drukte echter glimlachend zijn lippen op haar voorhoofd, waardoor ze zich volledig in zijn armen nestelde.
‘Om daarom,’ fluisterde Sebastien koppig terug. Pierre liet het er echter niet bij zitten.
‘Wil je dan blijven toekijken?’ vroeg hij op dreigende toon.
‘Naar David die Marjo zoent?’ reageerde Sebastien. ‘Ik heb hem wel vaker zien -’
‘Nee, hiernaar.’ Pierre pakte Imke’s kin vast en draaide haar hoofd naar zich toe. Die keek hem even met grote ogen aan, maar zodra hij zijn lippen vol overgave op de hare drukte, gaf ze zich over. Ze ging wat anders zitten zodat Pierre haar helemaal op schoot kon nemen.
‘Bah,’ mompelde Sebastien en ze hoorde hem opstaan. Hij negeerde twee zoenende stelletjes en liep richting de trap. Voor de deur van de wc bleef hij echter stilstaan, terwijl hij aarzelde. Zou hij wel naar beneden gaan? Hij keek achterom, maar aangezien niemand daar aandacht voor hem had, legde hij zijn hand op de deurklink. Bibi was vergeten om de deur op slot te doen.
Zonder er verder bij na te denken, duwde hij de klink omlaag. Helaas voor hem lukte dat niet, want de klink werd aan de andere kant tegengehouden.
‘Bibi?’ vroeg hij, ietwat verwonderd om de kracht van de jonge vrouw.
‘Je waagt het niet,’ klonk haar stem door het hokje heen.
Sebastien voelde hoe er geen druk meer op de klink werd gezet en deed tegen haar waarschuwing in de deur open. Hij zag hoe Bibi voor het kleine spiegeltje stond en een lok achter haar oor streek.
‘Hoorde je me niet?’ vroeg ze dreigend, zonder op te kijken. ‘Het is een eenpersoonsruimte!’
Sebastien grijnsde flauwtjes. ‘Nu niet meer.’ Hij deed een stapje naar voren en trok de deur dicht, waardoor ze erg dicht op elkaar kwamen te staan. Bibi probeerde een stap naar achteren te deinzen, maar dat lukte niet. Daarom vroeg ze achterdochtig: ‘Wat moet je?’
‘Weten of je ook zo bent als je alleen bent,’ antwoordde Sebastien meteen, alsof hij dat antwoord al de hele tijd klaar had. Tot zijn genoegen zag hij hoe ze een beetje rood kleurde.
‘Aangezien ik nou niet meer alleen ben, zul je daar waarschijnlijk nooit achter komen,’ reageerde Bibi net zo snel weer terug. Sebastien keek opnieuw verwonderd.
‘Respect,’ mompelde hij uiteindelijk. Ongemakkelijk leunde hij tegen de muur, waardoor Bibi stiekem toch wel een beetje medelijden kreeg.
‘Waarom wilde je dat weten?’ vroeg ze daarom op een voor haar vriendelijke toon.
Sebastien haalde zijn schouders op. ‘Gewoon. Mag ik dat niet vragen dan?’
Bibi grijnsde nu naar hem. ‘Jawel hoor. Ik kan wel aardig zijn, maar niet tegen die gozer met die grote mond en die met die rode broek.’ Ze rolde met haar ogen. ‘Hoe hebben jullie het ooit zo ver laten komen om hem die broek te laten kopen? Had hem tegengehouden!’
Sebastien grijnsde verontschuldigend. ‘Hij vond hem mooi, dan kan ik hem niet tegenhouden.’
Bibi slaakte een zucht. ‘Misschien weet Marjo hem wel zover te krijgen dat ding weg te gooien.’
Sebastien schuifelde een beetje naar voren. ‘Ze hebben het erg gezellig daar.’
‘Imke en meneer de zanger ook?’
Hij knikte.
‘Dat moet ik zien.’ Bibi wurmde zich wat naar voren toe, waardoor ze in een ongemakkelijke houding kwam te staan. Sebastien probeerde een stap opzij te doen om haar erdoor te laten en Bibi maakte even de deur open om te kijken.
‘Pfff,’ mompelde ze. ‘Nooit gedacht dat hij zolang zijn mond kon houden. Ze eten elkaar bijna op.’
Sebastien grijnsde en trok haar toen voorzichtig naar achteren. Bibi bevroor in haar bewegingen, maar hij deed de deur opnieuw dicht en daardoor kwamen ze volledig met hun lichamen tegen elkaar aan te staan. Bibi staarde hem aan, maar hij negeerde dit keer haar doorborende blik en sloeg zijn armen om haar middel heen.
‘Doe je dat bij ieder meisje?’ vroeg Bibi, die een wenkbrauw optrok. Ze maakte zich echter niet los uit zijn greep. Sebastiens ogen twinkelden.
‘Niet bij ieder meisje. Alleen bij speciale meisjes,’ fluisterde hij. Hij boog zijn gezicht naar haar toe, maar ze gaf niet aan hem toe. Daardoor belandden Sebastiens lippen in haar hals.
‘Je durft wel,’ mompelde Bibi, maar Sebastien antwoordde niet. Hij trok zijn hoofd terug en dit keer zoende hij haar op haar lippen.
‘Je kunt nog weg als je dat wilt,’ fluisterde hij, maar Bibi schudde haar hoofd.
‘En wat nou als ik dat niet wil?’ Ze glimlachte voorzichtig.
‘Dan doe ik dit.’ Sebastien zoende haar opnieuw en dit keer legde Bibi haar armen om hem heen. Ze besloot zich niet meer uit te laten dagen en zoende hem terug.
‘Ben ik nu nog zo speciaal?’ fluisterde Bibi, toen Sebastien na een tijdje zijn hoofd terugtrok.
Hij duwde zijn voorhoofd tegen het hare en keek haar met zijn helderblauwe ogen aan. ‘Alleen maar specialer,’ fluisterde hij terug en ze glimlachten breed naar elkaar, voordat ze opnieuw hun lippen tegen elkaar drukten.
Bibi geeft zich over! Seb heeft geheime krachten
Weer geweldig!! :love
Dat gesprek tussen Bibi en Seb in de wc - ik moest zó lachen!! (Tot grote ergenis van de rest van de school Vrouw *kijkt geërgerd": Mafalda, dit is een STILTE-ruimte!!
Weer geweldig!! :love
Dat gesprek tussen Bibi en Seb in de wc - ik moest zó lachen!! (Tot grote ergenis van de rest van de school
Vrouw *kijkt geërgerd": Mafalda, dit is een STILTE-ruimte!!
HAHAHA IMKE
ik wist niet dat je dit verhaal online had staat, tot vanochtend dan.
Mijngod, het blijft gewoon grappig
David is gewoon zo schattig hier !!
Je moet snel weer hieraan gaan schrijven, ik heb er echt behoefte aan
Kan niet anders zeggen, Het is een supersupersuper verhaal!!
ik wist niet dat je dit verhaal online had staat, tot vanochtend dan.
Mijngod, het blijft gewoon grappig
David is gewoon zo schattig hier !!
Je moet snel weer hieraan gaan schrijven, ik heb er echt behoefte aan
Kan niet anders zeggen, Het is een supersupersuper verhaal!!
I don't want the world to see me, cause I don't think that they'd understand.
Omg hoe doe je het? echt geweldig! Dat gesprek tussen Bibi en Sebastien in dat (krappe?) wc-hokje, ik lach gewoon dubbel waardoor ik kwade blikken van mijn ma en pa kreeg :p Bibi laat het toe dat Seb haar zoent! Fantastisch! David is hier zoo leuk en schattig neergezet :p
xxx
David is hier zoo leuk en schattig neergezet :p xxx
~*~
love isn't blind - it sees more, not less.
But because it sees more, it's willing to see less
~*~
love isn't blind - it sees more, not less.
But because it sees more, it's willing to see less
~*~
Nano: 6670/50 000