Mama, ik wil nog niet

Hier kun je verhalen vinden waar langer dan een half jaar niet aan geschreven is of op gereageerd. De verwachting is dat deze verhalen niet meer afgemaakt worden. Staat jouw verhaal hier en wil je verder schrijven? Neem dan even contact op met één van de moderators, dan wordt je verhaal teruggezet.
Gesloten
Chaija
Balpen
Balpen
Berichten: 176
Lid geworden op: 14 feb 2006 17:01
Locatie: Utrecht
Contacteer:

Er is een droom. Ik zal sterven. Een nachtmerrie. Ik probeer te ontsnappen. Ik kan geen kant op. Ik zie het strand, de vakantie, ik voel de angst. Het is maar een droom. Een nachtmerrie.
* 1 *
Op eerste kerstdag schuif ik aan tafel bij mijn ouders. Mijn broer en zus zijn er ook. Evenals mijn neefje en nichtje, nu vier jaar en elf maanden oud. We eten een vier-gangen maaltijd, door mijn moeder bereid. En het is ouderwets gezellig. De kerstboom staat er mooi bij. Die heb ik zelf twee weken geleden opgezet, ik vond dat het er maar eens van moest komen. Niet dat ik thuis een kerstboom heb staan, maar bij mijn ouders hoort dat. De kerstboom was er toen ik daar nog woonde ook altijd.
Als het later op de avond begint te sneeuwen krijg ik het ultieme kerstgevoel. Prachtig is dit. De wereld bedekt onder een flinterdun laagje sneeuw. Het huis warm, de sfeer gezellig. Ik voel de warmte en geniet.
Op tweede kerstdag maak ik een lange wandeling. Er ligt nog altijd sneeuw en ik geniet van de zon die op mijn gezicht brand. Tussen de middag eet ik mee met mijn ouders, daarna ga ik aan het werk. Gelukkig ben ik met oud en nieuw vrij.
Op mijn werk heerst een rustige sfeer. De afdeling is en blijft een afdeling. Zo gezellig als thuis of in de winkels kan het hier niet worden. Maar er branden lampjes en er staan kleine boompjes in de vensterbank. Bovendien komt er familie van de cliënten langs en is het gezellig. Samen met mijn collega eet ik s' avonds een magnetronmaaltijd. Hoewel het kerst is, blijft het werk. En op mijn werk eet ik omdat het moet, snel en even tussendoor. Wel hebben we een lekker toetje geregeld, althans mijn collega Harmen heeft twee chocoladetoetjes meegebracht. We praten over eerst kerstdag, de diners en over de komende dagen. Natuurlijk praten we over hoe de cliënten onder de kerst-drukte zijn en uiteindelijk gaat het werk gewoon weer door. Om half elf rijden we naar huis, we zwaaien en we zijn weg.
Ik leef onrustig en onzeker, tussen de liefde en de leegte.
Gebruikersavatar
Cubiculum Nephilia
Typmachine
Typmachine
Berichten: 1270
Lid geworden op: 19 okt 2007 15:29
Locatie: Hell

Ha, een nieuw verhaal. Ik ben benieuwd waar dit verder naar zal leiden. De twee regels bovenaan vond ik veelbelovend, maar helaas was het hoofdstuk zelf iets minder. :(
Je schrijft er nogal snel doorheen. Zo van; dit even, dit even, want ik moet bij een belangrijk stuk komen!
Dat is zonde, want het doet afbreuk aan je verhaal. Zo schrijf je bijvoorbeeld dat er cliënten zijn, wat voor werk doet zij dan? Ik gok dat ze verpleegster is, maar dan zou je toch eerder praten over patiënten, lijkt mij.
We praten over eerst kerstdag
Ik neem aan dat je eerstE kerstdag bedoelde ;)
Om half elf rijden we naar huis, we zwaaien en we zijn weg.
Ik vind de volgorde hier niet zo lekker lopen. Eerst zeg je dat ze al rijden richting huis en dan zwaaien ze ineens nog. Ik zou zeggen dat ze eerst afscheid nemen, door te zwaaien of iets, in de auto stappen en weg zijn richting huis.

Hopelijk vindt je de tijd en inspiratie om dit hoofdstuk wat meer op te vullen, want nu is het alsof je een verslag moest schrijven met een maximaal aantal woorden.
Laat mijn commentaar je niet ontmoedigen en veel succes met schrijven!
"You can't start the next chapter of your life,
if you keep re-reading the last ones..."
Gesloten

Terug naar “Het Dramatheater”