__________________________________________________________________________
Hoofdstuk 1
‘Verdraaid’ foeterde Evy, terwijl ze de hak opraapte die onder haar rechterpump was afgebroken. Haastige spoed was zelden goed, dat besefte ze der eigen nu zeker wel. Hoe had ze nou dan ook een half uur langer op bed kunnen blijven liggen dan verantwoordelijk was. Ze had zich nooit moeten laten overhalen om mee te gaan naar dat nieuwe restaurantje. Lorenzo zou wel woedend zijn dat ze weer eens te laat was. Lauren kon tot diep in de nacht feesten en vervolgens s’morgens zo fris als een hoentje naar haar werk vertrekken, maar zo was zij niet. O nee Evy had haar rust ten diepste nodig, en toch had ze zich laten overhalen. Ze zouden het niet laat maken, nee enkel een hapje om dat nieuwe restaurantje is eventjes te bekijken… Pfff, ze had standvastiger moeten zijn! Gewoon om tien uur richting huis moeten vertrekken zoals afgesproken was. Maar Lauren, lieve vriendelijke flirtende Lauren had een gesprek aangeknoopt met een paar vreemde mannen, met wie het vervolgens zo gezellig was gebleken, dat de tijd uit het oog verloren was gegaan. Nou ja, Evy zelf was niet zo gecharmeerd van de, in haar ogen, nogal patserige machotypes, maar Lauren des te meer. Welke schoenen moest ze nou aantrekken? De enige schoenen die er nog een beetje vertoonbaar uitzagen waren niet echt geschikt om een hele dag veeleisende toeristen te bedienen. De gympen dan, nee die konden echt niet onder haar zwarte kokerrok. Ze dook haar kast in en vond een paar stevige zwarte ballerina’s. Eigenlijk waren ze te duur om naar haar werk te dragen, maar voor de rest had ze niets wat ook maar enigszins geschikt was, en tijd om een paar nieuwe te halen was er zeker niet. ,
,Vooruit, het moet dan maar’, Zuchtte ze diep, terwijl ze haar spullen bij elkaar graaide. Kit mauwde om haar te attenderen op het feit dat deze nog niet haar ontbijt gekregen had.
, Och nou zou ik jou ook bijna zijn vergeten,’ Snel haalde ze een bakje vleesvoer uit de krappe opbergkast, scheurde het open en zette het op de grond: , Toe maar, vanavond zal ik het netjes in je bakje doen.’ Snel krabbelde ze de muisgrijze kat achter haar oren, om vervolgens richting haar werk te vertrekken.
, Sorry sorry,” Mompelde ze, terwijl ze Lorenzo’s ontstemde blik probeerde te ontwijken. Tot haar grote verontrusting zei Lorenzo er verder niets over. Liever had ze gehad dat hij flink tekeer was gegaan, haar gedreigd had met ontslag, maar deze stilte was niets voor hem. Ze gooide haar tas neer in de kantine die bestemd was voor het personeel, en bond snel haar schortje om. Ze schrok toen Lorenzo achter haar kwam staan en kuchte. Ze draaide zich naar hem om, en verzocht met haar blik om woorden.
, Evangelina, je weet dat ik tevreden ben op het werk dat je verricht, je bent betrouwbaar en kunt vele verantwoordelijkheden aan, maar de laatste tijd is het wel erg vaak dat je jezelf verslaapt. Op m’n vingers na te tellen, precies zolang als je vriendschap met Lauren nu al duurt.” Blozend staarde Evy naar de grond, hij had gelijk, dat wist ze.
, Lorenzo, het is mijn eigen verantwoording, ik kan daar moeilijk Lauren de schuld van geven.” Lorenzo haalde zijn schouders op: , Daar heb je gelijk in, maar als iemand die om geeft moet ik wel zeggen dat ik me zorgen maak over je. Sinds Lauren hier werkt komen hier steeds vaker types over de vloer die ik hier niet hebben wil. Ik zie jou werkprestaties achteruit gaan en zie vaak een minder helderde Lauren dat ze voorbehoud te zijn. Ik weet niet hoe diep jou vriendschap met haar gaat, maar ik kan je wel zeggen dat ze niet zuiver is Evy! Ik geef je nog één kans, om iets te veranderen aan het constante verslapen. Ik probeer hier een zaak draaiende te houden, en heb daar personeel voor nodig waar ik op bouwen kan.” Evy knikte beschaamd, het mocht een wonder heten dat ze zo’n makkelijke werkgever had, ieder ander had der allang uitgeschopt, maar Lorenzo gaf haar keer op keer weer een kans.
, Waar is Lauren? Is ze al aan het werk? .”
, Nee, die heb ik naar huis gestuurd. Ik kan geen mensen gebruiken die nog steeds met hun hoofd in de wolken zijn doordat ze allerlei soort chemicaliën naar binnen werken.” Geschrokken keek Evy op, gebruikte Lauren drugs? Dat kon niet, dat moest ze gemerkt hebben!
,Dat…dat kan niet waar zijn… Ik bedoel, in dat geval moet ik daar toch iets van gemerkt hebben, ik heb gisteravond de hele tijd in haar gezelschap verkeerd… dat kan echt niet. “
, Misschien doet ze dingen zelfs achter jouw rug om, maar goed dat is het punt niet.” Hoewel ze er tegenin wou gaan, kon ze het niet opbrengen. Ze kon het goed met Lauren vinden, maar aan de andere kant was het nou ook weer niet zo dik aan dat ze haar baan voor haar op wou geven. Het was eigenlijk zo dat Lauren haar meer als een ‘beste vriendin’ beschouwde dan zij Lauren. Haar vrienden bevonden zich aan de andere kant van de wereld, in een andere leefomgeving met andere kennissenkringen. De mensen die zij als echte vrienden beschouwde, konden echter geen begrip ombrengen voor het feit dat ze haar manier van leven had opgegeven om eens een andere ervaring op te doen. Een ervaring waarin van haar werd verlangd dat ze haar verantwoording nam, zonder ouderen die haar corrigeerde wanneer er iets niet volgens plan ging. Ze had genoeg gehad van de bekrompen gedachten gangen die haar kennissen hanteerden, genoeg gehad van de eeuwige excessen die ze zochten. Nee, dat was niet helemaal waar, dat was haar excuus geweest, in feite had ze even genoeg gehad van haar vader en zijn partner, genoeg gehad van de herinnering aan haar moeder die foute keuzes gemaakt had en haar echtgenoot en kinderen zonder enig woord van afscheid in de steek had gelaten. Genoeg gehad van zussen, die altijd een reden verzonnen voor hen vader, waarom die was zoals die was. Zelfs als hij hen ten diepste kwetste wisten ze een smoes voor hem te bedenken. Ze was met Lauren ingegaan, omdat ze zo anders was als alles wat ze kende. Een meisje dat op haar eigen benen stond. Volwassener als menigeen die ze kende, en tegelijkertijd toch een levensgenieter. Hoe krap ze ook zat, ze was creatief genoeg om weer een maand te overleven, al begreep Evy niet hoe ze het deed. In krappe maanden stond Evy in dubio of ze haar toelage die werd toegestuurd van haar vader, toch maar eens ging aanbreken of niet. Ze deed het niet, als ze wou ervaren hoe het was om echt op eigen benen te staan, moest ze ook leren om werkelijk van haar eigen inkomen te leven, hoe minimum dat ook was. Maar Lauren en haar drukke sociale leven stond nooit in dubio. Ze deed gewoon, leefde gewoon. Dat was ook wat wat Evy zo had aangetrokken in haar, niet dat ze nou zo bijster goed bij elkaar paste. Nee, Lauren had een heel andere kijk op het leven, dan dat Evy ook maar ooit hebben zou. Een geheel andere levensstandaard. Het maakte ook niet uit, het beste wat ze nu kon doen was gewoon haar werk, en vanavond even langs Lauren gaan. Ze pakte een vaatdoekje en een emmertje met sop, om vervolgens naar buiten te lopen. Het was nog maar half tien, niet bepaald een druk tijdstip. De meeste toeristen kwamen pas tot leven rond een uur of half elf, waarop ze de dag vaak begonnen met een echte cappuccino of espresso. Voordat ze kwamen moesten de tafels en stoelen wel netjes schoon zijn. Een groepje professionele flirters kwamen langs gelopen, Evy schudde lachend haar hoofd, denkend aan hoe ze arme naïeve vrouwen lieten voelen alsof ze de mooiste meest onweerstaanbare schepsels waren die op de aardbol rondliepen. Als het ze gelukt was de vrouw in hen bed te kregen, kwam deze op hun lijstje te staan met alle andere veroveringen, de vrouwen waren een herinnering rijker, maar in sommige gevallen een paar honderd euro armer. De mannen waren brutaal genoeg om aan tafeltjes bij te schuiven waar de vrouwen zaten die in hun gezichtveld gevallen waren, en net zolang te praten alsof ze de vrouwen een plezier deden om hen te trakteren op een paar drankjes. Lorenzo had een hekel aan deze types waardoor Evy vaak bezig was hen van het terras te verwijderen. Één van de meest ervaren flirters uit heel Florence kwam langs gelopen en wierp een boze blik op haar. Evy had hem vaak genoeg gehinderd in zijn werk en dat nam hij haar niet in liefde af. Ze wierp hem een kille blik toe, die als teken moest dienen dat hij door moest lopen. Even leek hij te aarzelen, waarop hij vervolgens toch doorliep. Het laatste wat ze deze ochtend gebruiken kon was een scene met een gladjakker die het haar kwalijk nam dat ze zijn pogingen arme toeristen te beroven blokkeerde. Toch koos hij eieren voor zijn geld concludeerde ze opgelucht. Het drukke bestaan in Florence begon op gang te komen. Duffe toeristen begonnen te voorschijn te komen, pogingen wagend in zo’n kort mogelijk tijdsbestek zoveel mogelijk in zich op te nemen. Tussen toeristen en degene die hier werkte en leefde zat een groot verschil. In de ogen van de meeste toeristen was ze een arm meisje dat hier wel moest werken om zo haar reis te kunnen betalen. Een groepje luidruchtige Engelsen nam een plaats op het terras in. Met een brede glimlach liep Evy op hen af;
, Goedemorgen. “ De mannen keken haar geïnteresseerd aan, terwijl de vrouwen eerder een beetje achterdochtig leken. Ze nam hen bestelling op en liep naar binnen. Lorenzo had zich ondertussen in de keuken verscholen, en stortte zich vol enthousiasme op de broodjes. Evy maakte alvast de thee.
, Uw broodjes komen eraan,” Knikte ze weer met de vriendelijke glimlach die ze zichzelf aangeleerd had, een glimlach die ze zelfs wist te behouden bij de meest vervelende klanten. Ook een ander groepje toeristen was ondertussen aanbeland, en ze hielp hen op dezelfde manier als de Engelsen. Het zou weer een drukke dag worden, net als ieder andere dag.
Moe en voldaan liet Evy zichzelf op de bank vallen. Haar voeten voelde beurs en pijnlijk, en de spieren in haar benen leken hard te protesteren. Eigenlijk had ze met zichzelf afgesproken om nog langs Lauren te gaan, maar ze kon het niet opbrengen. Netjes was het misschien niet, maar wat moest ze zeggen. Vijf minuten later werd er op haar deur geklopt. Lauren, wist ze instinctief.
, Die stomme Lorenzo! Hij beschuldigde me van onder invloed zijn,” Lauren liep mopperend naar binnen, zodra Evy de deur had geopend.
, Was je dat?,” Voordat ze het ook maar enigszins doorhad was het er al uitgefloept. Grijnzend keek Lauren haar aan:
, Wel nou ja, soms als ik met een spannende man ben wil ik nog weleens een pretpil nemen.”
Verstoord keek Evy haar aan: , Hoe vaak is dat?.”
,Zo’n één keer in de week gemiddeld.” Evy had het idee dat haar tong uit haar mond gerukt was. Had ze dat werkelijk nooit doorgehad.
, Och Eve, kijk me nou niet aan alsof je water in vuur ziet veranderen. Veel van betekenis heeft het niet, en ik s’morgens prima in staat om m’n werk te doen. Beter nog, ik moet wel tot ik een of andere knappe miljonair aan de haak heb geslagen.” Niets leek de grijns op Lauren’s gezicht te kunnen verstoren, en dat irriteerde Evy. Hoe kon ze daar nou zo gemakkelijk over denken.
, Was dat gisteravond het geval? .”
, Wat?.”
, Nou, dat spannende man geval?.” Lauren begon smakelijk te lachen.
, Ach ja, één van de mannen die we hebben ontmoet gisteravond heb ik bij me thuis uitgenodigd. Hij leek het wel spannend te vinden, een andere vrouw, totaal anders dan alles wat hij tot nu kent. Het is een feit Evy, dat de vrouwen uit de meer welvarende gezinnen een beetje saai zijn. Ze willen niets, omdat ze bang zijn voor hun reputatie, maar ondertussen hopen ze wel dat een eventuele goede partij helemaal wild van ze word,” Lauren stopte even om adem te halen, en ging vervolgens bruisend verder:
, Nou, hij kwam dus en we namen een zogenaamde pretpil, om de nacht wat langer te laten duren. Hij noemde me kittige rooie, en ik vond het wel leuk. Marcello Vallore heette hij.” Evy stond er verstomd bij. Vallore, Vallore? Die naam kwam haar bekend voor.
, Lauren, Waarom? Heb je dan niet een beetje zelfrespect? .”
,Eve, ik doe het ook puur voor mijn eigen pleziertjes. Daarnaast heb ik gezien wat zelfrespect met een mens kan doen. Ik heb het gezien bij mijn moeder, en zoveel plezier heeft ze daar niet aan beleefd. Nou heb je nog iets te drinken voor me, door maar iets sterks…” Evy had haar het liefst de deur uitgezet, zo ongemakkelijk dat ze zich voelde bij deze nieuwe kant die ze nu zag van Lauren, maar dat kon ze niet maken.
, Het enige wat ik heb is rode wijn.”
, Klinkt prima.” Evy schonk een glas voor Lauren in, en nam voor zichzelf een glas water. Even wierp ze een blik op Kit, die Lauren wantrouwig lag te observeren vanaf haar plekje in de vensterbank.
, Nou vertel me nu maar wat Lorenzo jou gezegd heeft,” Drong Lauren aan.
, Hij heeft me nog een kans gegeven, natuurlijk wel voorafgaand een heftige preek.” Lauren haalde haar schouders op: , Je hebt het geluk dat hij zo gesteld is op je, want ik had nog geen stap binnen gezet of werd al naar huis gestuurd. Ik zeg het je, die vieze oude getrouwde man, kwijlt van je.”
, Doe niet zo raar, hij houdt ontzettend veel van zijn vrouw.”
Het leek Lauren niet echt te overtuigen: , Ik zeg je maar, als die man een poging waagt kijk dan niet raar op. Nou ik ga weer, misschien komt er straks wel weer een spannende man langs.” Met een knipoog stond Lauren op. Evy opgelucht achterlatend. Opgelucht, omdat Lauren geen enkele poging gedaan had haar over te halen om mee op pad te gaan, opgelucht, omdat Lauren zo snel weer vertrokken was.
