Windmee

[Gast]

Hoi iedereen!
Windmee heb ik zelf geschreven, het is misschien niet zo goed als alle andere verhalen. Misschien komt dat omdat ik 12 jaar oud ben, misschien komt dat omdat ik minder betekenissen van woorden weet en het dus een minder volwassen verhaal is, maar hoe het ook komt: ik heb me best gedaan en hier het eerste stukje!

Proloog
Janna keek glimlachend naar haar dochter, die vandaag voor het eerst naar Utrecht ging om te gaan studeren voor een jaar. Ze keek in de ogen van haar dochter, haar mooie dochter. Even flitste er een paar herinneringen voorbij Janna's ogen, over hoe ze te horen kreeg dat ze een meisje kreeg. Over hoe ze naar haar dochter keek, die net geboren was en nog met haar ogen dicht, in haar armen lach. En nu gaat haar dochter studeren, wat vliegt de tijd. 'Mam?' klonk er door haar herinneringen heen. Even schudde Janna haar hoofd en keek naar haar bijna 'volwassen' dochter. Lila pakte haar laatste tas, en gaf haar moeder een zoen. 'Dag, mam.' Janna hield haar dochter stevig vast. Ze wou niet dat haar dochter een jaar wegging, ze wou haar dochter geen jaar missen. 'Dag lieverd van me.' Zei Janna zachtjes en een traan kon ze niet onderdrukken. Lila murmelde zich los en liep richting de voordeur. 'Ik moet nu echt gaan, Silke's moeder wacht buiten!' Lila keek nog even naar haar moeder, die nog een paar tranen over haar wangen liet glijden. Ze glimlachte naar haar dochter, en Lila knikte. De voordeur ging dicht. En daar stond Janna, helemaal alleen met veel tranen.

1.

Silke zit met een tijdschrift voor haar neus, en Lila kijkt uit het raam. Er is niet veel te zien, alleen maar weiland met af en toe een koe. Ze is erg nerveus, en kijkt naar Silke, die nog steeds haar ogen over de regels laat glijden. 'Silke, ben jij niet zenuwachtig?' Vraagt Lila zachtjes, en kijkt weer uit het raam naar de weilanden die heel ver doortrokken naar achteren. 'Ik zou niet weten waarom ik zenuwachtig zou zijn.' Zegt ze droogjes, ze heeft geen eens de moeite genomen om haar blad onder haar neus te halen. Lila zucht, ze mist haar moeder nu al. Kan een meid van 17, bijna 18 haar moeder echt wel een jaar niet zien? Dacht ze bij zichzelf. Ze kijkt weer naar Silke, die het blad dichtgeslagen heeft en op een kauwgompje kauwt. Teminste, ze weet niet of het een kauwgompje is. Maar het maakt haar niet uit. Ze rommelt in haar tas, en ziet haar mobieltje liggen. Zal ze een smsje sturen dat ze haar moeder erg mist? Nee, dan zal ze het gemis alleen maar erger maken. Ze gooit haar mobieltje weer terug in haar tas en kijkt om zich heen. Ze ziet een jonge vrouw met een baby. De moeder wil eten geven aan het kind, maar het kind weigert haar mond open te doen. Ze hoort de vrouw iets van 'eet nou lieverd' mompelen en kijkt opzij. Daar ziet ze een man die druk in de weer is met zijn mobiel, er uit ziet als een zakenman en een koffer met allerlei papieren bij zich heeft. Zelfs mensen moeten in de trein nog aan hun werk denken. Ze hoort de spiekers in de trein aan gaan, een vrouw zegt door de spiekers: 'Volgend station is Utrecht Centraal.' Lila pakt haar tas en haar koffer, gevolgd door Silke. 'Volgend station is Utrecht Centraal.' Herhaalt de stem die uit de luidspeekers komt. Lila en Silke staan bij de deur van de trein, opweg naar volgende stap denkt Lila.

[x.Mara]

Hoi Anouk!
Ik vind het leuk dat je een verhaal post. Ik ben benieuwd naar een volgend stuk!
Er vielen me een paar dingetjes op (niks ernstigs)

Over hoe ze naar haar dochter keek, die net geboren was en nog met haar ogen dicht, in haar armen lach

Je schrijft lach en is lag

En misschien ben ik een zeur maar het valt me op dat je als iemand wat zegt dat je dan het woord erachter met een hoofdletter doet Ik persoonlijk vind kleine letters dan beter lezen. Ik vind dat het er anders uitziet als een nieuwe zin.

'Silke, ben jij niet zenuwachtig?' Vraagt Lila zachtjes, en kijkt weer uit het raam naar de weilanden die heel ver doortrokken naar achteren. 'Ik zou niet weten waarom ik zenuwachtig zou zijn.' Zegt ze droogjes, ze heeft geen eens de moeite genomen om haar blad onder haar neus te halen.

Ik wacht weer af!
Succes met schrijven

[iCharlie]

;o Bedankt voor je tips , in dit stukje staat misschien soms nog een hoofdletter maar daar let ik vanaf nu op & hier is het volgende stukje

~
Ze zet een stap op de grond, en haalt diep adem. Silke kijkt naar Lila, die met trillende benen op de grond staat. Teminste, hoe lang zal het nog duren voordat ze wegvliegt? Wegvliegt naar huis, om haar moeder in haar armen te sluiten. Lila mist haar moeder nu al, ze is nog geen 3 uur weg. Silke en Lila worden weggeduwd door een grote groep studenten die op weg zijn naar hun studentenhuis. Lila's ogen vallen op een jongen die maar een beetje erbij loopt, hij heeft een zwarte pet op met de letters Evil erop en een simpel vest met een spijbroek en sneakers. De groep studenten verdwijnt uit het zicht. 'Lila, ik weet waar we heen moeten.' Zegt Silke, maar Lila hoort het niet. Haar gedachten dwalen nog steeds af, steeds dieper en dieper naar die mystrieuze jongen. Todat Silke haar een por geeft en nomaals zegt 'Ik weet waar we heen moeten.' nu op een wat hardere toon. Lila schud even met haar hoofd om haar gedachten weer op de rails te krijgen. Ze loopt achter haar vriendin aan richting het studenten huis.

Het studentenhuis ziet er keurig uit, er is een bar, waar een paar jongens aan zitten en een 'lobby'. Dit studentenhuis lijkt niet op een echt studentenhuis zoals zij gehoord had of gelezen, dit was net een hotel. Er was een gezamelijke Lobby en een Bar, en alle kamers waren op allerlei etage's net als een hotel. Ze dacht aan de jongen die bij het groepje studenten behoorde, wat ze teminste dacht. 'Kom, we moeten bij de groepsleider zijn.' Lila vind dit maar een raar studentenhuis, het is niet een echt studenten huis. Ze loopt maar een beetje gedachteloos achter haar vriendin aan. 'Hallo, wij zijn Silke Smit en Lila Defhuizen. We zijn hier nieuw, en we komen hier voor een jaar studeren. Waar is onze kamer?' De groepsleider die er erg verveelt uitzach, slaakte een diepe zucht. Ze was blijkbaar niet erg enthousiast over haar werk. 'Volg me maar' zei ze tenslotte na een paar seconde. De meiden volgde keurig de 'leider'. Lila zoekt nog steeds die jongen met die pet. Maar er zijn zoveel jongens die een pet dragen. Maar hij heeft er een woordje op. Wat was dat woordje ook al weer? April? Nee, Evil! Dat was het! Ze gaat alle jongens met een pet langs maar nergens staat er Evil op. 'Dit is dan jullie kamer' zegt de groepsleider en tenslotte 'als je me nodig hebt ben ik beneden bij de balie en oja: noem me maar Esmee.' zegt ze en ze loopt weg. 'Wat een hartelijk welkomst' zegt Silke sacrastisch. Ze kijken rond in de kamer, er staan 2 bedden, een tv (blijkbaar van opa bakkebaard) -want die tv stamt af uit de middeleeuwen- en een deur. Dat zal vast de douche wel zijn. Silke ploft op het bed neer. 'Ik ben echt moe, ik weet niet waarom maar ik ben echt moe. En ik heb al helemaal geen zin om me spullen uit te pakken.' Silke zucht en zegt dramatisch 'anders wordt ik een monster als ik nu niet slaap!' Silke giechelt, maar Lila begrijpt de grap niet echt. Ze haalt haar schouders op en begint met het uitpakken van haar koffer.

Niet erg lang stukje maarja en by the way; ik weet niet echt hoe een studentenhuis eruit ziet dus ik heb maar wat uit mijn fantasieën gehaald &reactie's ?

[iCharlie]

Wooosh ik kan het echt niet laten ik moet weeeer een nieuw stukje posten en het is echt heel vaak achter elkaar maar, dan heb je meer te lezen! En Mara je bent mijn eerste lezer die reageert! Willen meer mensen reageren?

~

Lila had zich niet op haar gemak gevoeld de eerste nacht, ze had haar mobieltje wel uitgedaan, maar elke keer wou haar hand grijpen naar haar telefoon om het apparaat aan te zetten en een smsje te sturen. Maar ze moest slapen, want morgen moest ze beginnen op de 'studeer' school zoals Silke het had gezegd.
'Goedemorgen' zegt Silke slaperig. Ze wrijft in haar oog en maakt aanstalte om naar de douche te gaan om daar water in haar gezicht te plenzen. Lila wrijft over haar hoofd, ze stootte vannacht heel hard haar hoofd tegen de muur omdat ze wakker werd van een enge droom. Is enge droom eigenlijk wel het juiste woord? Nee, het was een nachtmerrie! Ze kijkt naar Silke, die blijkbaar als een roosje heeft geslapen vannacht. Zij heeft volgens Lila echt geen heimwee, een wonder kind is het, want elk kind - nou eigenijk volwassene - heeft toch de eerste keer wel heimwee? Of komt zij van planeet Mars? Hoe dan ook, Lila pakt haar mobieltje en drukt gelijk op 'bericht maken'. Ze heeft haar telefoon 's nachts toch aagedaan maar niks verzonden. Ze opent een nieuw bericht en begint te typen.
Hoi mam! Het ziet er hier meer uit als een hotel dan een studentenhuis, maar het bevalt me nu al. x
Dat loog ze, het beviel haar nog helemaal niet, misschien kwam het wel door de heimwee.
Silke kwam opgemaakt de kamer binnen - klaar voor vertek. 'Ben ik nu aan de beurt?' vraagt Lila, alsof het jaren heeft geduurd. 'Dan moet je wel opschieten, we moeten zo gaan!' Lila zucht. Hoe ver is het nou om naar school te gaan? Tgenover het studentenhuis is de school al. Maar goed, ze geloofde Silke dat het al bijna tijd was en ging als de wiedeweerga naar de badkamer.

Onzeker stapt Lila de school binnen, naast haar zo zelfverzekerd als wat, Silke, die blijkbaar niet staat te trillen. 'Oh, dit zijn de nieuwe leerlingen.' zegt een onbekende vrouw, op een vriendelijke toon. De vrouw steekt haar hand uit naar de meisjes, eerst Lila, dan Silke. 'Ik ben mevrouw Ploeters, jullie juffrouw. Neem maar een plaatsje.' Lila en Silke kijken om zich heen, de enige plaatsjes die er nog zijn, staan helemaal achterin. Ondertussen kijkt Lila of ze nog ergens een jongen met een pet ziet waar Evil op staat. Waarom zit ze nou eigelijk elke keer met die jongen in haar hoofd? Zo bijzonder was hij nou ook weer niet. Lila en Silke ploffen op de stoelen neer en mevrouw Ploeters begint te praten.

[Aile]

Hoi ANOUKx, welkom op Online Verhalen
Ik was benieuwt naar je verhaal, en heb het eerste deel gelezen.
Wat mij al meteen opviel is dat het een lange rij van regels is. Je mag wel wat meer “witregels” gebruiken, dus iets meer enters. Dat kun je bijvoorbeeld doen wanneer er iemand iets zegt. Toen ik het begon te lezen, merkte ik dat je in de eerste paar regels heel vaak het woord “(haar) dochter” heb neergezet. Dat staat niet altijd even mooi, dus kun je sommigen misschien veranderen in bijvoorbeeld “ze” of “Lila”. Ook is het mij opgevallen dat je in het begin van dit deel in de verleden tijd (v.t) hebt geschreven, en later is schrijf je opeens in de tegenwoordige tijd (t.t). Probeer dat niet meer te doen, want dat leest minder fijn! Voor een twaalf jarige, heb je dit verhaal helemaal niet slecht geschreven! Hier en daar heb je wel een paar foutjes gemaakt, maar dat doet iedereen, dus maak je daar maar geen zorgen over
Dit zijn de foutjes die ik ben tegengekomen:

Kan een meid van 17, bijna 18 haar moeder echt wel een jaar niet zien?

Getallen onder de honderd het liefst volluit schrijven.

Teminste,

Teminste = tenminste.

Herhaalt de stem die uit de luidspeekers

Luidspeekers = luidsprekers.

opweg naar volgende stap denkt Lila.

Opweg = Onderweg.


Nou, ik ben erg benieuwt hoe het verder gaat, dus ik ga later, of morgen de andere twee delen lezen. Het valt me trouwens op dat je heel snel achter elkaar de delen post. Als ik jou was, zal ik niet meteen zoveel achter elkaar posten. Kijk je delen eerst nog even goed na, en slaap er een nachtje over voordat je het post, of plak anders een paar delen aan elkaar vast, zodat de lezers op deze manier meer kunnen lezen.
Nog veel succes met schrijven!

Xxx Aile

[iCharlie]

Heel erg bedankt Aile dat je ook mijn verhaal volgt, en ik snap de foutjes. Ik ben natuurlijk nog maar twaalf jaar dus ik ben nog niet zo heel goed in schrijven als anderen maar ik begrijp wat je bedoeld, ik zal nu een stuk schrijven dat lang is en ik zal niet meer zo snel achter elkaar posten! (Hopen dat er nog meer mensen reageren )
& Ik heb echt een probleem met het schrijven want ik ga elke keer in verledentijd schrijven , maar het was eigenlijk een 'soort' van proloog maar in verleden tijd schrijven doe ik automatisch en ik let er ook wel op, maar het gebeurt soms maar ik probeer het wel wat leuker te maken.


~~

De eerste dag, het bevalt Lila helemaal niet. Mevrouw Ploeters heeft alleen maar onzin gepraat, en Lila was helemaal niet met haar hoofd bij de les. Ze dacht aan die jongen met die pet, en aan haar moeder, die ze na één dag al vreselijk mist. Ze heeft nog geen antwoord op haar smsje gekregen die ze vannochtend had gestuurd. Ineens krijgt Lila een por in haar zij. 'Stop met dagdromen, we gaan de stad in!' Silke pakt Lila's hand en neemt haar mee terug naar het zo geheten "studentenhuis" maar wat eigenlijk meer een hotel was. 'Maar... is dat wel zo verstandig de eerste dag?' Lila kijkt onzeker. Silke glimlacht, en pakt Lila's handen vast 'Je moet nu niet zoveel aan je moeder denken. En dat mobieltje moet je ook even voor een tijdje opbergen, zodat je niet kan smsen of bellen naar je moeder. Dat is veel beter!' Lila wist niet wat ze hoorde van Silke, ze wou haar mobieltje niet weggeven! Maar ze moest wel. Ze miste haar moeder al na de eerste dag en het liefst stapte ze nu op de trein om haar moeder in haar armen te sluiten. Lila kijkt op zij, naar Silke die haar als een wijze mevrouw aan kijkt. Lila zucht en pakt aarzelend haar mobieltje uit haar zak. Silke, die met haar hand op staat en het mobieltje hartelijk ontvangt, snuift even en stop het mobieltje in haar tas. 'En nu gaan we lekker shoppen!'

Vermoeiend vallen de twee meiden op hun bed. 'Dat was me een dag' mompelt Silke. Lila was deze dag net een pakezel want elk tasje moest ze vasthouden. Tenminste, Silke vroeg het lief en Lila moest wel ja zeggen. 'Ik ga douchen' zegt Lila en ze maakt aanstalte naar de badkamer. 'Heb jij mijn pyama ergens gezien?' Vraagt Lila, haar ogen langs alle kastjes, haar bed en haar kast. 'Nee' mompelde Silke weer en viel half in slaap. Lila gromde, en pakte een trainingsbroek en een sweater en ging naar de badkamer.
Daar laat ze het lekkere warme water over haar lichaam glijden. Ze hoort ineens de pieptoon van haar mobieltje die hard te horen is vanuit de "woonkamer" . Lila schrikt, ze moet haar mobieltje hebben en het smsje lezen, misschien is dat smsje wel van haar moeder! Lila laat het water over haar lichaam glijden, en pakt even later een handdoek. Ze maakt de deur zachtjes open, maar ze kan het piepgeluid van de deur niet stilzetten. Silke ligt te slapen, dus die heeft het duidelijk niet gehoord. Lila rijkt naar haar mobieltje, opent het bericht.
Wat fijn dat het je bevalt, ik heb ook gezelschap. Peter heb ik vandaag ontmoet en het klikt meteen. Slaaplekker
Gezelschap? Van ene Peter? Het is een eng idee voor Lila. Een onbekende man zit haar moeder nu gezelschap te houden. Ze gaat naar haar contacten en klikt op "mama".
'Hi lieverd!'
'Hoi, zeg die ene Pet..'
'Oh, Peter, ja dat is een hele aardige man en ik heb hem gisteren ontmoet.'
'Oh leuk.'
'Zeg lieverd, je klinkt een beetje verdrietig, is er iets? Bevalt het niet?'
'Ja... jawel! Het bevalt me prima hierzo. Alleen het is gewoon dat ik je... je zo...'
'Mis?'
'Ja... ik houd van je' zegt Lila zachtjes.
'Ik houd ook van jou.' Janna zegt nog even gedag tegen Lila en dan hangen ze allebei op.

De tweede dag, ze hoeven vandaag niet naar school, op dinsdag hebben ze altijd standaard vrij. De twee vriendinnen besluiten om maar een beetje kennis te gaan maken met de andere. Silke gaat -zoals gewoonlijk- voor en Lila trillend achter haar.
In de lobby zitten niet veel mensen, alleen een meisje met donkerbruin haar en twee jongens met zwart haar, volgens Lila een tweeling. 'Hallo!' Zegt Silke 'Mogen wij erbij zitten?' Silke wacht niet op antwoord, en egoïstisch als ze doet, murmelt ze zich tussen de twee jongens. De twee jongens voelen zich ongemakkelijk. Lila besluit maar naast het meisje te gaan zitten, met donkerbruin haar. 'Hoi.' Is het enige wat Lila kan zeggen. 'Hé' het meisje wil opstaan, maar Lila probeert nog iets te zeggen van "wacht" en het meisje gaat weer zitten. 'Hoe bevalt het hier?' probeert Lila. 'Goed, ik... ik moet nu gaan!' Het meisje rent snel weg. Wat een vaag kind. 'Silke, kom we gaan.' Lila staat op maar Silke wil niet weg. 'Blijf nou toch, dit is harstikke gezellig!' Als Lila naar één van de twee jongens kijkt, herinnert ze zich aan iemand. Ze keek nog heel goed - gelukkig had de jongen het niet in de gaten - en nu wist ze wie dat was! Lila's hart maakte een sprongetje.

[Aile]

Hoi ANOUKx, hier ben ik weer
In het tweede deel kwamen wel wat meer spelfouten voor dan in het eerste deel. Dat is helemaal geen ramp, maar ik heb ze er wel eventjes er tussenuit gehaald en hier zijn ze:

Teminste, hoe lang zal het nog duren voordat ze wegvliegt?

Teminste = tenminste.

ze is nog geen 3 uur weg.

Getallen onder de honderd volluit schrijven.

hij heeft een zwarte pet op met de letters Evil erop en een simpel vest met een spijbroek en sneakers.

Spijbroek = spijkerbroek.

steeds dieper en dieper naar die mystrieuze jongen.

Mystrieuze = mysterieuze.

Todat Silke haar een por geeft en nomaals zegt 'Ik weet waar we heen moeten.'

Todat = totdat, nomaals = nogmaals, en achter zegt moet een dubbele punt omdat er iemand iets zegt.

Er was een gezamelijke Lobby en een Bar,

Gezamelijke = gezamenlijke.

en alle kamers waren op allerlei etage's net als een hotel.

Etage’s = etages, zonder de komma s.

wat ze teminste dacht.

Teminste = tenminste.

De groepsleider die er erg verveelt uitzach,

Uitzach = uitzach.

'als je me nodig hebt ben ik beneden bij de balie en oja:

Oja = o ja of oh ja.

'Wat een hartelijk welkomst' zegt Silke sacrastisch.

Sacratisch = sarcastisch.

er staan 2 bedden,

Getallen onder de honderd volluit schrijven.

Typ je alles op Word? Want als je dat doet, worden alle fouten woorden meteen onderstreept. In sommige gevallen worden ze niet onderstreept, als je bijvoorbeeld “muur” wilt typen, maar je typt “meer”, wordt dat niet fout getekend omdat dat gewoon een bestaand woord is. En nu begrijp ik ook waarom je eerst in de verleden tijd schreef, alleen je had het dan misschien boven kunnen zetten dat het een proloog was, want dan is het begrijpelijker voor de lezers. En nog een dingetje: Hoe zien sommige personages eruit? De omgeving beschrijf je wel goed, maar de personages iets minder naar mijn mening. Als je het uiterlijk van de personages beschrijft, hebben de lezers ook een idee hoe zij eruit zien. Tot nu toe vind ik het een leuk verhaal, dus ik zal het blijven lezen
Vanavond ga ik het derde deel lezen en laat ik wel weer wat van me horen.

Xxx Aile

[iCharlie]

Aile je bent een lezer naar mijn hart .
Ik snap het, die fouten zijn wel vervelend. Ik typ het wel op world, maar ik heb volgens mij dat het uitgeschakeld is, het 2 de deel had ik geschreven en had ik nog met teminste inplaats van tenminste, toen was jou reactie nog niet geplaatst. En ik typ best snel, dus vandaar dat er bijvoorbeeld nomaals inplaats van nogmaals ofzo . Persoonlijk ben ik wel goed in spelling hoor maar omdat ik snel typ komen de fouten en ik lees het altijd eerst even door voordat ik het post, maar dan zie je toch nog een paar woorden over het hoofd . En bedankt, met jou tips kan ik echt wat!


P.S noem me maar Anouk

[Aile]

Hoi Anouk, ik kon het gewoon niet laten, dus ik heb nu het derde deel van je verhaal gelezen. Hier kwamen ook weer een paar foutjes in voor, en dit zijn ze:

'Goedemorgen' zegt Silke slaperig.

Na “goedemorgen” moet voor het aanhalingsteken nog een komma of een punt.

Ze wrijft in haar oog en maakt aanstalte om naar de douche te gaan om daar water in haar gezicht te plenzen.

Aanstalte = aanstalten.

nou eigenijk volwassene

Eigenijk = eigenlijk.

Ze heeft haar telefoon 's nachts toch aagedaan maar niks verzonden.

Aagedaan = aangedaan.

klaar voor vertek.

Vertek = vertrek.

Tgenover het studentenhuis is de school al.

Tgenover = tegenover.

Waarom zit ze nou eigelijk elke keer met die jongen in haar hoofd?

Eigelijk = eigenlijk.

Ik snap wel dat als je snel typt je veel fouten kunt maken, dat heb ik dus ook, en ik ben normaal ook gewoon goed in Nederlands, ik stond er namelijk een 9 voor . Maar lees het als je klaar bent nog wel even door, om eventuele fouten eruit te kunnen halen. En zoals ik al zei, voor een twaalf jarige is dit verhaal helemaal niet slecht geschreven. Als je niet had gezegd hoe oud je was, had ik wel gedacht dat het door iemand tussen de 14 en de 16 is geschreven. Ik ben erg benieuwt naar de rest van je verhaal, dus zal ik straks of vanavond het vierde deel eens gaan lezen, en dan laat ik weer wat van me horen. Je hebt een fan ^^
Nog veel succes met je verhaal

Xxx Aile

[iCharlie]

Bedankt Aile je bent een ware fan!
Dit is het laatste stuk van hoofdstuk 1

~

Ze kijkt de jongen nog eens goed na. Was het hem werkelijk? Lila stopt snel met staren, want de jongen kijkt haar kant op. 'Zeg jongens, stellen jullie je niet netjes voor?' vraagt Silke. De jongens beginnen te grinniken. 'Moet jij je niet eerst voorstellen? Jij bent hier nieuw' zegt de jongen aan de linkerkant van Silke. De andere jongen vindt de opmerking van zijn broer zo te zien heel leuk: hij ligt dubbel van het lachen. 'Hm, nou als jullie zo aandringen... ik ben Silke.' Silke kijkt de twee jongens glimlachend aan. Ze strijkt door haar mooie bruine haren, en wacht op Lila. 'En ik ben Lila.' Lila voelt zich ongemakkelijk. De jongen die voor haar zit, was de jongen die haar aandacht zo trok. Hij had een gewone kleding styl, maar toch trok het Lila aan. 'Ik ben Jelmer.' De jongen staat op, en kijkt naar Lila. Lila kijkt terug naar Jelmer: hij was de jongen met die pet. Hij had nu een andere kleur vest aan -eerst had hij grijs, nu blauw- en nog steeds een spijkerbroek met simpele sneakers. De pet met de letters "Evil" had hij nu niet over zijn haren heen gedaan. Hij kijkt naar Lila, waardoor Lila bloost. 'Ik ben Jonas' zegt de jongen met een glimlach. Hij is duidelijk anders dan zijn tweelingbroer, hij draagt een wit T-shirt en een skinny broek. Zijn schoenen waar geen sneakers, maar meer ballet schoenen. Lila weet niet hoe die schoenen heten. 'En bevalt het jullie hier zo?' Jonas, die ondertussen opgestaan is, glimlacht naar Silke. 'Het is hier geweldig, niet waar?' Silke kijkt haar vriendin aan. 'Ja, het is super hier' zegt Lila zachtjes. Ze weet dat liegen niet altijd een goede optie is, maar tegenover deze jongens kon ze toch niet zeggen dat ze het liefst op de trein wou stappen om haar "mammie" in de armen te sluiten? Bovendien, ze heeft gezelschap genoeg van die Peter. Dat kon Lila niet verstoren. Het is even stil tussen Jelmer, Jonas, Silke en Lila. Maar naar een minuutje begint Jonas: 'Wij moeten maar eens gaan, we hebben nog meer dingen te doen.' Jonas kijkt naar Jelmer, die knikt. 'Dag meiden' zegt Jonas ten slotte. Silke roept enthousiast 'doeg!' en Lila blijft stil. Ze weet het nu helemaal zeker: ze is verliefd.

'Ik vind die Jonas wel een schatje' zegt Silke, terwijl ze haar nagels vijlt. 'Weet je dat wel zeker?' plaagt Lila. 'De vorige keer had je ook een leuke jongen ontmoet, die je Bartje noemden en zei dat hij ook een schatje was. Maar verkering? Dat kreeg je maar niet voor elkaar' Silke stopt even met vijlen. 'Ja, maar ik weet het nu zeker: hij wil mij, en ik wil hem. Dus dat komt goed uit.' Lila barst in lachen uit. 'En hoe ben je dat van plan? Je kent hem nog geen dertig minuten, of je wilt al verkering met hem' zegt Lila. Silke zucht. 'Zeur nou niet, ik red het wel. Hoe zit het eigenlijk met jou grote liefde?' Lila kijkt verbaasd. Hoe bedoelt ze GROTE liefde? 'Ik weet heus wel dat je die Jelmer leuk vind. Ik zag wel hoe je naar hem keek. Jullie passen perfect bij elkaar!' Silke stopt haar vijler terug in haar make-up doosje en stop het onder het bed. 'Dat is niet waar, ik vind hem niet leuk!' Lila probeerde haar rode -bijna roze- wangen weg te halen, maar dat lukte niet. Silke glimlachte naar haar vriendin. Gelukkig houdt ze er over op, dacht Lila.

[Aile]

Hoi Anouk, hier is je fan weer, en ik heb het vierde deel gelezen
Hier kwamen eigenlijk wel redelijk veel fouten in voor. Dit zijn degene die ik gevonden heb:

De eerste dag, het bevalt Lila helemaal niet.

Deze zin klopt niet helemaal, ik zou er van maken: Op de eerste dag bevalt het Lila helemaal niet.

Ze heeft nog geen antwoord op haar smsje gekregen die ze vannochtend had gestuurd.

Vannochtend = vanochtend.

Silke pakt Lila's hand en neemt haar mee terug naar het zo geheten "studentenhuis" maar wat eigenlijk meer een hotel was.

“Maar” zou je kunnen weglaten en achter “studentenhuis” hoort een komma.

naar Silke die haar als een wijze mevrouw aan kijkt

Aan kijkt kan aan elkaar.

Lila was deze dag net een pakezel want elk tasje moest ze vasthouden.

Volgens mij hoort achter “pakezel” nog een komma.

zegt Lila en ze maakt aanstalte naar de badkamer.

Aanstalte = aanstalten.

'Heb jij mijn pyama ergens gezien?'

Pyama = pyjama.

Lila rijkt naar haar mobieltje,

Rijkt = reikt.

'Hi lieverd!'
'Hoi, zeg die ene Pet..'
'Oh, Peter, ja dat is een hele aardige man en ik heb hem gisteren ontmoet.'
'Oh leuk.'
'Zeg lieverd, je klinkt een beetje verdrietig, is er iets? Bevalt het niet?'
'Ja... jawel! Het bevalt me prima hierzo. Alleen het is gewoon dat ik je... je zo...'
'Mis?'

Dit is nogal saai om te lezen, zo’n kale dialoog. Het leest fijner als je het, tijdens zo’n gesprek, op deze manier doet:

‘Hi lieverd!’ hoort ze haar moeder zeggen.
‘Hoi, zeg die ene Pet..’ zegt Lila aarzelend.
‘Oh peter, ja dat is een hele aardige man en ik heb hem gisteren ontmoet.’ Onderbreekt haar moeder.
‘Oh leuk.’ Zegt Lila zacht.
‘Zeg lieverd, je klinkt een beetje verdrietig, is er iets? Bevalt het je niet?’ vraagt haar moeder aan de andere kant van de lijn.
‘Ja... jawel! Het bevalt me prima hier zo. Alleen het is gewoon dat ik je... je zo...’ zegt Lila, niet uit haar woorden komend.
‘Mis?’ vraagt haar moeder.

Zie je al een beetje een verschil? Het hoeft natuurlijk niet precies zoals ik het heb gedaan. Zelfs al ‘Zei Lila’ is gewoon goed

De tweede dag, ze hoeven vandaag niet naar school,

Deze zin zou ik veranderen in: De tweede dag hoeven ze niet naar school.

De twee vriendinnen besluiten om maar een beetje kennis te gaan maken met de andere.

In dit geval, moet “andere” eigenlijk “anderen” zijn, omdat het verwijst naar mensen.

het meisje wil opstaan,

“Wil” moet in dit geval “wilt” zijn.

'Blijf nou toch, dit is harstikke gezellig!'

Harstikke = hartstikke.

Ze keek nog heel goed

Hier schrijf je opeens in de verledentijd

Dit is wel een rij hè? Daar moet je een beetje rekening mee houden, maar voor de rest was het weer leuk om te lezen. En hou ook rekening mee met zo’n lang gesprek tussen twee mensen, of meerdere mensen, want zo maak je een gesprek levendiger. Je hebt de personages nu ook een beetje beter beschreven, zoals die drie studenten aan het einde van dit deel, maar het kan nog beter, want van het meisje weet ik bijvoorbeeld dat ze nu bruin haar heeft, maar wat nog meer? Heeft ze stijl haar, of heeft ze krullend? Heeft ze blauwe, groene of bruine ogen? Draagt ze een bril, of heeft ze make-up op? Dat had je bijvoorbeeld ook kunnen vertellen, hetzelfde geld voor de twee jongens.
Ik zie ondertussen ook dat je weer een nieuw deel hebt geplaatst, dus die ga ik later in de avond nog lekker op me gemak lezen, en dan laat ik weer wat van me horen. Nog veel succes met schrijven.

Xxx Je fan ^^

[iCharlie]

Bedankt voor je tips, en dat je ook even de foutjes eruit hebt gehaald.

Ik wil niet ondankbaar zijn ofzo, maar ik heb je nog niet gehoord echt over het verhaal, alleen maar over de foutjes , dus niet van; ik ben benieuwd wat lila gaat doen ofzo.
Nogmaals: ik wil niet opdringerig zijn ofzo, ik wou het alleen zeggen

--ik voel me ook schuldig over de foutjes (dat er nogal veel zijn) en ik ben bang dat je het verhaal saai gaat vinden ik doe er alles aan om het verhaal nog beter en beter te maken


Ojah, is Mara nog aanwezig hierzo?

[Aile]

Ik ben lekker op dreef, ik heb je verhaal nu helemaal bijgelezen! In het laatste deel, kwamen er al veel minder foutjes in voor, en dit zijn ze:

Hij had een gewone kleding styl,

Styl = stijl.

die je Bartje noemden en zei dat hij ook een schatje was. Maar verkering?

Noemden = noemde, want het is alleen Silke die hem Bartje noemt.

vijler

Vijler = vijl.

Dit waren al een stuk minder foutjes dan de vorige keer, dus je hebt mijn complimenten!
@ANOUKx Ik snap wel dat je wilt weten wat ik voor de rest nog van je verhaal vind, dus dan wil ik dat ook zeggen natuurlijk: Je hebt een fijne schrijfstijl, die lekker makkelijk te volgen is. Het is ook gewoon een leuk, alledaags onderwerp, over twee vriendinnen die samen gaan studeren. En je hoeft je geen zorgen te maken dat je verhaal saai, of stom wordt door de spelfouten, want dat is het dus totaal niet! Bijna iedereen hier maakt spelfouten, zelfs schrijvers die veel ouder zijn dan jij hebben weleens niet kloppende zinnen en "meer" i.p.v "muur" getypt. Ik maak ook spelfouten hoor, heb je mijn verhaal gelezen? Je wilt niet weten hoeveel niet-kloppende zinnen en spelfouten erin voorkomen, en dankzij de lezers weet ik mijn fouten nu, en weet ik hoe ik het beter moet doen.
Nu even terug naar je verhaal: Ik ben erg benieuwt hoe het verder zal gaan, en ik vertrouw die Peter niet helemaal, straks is hij een onschuldig uitziende killer (Ja ik weet het, ik denk altijd de raarste dingen, al is dit idee toch helemaal niet zo gek? )
Schrijf snel verder!

Xxx Aile

[iCharlie]

Haha het gaat om die twee vriendinnen die gaan studeren ja, maar het word nog veel spannender! Muahahah

[iCharlie]

Hoofdstuk 2 alweer.
Enjoy ^^

2.

Lila grijpt naar haar mobiel. Ze heeft nog geen gemisten oproepen, en ook geen sms’jes. Lila had gedacht dat haar moeder een hele mailbox vol sms’jes zou sturen maar dat was niet zo. Ze ploft weer terug op haar bed – met haar ogen open – en staart naar het plafond. ‘Mama, ben je me vergeten?’ Zegt Lila zachtjes. Ze weet niet waarom ze dit zegt, maar haar moeder laat niets meer van haar weten. Zelf een sms’je sturen heeft geen zin, daar reageert haar moeder niet op. Terwijl Lila dacht dat haar moeder een hele mailbox vol zou sturen, ging dit juist andersom. Lila kan niet slapen, ze denkt aan haar moeder. Ze besluit toch een sms’je te sturen en reikt weer naar haar mobieltje.
Mam, ik mis je x Lila.
Lila laat haar tranen over haar wangen glijden, elke keer veegt ze er ééntje weg, maar ze blijven stromen. Mam, je bent me vergeten.

‘Hallo schat!’ Peter stormt de kamer in met een cadeautje in zijn hand. Janna kijkt op, ze valt haar toekomstige man in de armen en geeft hem een kus.‘Ik heb wat voor je. Gewoon, zomaar. Nou eigenlijk niet echt voor niets, want we gaan trouwen natuurlijk!’ Peter glimlacht. Janna gaat op de bank zitten, gevolgd door Peter. ‘Maak maar open’ zegt hij en hij duwt een dikke kus op Janna’s lippen. Janna staart naar het cadeautje.’Wat ben je toch een schat!’ zegt ze, zonder het cadeautje nog open te hebben gemaakt. ‘Toe maar, maak maar open. Ik kan niet wachten die blik op je gezicht te zien!’ Zegt Peter geheimzinnig. ‘Oké, daar gaat ie.’ Janna buigt zich voorover en begint het plakband los te peuteren, gevolgd door het afscheuren van het papier. Janna’s ogen beginnen te twinkelen als ze naar het cadeautje kijkt. ‘Wauw’ is het enige dat uit Janna’s mond komt.

Lila heeft helemaal geen zin om naar school te gaan vandaag. Maar toch moet ze wel, want anders krijgt ze op haar donder van mevrouw Ploeters. Ze hele nacht heeft ze geen oog dicht gedaan door het feit dat haar moeder haar vergeten is. Tenminste, dat denkt ze. Als ze haar kleren wil pakken, hoort de blondine haar mobieltje afgaan. Ze kijkt op de display, er staat een onbekend nummer.
‘Met Lila’ zegt Lila.
‘Ja, hallo, ken je mij nog?’ hoort ze de geheimzinnige stem vragen aan de andere kant van de lijn.
‘Nou, niet als je jou naam niet zegt.’ Zegt ze giechelend.
‘Ik ben het, Jonas.’ Begint hij.
‘Oh, je bent zeker opzoek naar mijn vriendin, Silke?’ Lila kijkt naar Silke die haar mooie bruine krullen aan het stijlen is.
‘Nou, nee.’ Zegt hij, alsof Silke hem niets boeit.
‘Maar hoe kom je aan mijn nummer?’ Lila springt snel over op een ander onderwerp.
‘Gekregen van Silke.’ Zegt hij droog.
‘Maar wil je even naar buiten komen?’ vraagt hij geheimzinnig.
‘Nou, waarom? Ik moet zo naar school’ zegt Lila trillend.
‘Ja, pas over een half uurtje, kom je even? Ik heb een verassing’ zegt hij zo verassend mogelijk.
Lila vindt het nu eng worden, maar vraagt verder.
‘Mag Silke ook mee?’ Vraagt Lila zachtjes.
‘Nee, sorry. Ik zie je zo.’ En Jonas hangt op.
Lila staat te trillen van angst, wat moet dit nou weer betekenen? Ze kijkt naar Silke die haar krullen helemaal glad gestreken heeft. ‘Wie was dat?’ Vraagt Silke, terwijl ze haar roze nagellak op doet. ‘Jonas’ zegt ze schuchter. ‘Wat wou die?’ Silke pakt ook haar roze lippenstift, en begint haar lippen roze te maken. ‘Hij zei dat hij een verassing had.’ Zegt Lila trillerig. ‘En, ik vind het een beetje eng maar het is nu al afgesproken, ik moet naar buiten komen. Wil jij met mij mee gaan voor het geval er iets ernstig gebeurd of zo?’ Silke zucht. ‘Is goed, maar ik wil wel een goede indruk maken, zo de eerste week. En ik wil dus niet te laat op school komen.’ Zegt Silke, en ze legt haar lippenstift terug in haar make-up doosje. Lila pakt Silke’s hand en ze rent naar beneden. Daar ziet ze Jonas – buiten – staan. ‘Oké, blijf hier staan’ zegt Lila met haar wijsvinger naar beneden. Lila loopt met trillende benen naar buiten. ‘H… hoi.’ Stottert ze. ‘Hoi’ zegt Jonas glimlachend. Lila kijkt in Jonas’ ogen. Die blik, hij is echt eng. Ineens pakt Jonas Lila vast, en drukt een andere hand haar mond dicht. Lila weet niet wat er gebeurt en probeert zich los te wurmen maar ze zijn te sterk. ‘Mee komen jij!’ zegt Jonas, en Jelmer houd Lila stevig vast. Silke schrikt. Ze rent op de twee jongens af, maar het is al te laat. Ze zijn weggereden en hebben Lila ontvoerd.

[Aile]

Hoi Anouk, ik heb het weer gelezen. Hier en daar een paar kleine foutjes, dus ik meld ze weer even. Dit zijn ze:

Ze heeft nog geen gemisten oproepen,

Gemisten = gemiste.

Lila had gedacht dat haar moeder een hele mailbox vol sms’jes zou sturen maar dat was niet zo.

Na “sturen” een komma.

Zelf een sms’je sturen heeft geen zin,

“Zelf” moet “zelfs” zijn.

elke keer veegt ze er ééntje weg,

De trema op de ee’s kunnen weg.

Ze hele nacht heeft ze geen oog dicht gedaan door het feit dat haar moeder haar vergeten is.

Ze = de.

Lila staat te trillen van angst, wat moet dit nou weer betekenen?

Volgens mij moet de komma een punt zijn.

Gaan Peter en de moeder van Lila nu al trouwen? Is dat niet een beetje snel? In dat stukje, gebruikte je ook heel vaak de naam Janna, of Janna’s. Je moet de volgende keer proberen om ook wat meer verwijswoorden te gebruiken, zoals “ze” of “hij”. Je dialogen zijn nu een stuk beter, het gesprek tussen Lila en Jonas was veel levendiger dan het gesprek tussen Lila en haar moeder, dus dat heb je goed gedaan! . Dat einde was wel eng zeg, zoiets had ik niet van Jonas en zijn broer, waarvan ik de naam even kwijt ben, verwacht. Dat ze zomaar Lila zouden ontvoeren, ik ben benieuwt waarom eigenlijk. Het wordt spannend! Schrijf snel verder.

Xxx Aile

[iCharlie]

Zelf een sms’je sturen heeft geen zin,

“Zelf” moet “zelfs” zijn.


Nou eigenlijk was de zin ZELF een sms'je sturen heeft geen zin. Ikbedoel met zelf: Lila dus xD

[Aile]

Oh ok, dan vatte ik de zin verkeerd op xD
Sorry ^^'

[iCharlie]

Ik wil heel graag verder schrijven! Het lieft wil ik het hele verhaal in 1 keer posten, maar dat is overdreven XD.

Dit is best een zielig stukje...

~
Silke staat met haar mond open, betraande ogen en vol ongeloof te kijken. Het dringt nog niet zo goed door tot Silke dat haar vriendin ontvoerd is. Maar na een paar seconden wel. Silke zet een stap achter uit en rent naar hun kamer. Daar ziet ze Lila’s mobieltje liggen. Ze pakt het mobieltje, en zoekt naar het nummer van haar moeder. Na drie keer overgaan wordt er opgenomen.
‘Hallo, met Peter Heersdijk.’ Zegt de man.
‘Hallo, met Silke Smit. Ik ben de vriendin van Lila, de dochter van Janna Defhuizen, mag ik haar moeder even?’ Vraagt Silke met trillerige stem.
‘Die is er niet, kan ik iets doorgeven?’ Vraagt de man aan de andere kant van de lijn.
‘J…ja… dat…dat Lila ontvoerd is…’ Silke snikt, maar probeert zo min mogelijk water uit haar ogen te laten vallen.
‘Ik zal het doorgeven’ zegt Peter vriendelijke en hij hangt op.
Wat een rare man, was dat die nieuwe vriend van Lila’s moeder, wat Lila zei? Silke kijkt om zich heen, ze weet niet wat ze moet doen. Jonas en zijn tweeling broer Jelmer hebben haar vriendin ontvoerd! Ze rent naar beneden, naar de balie. ‘Esmee?’ Vraagt Silke. Esmee kijkt verveelt voor zich uit, en mompelt ‘ja?’ Silke kan het niet meer inhouden, ze laat haar tranen gaan. ‘Ach meisje, wat is er aan de hand?’ Probeert Esmee zo vriendelijk mogelijk te vragen. ‘Mijn…mijn vriendin is ontvoerd door twee jongens’ begint Silke. De namen wil ze niet zeggen. ‘Och, wat vervelend’ zegt Esmee. Silke huilt zo hard, dat het meisje dat in de lobby zit, opkijkt. ‘Weet je door wie ze is ontvoerd?’ Vraagt Esmee even later. ‘Ja, door Jonas en Jelmer.’ Zegt ze dan toch. ‘Ik zal kijken wat ik voor je kan doen.’ Esmee bladert weer verder in haar boek. Ze had er blijkbaar geen moeite mee. Silke draait zich om en ziet het meisje dat ze eerder heeft gezien zitten. Het meisje met het bruine haar. Ze gaat naast het meisje met het bruine haar zitten en kijkt haar aan. ‘Hoi, ik hoorde dat je huilde. Is er iets?’ Vraagt het meisje vriendelijk. ‘Nou, mijn beste vriendin is ontvoerd door twee jongens.’ Bij de woorden “twee jongens” ging het meisje recht opzitten en keek om zich heen. ‘Twee jongens?’ Herhaalde het meisje. ‘Ja, twee jongens. Jelmer en Jonas, een tweeling.’ Snikt Silke. Het meisje ging recht op staan en begon nog vreemder om zich heen te kijken: ze was duidelijk op haar hoede. ‘Nee, dat kan niet waar zijn!’ zegt het meisje hard, en gaat weer zitten. Ze verbergt haar gezicht achter haar handen. ‘Hebben ze haar nu ook al te pakken?’ Zegt het meisje huilend. Silke snapt er niets van, wat bedoeld ze met: hebben ze haar nu ook al te pakken? Silke’s hart begint sneller te bonzen. Het meisje begint weer verder te praten. ‘Die twee jongens zijn gevaarlijk, geloof me, ik kan het weten. Die jongens ontvoeren je, en brengen je naar een een geheime plaats.’ Silke kijkt verbaasd en bang. ‘Naar een geheime plaats?’ Vraagt ze zachtjes. ‘Ja, dan word je gebracht naar een man, die je van alles vertelt en je bedreigt. En als je niet doet wat ze zegt, gebeuren er erge dingen.’ Silke staat op. ‘Dat is niet waar, dit lieg je!’ Silke kan het niet geloven wat het meisje zojuist heeft gezegd. ‘Aandachttrekker!’ Silke rent snel weg, naar haar kamer. In de hoop dat ze wakker word van deze nare droom.

‘Laat me gaan!’ Schreeuwt Lila. ‘Wat moet dit betekenen, wat heb ik gedaan?’ de jongens negeren haar. Lila kijkt om zich heen, ze voelt in haar zak. Nee, haar mobieltje ligt nog in het studentenhuis! Wacht, Silke! Silke heeft alles gezien! Zal ze nu iets proberen te bedenken om mij te komen helpen? Lila kijkt naar Jelmer: de jongen die ze leuk vond, waar ze verliefd op was. Was ja, want hij heeft zijn slechte kant laten zien. Hoe kunnen ze dit doen? En al de eerste week?
De auto stopt op een parkeerplaats, een afgelegen plek. Lila’s hart zit nu in haar keel. ‘Meekomen jij!’ Schreeuwt Jelmer. Lila blijft zitten en verzet zich niet. ‘Ach gaan we tegenwerken meisje? Dan moet het maar met de harde hand.’ Jelmer pakt Lila beet en duwt haar de auto uit. Ze stoot haar hoofd tegen het portier. Ze durft geen kik te geven, bang dat ze dan geslagen zou worden. Jelmer en Jonas houden Lila stevig vast, en lopen naar een grijze deur. Voor de deur staat een dikke gespierde man, die ze Johan noemen. ‘Ha die Johan!’ zegt Jonas. Johan geeft een knikje en blijft strak voor zich uitkijken. Lila wil het liefst schreeuwen en roepen om te zeggen dat het klootzakken zijn en haar vrij moeten laten. Maar het allerliefste wat ze wil is huilen, huilen om dit, dat ze zo dom is geweest om ook naar die zogenaamde “verassing” te gaan. Hoe kon ze zo stom zijn?! Ze wordt een hok ingeduwd, waar een man zit. ‘Goed gedaan jongens, ik kan altijd op jullie rekenen.’ Zegt de stem. De jongens knikken en lopen weg. De deur wordt met een klap dichtgedaan, en de deur word in zijn slot gedraaid. ‘Zo, en wie hebben we hier?’ De man draait zich om en kijkt naar Lila die bang kijkt. ‘En wie hebben we hier?!’ Schreeuwt de man. ‘Laat me gaan’ zegt Lila zachtjes. ‘Ach, dat wilt iedereen wel. Goed, je mag weer gaan.’ Lila kijkt verbaasd en volgt de man naar de deur. Lila kijkt de man bang aan. ‘Ga maar.’ Zegt hij lachend. Lila zet een stap over de drempel. De man grijpt Lila bij haar nek en knijpt haar keel dicht. ‘Niemand gaat hier weg, hoor je dat?’ Zegt hij boos. Hij laat haar los en duwt haar tegen het bureau, waar ze met haar hoofd tegen aan komt. Haar hoofd bloed. ‘Zitten!’Zegt de man boos, en Lila gaat duizelig terug naar de stoel. ‘En nu ga je naar mij luisteren, en je spreekt me niet tegen hoor je dat?’ De man kijkt naar Lila, die met haar hand tegen haar wond aan zit. ‘Mooi.’ De man legt zijn armen over elkaar, en begint te praten. ‘Je gaat zo met die jongens mee naar een andere plaats. En daar ga je geld verdienen voor ons, hoor je dat?!’ Lila schrikt. Geld verdienen voor hen? ‘Wat is je naam?’ Vraagt de man op een wat vriendelijkere toon. ‘L…Lila’ zegt Lila met trillerige stem. ‘Wat dat nou zo moeilijk, schat?’ Lila schrikt. Schat? Noemde hij haar nou schat? ‘Je gaat nu naar Jelmer en Jonas en je gaat met hun mee.’ Zegt de man. ‘Naar huis?’ Vraagt Lila snikkend. ‘Grapjas.’ Ze man staat op en pakt Lila stevig beet. ‘Hup, en opschieten!’ zegt de man tegen Jelmer en Jonas. Ze knikken weer en nemen Lila mee.

(Voor Aile, weer nieuw stukje! ) Ik hoop dat Aile reageert (:

--
Ik zou het leuk vinden als je reageert, als je dit verhaal leest. Dat is wat leuker voor mij zodat ik weet dat mensen mee lezen ...

[Saskjezwaard]

Even een paar kleine dingetjes voordat ik echt op je verhaal ga reageren, wat sowieso niet meer vandaag is
maar ik zag dat je meer reacties op je verhaal wilde. Het is jammer, maar dit forum is niet zo actief met reacties geven op andermans verhalen. Het is nu al een heel stuk beter dan een half jaar geleden, maar meer dan een paar mensen die een reactie geven zal je niet hebben. Dat ligt gewoon aan dit forum
Wat heel erg kan helpen, is om andermans verhalen te lezen en daarop te reageren, wat ik al zag dat je gedaan had, dus super! Wat ook nog kan helpen, is niet te snel achter elkaar posten, zodat je mensen de tijd geeft om je verhaal te lezen.
En je moet er rekening mee houden dat het vakantie is, dus er zijn best wat mensen weg. En je hebt ook mensen die geen tijd hebben om te lezen/te reageren, zoals ik, dus krijg je eerst deze reactie van mij, voordat ik verder ga op je verhaal het staat wel op mijn leeslijstje (oftewel mijn tabbladenlijst ), maar ik heb simpelweg geen tijd gehad om het te lezen. Uiterlijk donderdag zal je een inhoudelijke reactie krijgen^^

[-Maaike-]

Hihi, ik dacht een zoet-meiden verhaal over verliefdheid te gaan lezen, gooi je er opeens een heftige ontvoering in, dat is nogeens lekker onverwacht Maar goed bedacht dat wel!

Het is een leuk (en ook spannend nu) verhaal om te lezen! Mag ik je wel als tip meegeven, om dat wat mensen zeggen op een nieuwe regel te plaatsen? Daardoor wordt het iets overzichtelijker, vooral omdat de lezer soms wat beter kan zien wie wat zegt.

Schrijf snel verder!

[iCharlie]

@Maaike, leuk dat je meeleest! (:
Haha, meestal komen zulke 'erge' stukjes bijna op het einde van een verhaal, maar ik doe het lekker anders

-Dit is het laatste stukje voor nu, zondag ga ik op vakantie! (: en ik ben 2 weken op vakantie dus dan komen er 2 weken geen nieuwe stukjes bij!


Silke rent naar beneden, en ziet dat het meisje met de bruine haren nog steeds in de lobby zit. Is het eigenlijk wel een droom? Denkt Silke. Ze loopt naar het meisje toe, en gaat naast haar zitten. ‘Het…het spijt me’ begint Silke. Het meisje kijkt Silke aan, maar zegt niets. ‘Ik was zo van slag, dat ik maar iets riep. Is… is het echt waar?’ Vraagt Silke zachtjes. Nog steeds geen woord van het meisje. Silke zucht, en kijkt naar het meisje. ‘Hoe heet je eigenlijk?’ Vraagt Silke –zo vriendelijk mogelijk- ‘Denise.’ Zegt het meisje eindelijk. ‘Is het echt waar?’ Herhaalt Silke.
‘Hoe heet jij eigenlijk?’ onderbreekt Denise haar. ‘Silke.’ Denise kijkt naar Silke, en trekt haar mond open. ‘Het is echt waar.’ Zegt ze zachtjes. ‘Maar wat weet jij er dan van?’ Silke kijkt om zich heen. Op Esmee na, is er niemand anders in de lobby. Denise slikt, en kijkt Silke recht in haar ogen aan. ‘Ik was ook ontvoerd door hun’ begint ze, de tranen staan al in haar ogen. ‘Vele zijn vermoord, ik weet nog steeds niet waarom.’ Silke schrikt. ‘Maar hoe is met jou?’ Vraagt ze schor. Denise antwoord niet. ‘Hoe kan ik Lila helpen?’ Vraagt Silke snel verder. ‘Mijn vriendin wou mij ook helpen, ze had een plan, maar met dat plan is ze haar grafkist ingegaan.’ Zegt Denise snikkend. Silke zit met grote ogen te luisteren, ze kan dit werkelijk niet geloven. ‘Hebben ze haar vermoord?’ Vraagt Silke. ‘Nee, ze is voor de trein gesprongen, nou goed?’ Schreeuwt Denise. Esmee kijkt even op, maar laat haar ogen dan weer vallen op de regels in haar boek. ‘Het spijt me.’ Zegt Silke. ‘Ik wil Lila gewoon helpen, ze is mijn beste vriendin. Wie weet wat er daar allemaal gebeurd.’ Denise slikt een paar keer. ‘Erge dingen’ zegt ze zachtjes.

‘Liefje!’ Schreeuwt Peter en stormt de woonkamer in. ‘Heeft Lila gebelt?’ Vraagt Janna, en kijkt naar Peter. ‘Hoezo?’ Peter kijkt naar zijn aanstaande vrouw, gaat naast haar zitten en wrijft over haar rug. ‘Ik zag het in de telefoongeschiedenis. Ik heb terug gebelt, maar ze neemt niet op.’ Ze kijkt Peter aan. ‘Haar vriendin heeft gebeld.’ Peter houdt zijn ogen scherp. ‘Maar waarom staat er dan Lila?’ Ze kijkt hem aan, en wijst naar de telefoon. ‘Dat komt omdat Lila wel gebeld had, maar haar vriendin moest ook wat zeggen.’ Peter hoort zijn eigen woorden uit zijn mond komen. Janna houd op met vragen en vliegt haar aanstaande man om zijn nek. ‘Goed dan, ik wil graag een broodje gezond.’ Zegt ze met twinkelende ogen. ‘Komt eraan, madame!’


Kort stukje, maar dit is het laatste stukje, tenminste, dat hoeft niet als ik misschien nog tijd heb om een nieuw stukje te plaatsen maar anders is dit het laatste stukje voorlopig!

[-Maaike-]

't Is maar goed, dat het einde niet snel komt, daar is het veels te spannend voor

Fijne vakantie alvast!