Zonsverduistering

Stap naar binnen en beland in werelden waar alles kan. Het zal je fantasie prikkelen.
Plaats reactie
JodieJJ
Ex-staflid
Ex-staflid
Berichten: 4626
Lid geworden op: 15 jun 2010 11:19
Locatie: V.huuzee!!!

Na tijden, toch maar eens een nieuw verhaal gaan plaatsen. Dit is een soort proloog van een groot verhaal waar ik mee bezig ben.
Door het te schrijven kan ik alles goed op een rijtje zetten hoe het er in het andere verhaal aan toe gaat.

Ik hoor graag wat jullie er van vinden. ( Ook negatieve reacties welkom, wel graag iets opbouwend. )

Oh, trouwens voor extra informatie, dit verhaal begint in 2063 :)

Aangepast, feedback Amarious. * wat een stomme fout zeg xD haha, *

Aangepast, feedback P_westdijk * Ik ga nog even kijken hoe ik het met de omgeving ga doen en het uiterlijk van de personages, even in rust ervoor gaan zitten hoe ik dat goed kan toepassen. *
~*~

Hoofdstuk 1.

Het eerste nest


"Ik waarschuw u, deze wezens moeten met rust gelaten worden. De goden zullen u straffen!" 
De trillerige stem van de oude man bleef door zijn hoofd gaan als een vervelend vastgelopen bandje.
Een week geleden was Tom Bardecks bij de oude Masai stam aangekomen. Het kleine dorpje gebouwd van geitenstront en stro, was een van de grote trekpleisters hier in de buurt.
Twintig dollar voor een tour, dertig als je de oude verhalen van het stamhoofd erbij wilde. Het was ronduit belachelijk hoe deze mensen leefden, werden gedwongen om te leven door de westenaren, die met hun telelenzen en gidsen alles deden voor een beetje sensatie.
Tom was hier alleen niet voor de toeristische attractie, ook al kreeg hij dat gevoel soms wel als hij naar zijn Amerikaanse collega keek die enthousiast tegen de camera sprak.
Hij was een herpotoloog, oftewel bioloog gespecialiseerd in reptielen en de oude man waarvan de hese trillende stem nog steeds door zijn hoofd, had zijn aandacht weten te vangen. Waarschijnlijk was het een opgeblazen mythe, waar alleen een kleine kern van waarheid uit zou komen. Zijn werkgever zou hoe dan ook blij zijn met de tv beelden die het zou opleveren.
Tom sjokte trouw achter de jonge gids aan die voor hen uit liep. De jeep hadden ze helaas al een kilometer geleden achtergelaten. Dit was heilige grond, een jeep zou het niet met zijn uitlaatgassen mogen vervuilen. Mamba, een van hun gidsen had er vrij nuchter over gedaan. Hij had geen probleem gehad om met de jeep door te rijden tot de kloof, waar ze heen moesten, maar hun tweede gids, Tua, had een probleem gevormd. De man deed al niets anders dan klagen over het feit dat ze deze wezens zouden verstoren en bij het voorstel om gewoon door te rijden had hij een enorme tirade gehouden en hard in het swahilisch geschreeuwd. Uit respect, en verbijstering, waren ze snel uitgestapt.
Toch liep Tom nu het liefst dichter bij Tua dan bij Mamba.
Mamba was een volleerd reisleider, die wist wat de blanken leuk vonden en hoe hij voor spannende tv kon zorgen. Een perfecte man voor Hendry, de Amerikaan, meer woorden kon Tom niet over hem kwijt.
Tua daarentegen was hen duidelijk liever kwijt dan rijk. De enige reden dat hij meeging, was zodat ze geen ongeschreven regels zouden overschrijden. Tom kon wel respect opbrengen voor de man die zich steevast aan zijn oude gebruiken hield, hoe dom het ook mocht lijken.
“We zijn dichtbij,” sprak Tua’s grillige, zware stem.
Tom had de woorden niet nodig terwijl hij zijn ogen ten hemel sloeg om de hoge wanden van de kloof te bekijken.
Ze schouders trokken wat gespannen op toen hij Hendry’s stem opnieuw met spannende tonen opklonk.
“Het hol van de Joka moet hier in deze kloof te vinden zijn, we zijn vlakbij..”
Gelijk bande Tom de stem uit zijn hoofd. Hij was een wetenschapper, niet een of andere acteur. Zolang de camera niet op hem werd gericht, kon hij er nog mee leven, maar dat betekende niet dat hij er blij mee was. Kijkcijfers brachten helaas veel geld binnen.
“Tom, daar.” De krachtige duistere hand van Tua stak naar voren uit.
De kloof was daar in tweeen gespleten, als een gordijn kon je de lijn van de scheur helemaal naar beneden zien lopen, waar het onderaan van elkaar splitste en een zwart gat achter liet.
Het hol van de Joka.
Het hol van de draak
Regenboog of regenboog, waarom ben je krom?
Anders heette je regenstreep en dat klinkt zo stom
Amarious
Balpen
Balpen
Berichten: 105
Lid geworden op: 01 mei 2011 16:16
Locatie: Berkel en Rodenrijs.

Hey,

Zeer leuk en goed begin van, wat ik hoop, een geweldig verhaal. Ik denk dat ik al een beetje weet waar het heen gaat op het fantasy vlak (Draken meets Jurassic Park :?: ).

Wel heb ik nog een klein foutje weten te ontdekken:
Tom kon een respect opbrengen voor de man die zich steevast aan zijn oude gebruiken hield,
Een respect kan niet, waarschijnlijk typ foutje.

Veel succes en plezier met het verder schrijven, ik hoop dat we snel nog een stuk kunnen verwelkomen.
Love the life you live so you can live the life you love.
Gebruikersavatar
Saskjezwaard
Computer
Computer
Berichten: 4449
Lid geworden op: 28 aug 2010 21:56
Locatie: in bed

haha, het is idd leuk om te lezen wat andere mensen denken bij je verhaal :P je zult nog verstelt staan, Amarious^^

jeej, je hebt het geplaatst :D zoals je weet vind ik het weer geweldig! En ik blijf het ook trouw volgen^^
And by the way, everything in life is writable about if you have the outgoing guts to do it, and the imagination to improvise. The worst enemy to creativity is self-doubt ― Sylvia Plath
P_Westdijk
Typmachine
Typmachine
Berichten: 1068
Lid geworden op: 27 jan 2011 21:55
Locatie: Dichtbij de A-27
Contacteer:

Wat ik ervan moet denken kan ik eigenlijk nog niet onder woorden brengen want daarvoor is het te kort. Ik heb nog geen idee hoe ik de titel in het geheel moet plaatsen, maar wat je reeds geschreven hebt maakt me wel nieuwsgierig naar de rest.

Tom kon wel respect opbrengen voor de man die zich steevast aan zijn oude gebruiken hield, hoe dom het ook mocht zijn.
Het laatste woord zou ik veranderen in lijken. Je presenteert het nu als een feit, terwijl het slechts de mening van Tom, een Westerling, is.

..die wist wat de blanke leuk vonden en hoe hij voor spannende tv kon zorgen.
blanken is meervoud

Wat ik mis is eigen de beschrijving van Tom en zijn directe omgeving. Misschien loop ik met Tom vooruit op wat nog gaat komen. De verschillen tussen wat wij gewend zijn in onze omgeving is altijd boeiend leesmateriaal, maar dat is een persoonlijke mening.
De mythe zelf blijft nu ook onbekend voor de lezer.

Zijn schouders trokken wat gespannen naar zijn oren toen hij Hendry’s stem opnieuw met spannende tonen opklonk.
Je trekt je schouders op. Ik zou zelf het stukje ...naar zijn oren... schrappen. Wat achter Hendry's stem volgt leest wat vreemd als ik het hardop aan me zelf voorlees.

De krachtige duistere hand van Tua stak naar voren uit.
Deze zin loopt voor mijn gevoel niet lekker en ik zou duistere door donkere vervangen.

Kan je toelichten hoe je aan de namen van de gidsen komt?

De verdeling in alinea's leest plezier. Het is geen blok tekst geworden.

Ik ben benieuwd naar wat nog gaat volgen.

Doe hiermee wat je wilt want het is en blijft jouw verhaal.
Writing has laws of perspective,
of light and shade just as painting does, or music.
If you are born knowing them, fine.
If not, learn them.
Then rearrange the rules to suit yourself.
JodieJJ
Ex-staflid
Ex-staflid
Berichten: 4626
Lid geworden op: 15 jun 2010 11:19
Locatie: V.huuzee!!!

P_westdijk dat zijn erg goede tips. De titel zal je inderdaad pas veel later in het stuk kunnen plaatsen ( althans ik hoop het xD hahah, )

Met Toms uiterlijk had ik inderdaad lopen prutsen, ik wist niet goed waar ik het er tussen kon plaatsen. Hmm.. daar ga ik even op blokken evenals kijken hoe ik je feedback het beste toepas.

Tua is een Afrikaanse naam, ( volgens mij betekende het Leeuw, maar dat weet ik zo niet meer uit mijn hoofd )
Mamba, is niet zozeer een Afrikaanse naam, maar eigenlijk een dier. De black mamba een zeer beruchte slang in Afrika. Ik vond de naam wel een lekkere klank hebben om te gebruiken.

Het klopt ook dat de mythe nog onbekend is. Het zal ook nog even duren voor deze mythe daadwerkelijk naar voren komt. Ik weet eigenlijk niet of dit storend is voor het verhaal --


Nog een vraagje, dit zal ik wel in het volgende stukje uitleggen, maar De joka moet ik niet uitleggen wat het is bij de eerste keer dat ik het woord gebruik of kan ik de uitleg laten wachten tot het volgende stukje?
Regenboog of regenboog, waarom ben je krom?
Anders heette je regenstreep en dat klinkt zo stom
Gebruikersavatar
Carpe Diem
Vulpen
Vulpen
Berichten: 349
Lid geworden op: 22 dec 2008 18:54

Oooh prachtig. Heel mooi geschreven. Weet je, ik ben zeer jaloers op jouw en Saskia's vermogen om zo mooi gedetailleerd te schrijven. Vroeger schreef ik ook met meer details, maar ik ben het een beetje veleerd toen ik meer de komedie kant op ging =(

Maar echt een super begin! Ik zag het helemaal voor me, de huisjes, hoe ze daar liepen. Geweldig!
Deze komt ook bij mijn chocolade-verzameling!
*duimen omhoog*

En nu... ga ik wachten op een nieuw stuk.
*gaat er eens goed voor zitten*
The Mad Hatter:
"Have I gone mad?"

Alice:
"I'm afraid so, you're entirely bonkers.
But I'll tell you a secret. All the best people are."
Gebruikersavatar
Flubby
Balpen
Balpen
Berichten: 134
Lid geworden op: 30 apr 2010 11:17

Prachtig geschreven. Ik vorm me al een beetje een beeld waar het verhaal zih afspeelt. Maar ook krijg ik al een kleine indruk van tom.

Je hebt een hele leuke stijl om te lezen en ik zal je verhaal zeker blijven volgen.

komt er snel een nieuw stukje?
Still got tonight
~Matthew Morrison~
Glorfindel
Potlood
Potlood
Berichten: 86
Lid geworden op: 08 aug 2011 20:04
Locatie: Noord Brabant
Contacteer:

Leuk begin, ben benieuwd naar wat er gaat gebeuren. (: Ik vind het mooi geschreven waardoor het interessanter word, dus ik lees mee!
en de oude man waarvan de hese trillende stem nog steeds door zijn hoofd,
Volgens mij ben je hier trouwens vergeten nog iets achter 'hoofd' te plaatsen, ik denk dat je zelf wel kunt invullen wat. :P
All that is gold does not glitter,
Not all those who wander are lost;
The old that is strong does not wither,
Deep roots are not reached by the frost.
JodieJJ
Ex-staflid
Ex-staflid
Berichten: 4626
Lid geworden op: 15 jun 2010 11:19
Locatie: V.huuzee!!!

Ten eerste, sorry voor de lange update-tijd. Zestig uur in de week werken is niet bevorderend voor schrijven.

@Amarious: Niet helemaal draken meets jerrassic park xD, het idee komt trouwens wel van een film :P drie keer raden van welke xD ( ook al is dat ergens op de site te vinden --' )
@Saskia: Wat zou ik toch zonder mijn trouwe lezer moeten hehe, xD en die helpt met alle ideeen xD.
@P_westdijk: Als ik morgen tijd kan vinden, zal ik eens kijken of ik in het eerste stukje meer beschrijving kan doen. Pfff, das nog altijd een lastig punt voor mij. Oefenen, oefenen en oefenen :P.
@Carpe Diem: JEEEH :D hahah, sorry voor het lange goed blijven zitten hehe, :P EN jeeeh :D Het hoort weer bij de chocolade-verzameling! :D
@Flubby: wat leuk dat je meeleest :p zo helemaal vanuit Amerika :P, ik hoop dat ik je geinteresseerd kan houden. Ik weet ook alleen nog van dit verhaal zelf de hoofdlijnen xD dus is het voor mij ook nog spannend hoe het eruit gaat komen.
@Glorfindel, uhm als ik kijk staat die zin er wel compleet :O? huh? weird :P. Maar ook super leuk dat jullie meelezen.

Dit stuk was nogal een gevecht voor mij. Beschrijvingen --' poefff ik blijf er niet blij mee haha xD, maar ik ga toch maar plaatsen xD en hoop het met jullie feedback te kunnen verbeteren! Nou succes met lezen :P.
(Volgende stukje zal hopelijk wel wat sneller opvolgen)

Oh en ik wilde eigenlijk wat moderners gebruiken dan zaklampen voor het licht, maar mijn hoofd liep vandaag een beetje vast xD hehe.

Feedback Saskia, toegepast :p
~*~

De duisternis van de grot overrompelde Tom. Knipperend met zijn grijzige ogen probeerde hij zijn zicht te verhelderen. Pas toen een collega achter hem de zaklampen had weten aan te zetten veranderde eindelijk zijn omgeving, van zwart naar grauw bruin. Onafgewerkte wanden van brokkelig steen gleden langs zijn handen. Ruw, maar toch leek er enige bewerking aan te zijn gebeurd, alsof het was uitgegraven maar nooit afgewerkt.
Het zachte zoemen van de camera was het enige geluid in deze holte. Iedereen had zijn lippen stijf op elkaar geknepen, en alleen af en toe kon je iemand verstikt naar adem horen happen wanneer hij ongelukkig tegen een uitstekend stuk steen aan stootte.
Tom liep met een gebogen rug in een sluippas door het gangenstelsel achter Tua aan. De stalactieten kwamen dichterbij dan hem wenselijk was. De calcieten druppels uit het plafond kwamen zelfs op sommige plekken al in verbinding met de uitstulpingen uit de grond. Als de gangen al uitgegraven waren, zoals hij eerst vermoedde, dan was dat eeuwen geleden gebeurd.
Tua’s ogen blonken voor de zoveelste keer op in het weinige licht. Af en toe keek hij om om te zien of de groep nog volgde. Geen enkele keer vertraagde hij ook daadwerkelijk zijn pas, zodat zij konden bijbenen.
Meerdere malen was Toms been geschampt langs hard steen, omdat hij haastig probeerde te volgen en ondertussen ook nog luisterde of zijn collega's achter hem liepen. De fluisterende stem van Hendry die zo spannend mogelijk hun tocht door de gang aan de camera aan het vertellen was, was een goede steun. Het gaf ergens bijna iets geruststellends om de man nu te horen praten. Het verbrak die geestachtige stilte, die de rillingen over je lijf deed lopen.
"Dim het licht.' Tua's zware stem echode door de ruimte.

"Waarom? De gangen zijn nu al bijna te donker om goed door heen te lopen." Peter, de man die de camera bediende, kwam in protest. Niemand sprak hem tegen, op Tua na waren ze het allemaal met hem eens.

"De joka kan agressief reageren als jullie hem met dat felle licht verstoren. Hij is vlakbij." 

Bijna direct werd het licht gedempt.
Tom hoorde achter hem de mannen vol spanning met elkaar praten. Hij zelf vernauwde alleen zijn ogen, in de hoop een blik op het wezen te kunnen werpen. 
"Tua, waar?" 

"Iets verder." fluisterde de man terug. Hij maakte een sst geluid. Tom kon door de nieuwe duisternis de bijhorende beweging niet zien, maar alleen het geluid al was genoeg om stilte op te roepen.
Een stilte die door een laag ronkend geluid werd verstoord. Het geluid van een zware ademhaling.

Met zijn hand tegen de wand gehouden volgde hij voorzichtig de gids. Een zwavelachtige geur beet zich vast in zijn neus. Hij vertrok zijn neus en opende zijn mond om de geur van rotte eieren zo min mogelijk te ruiken. Het werd gelukkig bedrukt door een mengsel van een zoete geur die hem totaal onbekend voor kwam. Het maakte het ademen er in ieder geval iets beter op.
De muur waar hij steun tegen had gevonden, verdween in het niets. Geschrokken trok Tom zijn hand terug en keek even opzij waar alleen zwart te zien was.
Hij was blij toen het gedimde licht liet zien dat ze in een kamer terecht waren gekomen.
Zijn blik bleef stilhangen op een geringe beweging, meters voor hen. Er was niets meer dan een schim van te zien, maar nietemin kon hij het zien op en neer gaan in een zacht ritmisch tempo, gelijk aan de klanken van de zware ronkende ademhaling.
Hendry, een van de personen die het licht had gedragen, stapte dichter naar Tom toe. Hij had dezelfde schim gezien en nu liet hij zijn licht over de schim vallen.
Een geschubde rode huid sprankelde op in het licht.
“Is dat?”
Tom knikte terwijl het lichaam van het wezen voor hen verder onthuld werd.
“De joka,” fluisterde Tom vol van ontzag.
Regenboog of regenboog, waarom ben je krom?
Anders heette je regenstreep en dat klinkt zo stom
Gebruikersavatar
Saskjezwaard
Computer
Computer
Berichten: 4449
Lid geworden op: 28 aug 2010 21:56
Locatie: in bed

Zo, ik ga streng nakijken^^
Iedereen had zijn lippen stijf op elkaar geknepen, en alleen af en toe kon je iemand verstikt naar adem horen happen wanneer hij ongelukkig genoeg tegen een uitstekend stuk steen aan stootte.
De genoeg is in mijn ogen overbodig, je kunt het gewoon weglaten
Tom liep met een gekromde rug in een sluippas door het gangenstelsel achter Tua aan.
Volgens mij is het 'gebogen rug', bij gekromde rug zie ik Tom voor me alsof hij de limbo doet xD is wss niet de bedoeling :P
De calcieten druppels uit het plafond kwamen zelfs op sommige plekken al in verbinding met de uitstelpingen uit de grond.
uitstelpingen=uitstulpingen
Meerdere malen was Toms been geschampt langs hard steen, omdat hij haastig probeerde te volgen en ondertussen ook nog luiserde of zijn collega's achter hem liepen.
luiserde=luisterde
"Waarom? De gangen zijn nu al bijna te donker om goed door heen te lopen."
Dit kan eigenlijk niet als ervaren schrijver :P ENTER!^^
Het geluid van een zware ademhalingen.

of een zware ademhaling of zware ademhalingen (zonder het lidwoord)
Hij vertrok zijn neus en opende zijn mond om de geur van rotte eieren zo min mogelijk in te ademen.
Hmm, dit leest een beetje raar :P hij opent zijn mond zodat hij het zo min mogelijk inademt? wss zo min mogelijk ruikt^^


DE JOKA HJAS ARRIVED!!! Jeeej :D ik ben heel erg benieuwd wat er nu precies verder gaat gebeuren^^ hap, slik, Tom weg? Plotseling einde van het verhaal xD
Enneh, ik vergeef het je dat je zo lang niet hebt gepost :P die 60 uur vind ik wel een goede reden. O god, ik moet er echt niet aan denken dat ik zolang zou moeten werken, dan zou je me van de vloer af kunnen schrapen --' ik heb vrije tijd nodig!^^
Maar nu moet je wel iets sneller posten :P
And by the way, everything in life is writable about if you have the outgoing guts to do it, and the imagination to improvise. The worst enemy to creativity is self-doubt ― Sylvia Plath
Glorfindel
Potlood
Potlood
Berichten: 86
Lid geworden op: 08 aug 2011 20:04
Locatie: Noord Brabant
Contacteer:

Ik vind de beschrijvingen echt veel beter. (: Ben echt benieuwd hoe het verder gaat!
All that is gold does not glitter,
Not all those who wander are lost;
The old that is strong does not wither,
Deep roots are not reached by the frost.
JodieJJ
Ex-staflid
Ex-staflid
Berichten: 4626
Lid geworden op: 15 jun 2010 11:19
Locatie: V.huuzee!!!

@Saskia, Dank je voor de foutjes eruit halen :D. En ik post iedere week een stukje xD dat is wel een goed tempo voor mij haha xD
@Glorfindel, Yeeeeh :D, Kijk ik kan wel beschrijvingen *Kijkt heel hooghartig*



Het wezen was indrukwekkend. Aan beide zijden van de ruggegraat liep een rij uitstulpingen, lange stekels.
Ze namen in lengte toe terwijl ze over de hals gingen, maar hier kwam er een derde lijn bij, recht over de wervelkolom. Als scherpe messen stonden de stekels hoog in de lucht.
“Vergroeiingen van de wervelkolom?”
Tom schudde zijn hoofd op de vraag van Hendry. Hij had de steeksel net zien bewegen, ze waren gaan liggen. Hard bot zou zo’n beweging niet kunnen maken.
Tom liet zijn blik naar de stilgelegen kop glijden. Het had iets weg van de kop van een leguaan, met zijn afgestompte neus en diepliggende ogen. Een rij stekels liep als een lauwerkrans om het voorhoofd, om bij de brug van de neus te verdwijnen in kleine stompjes.
De ogen waren gesloten, en het dier leek helemaal niets van de wetenschappers door te hebben.
“Hij is prachtig, hoe groot zal hij zijn?”
“Zo’n twee meter lang, zonder de staart en de hals meegerekend, schat ik.” Tom keek opzij naar Tua of hij misschien nog iets eraan toe te voegen had. De Masai had de wezens dan ook al veel vaker gezien dan hij.
Tua had alleen totaal geen aandacht voor het slapende wezen. Zijn zwarte ogen waren verderweg gericht naar iets verborgen in de schaduwen.
“Is er iets?”
“Daar zit de rest.” Hij wees naar de hoek waar hij naar had gekeken.
Toms ogen schoten meteen naar dezelfde plek. “De rest?”
Er was nog steeds niets meer te zien dan zwart en hij trok de lamp zowat uit Hendry’s handen om het alsnog te kunnen zien.
Zijn ogen werden groot toen het licht eindelijk bestemming bereikte. Een kluwen van geschubde lijfen lagen in elkaar gewikkeld. Staarten, klauwen, koppen lagen door elkaar, op elkaar als een grote in elkaar gekleide massa.
“Hoe- hoeveel zijn het er?” Hendry sprak met een angstige verbijstering.
Tom wist geen woord uit te brengen en kon alleen maar staren, voor het eerst blij dat de wezens diep in slaap leken te zijn.
Een sidderend geluid vulde de ruimte. Het geluid deed rillingen over Toms rug lopen. Het was het beste te vergelijken met een nijdige slang die naar je blaaste. Snel wendde hij de zaklamp van de kluwen af.
De eenzame Joka lag niet meer te slapen. Het had zijn kop hoog geheven en zijn bek hing open om dreigend de lange mesachtige tanden te onthullen. De gelige ogen lichtte op zodra de zaklamp zijn kop bescheen en de langerekte pupil veranderde in niets meer dan een dunne spleet.
Naast de sidderingen die uit het monster gleden was de rollende camera het enige geluid in de zaal.
“Ongelooflijk, moet je die tanden zien.” De eerbiedige fluistering verbrak de stilte, iedereen leek gelijk uit zijn verstarring gewekt.
“Zeker vijf tot tien centimeter lang, daarmee zou hij flinke dieren weten te verscheuren,” ging Hendry onverstoord door, de angst was in zijn stem verdwenen en alleen een diepe bewondering klonk er in door.
Tom richtte de lichtbron nog eens naar de voorklauwen. Naar de lange gekromde raptor-achtige nagels. “Ik denk dat ze daar nog meer schade mee kunnen aanrichten,” bedacht hij hardop met een lichte huivering. De wezens hadden tot nu toe geen aanstalten gemaakt om hen aan te vallen, maar als ze dat wel zouden doen, leek het Tom vrij redelijk om te bedenken dat dat dan nog weleens het einde kon betekenen.
Hij wierp een blik op Tua om te polsen wat hij er van vond. De man leek de rust zelfe nog en nam geen enkel gevaar waar, Mamba daarentegen stond er zenuwachtiger bij. De jongen hield de gewaakte joka strak in het oog en leek iets te verschieten bij iedere nieuwe siddering. Hij zei in het Swahilisch iets tegen zijn partner, die schudde zijn hoofd.
“We hebben de Joka lang genoeg verstoord, we gaan.” Verklaarde Tua plots.
Niemand sprak de man tegen.
Voor ze vertrokken voelde Tom een hand op zijn schouder terecht komen. Wat verbaasd keek hij opzij, naar het breed grijnzende gezicht van Hendry.
“Wel meneer Bardecks, gefeliciteerd met uw ontdekking.”
Tom kon het niet helpen om iets terug te glimlachen. Hij had inderdaad een diersoort ontdekt in een tijd waar het onmogelijk zou moeten zijn om nog nieuwe landdieren te ontdekken, laat staan van deze afmetingen.
“Al een naam in gedachten?”
Tom wierp nog een blik naar achter, naar de duisternis die de wezens verhulde.
“De Draconis Lacerta B.”
Regenboog of regenboog, waarom ben je krom?
Anders heette je regenstreep en dat klinkt zo stom
Gebruikersavatar
Saskjezwaard
Computer
Computer
Berichten: 4449
Lid geworden op: 28 aug 2010 21:56
Locatie: in bed

Anan beide zijden van de ruggegraat liep een rij uitstulpingen, lange stekels.

Klopt niet^^ voor de rest heb ik geen zin om de fouten eruit te halen, las veel te fijn door! Super :P
2 meter voor een draak? Dat klinkt niet zo groot, maar tja, dat heeft een reden... :P Hoe hoog zijn ze eigenlijk? Goed beschreven trouwens, ik kon me het al helemaal voorstellen! Alles eigenlijk, de slapende draak, de slapende kluwen draken en daarna de blazende draak :P
Hmm, elke week een stukje... het kan er nog net mee door :P
And by the way, everything in life is writable about if you have the outgoing guts to do it, and the imagination to improvise. The worst enemy to creativity is self-doubt ― Sylvia Plath
yaraa
Puntenslijper
Puntenslijper
Berichten: 35
Lid geworden op: 11 aug 2011 18:44

mooi verhaal ben zowiezo al fan van draken ga het zeker volgen
Plaats reactie

Terug naar “De Poort naar een Andere Wereld”