Zoete wraak

[Carpe Diem]

Woehoe, we zijn bij regel acht alweer!
*doet een raar dansje*
Bij regel tien is het eerste 'deel' afgesloten, maar niet getreurd, ik post het tweede deel er gewoon achteraan^^
@Artikel: nou, wat een timing! Dat moet ik vaker doen, haha. En kijk, ik heb weer een stukje, dus je mag weer blij zijn
@Patrick: yep, die is meteen weg gegeven (nou ja, voor wat geld, dan). Hm... we moeten nog zien. Pas als we bij regel tien zijn geweest zullen we het weten. Wees voorbereid
Maar tot nu toe doe je het goed! *geeft een Pluim*
@Monsterous: HET IS MORGEN! =D
@xILY: was jij ook ziek! IK OOK! Wat een toevalligheid (of misschien ook niet, aangezien heel veel mensen ziek zijn). Maar niet zo erg als jij. Meer grieperig en moe en zo, maar ik hoefde niet de hele dag in de badkamer door te brengen, arme jij. O, en ik ga je zelfs nog meer laten lachen. Het is goed om te lachen! Is gezond
Ik ben trouwens zeer in mijn nopjes om te zien dat ook jij je ex in een panda-outfit in elkaar heb geslagen, goed van je!
@Jodie: *yay* awh, je laat me blozen (even een poppetje, want in het dagelijkse leven kunnen mensen het niet zien als ik bloos). Echt heel leuk om te horen! *doet weer een debiel dansje*

* * *

Astoni
-wees de Vriendelijkheid Zelf-

Ja, echt geen grap. Wees Vriendelijk. Misschien klinkt dit een beetje raar, vooral ook omdat ik per slot van rekening degene ben die haar ex in een pandaoutfit in elkaar heeft geslagen met een bamboestok. Maar toch zul je eraan moeten geloven.
Ik heb namelijk laatst een stuk gelezen in de krant (tussen de mascaratips en de ‘welke-boy-is-jouw-type?’ door… Gott, oké dan, het was een tijdschrift. Nou en?) en daar stond een heel interessant artikel in. Het blijkt dus dat mensen woest worden als je vriendelijk bent wanneer ze boos op je zijn. Ik moet dus gewoon heel aardig en vriendelijk tegen Jon doen, misschien zelfs aanbieden dat we vrienden kunnen zijn en dan draait hij als het goed is helemaal door. Geniaal met een hoedje erop.
Weet je wat. Ik bel Phil wel even, het was toch al een hele tijd geleden (vijftien minuten) dat ik haar gesproken heb.
“Gutentag, o wijsgeer,” begin ik. “Wat vind jij: moet ik Jon SMS’en dat ik als vrienden door het leven wil gaan?”
Phil zwijgt even. “Ik dacht dat je tegen ‘m gezegd had dat je hoopte dat hij een langzame en zeer pijnlijke dood zou sterven, waar bij voorkeur bloedzuigers en/of bouwvakkers bij betrokken waren,” antwoordt ze.
O ja, ik heb zijn voicemail nog ingesproken.
Ik had van te voren een hele tekst uit mijn hoofd geleerd. Ik begon heel netjes en beleefd, zodat hij niet meteen zou ophangen en daarna gooide ik er heel veel originele en zelfbedachte scheldwoorden achteraan.
Ik grinnik even. Ik ben echt zo gaaf soms.
“Ik ben echt zo gaaf soms, hè,” vraag ik aan Phil.
Phil zucht vermoeiend. Hmm.
“Ik wil hem gewoon laten zien dat ik heel aardig en vriendelijk tegen hem kan zijn. Dat ik hier de volwassene ben,” zeg ik.
“Zou je dat wel doen,” vraagt Phil ongerust.
“Ach Phillie,” zeg ik op meelevende toon. “Je weet dat ik van je hou, maar soms onderschat je mijn kwaliteiten enorm.
“Dan moet je het zelf maar weten,” zucht Phil. Ik weet dat mijn plannen tot nu toe niet echt goed hebben uitgepakt, om maar even een voorbeeld te noemen: gisteren kwam ik Jon tegen met uitgaan. Ik wilde hem negeren, maar hij scheen me niet op te merken. En wat is het nut van iemand negeren als diegene dat niet doorheeft? (zie regel één!) Dus ik liep ongeveer 87 keer langs hem terwijl ik deed alsof ik naar de WC moest. Het Toiletvrouwtje dacht dat ik een ziekte had en gaf me het nummer van haar darmoloog (of hoe zo'n man ook heet).
In elk geval had mijn geheen-en-weer totaal geen effect, dus bedacht ik me dat ik wel subtiel tegen hem aan kon botsen en dan druk negerend verder kon lopen. Ik liep dus naar hem toe en wilde tegen hem aan botsen maar op datzelfde moment stond hij net op om naar de WC te gaan. Mijn subtiele stootje werd een kneiterharde duw en hij stootte met zijn hoofd tegen de bar aan en ging knock-out. Ik wilde me zo snel mogelijk uit de voeten maken, maar probeer jij maar eens weg te rennen in een bar. Ik kwam drie centimeter verder vast te zitten tussen twee gothics en toen Gerrit, Jons beste vriend naar me toe kwam om me uit te horen moest ik dus net doen alsof ik in een interessante conversatie was verwikkeld met de gothics. Ik begon dus maar met ze mee te praten en zei: 'O, ja, ja, hmmm, eyeliner, ja, ja, Franse Alpen, hmmm', maar ze duwden me weg dus toen moest ik wel praten met Lompe Gerrit. Ik probeerde hem uit te leggen dat ik per ongeluk tegen hem aanstootte, maar Gerrit verdraaide m'n woorden en nu sta ik in hun groep bekend als De Ex Die De Moordpoging Deed.
Maar goed, nu ga ik dat natuurlijk allemaal rechtzetten.
Ik hang op en toets Jons nummer in.
“Hoi, Jon, met Alex,” begin ik zelfverzekerd, als er opgenomen wordt. “Raad eens wie?”
Ik gniffel in mezelf. Ik ben echt zo gaaf.
“Eh, met Alex,” zegt Jon verdwaasd. “Dat zei je net zelf.”
O, ah.
“Juist,” zeg ik en om enige waardigheid te redden voeg ik eraan toe: “maar wélke Alex?”
“Aangezien ik maar één Alex ken, zal het wel Alexandra Berninghem zijn,” zegt Jon vermoeid. “Lex, waarom bel je? Ik heb niet zoveel tijd namelijk.”
“Vriend,” zeg ik. Vriend? Waar kwam dat vandaan? “Wat ik je heb te zeggen duurt maar heel even. Ik krijg de indruk dat jij denkt dat ik het erg vind dat we uit elkaar zijn.”
“Ah,” doet Jon.
“En dat is dus alles behalve waar,” vervolg ik op mijn Zeer Neutrale Vriendelijke Toon.
“Sterker, nog: ik ben er ontzettend blij mee. Echt, ik gun je het allerbeste.”
“Oké,” zegt Jon nonchalant.
“Wil je niet weten waarom,” vraag ik hem.
“Waarom?” zucht Jon.
“Omdat het goed is,” antwoord ik. “Het is goed.”
“Goed,” zegt Jon. “Heel diep. Ben je klaar? M’n vriendin komt zo, namelijk. We gaan uit eten.”
UIT ETEN?! Godver, hij had mij nooit uit eten genomen. Niet eens naar een pretpark of zo en ene Kelly gaat meteen met hem uit eten? Ik heb zin om-
Nee. Kalm. Ik ben Vriendelijk. Ik heb hem niet nodig. Niet nodig. Helemaal niet. “Leuk,” pers ik er uit. “Dat is toevallig, want… ja, Freddie neemt mij mee naar Australië vandaag. Naar dat zevensterren hotel, weet je wel.”
“Wie is Freddie? Is het al uit met Planteon,” vraagt Jon.
“Nou.. uh, een beetje.”
“Een beetje?”
O God. Dit gaat zo niet langer. Ik sta op ontploffen. “Ja, laten we even over jou praten. Volgens mij heb je, je haar laten maaien door een grasmaaier, want het ziet er niet uit. En je ogen lijken wel van een kwal. Een blinde kwal. Nee volgens mij zou de kwal je nog het liefst uitspugen als hij je kon zien. En daarna zou hij je slaan met zijn tentakels, nadat hij je heeft opgehangen aan een vissenstaart die door een wasmachine zwemt,” zeg ik op Zeer Vriendelijke Toon. “Tot ziens Jon. Ik hoop dat je nog veel kwallen in je leven tegen komt.”
En ik hang op.

[artikel]

LEUK LEUK LEUK LEUK (schijt van de caps lock ). Ik geniet zo van dit verhaal, zo leuk bedacht, maar hoe je het dan ook nog kan verwoorden , echt mijn complimenten (alweer xD). Je moet echt iets met je schrijfkunsten gaan doen, het zal zeker een succes worden als je al alleen kijkt naar je verhaal. Dit is volgens mij echt jouw genre, dus schrijf weer lekker verder zodat wij er weer van kunnen gaan genieten .

Gr

[monsterous]

I. Can't. Breathe.

Geniaal met een hoedje erop.
HAHAHAHA, ik ging stuk, serieus. En bij de rest van je verhaal trouwens ook, daar niet van ;P Echt geniaal weer, can't wait till tomorrow<3

[Patrick]

Dit is ook geniaal met een hoedje op :p
Weer heerlijk hilarisch geschreven. Heerlijk om zo tussendoor eventjes te lezen en lekker vrolijk van te worden.

Ja, we zullen zien of ik echt die nice guy ben op het einde van het verhaal - dat best niet te vroeg gaat zijn. :p Deze soort telefoongesprekken heb ik - helaas voor jou, misschien - ook nog nooit gehad :p

Schrijf maar weer lekker verder!

[xILY.]

@xILY: was jij ook ziek! IK OOK!

JAA? Ö Scary Hihi - ben je nu wel weer beter dan? Nog kunnen leren voor je tentamen, of heb ik je teveel afgeleid met Leonore? (aa')

Ik ben trouwens zeer in mijn nopjes om te zien dat ook jij je ex in een panda-outfit in elkaar heb geslagen, goed van je!

Jaa, ik leer echt ontzettend veel van je tips! Ik bedoel, ik wist de negeer-regel natuurlijk wel, maar niet dat hij daarvoor eerst moet weten dát je hem negeert (: Hihi - je bent echt een topper! <3

Maar zul je eraan moeten geloven.

Daar ga ik weer (a') Hihi - maar het is:
Maar toch zul je eraan moeten geloven.
OF
Maar je zult er (toch) aan moeten geloven.

Kies maar Of een andere variant natuurlijk ;p Maar de zin zoals die er nu staat klopt niet (:

Geniaal met een hoedje erop.

Whahahaaa xD

Phil zwijgt even. “Ik dacht dat je tegen ‘m gezegd had dat je hoopte dat hij een langzame en zeer pijnlijke dood zou sterven, waar bij voorkeur bloedzuigers en/of bouwvakkers bij betrokken waren,” antwoordt ze.
O ja, ik heb zijn voicemail nog ingesproken.
Ik had van te voren een hele tekst uit mijn hoofd geleerd. Ik begon heel netjes en beleefd, zodat hij niet meteen zou ophangen en daarna gooide ik er heel veel originele en zelfbedachte scheldwoorden achteraan.
Ik grinnik even. Ik ben echt zo gaaf soms.

Deze vond ik zó ontzettend super geniaal geweldig dat ik em aan mn broer heb 'voorgelezen' (het voorlezen lukte niet helemaal doordat ik de hele tijd moest lachen en daardoor de woorden niet echt verstaanbaar kon uitspreken ofzo, maar toch; het gaat om het idee)

“Ik wil hem gewoon laten zien dat ik heel aardig en vriendelijk tegen hem kan zijn. Dat ik hier de volwassene ben ,” zeg ik.

Okay, deze is stom van mij (a') De spatie voor de laatste komma mag weg hihi (:

“Je weet dat ik van je houdt, maar soms onderschat je mijn kwaliteiten enorm.

Ik houd van jou, onderwerp is ik, dus houd zonder t (: Of gewoon hou, want het is eigenlijk ook spreektaal. Noujah, doe maar wat je mooi vindt, met of zonder d

Maar goed, nu ga ik dat natuurlijk allemaal rechtzetten.

Daar twijfel ik niet aan xD

“Hoi, Jon, met Alex,” begin ik zelfverzekerd, als er opgenomen wordt. “Raad eens wie?”
Ik gniffel in mezelf. Ik ben echt zo gaaf.
“Eh, met Alex,” zegt Jon verdwaasd. “Dat zei je net zelf.”

HAHAHAA Dat zinnetje 'ik ben echt zo gaaf' is echt supergeniaaaal!

“Tot ziens Jon. Ik hoop dat je nog veel kwallen in je leven tegen komt.”

Hahaa, goh, ik denk dat ik mn ex ook maar even moet bellen Ik weet niet of die opneemt, maar als ik dit tegen hem zeg is hij vast stil xD

Goh, als lachen gezond is, dan zouden alle zieke mensen jouw verhaal moeten lezen, serieus! (Behalve natuurlijk de mensen die buikpijn krijgen van (teveel) lachen. Okay, ik krijg ook buikpijn als ik teveel heb gelachen, maar daar gaat het niet om xD)
Zoooo. Ben ik ff lekker vaag vandaag!

Hihi - nog superbedankt voor je reactie trouwens!
Oeh, nu is de accu van de laptop leeg; dus ik ga maar eens slapen! (:
Heeeel veel succes met je tentamen! Is het je laatste morgen?

Liefs, Marit.

[-Maaike-]

Heey!

Ze is geloof ik niet zo goed om zich aan haar telefoon gesprek te houden, haha Maar de tips blijven goed hoor!

Ga zo door.

Groetjes Maaike

[Carpe Diem]

@Artikel: dankje! Ja, ik wil stiekem ook een boek uitgeven, maar helaas gaat dat met dit verhaal niet meer. Ik heb het namelijk ook op een ander forum geplaatst, waar kopiëren best wel makkelijk is. Dus ja, dan willen de meeste uitgevers niet meer je verhaal uitgeven, als ze het al wat vinden.
Maar ik ben inmiddels bezig met een ander verhaal en die ga ik nergens posten Dus, wie weet... ooit.
@Monsterous: haha, ik moest lachen om je reactie, en het is weer morgen! (wat heb ik toch nuttige reacties )
@Patrick: ook al niet. Hm... deze regel is niet echt een regel, dus ik betwijfel of dit je ook is overkomen (als dat al kan) MAAR, we hebben nog een deel twee. Al is dat niet heel erg wraak-achtig. Jemig de pemig, je bent gewoon een aardige jongen!
@xILY: ja, ik heb gelukkig nog kunnen leren en ik ben EIN-DE-LIJK klaar! Ben trouwens super blij, want ik dacht dat ik één tentamen niet gehaald had, maar de nomering is aangepast, dus ik heb 'm toch gehaald! *yay* Van de rest weet ik het trouwens nog niet^^
En heb je een stukje aan je broer voor gelezen, haha, doe ik ook wel is bij mijn broer, maar dan kijkt hij me altijd aan met zijn speciale debielen-blik, omdat hij er niks van snapt. Heb de foutjes weer verbeterd, thankies daarvoor ;]
@Maaike: daar is ze inderdaad niet zo goed in, haha ='] Jon heeft het echt zwaar te verduren, de arme jongen.

* * *

Dokuz
-straal als een zonnetje-

Goed. Nu we al acht regels hebben gehad hoe je, je ex helemaal gestoord kan maken is het nu tijd om je op jezelf te richten. Wraak genomen hebben we nu wel (als je hem nog eens een keer tegen komt kun je natuurlijk altijd nog een pruik en bril op doen en hem in elkaar slaan, maar dat even terzijde).
“ALLEXXX!”
Godje. Dat is mijn moeder die onderaan de trap blèrt. Mijn moeder gilt nooit normaal. De meeste mensen gillen mijn naam meestal zo: “Aleeeeex!” Met de ‘e’ heel erg uitgerekt zeg maar. Mijn moeder doet dat nooit. Ze rekt de ‘l’ en ‘x’ helemaal uit en laat de ‘e’ voor wat het is. Nu denk je misschien ‘oké, dat weten we dan ook weer’, maar dit is niet alles! Ze schreeuwt mijn naam alleen zo als ik weer eens een brief thuis heb gekregen in verband met de gevangenis. O, excuses, ik bedoel ‘mijn school’, natuurlijk.
Shit, ze komt naar boven. Snel, mijn boek. Ik graai wat tussen de rommel en vind wonder boven wonder een economieboek. Vlug sla ik het open.
“Alllexxx!” Briesend stormt mijn moeder mijn kamer in. “Jij gaat onmiddellijk leren. Ik wil niks meer hor- O.”
Ik glimlach volwassen. “Moeder, ik heb allang door dat ik mijn schoolprestaties moet opkrikken. Kijk maar.” Ik wijs demonstratief naar mijn economieboek.
“O, nou ja. Goed dan, maar als ik merk dat je niks doet dan ga je ook niet uit morgen,” voegt ze er nog streng aan toe.
Sinterklaas op een schoorsteen, dat was niet de bedoeling. Ik moet hier snel iets aan gaan doen.

15.04
Ik ben zo ongelooflijk goed bezig.
Ik heb DE HELE OCHTEND (en een stukje van de middag) aan m’n geschiedenis gezeten.
Ik ben vanmorgen vroeg al naar de videotheek gegaan en heb ‘Born on the fourth of july’, ‘Good morning Vietnam’ en ‘Apocalypse now’ gehuurd. Allemaal over de Vietnam-oorlog.
Volgens mij is het een geweldige lesmethode. Misschien schrijf ik de minister-president wel.
Ben nu trouwens ‘Enemy at the Gates’ aan het kijken.
Eerlijk gezegd heb ik zo’n klein vermoeden dat het niet over Vietnam gaat (vooral omdat er op de hoes staat dat het over de slag om Stalingrad gaat), maar ik bedoel, KOM OP, wie let er op het verhaal als Jude Law in beeld is?
Ik zal je zeggen wie. Niemand.


17.00
Sexy film.
Zo.
Wat moet ik nog meer doen?
Frans? Eitje. Ik ben een française naturellement. Of zoiets. Ik zou het hier en daar nog wat kunnen bijschaven.
Wiskunde. Tja.
Ik zie daar het nut nooit zo van in. Dan ga ik nu een beetje sommen zitten maken, en dan krijg ik op het tentamen hele andere. En dan raak ik helemaal in paniek, steek m’n armen in de lucht en roep dramatisch: “Waarom? WAAROM, vraag ik je?!”
En dan wordt er uitgezoomd van mijn tafeltje, naar de school, naar de stad, naar het land, tot de aarde nog maar een klein puntje in het universum is.
Hmm.
Misschien toch één film teveel gekeken.

23.00
Ik moet zeggen dat ik me goed voorbereid voel.
Het ging niet aldoor even soepel. En daarmee bedoel ik dat ik tijdens het leren van m’n economie opeens merkte dat ik een strop voor mezelf van m’n gordijnkoord zat te maken, maar verder ben ik heel tevreden over mezelf.
En ik denk dat ik m’n ouders er ook goed van bewust heb gemaakt wat voor een model-dochter ik ben. Ik heb tijdens het eten een paar keer fijntjes laten vallen dat ik met mijn huiswerk bezig was.
Gewoon, subtiel in het gesprek verwerkt.
Dan zei pap bijvoorbeeld: “De prei is heerlijk, Susan.”
En dan zei ik, geniaal, doch fijnzinnig: “Bijna net zo heerlijk als dat gevoel dat je hebt als je, je echt goed aan het voorbereiden bent voor je TENTAMENS.”
Snap je wat ik bedoel?
En dat ongeveer negen keer per minuut.
Subtiel is mijn middelste naam.
En nu over op de tip van de dag: wees een zonnetje. Jon mag nu wel weg. We hebben genoeg wraak genomen. Nee, nu moet je verder met je leven (vandaar dat ik morgen uitga). Wees blij. Wees vrolijk. Je hebt nog vrienden, familie, een computer die je sociale leven opvult, dat is meer dan genoeg.
Goed, dat is weer genoeg wijze woorden voor vandaag. Ik ga Panda maar weer eens bellen. Het schijnt dat hij weer nieuwe bamboestokken uit China heeft geïmporteerd. En ik geloof dat er ook iets was met de Chinese politie. Dat hij er ruzie mee had, of zo. Maar goed ik kan het ook mis hebben, natuurlijk.

[monsterous]

“Jij gaat onmiddellijk leren. Ik weel niks meer hor- O.”
Weel? Wil? :3

Ik moet trouwens echt keihard lachen bij deze twee stukjes;
En daarmee bedoel ik dat ik tijdens het leren van m’n economie opeens merkte dat ik een strop voor mezelf van m’n gordijnkoord zat te maken..
&
Subtiel is mijn middelste naam.

Geweldig droog weer, hahaha! Was weer een super leuk stuk (: Ben benieuwd naar het vervolg - zoals elke keer ;P

[artikel]

JIPPIE
Ik keek er zo naar uit, het stukje van de dag, elke dag weer even snel erachter glippen en dan gaan lezen, verbeterd wel een stukje van mijn dag als ik net uit school kom of als ik net klaar ben met huiswerk. Ideaal om dan jouw verhaal te lezen, verbetert gewoon meteen je houden. Dit stukje was wel leuk alleen heb toch wat minder gelachen :'$ (sorry), maar er moeten altijd wel een klein pauzetje tussen zitten en die heb je volgens mij nu even gemaakt, even mijn buik laten uitrusten van het lachen, en dan me kaken nog, pff...
Nou nou, een heel stukje geschreven zonder echt een nuttig iets? Het leuke eraan is dat je toch weer een leuke reactie erbij hebt? Ik weet niets meer te zeggen?
Nou dan was dit mijn commentaar

[Patrick]

Dit zou de enige regel kunnen zijn die klopt :p

Verder dan mezelf herhalen, kan ik niet :p Weer heel goed geschreven!

[xILY.]

Zoooo daar ben ik weer. Laat he ;p Had niet zoveel tijd meer, en vanmiddag bijna constant bezig geweest met huiswerk, dus ik gunde mezelf wel een OV-momentje, hihi
Ik had je stukje natuurlijk alwel gelezen hoooor. Ik lees het meestal op mn mobiel en dan reageer ik later op de laptop, vandaar! (:

Ik heb DE HELE OCHTEND (en een stukje van de middag) aan m’n geschiedenis gezeten.
Ik ben vanmorgen vroeg al naar de videotheek gegaan en heb ‘Born on the fourth of july’, ‘Good morning Vietnam’ en ‘Apocalypse now’ gehuurd. Allemaal over de Vietnam-oorlog.

Hahahaa xD Ik wíst dat er iets was, ik kon me al niet voorstellen dat ze echt braaf de hele morgen aan haar bureautje huiswerk zat te maken

Dit stukje was idd minder grappig dan die andere, maar dat geeft niet (: Ben wel benieuwd naar de verdere story van Allllexxxx!
Oeh, vet goed dat je alvast 1 tentamen gehaald hebt! Nu de rest nog... afwachtennn dusmaar!
Ik ga nu nog snel een stukje van mijn verhaaltje posten en dan ga ik eten, dus post jij ook maar weer een nieuw stukje van dit leuke verhaal!
Okay, dat was totaal niet logisch xD Ach, boeit niet.

Keeepgoing! <3

[Carpe Diem]

Hai!
Sorry voor mijn afwezigheid (ik heb wel één dag niet gepost Ö) Ik had het een beetje druk =)
@Monsterous: ik heb het foutje verbeterd! Haha, het 'subtiel' stukje komt later in het verhaal nog terug, dat je het weet ;]
@Artikel: ik weet het! Soms moet ik er gewoon wat minder grappige stukjes in stoppen om even een adempauze te hebben, inderdaad^^ En reacties -nuttig of niet- zijn altijd leuk! Ik ben zelf de Opperheer (ja, heer, ja) in het schrijven van onzin reacties, dus ik vergeef het iedereen die het bij mij doet. Reacties maken me sowieso blij, al snap ik wel dat je soms denkt van "Hmm... oké, wat kan ik zeggen?"
@Patrick: haha, toch nog een regel gevonden dan ='] Regel tien kan misschien ook wel kloppen en dankje!
@xILY: VEELS te laat jij! Ik ben woedend, nee razend! Haha, nee grapje. Huiswerk maken is een vermoeiende activiteit, ik leef met je mee. En ik ga NU een stukje posten, dus doe jij dat ook maar dan *wbw*

Dit stukje is trouwens het einde van deel 1, maar het vervolg komt er gelijk achteraan, zoals ik al eerder zei.
Weet je wat, screw this, het is gewoon één verhaal x]

* * *

Botigues
-een Nieuwe Toekomstige Vriend-

Zo. Gisteren heb ik wel genoeg geleerd. Vandaag is het tijd om me voor te bereiden op Mijn Grote Debuut (ook wel ‘MGD’ genaamd). Phil, Panda en ik –Nick had ik nog niet gesproken- zijn het er over eens dat ik weer iemand anders nodig heb. Anders blijf ik moordneigingen krijgen als Jon in mijn buurt is en dat willen we niet hebben. Nou ja, Panda vond het wel interessant om een moordenaar als vriendin te hebben, maar goed, soms moet je niet te veel luisteren naar Panda. Hij had een slechte dag omdat de Chinese politie zijn bamboestokken hadden afgepakt. Arme stakker.
Ik vraag me trouwens of hoe de Aborior eruit ziet. Ik ben er nog nooit eerder geweest.
Ik hoop dat het allemaal roze is en enorm vloekt bij Phils rode outfit. Ik zoek de site op en klik op ‘Gallery’.
Hmm.
Eigenlijk alleen maar foto’s van dronken mafketels en verhit zoenende stelletjes. Wacht eens even ... Die barman op de achtergrond is LANG NIET verkeerd. Jammie slurp. Yes in het kwadraat, ik heb hem gevonden! Mijn Nieuwe Toekomstige Vriend (NTV).
Wacht.
Dit vergt een hele nieuwe aanpak. Hoe versier je een barman?
Bestaat er geen boek dat heet: ‘Hoe Versier Je Een Barman’? WAAROM bestaat er geen boek dat heet ‘Hoe Versier Je Een Barman’?! Gottogod. Ik moet iemand bellen.
“Met Nick.”
“HOE VERSIER JE EEN BARMAN?!”
“Een decolleté tot aan je tenen en een ketting van bierdoppen om je nek?”
“Nickkerd, ik vroeg ‘Een Barman’, niet ‘Een Vadsige Zuiplapperige Motorrijder’.”
“O, spijt me, dan heb ik verkeerd verstaan. Je moet wat duidelijker praten.”
Hij kan toch zo vermoeiend zijn.
“Mijn beste Nick. Voor het geval je het nog niet had begrepen. Dit gaat om een kwestie van leven of dood. Gooi je ginnegapperigheid overboord en haal je genialiteit uit die stoffige kast.”
“Had je broer niet ooit een bijbaantje als barman?”
“Gode zij dank. Dat is de reden waarom jij je één van de gelukkigen mag noemen die in mijn gezelschap mogen verkeren.”
“Het is me een waar genoegen.”
Helaas betekent dit wel dat ik contact moet gaan maken met de bij elkaar geraapte geest van m’n broer. Normaal mijd ik hem zoveel mogelijk. Sinds hij vorig jaar aan een studie op de kunstacademie is begonnen is hij een beetje van het zweverige geworden.
Maar nood breekt wet. En dit is zeker weten een noodsituatie van het zuiverste water.
Dus sleep ik mezelf twee trappen op en kijk naar de ouderwetse deurklopper in de vorm van een leeuwenhoofd. Volgens mij kost dit me jaren van m’n leven, of op z’n minst een paar minuten.
Hij vond ‘m een paar weken geleden op straat en was compleet door het dolle heen. Het was nogal griezelig eigenlijk, om te zien hoe iemand uit z’n dak kan gaan van een roestig, afgedankt ding dat hij uit een container heeft moeten vissen. Ik dacht dat hij een toeval kreeg en stelde voor hem een mep te geven, maar daar was hij niet zo’n voorstander van.
Ik hoor het oceaangeluid al dat hij 45 uur per dag draait.
Godje. Waar begin ik aan.
“Robert?” Ik klop op de deur.
Onder normale omstandigheden zou ik een gigantische slinger aan de leeuwenkopklopper geven, maar dit keer moet ik hem te vriend zien te houden (Robert, niet de leeuwenkopklopper).
“Binnen…”
Ik open de deur en kijk eerst even naar binnen. Je weet nooit wat je hier aantreft. Je kunt niet voorzichtig genoeg zijn. Misschien heeft hij wel opeens besloten dat gaten-maken-in-schilderijen ‘kunst’ is, en voor je het weet heb je een zwaard in je hoofd steken. Maar de kust blijkt veilig te zijn. Hij ligt op bed één of ander onmenselijk dik boek te lezen.
“Wat lees je?” Ik sta van mezelf te kijken. Ik klink bijna geïnteresseerd.
“De we-” begint hij, maar ik val ‘m in de rede. Hij wil natuurlijk vertellen waar het over gaat en ik wil graag nog langer leven.
“Hoe graag ik er ook over wil horen, ik heb een brandende vraag voor je. Het is een zaak die iedereen aan gaat. Mij in elk geval zeker.”
“Vraag maar raak.”
“Jij bent barman geweest, nietwaar? Wat was nou de ultieme manier om jou te versieren?”
Hij denkt even na. “Ik kon een mooi gedicht altijd wel waarderen.”
O, deksels met een veertje, dit heeft totaal geen zin. De enige twee personen ter wereld die een gedicht in een bar zouden waarderen zijn hij en Pamela Anderson, en dat is alleen omdat ze de herseninhoud heeft van een mier. En toevallig ben ik niet van plan één van beide te versieren. Hier heb ik dus geen drol aan.
“Knt.” Ik weet niet wat ‘knt’ betekent, maar het klonk in elk geval als een geluidje dat zegt: “wat stom dat ik daar zelf niet op ben gekomen.”
Tikje verslagen sta ik weer op om naar m’n kamer te gaan en daar al mijn oude Cosmo’s uit te pluizen naar tips om een barman te versieren, als Robert opeens onverschillig zegt: “Maar veel van mijn collega’s vonden het altijd geweldig als een meisje totaal ongeïnteresseerd deed. Ze zien al genoeg meiden die zich over de bar werpen. Ze willen iets te jagen hebben.”
Ik kan hem wel om z’n nek vliegen, maar ik bedenk me als ik hoor dat hij één of ander deprimerend gedicht in zichzelf aan het prevelen is. Hij zou het waarschijnlijk beschouwen als een aanslag op zijn creatieve geest of zoiets.
Dus ik zeg alleen maar: “Ik denk dat ik het bij het gedicht houd” en sluit de deur achter me dicht.

Hm. Dit was dus mijn handleiding. Ik zou wel een hele ontroerende speech willen neerpennen, maar helaas heb ik het druk met Project Barman, dus ik kan alleen maar zeggen: Au Revoir en bedankt voor het lezen van mijn Geniale Handleiding!

Geniaal? Weet je het zeker? Ik vond het eerder een-

PHIL!

[monsterous]

Yeuj, ik was weer helemaal blij dat je gepost had :p Grom dat je het niet eerder gedaan had, ahah :p Maar wel een leuk stukje weer! I want more (:

[xILY.]

Hehe, eindelijk ben je er dan weer
Ghehe grapje natuurlijk, huiswerk is zó vermoeiend he ^^
Nouu, toevallig heb ik al TWEE stukjes gepost *wbw* dus haha ;p

“O, spijt me, dan heb ik verkeerd verstaan. Je moet wat duidelijker praten.”

Dat heb ik verkeerd verstaan.
OF
Dan heb ik het/dat verkeerd verstaan.
Zoiets moet het iig worden, nu klopt ie niet helemaal (:

Hij kan toch zo vermoeiend zijn.

Hahahaa, dat denk ik ook heel vaak bij sommige mensen ;p

Onder normale omstandigheden zou ik een gigantische slinger aan de leeuwenkopklopper geven, maar dit keer moet ik hem te vriend zien te houden (Robert, niet de leeuwenkopklopper).

Haha, deze was leuk

“Wat lees je?” Ik sta van mezelf te kijken. Ik klink bijna geïnteresseerd.

Haha, deze ook xD

“Knt.” Ik weet niet wat ‘knt’ betekent, maar het klonk in elk geval als een geluidje dat zegt: “wat stom dat ik daar zelf niet op ben gekomen.”

Hier lag ik echt plat xD Ik heb een aantal x geprobeerd het uit te spreken, maar dat valt best tegen

Hihi - leuk stukje weer (: Snel weer posten enzo en tot schrijfze xD
Liefs <3

[Patrick]

Ik vond dit een van de leukste stukjes. Misschien niet de grappigste, maar wel het leukst en best beschreven stukje.

Ben al benieuwd naar deel 2... "Hoe versier ik een barman?"

[-Maaike-]

Heey!

Jouw droge humor fleurt iedere dag toch maar weer op ^_^ (Ik moet het misschien toch maar in mijn tussenuren gaan lezen om de dag door te komen, in plaats van zo op de avond )

Ga zo door!

Groetjes Maaike

[Saskjezwaard]

JE HEBT WEER EEN DAG OVERGESLAGEN! nu blijf ik heeeel erg boos, of je moet toevallig zin hebben om nog een stukje derbij te plaatsen als goedmakertje
Jaa, ik lees nog mee, natuurlijk lees ik nog mee, wanneer kan ik een Rima-verhaal weerstaan? Gij zijt geniaal in al uw geniaalheid! Alleen je postte de hele tijd als ik in de trein zat (of althans, ik las het vaak op mijn mobiel ) en dan is een reactie achterlaten zo ontzettend *piep*. Wanneer vinden ze nou ooit eens mobieltjes uit waar een compleet toetsenbord uitkomt wat je zo aan een laptop kan vastkoppelen. Ik denk dat het een gat in de markt zal zijn xD

Echt. Ik vind Jonathan zo zielig! Die zal spijt als haren op zijn hoofd hebben dat hij Alex ooit als vriendin heeft genomen Ik vind hem je leukste personage (jaaa, de naam he ^^) omdat hij telkens zo rustig en tja, geamuseerd blijft. Panda is trouwens een goede tweede xD

Maar ga snel door! Ik mis mijn dagelijkse leesvoer en dan heb ik weer wat te doen in de trein, dood voor me uitstaren is na een tijdje ook niet echt leuk meer haha xD

[Carpe Diem]

Sorry, sorry, dat ik wéér een dag heb overgeslagen
*valt op knietjes*
MAAR, omdat ike en dag heb overgeslagen zal ik samen met de intro van deel twee ook een stukje posten, hoe gaaf is dat? ^^
@Monterous: uh-oh, krijg ik weer een grom? *duikt weg* maar ik heb twee stukje bij elkaar geplakt!
@xILY: foutje is verbeterd! Ik post nu ook TWEE foutjes. En ik moet echt eens je stukjes gaan lezen en weer eens reageren (sowwy, het lijkt wel alsog ik nu nog minder tijd heb, terwijl mijn tentamens over zijn, maar ik ga zo direct -na dit stukje gepost te hebben- meteen even lezen =D) En ja, onderschat 'knt' niet!
@Patrick: er zitten meer details in dit stukje, ja! Fijn dat dat opgevallen is. Het tweede deel wordt nóg vreemder, let maar op. En er komen wel twee (GEWELDIGE) nieuwe personages in dit deel erbij
@Maaike: haha, dat is fijn om te horen! En probeer het is, zou ik zeggen, misschien lach je dan nét iets meer dan normaal (hoe gaaf zou dat zijn? Antwoord: super gaaf!)
@Sask: JAAA, een reactie van de almachtige Saskia. Ik zat er op te wachten Haha, vandaar dat ik weer een dagje oversloeg met posten, het is allemaal gepland Maar ik snap je, heb ik ook last van ( nou ja, van dat weinig tijd gedeelte dan, ik zit meer in de bus dan in de trein). Vooral bij jouw verhalen, die ik ook nog steeds trouwe volg, yep, yep.
En Jonathan is ook zielig, maar tegelijkertijd is het een leuke jongen. ^^ En Panda is gewoon een toffe geniuss. Ik weet niet welk gedeelte van hem precies genius is, maar er is íéts genius-achtig aan hem, geloof me!

* * *

Intro deel twee

Hmm…
Ongeïnteresseerd.
Dat is het woord. De sleutel. De sleutel tot het hart van een barman. God, wat poëtisch. Ik heb wel iets van een dichter in me. Ongeïnteresseerd. Wat is ‘ongeïnteresseerde kleding’? Een joggingpak? Zo van: ‘ik heb maar gewoon wat aangetrokken?’ Ik heb hier hulp bij nodig.
Waar is m’n grote vriend de Telefoon?

“Nick…”
“Goed. Als ik zeg: ‘Ongeïnteresseerde kleding’, wat zeg jij dan?”
“Euh. Hyperactieve meubels?”
“Aan jou heb ik niks.”

Nieuwe poging.
“Met Phil.”
“Goed, als ik zeg: ‘Ongeïnteresseerde kleding’, wat zeg jij dan?”
“Blijf zitten, dan stuur ik hulp?”
Ik neem al niet eens de moeite meer om iets terug te zeggen.
Ander nummer.
…
Jeumig. Panda neemt weer eens niet op. Goed. Zo snel ben ik niet klein te krijgen. Ik ga gewoon naar hem toe.

* - * - *

“Alexandra, wat leuk dat je er bent!” Panda’s moeder laat me met een stralende glimlach binnen. “Je weet hem te vinden, hè?”
“Yep,” antwoord ik vrolijk en ik neem gelijk de eerste trap in drie sprongen. Het leuke aan Panda’s huis is dat het lijkt alsof je door een doolhof loopt. Hij is namelijk stinkiestankie rijk. Het schijnt dat zijn ouders in de witte maffiawereld zitten. De eerste vijfhonderd keer dat ik hier kwam was ik dan ook elke keer verdwaald. Niet dat ik het heel erg vond. Ik kwam altijd wel ergens terecht waar ik me in kon vinden (een minibioscoop of zo) en daar zat ik dan de hele dag totdat ze me begonnen te missen en een reddingsplan op stelten zetten om me te vinden.
Maar goed, inmiddels weet ik wel waar Panda’s kamer zich bevind. Drie trappen omhoog, twee gangen naar links, weer eentje naar rechts, neem de lift et viola! Je bent er.
Hijgend storm ik dan ook een kwartier later Panda’s kamer in.
Oeh. Alles is donker. Een geheel nieuwe ervaring. Meestal staan zijn al zijn computer (stuk of tien) aan, plus de televisie en zijn gloedjenieuwe stereo-installatie (ik zeg ‘gloedjenieuwe’ omdat hij er om de week een nieuwe koopt), maar vandaag is het stil en donker.
Hm.
“Panda?”
Geen antwoord.
Ik baan me heldhaftig door de bergen Panda’s heen die verspreid op de grond liggen, over de bamboestokken zal ik maar zwijgen. Hier en daar schuif ik wat weg waardoor en wonder boven wonder een stukje grond zichtbaar wordt. Nooit geweten dat hij een houten vloer had. Ik dacht altijd dat alles in zijn leven zwart of wit was, met een vleugje bamboegroen.
Oké. Even zoeken.
Hij is niet in zijn bed (ik was erop gesprongen).
Ook niet onder zijn bed.
Niet bij Balu de Panda (zijn lievelingspanda van twee meter tachtig).
En al helemaal niet tussen zijn zitzakken.
Godje. Dit kan eeuwen gaan duren. Eerst moet ik even naar de wc, daarna zou ik wel verder gaan zoeken. Met moeite spring ik van de ene pandaknuffelbeest naar de andere en open Panda’s eigen badkamer. Ongeduldig probeer ik een lichtknopje te vinden. WAAROM moet ik altijd in één keer heel nodig naar de wc als ik in de deuropening sta? De hele tijd gaat het goed, maar zodra ik dichter in de buurt van het toilet komt houd ik het gewoon niet meer. Vreselijk. Weet je wat, laat dat lichtknopje ook maar. Met moeite schuifel ik naar de wc toe. Ugh.
Zo gehaald.
Krghh-gh-hh
Wat was dat?! Shit, ik zit hier op een WC, Panda is nergens te bekennen en afgezien van een klein badkamerlichtje dat ik met moeite kon vinden –toen ik eenmaal op de wc zat- is het pikkedonker op deze verdieping van het huis. Alle Zeusen in de onderwereld, dit is niet goed.
“Ik ben hier!” gil ik, want door een horror-filmmarathon met Phil ben ik er wel achtergekomen dat het domste wat je kan vragen ‘wie is daar?’ is. Die moordenaar heeft dan natuurlijk allang door dat zijn slachtoffer bang is. Nee, de kunst is om zelfverzekerd over te komen. Zelfs als je op een WC zit.
Krjighh-zzzsj
“AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH!” krijs ik.
“Alex?”
Huh? “Panda?”
“Zit je nou op het toilet?”
Woest kijk ik om me heen. En dan zie ik hem. Met een wollen deken om zich heen gewikkeld, een pandaslaapmuts op zijn hoofd en slaperige oogjes. In het bad.
“Aargh! NIET KIJKEN,” gil ik naar hem. “NIET KIJKEN OF IK GEEF JE NOOIT MEER EEN PANDA!” Met een ruk sta ik op en trek mijn broek vliegensvlug omhoog. “Wat doe je daar,” schreeuw ik uiteindelijk nog steeds een beetje van slag.
“O… ik was gewoon even aan het nadenken en toen viel ik in slaap,” mompelt Panda.
“Je was aan het nadenken in een bád?!”

[xILY.]

Okaay, vergeven (:
En bedankt voor je reactie op mijn stukjes! (:
Ghehe, het begon al weer lekker xD Heb weer smakelijk gelachen!

Drie trappen omhoog, twee gangen naar links, weer eentje naar rechts, neem de lift et viola! Je bent er.
Hijgend storm ik dan ook een kwartier later Panda’s kamer in.

Hahaha, deze was echt leuk

Meestal staan zijn al zijn computer (stuk of tien) aan, plus de televisie en zijn gloedjenieuwe stereo-installatie (ik zeg ‘gloedjenieuwe’ omdat hij er om de week een nieuwe koopt), maar vandaag is het stil en donker.

Achter 'computer' moet nog een 's' (: en bij '(ik zeg ‘gloedjenieuwe’ omdat hij er om de week een nieuwe koopt)' mag de 'er' weg (:
Dat zijn je twee foutjes deze keer, dus niet nog meer foutjes maken

Hier en daar schuif ik wat weg waardoor en wonder boven wonder een stukje grond zichtbaar wordt.

NEEE! Een derde foutje! 'en' moet 'er' worden ;p

Hij is niet in zijn bed (ik was erop gesprongen).

Hihi - deze is wel heel leuk, alleen ik denk dat het mooier is als je 'was' verandert in 'heb' of 'had'. Nu loopt ie naar mijn gevoel niet helemaal lekker (:

“Ik ben hier!” gil ik, want door een horror-filmmarathon met Phil ben ik er wel achtergekomen dat het domste wat je kan vragen ‘wie is daar?’ is. Die moordenaar heeft dan natuurlijk allang door dat zijn slachtoffer bang is. Nee, de kunst is om zelfverzekerd over te komen. Zelfs als je op een WC zit.

Whahahaa xD Dat gil ik ook altijd als ik een geluidje hoor als ik op de wc zit Zo'n gil komt idd errug zelfverzekerd over ghehehee

“Aargh! NIET KIJKEN,” gil ik naar hem. “NIET KIJKEN OF IK GEEF JE NOOIT MEER EEN PANDA!”

Ik geef je nooit meer een panda, geniaaal

Eindconclusie: hahahahahahahhahaa
Ontzettend geniaal weer, ben benieuwd met wat voor tips Panda komt
Let me guess; het heeft iets met - hoe kan het ook anders - panda's te maken? ;p

Hihi - snel verder weer! Ik post ook zsm weer een stukje, dus jij ook
Liefs! (:

[monsterous]

Ik had me toch een vreselijke kutdag, maar jouw post heeft hem weer iets beter gemaakt. Super! <3 Meer heb ik even niet te zeggen :p

[Carpe Diem]

@xILY: NEEE, niet drie foutjes! En ik doe nog zo mijn best om alle foutjes eruit te halen *snif snif* Maar goed, thankies agian voor het erop wijzen van de foutjes en voor je überleuke reaction naturlich!
En wat voor wijze raad heeft Panda... ja, dat komt nu aan bod! Je zult verstelt staan met waarmee hij komt. Panda heeft vele kanten, dat je dat wel begrijpt
En gelukkig, het is me vergeven *blaast opgelucht adem uit*
@Monsterous: awh, dan ben ik blij dat mijn stukje je heeft opgevrolijkt en kijk, nog een stukje! =D

* * *

“Dus… je wilt een barman versieren?”
“Nou, eigenlijk ben ik hier om te vragen wat ‘ongeïntre-.”
“Ik begrijp het,” onderbreekt Panda me peinzend.
“Ja, maar er is nog me-.”
“Zeg maar niks.” Panda heft gebiedend zijn handen op. “Ik wist al genoeg na een paar woorden.”
“O, oké dan.” Ik haal mijn schouders op. “Heb je dan wat tips voor me?”
“Hm…” Panda heeft zijn ‘bril zonder glazen’ opgezet (dat doet hij voor het moment even) en wrijft nadenkend over zijn baardloze kin. Ondertussen hebben we het badkamer-incident achter ons gelaten en zijn we allebei op een pandazitzak neergeploft. Plotseling klaart zijn blik op. “Ik heb het al!”
Ik moet zeggen dat ik niet helemaal zeker wist of Panda wel de juiste persoon was om mijn hart bij uit te storten als het om een barman gaat, maar hij heeft toch weer eens bewezen waarom hij zo’n goede vriend van me is.
“Sebastian,” zegt Panda op mysterieuze toon.
“Sebastian?” echo ik vragend.
“Sebastian,” bevestigd hij terwijl hij een mobieltje onder onze zitzak vist. Zonder nog meer uitleg te geven scrolt hij door zijn telefoonlijst en tikt iemand aan. Even horen we niets behalve de telefoon die overgaat.
“Yo Seb. Alles goed? Ja, ik bel voor iets belangrijks. Code RB, heel heftig inderdaad,” zegt Panda door de telefoon als er opgenomen wordt.
‘Code RB,’ vraag ik geluidloos.
“Dat betekend: Code Rode Bamboestok,” fluistert hij snel tegen me voor hij zich weer op zijn telefoon richt. “Heb je even tijd? O, je zit midden in een gevecht. Ik begrijp het… over vijf minuten? Oké, later.”
“Hij komt hierheen,” vraag ik voor de zekerheid. Panda knikt en raakt zijn glazenloze bril aan. Geen idee waarom. Misschien dacht hij dat het er slim uitzag. “Waarom? Wie is hij eigenlijk? En waarom was hij aan het vechten?”
“Maak je niet druk, Lex. Je hoeft niet eens te denken. Het komt helemaal goed, over een week heb je die Barry de Barman helemaal ingepalmd.” Hij gooit er een bedachtzaam knikje achteraan. “Gaat werken als een Panda. Seb is de beste in wat hij doet.”
Tja.
Maar WAT DOET HIJ DAN?!
Dat zeg ik misschien niet, maar mijn hoofd spreekt boekdelen (compleet met vragende ogen en een verbaasd vertrokken mond). Helaas lijkt Panda het niet op te merken. Hij is inmiddels bezig tussen al zijn rotzooi een bamboestok te vinden en let niet meer op mij.

Één minuut later.
Misschien heeft Panda Sebastian geroepen omdat hij de enige is die snapt wat ‘ongeïnteresseerd’ precies inhoud. Dat zou wel tof zijn.

Nog één minuut later.
OF Panda dénkt dat Sebastian mij kan helpen terwijl dit eigenlijk niet zo is. Het is niet voor het eerst dat hij tegen mij heeft gezegd dat hij alles voor elkaar heeft en dat ik vervolgens blij moet zijn met een doos bamboestokken.

En nog eens drie minuten later
Stel nou dat hij hier binnenkomt, een verveelde blik op mij werpt en zegt: ‘sorry, met haar valt niets mee te redden. Ik kan je niet helpen.’
Dat zou hij toch niet écht doen?
…
Heracles in zijn poedelpakje.
Nu begin ik me toch wel een beetje zorgen te maken. Het lijkt me niet dat die Sebastian het gaat zeggen, maar STEL nou dat hij het toch doet? Dan sta ik mooi voor tierelier. Godje. Ik wil helemaal niet voor tierelier staan. Daar ben ik nog lang niet aan toe. Misschien moet ik proberen weg te sneaken zonder dat Panda het door heeft. Ja, dat lijkt me een uitstekend plan.
Langzaam laat ik me van de zitzak glijden en kruip ik tussen alle rommel door naar de deur. Panda kijkt niet eens op of om. Helemaal goed. Afwezig schuif ik een berg kleding weg. Mijn ogen zijn op de deur gericht. Bijna. Ik ben er bijna. Shit, Panda kijkt om. Ik neem een snoekduik en kom plat op mijn buik voor de deur terecht wanneer deze open gaat.
“Ik ben er. Wat was nou die noodgeval waar je het over ha- O.”
Bagger. Ik grijp een pen en doen net alsof ik een beroemde archeoloog ben die net een historisch dinosaurusbot heeft opgegraven. Helaas bestaat mijn bot uit pandaprint, wat mijn briljante vondst toch wel een beetje teniet doet.
“H-hallo.” Ik krabbel overeind, klop wat stof van mijn kleding en doe net alsof ik een draadje van mijn rok wegpluk. Goed. Oké, gewoon normaal doen. Gewoon doen alsof het doodnormaal is om voor een onbekende een sliding op je buik te maken. Waarom op je knieën gaan als het ook op de buik kan, toch?

[Patrick]

Weer twee fantastische stukjes. Vind het tweede deel al erg leuk begonnen! De omschrijving van het huis van Panda is geweldig, heb er echt om kunnen lachen Ik vind Panda echt een awesome personage :p Echt een toffe gast :p

Ben alweer benieuwd naar het volgende stukje.

[monsterous]

hahaha geweldig ander leuk stukje (: Me loves it<3

[-Maaike-]

@Maaike: haha, dat is fijn om te horen! En probeer het is, zou ik zeggen, misschien lach je dan nét iets meer dan normaal (hoe gaaf zou dat zijn? Antwoord: super gaaf!)

Haha, ik denk niet dat mijn klasgenoten het op prijs stellen als ik de slappe lach krijg en hen afleidt van hun potje WOW tijdens de vele (nutteloze) zelfstudie uren lol

Je bent trouwens op een geniaal punt geëindigd ^_^ Als ik haar was zou ik snel dat giga grote huis in rennen en me ergens verstoppen totdat die reddingsactie in touw wordt gezet

Groetjes Maaike

[Carpe Diem]

@Patrick: yay, je vindt Panda tof! Ik ook! Panda is echt mijn meest favoriete personage OOIT. En dat zegt wat, want ik hou over het algemeen van al mijn personages, echt ze allemaal. Ik had voorheen dan ook nooit een favoriet, tot Panda tevoorschijn kwam^^
@Monsterous: *big smile* Thankies!
@Maaike: niet? Da's nou jammer! En ik vind je reactie echt heel leuk, omdat ze ook echt gaat vluchten! Alleen niet in Panda's huis.

Weer een MONSTER-stuk, omdat ik weer eens een dag overgeslagen heb met posten, maar ik heb het weer eens druk =']
Edit: okay, het lijkt misschien geen monsterstuk, maar in word is het meer dan de voorgaande stukjes

* * *

O.
Je hebt van wel eens mensen, echt van die rare snuiters, die er tegelijkertijd vreemd en heel artistiek uit kunnen zien. Sebastian is zo iemand. Hij heeft donkergroene ogen. Niet grijsgroen, of bruingroen. Nee, gewoon puur donkergroen, geloof ik (zeker weet ik het niet van deze afstand). Eigenlijk is dat op zich niet eens zo heel vreemd, groene ogen. Dus laat ik over gaan op zijn haar: warrig blond haar. Blonder dan dat van Panda. Panda heeft meer een soort goudblond haar, Sebastians haar kan je eerder witblond noemen. Nou ja, over het algemeen is zijn haar witblond, maar één pluk was felblauw geverfd. Waarom? Geen idee. Het valt in elk geval heel erg op.
En dan zijn kleding. Hij draagt kleding die een normaal mens nooit zou aantrekken. Tenzij je het normaal vindt om een felgroene broek te dragen, met verfspetters in alle kleuren erop en een belabberde, witte hemd dat een paar maten te groot is en waarvan hij de mouwen opgerold heeft tot zijn ellebogen. Afgetrapte, bruine enkellaarzen met dikke zolen eronder maken zijn outfit helemaal af.
Ergens komt hij me wel bekend voor eigenlijk, maar ik kan niet helemaal mijn vinger erop leggen waarvan dan wel.
Sebastian bestuurt me ondertussen net zo lang als ik bij hem heb gedaan en houdt zijn hoofd een beetje scheef. Ik word eerlijk gezegd een beetje bang van de uitdrukking op zijn gezicht. Hij glimlacht namelijk heel geheimzinnig, bijna angstaanjagend.
“Waarom was je aan het vechten?” piep ik uiteindelijk nerveus.
Een rij tanden komt tevoorschijn. Ik krimp in elkaar. “O, dat is dagelijkse routine voor mij,” verzekert hij me. Wanhopig kijk ik naar Panda, maar die doet alsof hij mijn blik niet ziet en grabbelt naar iets onder zich. Even later heeft hij een doos koekjes met bamboesmaak in zijn handen.
“Het is een bepaalde vorm van kunst, ken je het,” vraagt Seb ondertussen. Ik schud lichtjes met mijn hoofd. “Het is heel leuk. Je spant een doek op en smijt ballonnetjes gevuld met verf op een afstandje er naartoe. Dat noem ik dus altijd een ‘gevecht’.” Hij grinnikt. “Als het af is ziet het er heel spectaculair uit. Maar over op jou. Je wilt dus een barman versieren?”

Sebastian.
Is eng.
Dat verklaart waarom ik hier onder de sofa lig. Normaal gesproken doe ik zulke dingen namelijk niet (sofa-liggen en zo). Au. Krijg nou wat, er prikt iets in mijn zij. O, het is een kwast, had ik kunnen weten. Sebas is namelijk een schilder, zoiets had hij me op mijn sok gespeld dan. En nou ja, volgens mij is het ook wel zo. Dat verklaard namelijk waarom zijn hele appartement vol ligt met verfkwasten, verftubes, gescheurd papier, schildersezels en meer van dat soort dingen.
Hijzelf ziet er trouwens ook wel een beetje zo uit. Als een schilder. Hij heeft vandaag weer zijn kleding uit de artistieke kast gehaald. Zijn jeans is bij de knieën gescheurd en zit weer eens helemaal onder de verfvlekken. En zijn rood geblokte hemd (die ook al drie maten te groot is) heeft volgens mij ook wel betere tijden gekend. Hij had geloof ik ook nog eens witte veeg op zijn wang zitten, maar dat weet ik niet zeker want zodra hij de deur opende en me naar binnen trok was ik er vandoor gegaan.
Panda had me namelijk bij hem afgezet en ik kan gewoon geen ‘nee’ zeggen tegen Panda. Dat is me gewoon nooit gelukt. En hij weet het, want hij sleept me overal mee naartoe. Maar goed, toen ik eenmaal in Sebs huis was wilde ik natuurlijk vluchten alleen omdat ik nu eenmaal ik ben rende ik de verkeerde kant op. In plaats van zijn huis úit te vluchten, vluchtte ik juist zijn huis ín.
Tja. En nu lig ik dus hier. Onder de sofa.
Gisteren liet hij me maar niet met rust. Ik moest leren goed –nonchalant- lopen, perfect zitten, leuk glimlachen en nog meer van dat soort onzin. Ik bedoel, WAAROM?! Het slaat toch nergens op. Dat heb ik ook tegen hem gezegd, dat het nergens op sloeg. Nou ja, ik zei letterlijk: “ik voel met net een kameleon die zumba danst omdat het moet van zijn rimpelige grootmoeder.”
Het werd me niet in dank afgenomen. Laat ik daar maar even duidelijk over zijn.
O, kijk nou eens. Ik zie Sebastians voeten. Hij heeft blijkbaar niet de moeite genomen om sokken aan te trekken. Bagger, hij komt hierheen. Zou hij weten dat ik hieronder lig? Dat zou erg zijn. Ik kan geen kant op als hij me vindt. Shit…
Op het moment dat ik in paniek begin te raken ploft Sebastian met veel vaart op de sofa neer waar ik onder lig. Een wolk stof is het gevolg en ik moet moeite doen om niet te hoesten of te niezen. Rustig. Kalm. Een ringtone doorbreekt mijn concentratie. Die van Seb waarschijnlijk. Arme stakker, zijn zusje heeft vast geknoeid met zijn mobiel. het lijkt me in elk geval sterk dat jongens de ringtone van ‘Sex and the City’ hebben.
O, potverkaatje. Ik heb die ringtone. Het dringt ook heel langzaam tot me door dat het geluid uit mijn broekzak komt. Ik moet wat doen! Straks vindt hij me nog.
Ik begin driftig te kuchen. “Uchucheh…” O, nee. Dat is beter. Nu gaat hij me echt nooit vinden. WAAROM heb ik mijn telefoon zo ingesteld dat het volume omhoog gaat als je niet opneemt?! Wat bezielde me? Ik kuch nog iets harder en zie hoe Sebs voeten bewegen. Ik moet het geluid zien te overstemmen met een natuurlijk geluid. Dit gaat zo niet langer.
“AGUCHEGUUCHEGUCHEUCHE.. UCHEKGGGUCHE,” gil ik.
Shit, ik verslik me echt. Kan ook niet anders met al dat stof hier. ‘Kguchah.. Uche..!” Stikkend kruip ik onder de sofa vandaan, op zoek naar frisse lucht. Mijn ogen tranen maar ik kan nog net zien hoe drie mannen de woonkamer inkomen en verschrikt blijven staan als ze mij op de grond zien kruipen met uitpuilende ogen.
Sta niet zo te staren, stelletje koeien. Ik stik hier. “HUUUUCHUCH.”
Ik spring op en haal piepend adem. Het voordeel is dat de ringtone is gestopt. Het nadeel is dat ik dood ga. “Kguh, kguhkuh.”
Iemand bied me een flesje water aan, maar net als ik het wil aanpakken krijg ik weer een hoestbui, met als gevolg dat ik het water over mezelf heen gooi. Fijn Zeus, goede vriend, of wie er ook over het hoesten gaat. Albert de Hoestgod waarschijnlijk. Denk maar niet dat ik nog offers breng, keelsnoepjes en thermometers en zo.
Ik ben nog steeds wild om me heen aan het slaan als ik merk dat ik al weer kan ademen. Ik raap mezelf bij elkaar, pluk een pluisje van mijn shirt en tover een glimlach op mijn gezicht tevoorschijn.
Oké. Goed.
“Hallo, ik ben Alex,” zeg ik vriendelijk tegen de binnenkomers terwijl ik de tranen uit mijn ogen veeg. “Prettig kennis te maken.”

[geennaam]

leuk verhaal ben er helemaal fan van, soms herken ik mezelf wel een beetje in alex xd

[xILY.]

Daar ben ik weeer! (: Sorry dat het zo lang heeft geduurd, maar ik heb een goede reden...
*Heeft verjaardagskaarsjes uitgeblazen*
Hihi - had je stukjes natuurlijk al wel gelezen, had alleen nog geen tijd gevonden om erop te reageren! (:

O.

Haha, deze was al leuk ;p

Het valt in elk geval heel erg op.

Natuurlijk valt een blauwe pluk haar heel erg op haha

“O, dat is dagelijkse routine voor mij,” verzekerd hij me.

Verzekert mag met een 't', want het is geen voltooid deelwoord (:

Dat verklaard waarom ik hier onder de sofa lig.

Verklaart mag ook met een 't', zelfde als net (:

Tja. En nu lig ik dus hier. Onder de sofa.

Hahaa

“Hallo, ik ben Alex,” zeg ik vriendelijk tegen de binnenkomers terwijl ik de tranen uit mijn ogen veeg. “Prettig kennis te maken.”

Goh, laten we doen alsof er niets aan de hand is

Hihi - leuk stukje weer! (: Snel verder bitte! (:
xxxxxxxx.

[Carpe Diem]

@geennaam: yay, nog een fan! En ik geloof dat ieder meisje wel een tikkeltje Alex-heid in zichzelf herkent. Dat is helemaal okay, zolang het maar niet te veel wordt (dan heb ik medelijden met je familie en vrienden )
@xILY: Woah, ik vergeef jou! (kromme zin), maar alleen omdat je jarig bent geweest *zet strenge blik met brilloze glazen op*
...
Dat was vast heel angstaanjangend. Heb de foutjes verbeterd! Thankies daarvoor! =D
Nieuw stuk.

* * *

“Alex.” Seb werpt een onderzoekende blik op me. Hij lijkt niet eens verbaasd dat ik onder zijn sofa uit kwam kruipen. Vreemd. “Dit zijn Ger, Timmy en Buts. Ze zien er misschien een beetje ruig uit, maar het zijn goede gasten, geloof me. En het belangrijkste is dat ze bereid zijn om je te helpen.”
Ik neem even diep adem. Nu ik weer bij zinnen ben dringt de ernst van de situatie weer tot me door. Op zich is het niet erg dat Seb vrienden heeft die mij willen helpen. Het is eigenlijk vrij aardig. Maar… normale jongens zijn over het algemeen niet bevriend met mannen van in de veertig met woeste baardjes, leren jacks en stevige, hoge motorlaarzen. Het waren potverdriedubbeltjes motorrijders. Van die echte!
Ik deins een beetje achteruit. “Hoi.”
De grootste man, die overigens een vuurrode baard heeft en een zwarte muts diep over zijn ogen getrokken, steekt aarzelend zijn hand op. “Yo moppie, allus goed?”
…
“Alex?” Seb kijkt me waarschuwend aan.
“Krghh-ja…” pers ik eruit.
“Mijn naampie is Buts,” vervolgt RoodBaard. “Dit is mijn maat Ger.” Hij wijst met zijn –vrij dikke- duim naar een iel, mager mannetje met een donker stoppelbaardje en een nogal zweverige gezicht. “En die vuurvreter over daar is Timmy.” Timmy was rond. Écht rond. Kogelrond. Bovendien was hij niet normaal lang en had hij korte, blonde stekeltjes en kleine, blauwe ogen. Maar goed, blijkbaar schuilt er diep van binnen een vuurvreter in hem. “We zijn matties met Seb en hij vroeg om onze hulp,” sloot Buts af.
Ik kijk woest naar Seb, die op zijn beurt geamuseerd naar mij grijnst en dan vermaakt in zijn handen wrijft.
“Goed. Laten we dan maar beginnen.”

Een uur later.
“Ik snap echt niet waarom ik dit moet doen,” zeg ik nors tegen Seb, die mij naar een tafeltje in het café dirigeert. “Ik weet heus wel hoe ik een jongen moet versieren, daar heb ik jullie niet voor nodig. Het enige waar ik om vroeg waren tips! Alleen tips, geen rare, verschrikkelijke, opdrachten en gedragsregels.” Ik zwaai wat met mijn armen voor het dramatische effect.
Seb glimlacht heel vervelend terug. Een beetje medelijdend. Als ik ergens niet tegen kan is het wel als mensen medelijdend naar mij glimlachen. Daarom snuif ik ook hooghartig naar hem. Tenminste, dat was het plan. Midden in mijn snuif blijf ik steken omdat ik Jon in het oog krijg. Jon, mijn ex, die ik net uit mijn hoofd gezet had, stapt het café in. Buts kijkt me een beetje bevreemd aan –misschien omdat ik een nogal raar geluid produceerde toen ik in mijn snuif bleef steken- maar tijd om erover na te denken heb ik niet.
“DUIKEN!” sis ik tegen Seb, die het dichtst bij mij staat en ik trek hem mee onder een tafeltje.
Het is even stil.
“Waarom zit ik hier in godsnaam onder een tafel?” sist Seb terug.
“Omdat mijn ex net naar binnen komt lopen!” Ik wijs naar Jon. Onder het lopen had ik in een vlaag van verstandsverbijstering Buts, Ger en Timmy (die nu een beetje angstig naar ons kijken) verteld over mijn hoe-je-wraak-neemt-op-je-Ex-gids. Seb liep vlak achter ons en had alles kunnen horen, bedenk ik me nu.
“Ik hoef niet te duiken, ik heb niet mijn ex in een pandaoutfit in elkaar geslagen.”
Hij wil alweer overeind komen, maar ik trek hem terug. “Niet doen,” fluister ik. “Dan valt het alleen maar meer op!”
Hij laat zich weer terugzakken. Dit zit heel erg oncomfortabel. Het tafeltje is ongeveer een halve meter hoog, dus ik zit helemaal voorover met mijn hoofd tussen mijn benen en Seb heeft al helemaal moeite om zijn benen bij zich te houden.
“Als ik zo meteen niet meer rechtop kan lopen en voortaan als Quasimodo door het leven moet gaan, smijt ik je van de Notre Dame,” fluistert Seb zachtjes tegen me.
“Dan loop ik in elk geval niet meer het risico om Jon tegen het lijf te lopen. En nu stil. Jouw stomme gesis vergroot die kans alleen maar,” fluister ik terug. Mijn hoofd voelt warm aan.
“Je ziet knalrood,” fluistert Seb.
“Jouw haar piekt als een gek,” fluister ik terug.
“Jouw ogen puilen uit,” sist hij weer.
Helaas zijn we te druk bezig met beslissen wie er het belabbertst uit ziet dat we niet opmerken dat een stel zielige jochies de stoelen bij onze tafel hebben weggehaald, zodat ze niet alleen aan een tafeltje hoeven te zitten. We zijn dus, gehurkt onder een tafeltje midden een overvolle café, in volle glorie zichtbaar en dat is niet onopgemerkt gebleven. Ik kijk ontzet toe hoe er mensen lachen en naar ons wijzen.
Ik zou die snotaap met het Paardengebit die daar zo walgelijk staat te grijnzen wel duidelijk willen maken hoe lelijk en klein hij is, maar ik voel me op dit moment nog niet eens goed genoeg om zijn zadeltassen vast te maken, dus ik zeg maar niets.
In plaats daarvan kom ik onder het tafeltje vandaan, strijk mijn haar glad en zeg tegen Seb: “Ik denk niet dat je kauwgompje nog zullen vinden, Seb. Je krijgt wel een nieuwe van me.”
“Waar heb je het over,” vraagt hij scherp. “Jij trok me onder dat tafeltje!”
Ik doe net alsof ik hem niet hoor en wenk naar Timmy. “Denk je dat Jon me heeft gezien,” fluister ik tegen hem.
Timmy begint meteen om zich heen te kijken en ik trek hem weer naar me toe. “Hij staat schuin achter je. Niet meteen kijken! Dat valt op.”
Zodra ik hem loslaat draait hij zich meteen om. Typisch.
“Eh…” Timmy krabt even aan zijn stekeltjeshaar. “Volgens mij heeft iedereen het wel gezien.”
Ik zucht vermoeid. Waarom komen de problemen toch altijd naar mij toe?
“Laten we maar gaan,” zeg ik nadat ik uitgezucht ben. Seb wil zijn mond open doen, maar ik stuur hem mijn ultra-dodelijke-blik en alles is helemaal goed.
“Goed dan,” geeft hij toe. “Maar morgen gaan we verder.”
“Met wat, in hemelsnaam,” vraag ik hem wanneer we het café uitlopen en ik zorgvuldig Jon negeer.
“Wat denk je zelf?” Seb raakt even zijn felblauwe pluk haar aan. “Met mijn plan om jou aan de barman te koppelen natuurlijk. Je weet gewoon helemaal niks van mijn soort. Geloof mij nu maar, na tien regels van de meester heb je die jongen helemaal in je zak.”

[geennaam]

volgende!!!!

[-Maaike-]

Heey!

Heel even dacht ik dat Jon aan dat tafeltje zou gaan zitten... haha dat zou pas geniaal geweest zijn
Trouwens Seb en Alex zouden ook wel een goed koppel vormen ^_^

Groetjes Maaike

[xILY.]

Aaaah ik ben nu niet in de mood om leuke reacties te geven
Dus ik ga een andere x lekker lang op je verhaal reageren, okay?

Ik heb het iig gelezen (:
Liefs!

[Carpe Diem]

@geennaam: *post een stukje* =)
@Maaike: Sebbie is inderdaad heel leuk, maar niet te snel! De Barman verschijnt in dit deel *wbw*
@xILY: No worries, heb ik ook heel vaak last van. Een klein berichtje is al genoeg

* * *

Numèro Uno
-de ontmoeting-

Drie dagen later is het zo ver. We zijn bij de Aborior. Ik moet zeggen dat het er gaaf uitziet. Op de begane grond zijn de toiletten en de garderobe, boven wordt er dance-muziek gedraaid en beneden R&B. We hebben besloten eerst de kelder te gaan verkennen (wat soms ook wel betekent ‘we hebben boven gekeken of Barry Barman daar aan het werk was, maar dat was niet zo dus nu gaan we beneden kijken of hij daar is’).
Godver. Wat een rottrap. Het is zo’n brandtrap met ronde gaten erin, waarvan de maker duidelijk nooit naaldhakken heeft gedragen. Er loopt een spiegel langs de trap (en dan bedoel ik niet dat die spiegel benen heeft en langs de trap loopt met een drankje in z’n hand en ondertussen naar spiegelvrienden zwaait), dus ik zie hoe belachelijk ik eruit zie terwijl ik probeer de gaten te ontwijken. Ik sta dus eventjes stil om te bedenken hoe ik dit op een charmante manier kan doen en dan zie ik hem. Recht tegenover me. Achter een halfronde bar. Doorzichtig en verlicht van onderen (de bar, niet Barry). En hij is op z’n zachtst gezegd een goddelijk stuk om in te bijten.
Ik krijg een duw en kom weer bij m’n positieven. Er heeft zich zo’n beetje een rij achter me gevormd dus ik heb het vermoeden dat het tijd wordt om door te lopen.
Phil, Nick, Panda en Seb (die zich verkondigd heeft tot mijn ‘Mentale Steun in de Versierpogingen’) staan al beneden en kijken me aan alsof ik gek ben geworden. Waar ze best eens gelijk in zouden kunnen hebben.
Goed. Ik weet me naar beneden te krijgen zonder in een gat te vallen (of vast te blijven zitten met m’n hak) en Phil zegt: “waarom loop je alsof je kont gebroken is?”
“Laten we ons richten op belangrijker zaken dan mijn kont, Phil, hoewel ik het je niet kwalijk neem dat je erover begint. Mijn kont is inderdaad een mooi gespreksonderwerp. Maar richt je aandacht eens op de BAR!”
“Oe, jammie.”
“Je haalt me de woorden uit de mond.”
“Nou. Ga er achteraan.”
“Heb je niet geluisterd tijdens ons telefoongesprek van anderhalf uur laatst? Het draait allemaal om DESINTERESSE. Dat is het woord. De sleutel tot het hart van een barman.”
“O, nee. Begin nou niet weer over hoe poëtisch je wel niet bent. Dat er een dichter aan je verloren is gegaan enzovoorts.”
“Nou, ik geloof toevallig echt dat…”
“ALEX!” Nick komt tussenbeide. “Terwijl jullie zitten te kibbelen als kibbeling werpen ondertussen 781 andere meiden zich aan Barry de Barman’s voeten.”
Ik glimlach als een wijze oude uil. “Dat is alleen maar positief voor mij. Volgens Robert worden barmannen gek van al die meiden die zichzelf over de bar heen werpen. Het draait allemaal om ongeïnteresseerdheid.”
“O ja? En wat is je plan dan?” Seb staart me met opgetrokken ogen aan. Het valt me zwaar om dit te zeggen, maar ondanks zijn vervelende persoonlijkheid ziet hij er verdraait goed uit. Als een soort exotische rockstar uit een jaren tachtig, zeker nu hij niet zijn versleten broek en blokjesoverhemd aanheeft.
“Dank je,” grijnst Seb. Bagger, ik had het hardop gezegd.
Ik schraap mijn keel. “Goed. Ik ga zo meteen wat drinken halen. Jij probeert me te versieren.” Ik wijs Panda aan. “En dan kan ik laten blijken hoe ongrijpbaar ik ben.”
“Waarom Panda,” vraagt Nick.
“Omdat hij de enige is die mijn plan niet in twijfel trekt,” zeg ik en ik strompel op mijn hakken naar de bar toe.

Een half uur later is de rij eindelijk een beetje geslonken. Ik sta nu in elk geval aan de bar en kijk ongeïnteresseerd, terwijl ik goed doseer qua wenkbrauwen en mond (dat is noodzakelijk). Hij is nog bezig met het mixen van twee cocktails. God, wat doet hij dat sexy. Hij heeft me in de gaten. Mooi, dat betekent waarschijnlijk dat ik hierna ben.
WAAR blijft Panda?!
Ik blijf zorgvuldig mijn Ongeïnteresseerde Gezicht ophouden terwijl ik voorzichtig om me heen kijk. Ik zie Panda van links op me af komen lopen.
Hij likt aan z’n vinger en veegt deze af aan mijn shirtje. “Zo,” zegt hij. “Laten wij dat natte shirt maar eens uit gaan trekken.”
Jemig MINA.
Waar kwam dat vandaan?! In mijn ooghoeken zie ik hoe Nick het uitproest van het lachen en ik neem me voor hem later nog te gaan kielhalen met mijn Johnny Depp-poster.
Ik voel de onweerstaanbare drang om HEEL hard te gaan lachen, maar daarvoor ben ik niet hier. Ik schenk hem een blik vol medelijden en schuif over de bar een stukje van hem weg. Naast mij staat een groep kirrende meiden die hun borsten zover mogelijk over de bar proberen te hangen. Sjeus. Zielig. Straks mixt ie ze nog mee.
Hij pakt de muntjes van de Kirrende Kippen aan en kijkt mij aan.
“Zeg het maar.”
Oe. Zwoele stem.
O, ja. Praten.
“Een martini alsjeblieft.” Perfecto. De ongeïnteresseerdheid druipt er vanaf.
“Zo,” zegt hij, terwijl hij een glas pakt. “Dus je moest niets hebben van die kerel?”
Ik kijk hem met een blik die ongelooflijke wijsheid uitstraalt. “Welke kerel,” vraag ik uitdagend.
Hij lacht, stopt een olijf in het glas en buigt zich voorover terwijl hij het aan me geeft.
“Wel vreemd. Hij lijkt verdacht veel op de jongen met wie je binnenkwam en net nog zo gezellig mee in de rij stond.” En hij draait zich om naar de volgende kirrende kip.
O godver.

[monsterous]

Hahahah awesomeness! Weer lekker gelachen, vooral bij die versierpoging van Panda, hahah. Die kende ik nog niet :p Ik wil meeeer <3

[Saskjezwaard]

Ik heb anderhalve week overgeslagen hmm, dan kan ik het je niet meer kwalijk nemen dat je niet telkens meer post haha xD zullen we een deal maken, ik laat elk keer een reactie achter en jij elke keer een post? ik wil mijn dagelijkse portie lachen niet missen!

Dit stukje vond ik weer ontzettend geniaal! Haha, Panda!!! Hij wordt echt steeds leuker xD idd, waar kwam dat vandaan?

Even een paar opmerkingkjes (tjaa, soms moet een mens zeuren ), zoals ik al bij langs de melkweg heb gezegd, ooit, lang geleden, vind ik het niet zo mooi als ook de tijd wordt overdreven. Alex is al heel erg overdreven van zichzelf, wat precies goed is en haar zo grappig maakt, maar als je ook nog tijden gaat overdrijven, dan wordt het al snel voor mij overdreven. En natuurlijk kan ik dan het stukje niet meer vinden waar ik dat zag --' ach goed, dan weet je het iig
En puntje twee, je beschrijft Panda en Sebas heel goed, maar de rest van je karakters worden niet echt beschreven ik wil weten hoe Phil, Niek en Alex er precies uitzien! ^^
En nu, ga maar weer snel verder, mijn beste =) want het waren weer geweldige stukjes en ik kan niet wachten op meer!

[Carpe Diem]

@Monsterous: haha, Panda zit volg verrassingen, ga je nog wel merken^^
@Sask: INDERDAAD! Ga eens snel posten jij! Mhwah... goed, als je reacties achterlaat vergeef ik het je misschien ook wel (maar ik wacht nog steeds op een stukje).
Enn... je hebt nuttige opmerkingen achter gelaten! Dat vind ik knap -gezien mijn reputatie in nuttige reacties geven, maar mijn laatste reactie op je verhaal was nuttig. Echt waar!
Opmerking één: yep, ik herinner me het nog en ik zal het stukje opspeuren en anders neerpennen, mijn beste ;] Waarschijnlijk zaten mijn hersens nog in het 'Overdreven Tijdperk' toen ik het schreef. Heb ik wel vaker last van.
Opmerking twee: I know! Ik dacht er laatst ook aan. Waarschijnlijk beschrijf ik Sebas en Panda heel erg, omdat ik ze zo leuk excotisch vind ='] Alex' uiterlijk kreeg je trouwens sowieso al in één van de volgende stukjes te lezen, maar ik heb snel Nick's uiterlijk er ook bij gevoegd en ook heel subtiel die van Phil ;]

* * *

Und Zwei
-ongeïnteresseerd tot in de tenen-

Dit vraagt om een noodoverleg.
Ik slaag erin om mijn troepen bij elkaar te roepen. Al had ik bij Nick wel een beetje moeite. Hij werd weer eens omringt door een stel hysterische meiden. Godje, als ze toch eens wisten van zijn gameverslaving zouden ze wel anders piepen. En Seb was ook al in een geanimeerd gesprek verwikkeld met een vrouw van in de achtentwintig –wat had hij te zoeken met een vrouw van achtentwintig? Een gesprek over de hoge belasting van tegenwoordig, misschien?
Even later zitten we boven op een bank.
“Goed,” zegt Phil en ze strijkt een pluk van haar donkerblonde haar uit haar ogen. “Dit kunnen we negatief, maar ook positief opvatten.”
“Hoe kunnen we dit in jezusnaam positief opvatten?”
“Blijkbaar hield hij je goed in de gaten, als hij precies wist met wie je binnenkwam en in de rij stond.”
Dat vrolijkt me ietsje op.
“Ja hoor, weet je hoe ze de trap af kwam? Dat viel iedereen op,” verpest Seb het mooie moment.
“Ik heb een plan. En ik weet zeker dat iedereen voor is. Het houdt in dat JIJ je mond houdt en we de positieve gedachte vasthouden. Dat betekent dat hij me dus op heeft gemerkt. Toen ik binnenkwam, toen ik in de rij stond. Joh, je zou het bijna stalken kunnen noemen.”
“Nou niet te arrogant worden, hè.”
“Nooit.”
“Mooi.”
We lopen (met gevaar voor eigen leven) de trap weer af naar het R&B-gedeelte. Ik kijk even naar de bar en kom dan tot de schokkende ontdekking dat Barry er niet meer staat (ik moet toch echt even achter z'n ware naam zien te komen).
“Waar is ie,” vraag ik, terwijl ik panisch om me heen kijk. “Waarom staat hij niet gewoon achter de bar? Zolang ik weet waar hij is kan ik me voorbereiden op een ontmoeting. Nu kan ik 'm ook per ongeluk tegenkomen en wie weet wat ik er dan uitflap!”
“Rustig maar,” zegt Nick, terwijl hij me even liefdevol op mijn rug ramt. “Hij is daar, in de hoek, glazen aan het opruimen.”
“O, godver. Het is een beetje raar als ik nu drinken bij hem ga bestellen, zeker?”
“Tenzij hij de bar achter zich aan sleept op een karretje wel, denk ik.”
“Goed. Ik kan het ook anders aanpakken. Ik kan ook gewoon mijn waardigheid overboord gooien en me als Kirrende Kip voordoen.”
“Je loopt ons zelf de hele tijd te verkondigen dat Desinteresse de sleutel is tot het hart van een barman.”
“God, ja. Poëtisch, hè? Ik denk...”
“Je moet iets doen, Alex,” valt Seb me in de rede. “Anders wind je hem nooit om je vinger. Gebruik je charme, gebruik je humor.”
“Vind je echt dat ik humor en charme heb?”
“Nee, maar dat moet je hem wel laten denken.”
Ik geef hem een mep.
“Sorry, je hebt gelijk,” zegt hij droog. “Je bent één en al charme.”

Ik heb net op de WC even zitten nadenken. Het duurde ongeveer tweeëndertig jaar en mensen begonnen nogal ongeduldig op de deur te kloppen, maar ik kan nou eenmaal niet met iedereen rekening houden. Ik heb het al druk genoeg met mezelf.
En het gaat erom dat ik een plan heb. Of het geniaal is zullen we nog even moeten afwachten. Dat ligt aan de uitwerking ervan.
Ik ga even vragen wat Panda en Seb ervan vinden. Hm. Waar zijn ze? O, Panda zit daar, die trek ik wel even mee. Zo. En Seb zit weer met die vrouw te praten. Wat heeft hij toch met haar? Kordaat stap ik op de af.
“Kan je even meekomen,” vraag ik.
“Wat? O, ja. Is goed,” zegt Seb met een zweem van een glimlach op zijn gezicht. Waarom kijkt hij zo? Zo heeft hij nooit naar mij gekeken. Tss. Wat een sukkel. Iedereen weet dat ik super gaaf ben en dat je alleen zo gelukkig naar mij hoort te kijken. Maar goed.
“Ze hebben hier geen bamboestokken,” klaagt Panda even later met een zielig gezicht. Ik aai hem even over zijn Pandaoren –die hij gekocht had in één of ander raar winkeltje- en steek dan van wal.
“We zoeken er wel één voor je, later. Laten we nu weer even onze aandacht richten op belangrijker zaken. En dan bedoel ik mijzelf. Ik en mijn plan. Willen jullie het horen?”
“Het eerlijke antwoord zou zijn ‘nee’, maar ik denk niet dat ik er zo makkelijk vanaf kom, of wel?” zegt Seb.
“Je hebt me al goed door, kerel. Het plan gaat als volgt: ik zorg dat ik de hele avond bij hem in de buurt ben.”

[-Maaike-]

Heey!

Dat is het meest doordachte en ver uitgewerkte plan dat ik ooit heb gehoord.. het heet ook wel stalken

Ik vind het knap dat je de humor nog altijd zo weet vol te houden, gewoon in ieder stuk

Groetjes Maaike

[Saskjezwaard]

Doe je het soms expres?

Ik heb net op de WC even zitten nadenken. Het duurde ongeveer tweeëndertig jaar en mensen begonnen nogal ongeduldig op de deur te kloppen, maar ik kan nou eenmaal niet met iedereen rekening houden. Ik heb het al druk genoeg met mezelf.

Heb ik het net over niet te veel overdrijven met cijfers, krijg ik... dit maar wel geniaal stukje haha xD ik denk dat het ook wel vermoeiend zou zijn als ik Alex was haha

Weeral een heel leuk stukje, me loves Panda en Sebas^^ en jaaa, ik weet nu wat voor haarkleur Phil heeft haha xD ja, nuttige opmerkingen verzinnen is idd moeilijk, vooral omdat je verhaal zo leuk is. Maar ik heb er nog eentje (BOOYAH!) gevonden, na heel lang zoeken en stuff, blablabla, maar goed, op naar het puntje van verbetering^^

“Kan je even meekomen,” vraag ik.
“Wat? O, ja. Is goed,” zegt Seb met een zweem van een glimlach op zijn gezicht. Waarom kijkt hij zo? Zo heeft hij nooit naar mij gekeken. Tss. Wat een sukkel. Iedereen weet dat ik super gaaf ben en dat je alleen zo gelukkig naar mij hoort te kijken. Maar goed.
“Ze hebben hier geen bamboestokken,” klaagt Panda even later met een zielig gezicht. Ik aai hem even over zijn Pandaoren –die hij gekocht had in één of ander raar winkeltje- en steek dan van wal.

Bijna elke gesproken zin eindig je met ...," zegt/vraagt/klaagt/fluistert etc. Ik had een keer als commentaar gekregen op een andere site dat (even quoten, ik ben lui vandaag xD):
je hoeft niet steeds te zeggen hoe iemand iets zegt (de wat langere citaten heb ik weggelaten). Een dialoog kan veel speelser worden als je niet achter iedere zin "zei hij" (of een variant) zet, en als het nodig is, is "zei hij" vaak voldoende (om te weten wie het zegt).
En dan gewoon een beetje omgeving beschrijven, hoe mannetje kijkt die het zegt, hoe hij zich gedraagt etc. dat maakt het wat afwisselender, en afwisseling is de sleutel tot een goed verhaal^^ of althans, een van de vele sleutels. Hmm... dat doet toch een beetje afbreuk aan die opmerking haha xD
Maar goed, u moet weer posten, kijk maar, ik heb een reactie achtergelaten It was genious as always!

[Carpe Diem]

Juaah, hier komt weer een nieuw stukje (excusèz fellows, ben weer eens een paar dagen afwezig geweest *dramatische zucht*)
@Maaike: haha, goed bedankt van haar hè =D Ze vindt zichzelf echt super geniaal, niet veel mensen komen erop. En... *geeft een pluim*, die is voor jou omdat ik gemerkt heb dat je echt op niet normaal veel verhalen reageerd! Ik reageer wel eens hier en daar op verhalen, maar lang niet zo veel als jij en dat vind ik knap, want niet veel mensen doen dat. (applausje)
@Sask: *zet serieuze bril op* -->
Ik weet dat er in dat ene stukje overdreven wordt met de tijd, maar in dat stukje vond ik het juist bij de grap passen, zeg maar. Dus ik kon het gewoon niet veranderen. ( )
*valt op knieën*
Vergeef me, almachtige!
Je tweede feedback-puntje is heel nuttig, ja! Ik ben trots op je Daar kan ik wel wat mee. Ik zal proberen hier en daar wat klaagt/fluistert/roept-dingetjes weg te halen en te vervangen door zegt/zeg.^^
En, yuppio. Jij hebt gereageerd, dus ik ga posten.

* * *

“Waarom?” Seb kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan. Panda staart dromerig voor zich uit.
“Zodat hij door heeft dat ik hem negeer. Dan, aan het eind van de avond, als alle kippen zich kirrend aan z’n voeten werpen, sla ik mijn slag. Ik wil namelijk wel dat hij me opmerkt, dus ik ga gewoon recht op ‘m af, geen geflirt, geen gekir, ik vraag ‘m recht op de man af wat zijn naam is. Dan draai ik me om, loop weg, kijk nog één keer over m’n schouder en verdwijn uit zijn zicht… Wat vind je ervan?”
“Ik weet het niet. Het klinkt als een goed plan-”
“Waterdicht.’”
“- maar, is de vraag wat zijn naam is wel zo goed?”
“Wat moet ik dan vragen? ‘Wat vind jij van die opmerkingen die minister Pechtold van BV heeft gemaakt? Verontrustend, niet waar?’”
“Alsjeblieft niet. Dan valt hij ter plekke in slaap. Ik bedoel alleen… Zijn naam, is dat niet afgezaagd?”
“Ik word het gewoon een beetje zat hem Barry te noemen. Ik vind het niet bij hem passen.”
“Je hebt het zelf bedacht.”
“Het is een barman.”
“Ik heb een beter plan.” Seb slaat zijn armen over elkaar heen en kijkt me ernstig aan. “Je wacht inderdaad tot het einde van de avond, als er allemaal kirrende meiden om hem heen hangen wensend dat zij de gelukkige zijn die hij mee naar huis neemt. Dan stap je op hem af. Hij denkt dat jij één van hen bent, maar ondertussen vraag je op een totaal nonchalante manier of hij je sleutel gezien heeft.”
“Pff. Is dat je plan? Dat doorziet hij in een fractie van een seconde. Mag je even herinneren aan het feit dat hij me daarnet gelijk door had toen Panda me versierde?”
“Dat is waar. Maar let op: jij hebt je sleutel écht verloren. Hij denkt, wat een flauwe versiertruc, maar voor de vorm kijkt hij eventjes achter de bar en daar ligt inderdaad een sleutel. Jouw sleutel. Zo, ben jij even sexy en verleidelijk. En nog steeds totaal niet in hém geïnteresseerd.”
“Goh. Het klinkt alsof je er ook echt over hebt nagedacht.”
“Het is een gave.”
“Goed. Ga jij mijn sleutel dan nu even naar de bar brengen. Hij is toch nog glazen aan het opruimen, en die andere barmannen kennen ons nog niet. Zeg maar dat je hem bij de WC’s gevonden hebt, of zo.”
“Okido.”

Rond drie uur ’s nachts
Oké. Iedereen staat inmiddels buiten te denken hoe we thuis komen –we hebben geen vervoer terug geregeld- terwijl ik mijn plan ga uitvoeren. Hopelijk stormt Nick of Phil niet zo naar binnen omdat ik hen niet bij mijn plan heb betrokken, want dat zou niet erg tof zijn.
De lichten zijn inmiddels aan en er hangt inderdaad een klein groepje meiden te drentelen rond de bar. Er zijn nog maar twee barmannen in de benedenruimte. Een jongen met knalrood haar, die de dansvloer aan het aanvegen is en Barry die glazen opruimt.
Ik wacht even tot Barry dichterbij de bar staat dan Reddy en waggel dan zo charmant mogelijk de trap af. Ik heb m’n jas al aan, maar nog niet dichtgeknoopt en loop met m’n handen in mijn zakken naar hem toe.
“Hoi,” zeg ik nonchalant. “Ik ben mijn sleutels verloren. Ik vroeg me af of iemand ze toevallig gevonden had.”
Hij neemt me even in zich op (terwijl ik heel hard mijn best doe niet te kijken alsof ik hard mijn best doe ongeïnteresseerd te kijken) en zegt dan glimlachend: “Ik zal even voor je kijken, momentje.”
Hij duikt achter de bar en ik kijk even om me heen. De Kippen werpen me vernietigende blikken toe, woest dat ik ze te slim af ben. Gnuif.
Barry komt weer overeind. “Nee sorry, er zijn geen sleutels gevonden. Misschien boven?”
Ik trek wit weg.
Shit.
Dit loopt niet volgens plan. Seb heeft ze toch wel echt gegeven? Ja. Dat heb ik gezien. Shitshitshit.
“Sorry.” Barry kijkt me een beetje vreemd aan. “Misschien boven?” zegt hij nogmaals.
“Oké. Dank je wel. Dan probeer ik het daar even,” hakkel ik.
Nog steeds in shock loop ik naar boven. Ben zelfs zo geschokt dat ik vergeet te kijken waar ik loop. Mijn hak blijft halverwege in één van de gaten haken. Godver. Hij zit echt muurvast. Dit is niet sexy. Ik draai een beetje rond en doe ondertussen alsof ik in mijn zakken loop te zoeken.
“Hé,” hoor ik achter me.
Ik draai me om voor zover mijn enkel dat toelaat. Barry rent de trap op en pakt me bij mijn arm.
“Misschien heeft mijn collega de gevonden voorwerpen al naar achteren gebracht. Loop maar even mee.”
Ik trek mijn arm los. “Ehm. Laten we nog even wachten.” Ik draai met been in de hoop dat ik mijn hak los weet te trekken.
Hij kijkt me bevreemd aan. “Hoezo?”
“Het is zo… druk.”
We kijken allebei naar de gang boven ons. Verlaten op een zoenend stel na.
“Heb je, je sleutel nou verloren, of niet?”
“Jwhel…” brabbel ik, terwijl ik nog steeds loop te sjorren aan mijn been. Volgens mij wordt mijn hoofd steeds roder. Fijn. Zal vast aantrekkelijk zijn. Meisje is sleutel kwijtgeraakt, jongen biedt aan mee te helpen zoeken, vervolgens blijft ze stil op de trap staan en verandert ze in een aardbei.
“Durf je niet met me naar boven?” grijnst Barry opeens.
En dan gebeurt het. Mijn been schiet los en raakt Barry PRECIES tussen z’n benen.
O gottogottogod.
Echt weer iets voor mij. Een overheerlijke barman vraagt me mee naar boven en ik geef hem een knietje. Hij heeft zich kreunend voorover gebogen en ik krijs: “sorry sorry!”
Hij haat me nu vast. Waarschijnlijk krijg ik mijn sleutel ook wel niet terug.
En ik geef ‘m nog gelijk ook.

[Saskjezwaard]

Hmm, ik vergeef het je. Omdat je het zo lief vraagt *kijk streng*
Tis jouw verhaal, doe ermee wat je wilt, zou ik zeggen
Jeej, u zijt trots dan moet ik je alleen teleurstellen, mijn nuttige opmerkingen zijn op, dus krijg je alleen maar het commentaar as usual, dus super, geweldig, awesome!!! You get it^^
Ow, en trouwens, gelijk mijn nuttige commentaar (jaaaa, nuttig^^) goed toegepast! Super, geweldig, awesome!

O god, het einde haha xD ik lach helemaal plat haha Tja, Barry, had je maar geen barman moeten worden haha xD

Volgens mij word mijn hoofd steeds roder

Psst, moet een 't'tje achter... ^^

Hopelijk stormt Nick of Phil niet zo naar binnen omdat ik hen niet met mijn plan heb betrokken,

volgens mij is de uitdruking, bij het plan betrekken ipv met =)

Ik wacht even tot Barry dichterbij de bar staat dan Reddy en waggel dan zo charmant mogelijk de trap af.

charmant en waggelen haha xD echt iets voor Alex

De Kippen werpen me vernietigende blikken toe, woest dat ik ze te slim af ben. Gnuif.

Love it^^ zo droog: gnuif xD

“Hé.” Hoor ik achter me.

Tutututut, dit kan echt niet gewoon zomaar de komma en de kleine letter vergeten dat wordt strafstukjes insturen, jongedame!

“Heb je, je sleutel nou verloren, of niet?”

GRrr, vervloekte Word! Hij geeft het bij mij altijd fout aan als ik je je achter elkaar schrijf, maar er hoeft geen komma tussen. DAt is alleen maar de stomme Word die denkt dat hij slimmer is tsss... de computers van vandaag

En dan gebeurt het. Mijn been schiet los en raakt Barry PRECIES tussen z’n benen.
O gottogottogod.
Echt weer iets voor mij. Een overheerlijke barman vraagt me mee naar boven en ik geef hem een knietje. Hij heeft zich kreunend voorover gebogen en ik krijs: “sorry sorry!”
Hij haat me nu vast. Waarschijnlijk krijg ik mijn sleutel ook wel niet terug.
En ik geef ‘m nog gelijk ook.

I LOVE IT!!! HAHa xD super^^

[-Maaike-]

@Maaike: haha, goed bedankt van haar hè =D Ze vindt zichzelf echt super geniaal, niet veel mensen komen erop. En... *geeft een pluim*, die is voor jou omdat ik gemerkt heb dat je echt op niet normaal veel verhalen reageerd! Ik reageer wel eens hier en daar op verhalen, maar lang niet zo veel als jij en dat vind ik knap, want niet veel mensen doen dat. (applausje)

Aawh! Ik ga die pluim héél goed bewaren! Dankjedankjedankje! (Ga nu niet bij de nieuwe berichten kijken, want ik heb zo juist mijn wekelijkse achterstand ingehaald.. hehe )

Alex heeft officieel de gave om haar meest geniale plannen tot mislukking te brengen. Zelfs als het een groot potentieel heeft om te slagen mislukt het nog. Ik heb zojuist medelijden met het kind gekregen (niet met Barry hoor... daar issie barman voor )

Groetjes Maaike

[godeniz1]

allemaal heel leuk on te lezen.
nice work!

[Carpe Diem]

@Sask: yay, ik heb het goed gedaan! *doet de Happy Dance* En thankies voor de foutjes, ik ben u zeer dankbaar (zo formeel ), heb ze ook meteen verbeterd. Ik kan niet geloven dat ik het komma/punt foutje hebt gemaakt Pfoe, was helemaal in shock. *veegt voorhoofd af*
@Maaike: Woooaahhh, ik zag vanmiddag al je berichtje en toen ging ik toch stiekem kijken ( ), jeetjemeneetje, je verdient eigenlijk nóg een pluim! Ik vind het echt heel knap van je =D Eigenlijk verdien je gewoon veel meer reacties op jouw verhaal, door deze daad^^
Haha, en medelijden met Alex? Die heb ik nog niet eerder gehoord, maar eigenlijk is het wel een beetje sneu, ja. Gelukkig heeft ze een ego van hier tot de gebergtes van Henk, Jan en the Rockey Mountains (geen idee wat voor bergen 'henk' en 'jan' zijn, maar het klonk wel interessant).
@godeniz1: dankje! =D

* * *

“Het spijt me echt,” sputter ik. “Het was niet de bedoeling, mijn hak zat vast in die verrekte trap en toen veranderde ik in een aardbei dus schoot ie los en het was echt niet m’n bedoeling, en…”
“Je had ook gewoon ‘nee’ kunnen zeggen, hoor,” grijnst hij krampachtig.
“Ik weet het,” lach ik opgelucht. “Als je niet zelf de barman was had ik je een drankje aangeboden.”
Hij komt overeind.
“En als het feest nog niet was afgelopen,” voeg ik eraan toe.
“Dat zal wel, je wachtte gewoon het juiste moment af. Denk maar niet dat ik je er zo makkelijk vanaf laat komen.”
Hij leidt me naar de garderobe. “Wacht hier maar even,” zegt hij en verdwijnt door een deur met ‘personeel’ erop (niet dat de gehele staf van de Aborior bovenop die deur zat, natuurlijk). “Sorry, ik ben zo weer weg,” hoor ik hem tegen iemand zeggen.
Dan gaat de deur weer een stukje open en Barry geeft me een bakje met sleutels aan.
“Kijk maar even of jouwe er tussenzit. Ik ben zo terug.”
Tot mijn opluchting zie ik mijn sleutel er meteen tussenzitten. Ik had al visioenen dat ik mijn raam moest ingooien met een baksteen en via de regenpijp naar binnen moest kruipen. Mijn ouders slapen nogal vast namelijk.
Ik kijk naar de klok op de muur achter de rijen kapstokken en besef met een schok dat de anderen al een hele tijd op me zitten te wachten. Onrustig loop ik heen en weer. Mhm. Na tien minuten begin ik te twijfelen. Zou ik nog langer op hem wachten? Hij had gezegd dat hij terug zou komen, maar hij was er nog steeds niet. Ach, ik kon wel eventjes naar de anderen gaan –informeren hoe we naar huis zouden gaan- en dan weer terug lopen om te kijken of hij er nog zou zijn.
Voorzichtig loop ik weer de trap af, naar buiten toe. Ronkende motors en ruige mannen verschijnen in mijn blikveld zodra ik voet uit de Aborior heb gezet.
“ALEX!” brult Seb, die naast me komt staan. “Ik heb even vervoer geregeld!”
Een motorrijder doet zijn helm af en een bezweet hoofd van Buts verschijnt. Ik zie de herkenning over zijn gezicht flitsen wanneer hij me ziet en wuif een beetje twijfelachtig terug. Seb lacht intussen stralend naar me –helemaal in zijn nopjes door zijn geweldige oplossing: de vuurvreters te hulp vragen- en de wind blaast zijn witblonde haar alle kanten op.
“Hoe ging het eigenlijk met Barry?” schreeuwt hij over het geluid van de motoren heen.
“O goed hoor,” zeg ik hoofdschuddend. “Ik zat vast in de trap en heb hem een knietje gegeven. Hij gaf op zijn beurt mijn sleutel en verdween toen. Helemaal top.”
“WAT?!” Seb brengt een hand naar zijn oor. “JE MOET WAT HARDER PRATEN!”
Ik schud een beetje met mijn hoofd van ja naar nee en haal vervolgens mijn schouders op. Seb buigt zich voorover en zegt: “Vertel het me later maar, laten we eerst naar huis gaan. Jij kan wel bij mij achterop, Buts heeft een extra motor meegenomen.” Hij pakt mijn hand en neemt me mee naar een zwarte, glanzende motor. Behendig haalt hij een helm van het stuur en geeft hij het aan me, maar als hij zijn hand terug trekt verstrakt hij plotseling.
“Hé, is dat je Barman niet?”
Ik draai me met een ruk om en ja hoor. Daar is Barry de Barman. Net wanneer ik hem niet meer verwachtte duikt hij weer op.
“Hé,” hijgt Barry als hij voor me staat. “Waar ging je opeens heen?”
“Sorry, ik ging even kijken waar mijn vrienden uithingen en, eh…” ik kijk hem verontschuldigend aan. Barry lijkt net zo veel op Seb als de maan op de zon lijkt. Hij –Barry- had zwart haar en ijsblauwe ogen. Helemaal mjam dus. Tikje Spaans misschien, met een vleugje Italiaan in zich.
Hij kijkt me even aan.
“Je sleutel zat er tussen, zo te zien?” Hij knikt naar mijn hand.
“Ja… Bedankt.”
Er valt even een stilte. Hij kijkt van mij naar Seb en dan weer naar mij.
“O, ja!” Seb schrikt op en schraapt dan luidruchtig zijn keel, voor hij keihard schreeuwt: “NEEF!”
Een beetje overdonderd kijken Barry en ik hem aan. “NEEF,” herhaalt Seb uitdrukkelijk en hij wijst naar zichzelf en mij. ’s Werelds slechtste smoes ooit. Seb heeft witblond haar met een blauwe pluk erin en donkergroene ogen. Ik, daarentegen, heb donkerbruin haar en even donkere ogen. In tegenstelling tot Nick –die ook bruin haar en donkere ogen heeft- lijken Seb en ik totaal niet op elkaar, maar ik weet op dit moment niks beters en knik dus heftig op Seb’s woorden. Wonder boven wonder blijkt Barry het te slikken. Het komt nogal als een schok.
“Nou, ik wilde je alleen even dit geven,” zegt Barry en hij duwt iets in mijn hand. “Misschien komt het van pas.”
Hij knipoogt en draait zich om.
Ik kijk naar mijn hand. Er zit een bierviltje in, waarop een telefoonnummer is gekrabbeld met daaronder ‘misschien vind je het leuk om me eens te bellen, maar je kunt ook gewoon nee zeggen’. Hij heeft er een knipoogje achter getekend en het woordje ‘zeggen’ dik onderstreept. Helemaal onderaan staat 'x Ralf'.
Ik glimlach en stop het viltje in mijn tas.
“Alrighty.” Seb kijkt me zelfgenoegzaam aan. “Zie je wel dat ik mee had moeten komen? Ik breng gewoon geluk! Hier, doe de helm op dan breng ik je naar huis.” Verdwaasd doe ik zonder te morren wat hij gezegd heeft en klim achterop bij hem op de motor. In mijn ooghoeken zie ik hoe Phil Nick uitlacht omdat hij zich krampachtig aan Timmy vasthoud als die de motor start en hoe Panda één hand juichend in de lucht steekt als Buts wegrijdt en met de ander zijn pandaoren stevig vasthoud.
Ik sla mijn armen om Seb’s middel.
“Klaar,” vraagt hij.
“Klaar,” bevestig ik en hij scheurt weg.

[Saskjezwaard]

Ahhhh, ik ben helemaaal happydepappy omdat Barry/Ralf (toch een betere naam xD) een bierviltje achterlaat haha, grappig dat je soms zo mee kunt leven met een verhaal xD
Ow, sorry dat ik het zeg (bloos, bloos), maar ik had me Alex blond voorgesteld haha, mensen doen het bij Rose ook en nu doe ik het zelf haha xD maar goed, ze gedraagt zich een beetje... blond dan ga ik maar een donkerbruinharige Alex in mijn brein proppen^^
Jeej, super, nu weet ik hoe iedereen eruit ziet! Ik had me trouwens Barry ook blond voorgesteld, maar tja, dat kwam door de naam. Ik vind Barry een blonde naam terwijl Ralf meer een zwartharige naam is. Klinkt dat ergens logisch? Ach, vast wel
En we gaan verder met Ily's traditie voortzetten^^

“Wacht hier maar even,” zegt hij en verdwijnt door een deur met ‘personeel’ erop (niet dat de gehele staf van de Aborior bovenop die deur zat, natuurlijk).

ik dacht eerst, huh, maar na even nadenken snapte ik hem. Haha geweldig xD

Ach, ik kon wel eventjes naar de anderen gaan –informeren hoe we naar huis zouden gaan- en dan weer terug lopen om te kijken of hij er nog zou zijn.

Volgens mij kunnen die haakjes gewoon weg, maar ik heb nogal een haakjesplaatsingsonzekerheidcomplex dus zou het niet zeker weten

Seb lacht intussen stralend naar me –helemaal in zijn nopjes door zijn geweldige oplossing: de vuurvreters te hulp vragen- en de wind blaast zijn witblonde haar alle kanten op.

Seb is cool^^ hij is denk ik mijn favo karakter bij je verhaal (sorry Panda!)

“O, ja!” Seb schrikt op en schraapt dan luidruchtig zijn keel, voor hij keihard schreeuwt: “NEEF!”

Haha, deze vond ik ook echt geweldig xD

In mijn ooghoeken zie ik hoe Phil Nick uitlacht omdat hij zich krampachtig aan Timmy vasthoud als die de motor start en hoe Panda één hand juichend in de lucht steekt als Buts wegrijdt en met de ander zijn pandaoren stevig vasthoud.

En het enige foutje dat ik kon vinden^^ vasthoud=vasthoudt

[monsterous]

Zo héé, ben vanaf vanmorgen vroeg al bezig met een grote toets leren, dus vond dat ik wel even pauze had verdiend, geheh. Heb dus je stukjes even bij gelezen en loveeee it! :3

[-Maaike-]

@Maaike: Woooaahhh, ik zag vanmiddag al je berichtje en toen ging ik toch stiekem kijken ( ), jeetjemeneetje, je verdient eigenlijk nóg een pluim! Ik vind het echt heel knap van je =D Eigenlijk verdien je gewoon veel meer reacties op jouw verhaal, door deze daad^^
Haha, en medelijden met Alex? Die heb ik nog niet eerder gehoord, maar eigenlijk is het wel een beetje sneu, ja. Gelukkig heeft ze een ego van hier tot de gebergtes van Henk, Jan en the Rockey Mountains (geen idee wat voor bergen 'henk' en 'jan' zijn, maar het klonk wel interessant).

Dankjewel! Ik vind het echt heel lief, al die pluimen! Maaree, ik vind niet dat ik hierdoor meer reacties ofzo verdien hoor Mensen moet het lezen omdat ze het leuk vinden, niet omdat ze zich verplicht voelen omdat ik toevallig hun verhaal lees En ondertussen ga ik natuurlijk gewoon verder met mijn leeshonger te stillen (poging tot.. )

Hihi, en je laatste post verklaard precies waarom de barman geen medelijden verdient. Hij is het gewoon gewend Echt super leuk trouwens dat je Alex wat geluk gunt! Al dacht ik eerst, toen er neef geschreeuwd werd dat Seb de neef van Barry was Dat zou pas een giller zijn