Cirque des Vampires

[Jeetje]

Super bedankt voor jullie leuke reacties! Ik heb echt een baaldag dus het doet me echt goed haha zo, nu weer een beetje vaart erin als het voor jullie idee te snel gaat, zeg het maar

___________________________________________________________________________________

Skey keek hoe ze een lange, grijze jas van het hek pakte en die over haar sexy, glitterende pakje aantrok. Talitha’s zorgde altijd eerst voor haar paard en dan pas voor zichzelf.
‘Weet je bij wie het fout gegaan is?’ vroeg hij. Ze pakte een hoevenkrabber en tilde één van Aeros’ voeten op.
‘Ik heb wel een vermoeden,’ zei ze. Skey knikte.
‘Ik ben net bij hem geweest,’ zei hij. ‘Hij is als de dood. Weten meer leden het?’ Talitha krabde Aeros’ voet uit en vroeg hem een andere op te tillen.
‘Edita en de rest in ieder geval niet, maar de anderen weet ik niet. Volgens mij had hij nog niet zoveel artiesten ontmoet en daar heeft hij geluk mee, denk ik.’
‘Dat denk ik ook. Scrooge past op hem. Ik hoop dat dat genoeg is.’ Talitha knikte en ht werd stil. Ze wisten allebei dat ze over het onderwerp op moesten houden omdat ze er buiten niet over mochten praten en er viel een bedenkelijke pauze. Talitha werkte al Aeros’ voeten af, tikte de hoevenkrabber af tegen één van zijn ijzers en kwam toen weer overeind. Ze gaf Aeros’ een klopje op zijn hals en gooide de hoevenkrabber weer bij de andere spullen in de kist verderop.
‘Moet je nog iets doen vannacht?’ vroeg ze. Skey schudde zijn hoofd en keek naar Aeros. Hij liep naar het paard toe en liet zijn hand over de gespierde hals glijden.
‘Nee, ik ben klaar vandaag.’ Talitha kroelde Aeros’ onder zijn voorpluk en liet haar handen over zijn hoofd glijden om zijn vacht weer recht te krijgen op de plek waar zijn hoofdstel had gezeten.
‘Balen,’ zei ze. ‘Ik heb teamoverleg. Zullen we de bewoonde wereld over een paar dagen weer eens op gaan zoeken?’
‘Lijkt me een goed idee. Heb je een keer vrij?’
‘Nee, voorlopig niet. Wanneer heb jij je hoofdact?’
‘Over een nacht of vier.’
‘Dan gaan we dan. Om het te vieren.’ Haar hand gleed van Aeros’ hoofd naar zijn hals en raakte daar die van Skey. Ze sloot haar vingers even om de zijne en keek hem aan.
‘En bedankt,’ zei ze. ‘Dat je voor me zorgt.’ Ze legde haar hand op Aeros’ manenkam en haar andere hand gleed uit die van Skey toen ze achteruit met het paard naar het hek van de kraal liep. Ze zwaaide nog een keer naar Skey voor ze zich omdraaide en Aeros weer zijn wei inleidde.

Hoofdstuk 7

Het duurde nog geen twee nachten voor de eerste surveillanceteams rondom het circus verschenen. Er was zo’n 48 uur verstreken na Aimons toespraak toen Skey voor het eerst een menselijke geur oppikte. De rust in de gemeenschap was net een beetje teruggekeerd nu het idee van het naderende vertrek langzaam geaccepteerd begon te worden en alles verliep die avond eigenlijk alweer zoals het altijd gedaan had. De vierde voorstelling was net begonnen en het was stil op het terrein van de dierenvertrekken, omdat alle artiesten of bij de piste of klaar waren. Skey was bezig Deora na hun laatste show van die avond naar haar kooi te brengen. Hij werd zich bewust van de geur die hij rook op het moment dat hij het slot van het hek dicht klikte. Ook dat vertelde hem dat er iets niet goed was. De weerkaatsing van de klik van het slot klonk in de duisternis anders dan normaal.
Skey hief zijn hoofd op. Heel even, ongeveer een seconde lang, dacht hij dat hij het zich verbeeld had. Toen de geur echter niet verdween, realiseerde hij zich dat hij het bij het rechte eind had. Het geluid van het slot had meer weerkaatst dan enkel het bos verderop en de objecten op het circusterrein. Het was doffer, korter. Menselijke lichamen met hun massa en stoffen kleding stuurden geluiden anders terug dan de kale bomen in het bos.
Skey bleef staan, doodstil. Hij luisterde. Geconcentreerd richtte hij zijn blik op het bos en liet zijn ogen langs de bosrand glijden. Hij zag ze niet, maar ze waren er wel degelijk. Hij kon ze ruiken vanaf waar hij stond. Ze waren met zijn drieën, minimaal. Tenminste, degenen die dichtbij genoeg waren om geroken te worden. Ze kwamen nooit alleen. Hij ging er vanuit dat er nog meer waren, op andere plekken.
Toen het stil bleef, pakte Skey het hek van Deora’s kooi vast. Hij trok eraan en de deur sloeg met een metaalachtige klap tegen de andere kant van het hek. Het geluid was hard en weergalmde sterk. Skey hield zijn hoofd schuin, wachtte even en trok nog een keer aan het hek. Ze zaten aan de rand van het bos, ergens achter. Een omgevallen boom, waarschijnlijk. Hij hoorde het aan de weerkaatsing van het metaal. Hij kon hun locatie ongeveer bepalen, ergens schuin links van hem, zo’n zeventig meter bij hem vandaan. Als hij wilde zou hij die kant op kunnen lopen en na een paar passen zou hun geur hem dan precies de goede kant op leiden. Het zou hem geen enkele moeite kostte hen tussen de kale bomen te vinden, hoe goed ze zich ook verscholen hadden. Het zou zo makkelijk zijn, maar hij kon het niet doen. Hij wist wat Aimon gezegd had. Ze moesten dommetje spelen en mochten absoluut niet laten merken dat ze doorhadden dat ze in de gaten werden gehouden. De politie moest denken dat ze gewone circusartiesten waren en dat was niet echt geloofwaardig als leden van de gemeenschap van honderden meters afstand precies wisten waar de agenten zich verborgen hielden.
Skey liet het hek los en keek naar Deora. Ook zij had de geur opgemerkt, of misschien had zij met haar betere gehoor zelfs een geluid opgepikt. Ze stond midden in haar kooi en staarde met gespitste oren naar de plek waar het surveillanceteam zich volgens Skey’s schatting ongeveer bevond. Skey maakte een geluidje in zijn mondhoek en Deora keek zijn kant op. Hij vroeg haar in haar naar haar nachthok te gaan en dat deed ze gelukkig. Hoe minder circuswezens lieten doorschemeren dat ze de surveillance in de gaten hielden, hoe beter.

[Xatham]

Het heeft even geduurd door mijn drukte, maar ik ben weer helemaal bijgelezen.
Vooral de stukjes met Skey en Deora vind ik leuk, daar weet je echt zo veel emotie in te stoppen. Heb je zelf een huisdier?
Paar feedbackjes:

Haar houding werd langzaamaan wat ongeduriger en ze begon een beetje ongemakkelijk om zich heen te kijken.

Het zou kunnen dat ik er naast zit hoor, maar moet ongeduriger niet ongeduldiger zijn?

Skey keek naar haar stralende gezicht en realiseerde zich ineens dat hij het begreep. Juist op dat moment snapte hij dat de andere vampieren van het circus kozen voor het eenzamere leven dat ze leidden. Hij wist niet wat er zou gebeuren als Talitha ooit iets zou overkomen.

En daar raak ik de draad een beetje kwijt. Wat mag er niet met Talitha gebeuren?

Schrijf snel verder!

Edit: Tijdens het lezen heb je een nieuw stukje geplaatst, die houd je nog even tegoed van mij

[Jenna]

Hey,
heb je stukje gelezen. Nice, vooral dat stukje met die agenten. Het was grappig omdat je verwacht dat hij hen gaat aanvallen, maar hij houdt zich aan afspraak.
Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik moet verbeteren want er valt niets te verbeteren aan je tekst. Behalve een miniscuul type foutje,
Ergens in de tekst stond zeisten stilte ofzo. Moet dat niet ze eisten zijn?
Wat rot voor je dat je een baaldag hebt, veel sterkte.
XxJenna

[Jeetje]

Dank jullie wel voor jullie reacties, ook leuk dat jij ook nog meeleest Xatham! het is al veel te laat en ik ben al veel te gesloopt dus gauw nog een stukje erbij.

_____________________________________________________________________________________

Toen Deora plaats had genomen in haar nachthok en zich onder het afdak oprolde, draaide Skey zich om. Hij wist dat het belangrijk was dat ze in de gaten werden gehouden en dat hij Aimon moest inlichten over wat hij gemerkt had. Ze waren in de piste met de laatste show bezig, dus Aimon moest daar aan het stalmeesteren zijn.
Skey begon het grasveld over te steken en liep richting de contouren van de tent. Het was pikdonker buiten, de meeste lichten bij de dierenvertrekken en het tussenliggende stuk naar de tenten waren al uit. Er stond een halve maan aan de hemel die slechts zwak licht op het tentenkamp wierp. Skey kon de muziek die uit de tent kwam horen, over het getjilp van de krekels in het grasveld heen. Hoe dichterbij hij kwam, hoe minder gedempt de muziek klonk. Hij hoorde aan het nummer dat ze met de acrobatenact bezig waren. Nog een paar acts en ze zouden weer klaar zijn voor vandaag.
Hij liep om de tent heen en ging naar de artiesteningang. Normaal gesproken stond Aimon daar op dit tijdstip te wachten tot hij weer op moest om de nummers aan elkaar te praten, maar nu trof hij Harper bij de ingang aan aan. Harper zat al bij het circus zolang Skey zich herinnerde en normaliter deed hij een act met zijn tijgers. Ze waren de tegenhangers van Skey en Deora. Skey en Harper wisselden elkaar af en hadden daardoor regelmatig een show of soms zelfs een keer een hele avond vrijaf. Harper had nu echter een stalmeesterspak aan. Dat betekende dat hij Aimons plaats als stalmeester had moeten innemen, waarschijnlijk omdat die andere bezigheden had. Dat gebeurde zelden.
‘Hé Harper,’ zei Skey en Harper keek naar hem om. ‘Wat doe jij hier? Is Aimon er niet?’ Harper schudde zijn hoofd en kriebelde onder de stalmeestershoed op zijn hoofd, alsof die hem irriteerde.
‘Wat denk je, dat ik voor mijn lol in dit pakje rondloop?’ vroeg hij. Skey reageerde niet op die laatste opmerking. Hij wist dat Harper er een hekel aan had om in gevallen van nood als stalmeester op te treden. Hij was het enige alternatief voor Aimon omdat hij qua leeftijd en uiterlijk het meeste op hem leek, maar hij vond het vreselijk om te doen. Hij voelde zich het meest op zijn gemak als hij gewoon in de piste met zijn tijgers bezig was en werd dan ook altijd flink chagrijnig als hij een paar voorstellingen moest stalmeesteren.
‘Weet je waar hij wel is?’ vroeg Skey hem. Harper gebaarde in de richting van het licht- en geluidshok dat aan de overkant bovenin de piste hing.
‘In het hok,’ zei hij. ‘Achter licht en geluid.’ Skey knikte en hij draaide zich weer om.
‘Dank je. Sterkte nog, vanavond.’ Hij liep naar links en verdween onder de tribune. Hij volgde de buitenste cirkel langs het tentdoek, onder de tribune door, naar het hok waar Aimon en de jongens van het licht en geluid zaten. Hij kon de mensen die boven hem op de stoelen zaten ruiken en voelen. Hij merkte dat ze hem aantrokken, als een soort krachtveld. Het was een sterk gevoel en hij wist waar het vandaan kwam. Hij had behoefte aan bloed. Nog twee nachten en hij was weer aan de beurt voor de hoofdact.
Skey liep de halve ring door en kwam aan de andere kant van de piste vlak bij het hok aan de overkant van de ingang uit. Hij kwam onder de tribune vandaan en liep langs het grote zeil dat het backstagegedeelte aan het zicht van het publiek onttrok. Er liepen tientallen kabels en dikke bundels over de grond en een paar meter verderop begon de houten trap die naar het technische hok leidde. Skey liep naar de trap en ging naar boven. Het geluid van zijn voetstappen werd overstemd door de lage bastonen uit de boxen uit de piste en aan het nummer kon hij precies horen op welk moment in de show ze zich bevonden.
Hij kwam uit op een houten plateau dat naar een deur leidde. Er hing een geel bordje op met de tekst ‘Caution: restricted area’. Eronder hing er nog eentje met ‘Warning: children left unattended will be sold to the circus’. Waarschijnlijk iemands idee van humor. Skey glimlachte en klopte op de deur. Hij hoorde een stoel die achteruit geschoven werd, wat gestommel en de deur ging open. Één van de jongens van licht en geluid stak zijn hoofd om de hoek, met een koptelefoon die één van zijn oren bedekte schuin op zijn hoofd.
‘Hè, zei hij. ‘Wat is er?’
‘Ik zoek Aimon.’ De jongen trok de deur verder open en hield met de andere hand de koptelefoon vast.
‘Kom maar,’ zei hij. ‘Hij zit achter.’ Skey liep naar binnen en kwam terecht in een volledig houten ruimte met mengpanelen met talloze knoppen en laptops met op volle kracht draaiende lichtbesturingsprogramma’s. Er zaten nog twee anderen vampieren achter de knoppen, die door een glazen raam met blind glas naar de gebeurtenissen in de piste keken en bezig waren lichten te besturen en het geluid bij te stellen. Skey liep achter hen langs naar een houten deur in het midden van de achterwand. Zijn voetstappen weergalmden op de plankenvloer van het hok, maar werden overstemd door het geluid van de bastonen die uit de boxen in de piste kwamen. Dat was ook de reden dat Aimon risicovolle gesprekken hier hield als dat nodig was. Het geluid om het hok heen was zo hard dat het onmogelijk was van buitenaf te horen wat er binnen gezegd werd.

[Jenna]

Spannend spannend. *tromgeroffel*......... I love your story Ga snel verder
Jenna

[Jeetje]

Thanks so much Jenna!:D

_____________________________________________________________________________________

Skey klopte op de tweede houten deur, die veel minder hol klonk dan degene die hij eerder gepasseerd was.
‘Wie is het?’ klonk het opvallend gedempt van binnen. Skey liet zijn hand weer zakken en keek naar de houten planken voor zijn voeten.
‘Skey’ zei hij. Hij wachtte even en een paar seconden later werd de deur opengedaan. Deze deur was volledig geïsoleerd met licht isolatiemateriaal, net als de rest van de ruimte achter het hok, dat in zelf uit enkel wat houten wandjes bestond. De geluidsdichte en haast onvindbare ruimte erachter had zijn nut al meerdere malen bewezen in tijden als deze. Het was de enige echt veilige plek die ze hadden, gezien het tenthoek dat alle andere ruimten van de buitenwereld scheidde alles behalve geluidsdicht was.
Skey keek op. Jeremiah stond in de deuropening. Zijn hand lag op de deurknop, maar hij deed nog niet verder open.
‘Wat is er?’ vroeg hij. Skey knikte naar de ruimte achter hem.
‘Ik zoek Aimon,’ zei hij. Jeremiah hield de deur nog steeds halfdicht, maar Skey had allang geroken wie er binnen zatn. Aimon was er samen met Scrooge en wat andere afdelingshoofden. En Marida was erbij. In situaties als deze gold dat altijd voor degene wiens hoofdact gevolgen had gehad. Dat was waarschijnlijk de reden dat Jeremiah huiverig was om Skey binnen te laten.
‘Waarvoor?’ vroeg Jeremiah. Skey keek hem aan.
‘Als ik dat jou wilde vertellen, zou ik niet naar Aimon op zoek zijn, hè?’ zei hij. Jeremiah bestudeerde Skey’s gezicht even. Toen draaide hij zijn hoofd om en keek naar iemand die ergens binnen zat. Schijnbaar kreeg hij toestemming om Skey binnen te laten, want toen hij zich weer omdraaide, zette hij een stap opzij en deed de deur verder open.
Skey liep langs Jeremiah heen naar binnen. Hij was al een tijd niet in de geïsoleerde ruimte geweest, maar er was niets veranderd. Er stond een grote houten tafel in het midden van het vertrek. Hier en daar lagen stapels papieren, aan de wand hing een memobord en er stond ergens een televisie op een verhoging.
Aimon zat aan het hoofd van de houten tafel. Scrooge en een andere vampier uit diens team zaten aan de linkerzijde. Marida had aan de overkant plaatsgenomen en naast haar zaten nog wat hoofden van de andere afdelingen. Hij had lange tijd niet zoveel afdelingsleiders bij elkaar gezien. Schijnbaar was er iets belangrijks aan de hand.
‘Skey,’ zei Aimon toen hij binnenkwam. ‘Welkom. Ga zitten.’ De stalmeester zag er een stuk beter uit dan twee dagen geleden. Hij had duidelijk onlangs zijn hoofdact gehad. Dat was maar goed ook, want zoals het er nu, zouden ze hem de komende tijd hard in volle gezondheid nodig hebben.
‘Dank je,’ zei Skey. ‘Maar ik zal het kort houden. Ik wil jullie niet langer ophouden dan nodig.’ Aan de andere kant van de tafel bestudeerde Marida een potlood dat ze tussen haar vingers heen en weer draaide. Ze had haar ene been over het andere geslagen en maakte een ongeïnteresseerde indruk.
‘Begin dan maar met praten, ginger,’ zei ze. Skey sloeg geen acht op haar en hij keek Aimon aan.
‘De surveillanten zijn er,’ zei hij. ‘Ik ben net op een groepje bij de bosrand gestuit toen ik Deora naar haar kooi aan het brengen was.’ Aimon leek iets te willen zeggen, maar aan de andere kant van de tafel zei Marida schamper: ‘Vertel ons iets wat we nog niet weten.’ Aimon keek haar kant op en zei: ‘Marida.’ Marida reageerde niet en bleef verveeld met het potlood spelen, maar aan haar gezicht zag Skey dat ze de terechtwijzing van Aimon niet op prijs stelde.
Aimon wendde zijn blik van Marida af en keek Skey’s kant op.
‘We weten het,’ zei hij. ‘Scrooge en zijn team hebben ongeveer een kwartier geleden een glimp opgevangen van één van hen, zo’n honderd meter noordwaarts. Daarom zijn we hier ook. We hoopten dat het gewoon een afgedwaalde bezoeker zou zijn, maar als jij er ook al een paar bij de bosrand hebt opgemerkt, is dat waarschijnlijk geen toeval. Weet je hoeveel het er waren?’
‘Ik denk drie, misschien vier. Ze zijn goed. Stil en onzichtbaar.’ Aimon knikte.
‘Dan is degene die Scrooge heeft gezien waarschijnlijk ook niet in zijn eentje.’ Hij slaakte een zucht en leek even na te denken. Toen kwam hij overeind. Nog even was zijn blik nadenkend op de tafel gericht, maar toen richtte hij zijn hoofd op en keek alle aanwezigen één voor één aan.
’Goed. Dit is belangrijk. Skey’s observatie bevestigt ons vermoeden. Het betekent dat er waarschijnlijk nog meer surveillanceteams zijn die we nog niet opgemerkt hebben, waarschijnlijk in tweetallen of in kleine groepjes.’ Hij keek naar Skey. ‘Iedere windrichting, denk ik zo?’ Skey knikte.
‘Ja, dat zal wel. Die van mij zaten op het westen. Als degene die Scrooge heeft gezien op het noorden zat zullen er minimaal nog twee groepen zitten.’
‘Dat denk ik ook. Hoe ver weg zaten ze?’
‘Een meter of tachtig, hooguit.’ Aimon streek zijn haar naar achteren en keek naar een plattegrond op de tafel.
‘Precies de toegestane afstand.’ Hij draaide de kaart een kwartslag en liet een lange vingernagel over een onzichtbare lijn glijden. ‘Ja, precies.’ Hij schoof de kaart naar Scrooge toe, die er ook even naar keek en hem doorgaf aan zijn teamgenoot. Aimon leunde met zijn handen op de tafel en keek Skey en de rest van de aanwezigen aan.
‘Dat houdt twee dingen in,’ zei hij. ‘Goed en slecht nieuws.'

[-Maaike-]

Mm, ik zou niet verwachten dat Marida zo'n hoge rol binnen het circus bekleed, aangezien ze er meer niet is dan wel. Maar voor de onenigheid en ongewenste spanning tussen die twee is het niet verkeerd Hehe.

Ik ben benieuwd hoe er goed nieuws in kan zitten, als de politie je scherp in de gaten houdt

Groetjes Maaike

[Jeetje]

Foutje van mij, Marida zit daar ook niet omdat ze een hoge functie binnen het circus heeft, maar omdat degene wiens hoofdact de mist in gegaan is het recht heeft te horen wat de gevolgen zijn goeie van je, was ik vergeten te vermelden. Heb het aangepast.

En gelijk maar een nieuw stukje erbij dan nog steeds abnormaal veel inspiratie dus loop nu lekker voor, kan dus nog even vooruit

_______________________________________________________________________________________

‘Dat houdt twee dingen in,’ zei hij. ‘Goed en slecht nieuws. Ten eerste: als ze zich houden aan de regels en de toegestane afstand, zijn ze van de politie of een andere overheidsinstantie. Zoals we helaas door schade en schande weten, maken de echt verkeerde figuren zich immers niet druk om reglementen. Zolang ze een behoorlijke afstand houden, weten we dus in ieder geval vrijwel zeker dat het politie is. Dat is één.’
‘En het goede nieuws?’ vroeg één van de andere vampieren aan de tafel, die Skey herkende als de leidinggevende van de horeca-afdeling. Aimon keek zijn kant op.
‘Dat was het goede nieuws,’ zei hij. ‘Dat ze van de politie zijn, betekent dat ze geen direct gevaar voor ons vormen. Ze kunnen en mogen ons niet schaden, maar posten in de buurt om te kijken of ze iets verdachts zien. Daarin schuilt geen gevaar en tussen hen en ons kan er niets gebeuren wat niet op te lossen valt.’ Skey keek op.
‘Pas als we te maken krijgen met mensen die zich niet aan de regels houden, moeten we ons zorgen gaan maken,’ vulde hij aan. Aimon knikte.
‘Precies,’ zei hij. ‘Dus dat is het goede nieuws. Het slechte is dat iedereen nog alerter moet zijn. De hele gemeenschap moet gewaarschuwd worden dat we in de gaten worden gehouden. Er kan niet meer over gesproken worden, nu ook niet meer binnen de slaapvertrekken. Vanaf nu mag het onderwerp alleen nog aangehaald worden in deze ruimte. Ik moet zeker weten dat iedereen daarvan op de hoogte wordt gebracht.’ Hij wendde zich tot Jeremiah, die nog steeds ergens achter Skey bij de deur stond.
‘Jeremiah, kan ik op jou rekenen?’ Jeremiah knikte en zei: ‘Natuurlijk. Ik zorg dat het gedaan wordt.’ Aimon knikte en keek weer naar Skey.
‘Dan is dit waar we nu staan. Bedankt voor je melding, Skey. Als iedereen meewerkt zijn we in staat snel veranderingen teweeg te brengen en dat is de enige manier waarop we ze voor kunnen blijven. Laten we hopen dat we weg zijn voor onze aanwezigheid de oren van risicofactoren bereikt.’ Skey knikte. Hij draaide zich om om Aimon en de anderen weer aan hun zaken te laten, maar nog voor hij bij de deur was, hoorde hij dat iemand achter hem een zijn stoel achteruit schoof. Het geluid van een wandelstok op de houten vloer vertelde hem dat het Aimon was.
‘Skey,’ klonk het achter hem. Skey bleef staan in de deuropening en keek om. Aimon was overeind gekomen en kwam steunend op zijn stok naar hem toegelopen. Hij knikte naar buiten en trok de deur half achter zich dicht toen ze in het licht- en geluidshok stonden.
‘Nog één ding,’ zei hij. ‘Wees voorzichtig. Vooral jij. Denk om je eigen veiligheid en die van Talitha. In tijden als deze vormen jullie een risico voor elkaar.’ Zijn ogen gleden heen en weer over die van Skey.
‘Enige afstand zou nu misschien raadzaam zijn,’ zei hij. ‘Vertel haar dat. Vertel haar wat ik jou gezegd heb.’ Skey keek hem aan. Hij was er nog niet over uit of hij Aimons woorden als bemoeienis of goedbedoeld advies moest beschouwen. Waarschijnlijk het laatste, maar toch voelde het niet zo.
‘Ik zal kijken wat ik kan doen,’ zei hij. Aimon knikte. Hij draaide zich weer om naar de geïsoleerde ruimte.
‘Vergeet niet wat ik gezegd heb,’ zei hij. En toen verdween hij het hok weer in en de deur ging achter hem dicht.

Skey liep eerst buiten even een rondje na zijn bezoek aan de geheime ruimte. Hij had er behoefte aan even alleen te zijn, zijn gedachten op een rijtje te zetten. Hij dacht na over wat Aimon gezegd had, en over hoe hij zijn boodschap aan Talitha over moest brengen. Hij wist wat de stalmeester bedoeld had en hij wist dat Talitha dat moest weten, maar Talitha kon fel reageren als mensen aanmerkingen hadden op haar relatie met Skey. Tot zijn spijt moest hij echter toegeven dat Aimon gelijk had, ergens. Zijn waarschuwing hield hetzelfde in als wat Scrooge gezegd had, en het was één van de redenen waarom alle vampieren van het circus zo op zichzelf waren. De band die hij met Talitha had bracht risico’s met zich mee. Hun relatie en gevoelens voor elkaar konden tegen hen gebruikt worden. Dat was iets wat ze inmiddels wel aan zijn bewustzijn hadden gekregen en wat hij moeilijk te verkroppen vond. Het alternatief was echter ook geen optie die hij graag zou inwilligen. Waarschijnlijk was het Aimons ideaalbeeld dat hij voor onbepaalde tijd afstand van Talitha zou nemen, voor hun beider bestwil, maar alleen al de gedachte daaraan was donker en veroorzaakte een vervelend gevoel in zijn lichaam. Het was een waar dilemma zoals hij er al lang niet meer mee te maken had gehad.
Buiten de piste was de pauze van de vierde voorstelling inmiddels aan de gang. Skey ging naar de mensen toe, bewust. Hij liep tussen hen door en voelde al hun energie, al hun persoonlijkheden en stemmingen. Gek genoeg maakte de drukte hem rustig. Hij keek naar ze, zag hun lachende, vrolijke gezichten, hoorde ze met elkaar praten. In het verlengde van zijn eigen zoektocht viel het hem op dat de mensen die samen waren, met een partner of met vrienden, het gelukkigste leken. Het risico bestond dat ze die mensen ooit kwijt zouden raken, om welke redenen dan ook, en dat zou hen verdriet doen, maar toch kozen ze ervoor die relaties aan te gaan en ze leken gelukkig met die beslissing. Alsof er niets opwoog tegen het gevoel dat die band met een ander teweegbracht. En dat was waarschijnlijk ook zo. De mensen uit de bovenste ring, de mensen die geselecteerd werden voor de hoofdact, herkende hij altijd omdat ze die bepaalde uitstraling hadden, die teneergeslagenheid. Omdat ze ongelukkig waren. Het gold voor ieder slachtoffer dat hij ooit gemaakt had in het circus, hoe gelukkig ze zich ook voordeden. Ze misten het allemaal, die band met iemand. Of het nu een partner of gewoon een goede vriend of vriendin was, ze hadden allemaal behoefte aan iemand die er voor ze was. Waarom zouden zij, de vampieren van het circus, Skey, Talitha, dan anders zijn? Ze waren tenslotte ook ooit mensen geweest.
Maar toch, zou hij in staat zijn er eeuwig mee te leven als er ooit iets met Talitha gebeurde door wat hij met haar had?

[Jenna]

Haha, wat een cliffhanger zeg. Egt een goed einde, ja dat vraag ik me ook af , zou hij ooit verder kunnen leven zonder Talitha. Waarschijnlijk ga je in het volgende stukhe ervoor zorgen dat er iets met Talitha gaat gebeuren, zo een vermoedenn heb ik . Schrijf snel verder, je verhaal is egt verslavend. Zie wat je allemaal met me doet,
XxJenna

[Xatham]

Zo! Ik had een kritische blik deze avond dus ik heb wel wat feedbackjes, hopelijk dat je er wat aan hebt.

Talitha knikte en ht werd stil.

Ai... Er mist daar een kleine 'e' in 'ht'

Hij wist dat het belangrijk was dat ze in de gaten werden gehouden en dat hij Aimon moest inlichten over wat hij gemerkt had.

Hebben alle vampiers zo'n sterk reukvermogen als Skey want dan kan Aimon de surveillance ook makkelijk zelf ontdekken en hoeft Skey hem niet perse op de hoogte te houden.

Dat betekende dat hij Aimons plaats als stalmeester had moeten innemen,

Gewoon een beetje een plannings-vraag, wie doet er dan nu een tijger/panter-act?

In situaties als deze gold dat altijd voor degene wiens hoofdact gevolgen had gehad.

Deze zin volg ik niet helemaal meer

maar als jij er ook al een paar bij de bosrand hebt opgemerkt, is dat waarschijnlijk geen toeval.

Vanaf wanneer wordt het duidelijk dat het om twee groepjes surveillanten gaat?

In tijden als deze vormen jullie een risico voor elkaar.

Hoezo?

maar Talitha kon fel reageren als mensen aanmerkingen hadden op haar relatie met Skey.

Ik zou in plaats van 'mensen' een algemener woord als 'anderen' gebruiken omdat Aimon niet tot de groep 'mensen' behoort als vampier.

Verder blijft het een leuk verhaal. Deora blijft nog altijd mijn favoriete karakter, hopelijk ga je nog leuke scènes met haar schrijven

[Jeetje]

Ai... Er mist daar een kleine 'e' in 'ht'

Defecte e-toest... tell me about it je zou m'n eerste versie's moeten zien, missing e's all over the place.

Hij wist dat het belangrijk was dat ze in de gaten werden gehouden en dat hij Aimon moest inlichten over wat hij gemerkt had.

Hebben alle vampiers zo'n sterk reukvermogen als Skey want dan kan Aimon de surveillance ook makkelijk zelf ontdekken en hoeft Skey hem niet perse op de hoogte te houden.

Hebben ze allemaal, maar gezien Skey op dat moment toevallig op die plek is en Aimon niet, weet hij dat daar een surveillanceteam zit en Aimon niet vandaar dat hij het gaat vertellen.

Dat betekende dat hij Aimons plaats als stalmeester had moeten innemen,

Gewoon een beetje een plannings-vraag, wie doet er dan nu een tijger/panter-act?

Die is al geweest: Skey is op dat moment bezig Deora na hun laatste show naar haar kooi te brengen. Ze hebben dus net hun laatste act afgrond en dat was de tijger/panter act tijdens de vierde voorstelling

In situaties als deze gold dat altijd voor degene wiens hoofdact gevolgen had gehad.

Deze zin volg ik niet helemaal meer

Idd beetje vaag, zal deze even aanpassen als ik morgen wakkerder ben

maar als jij er ook al een paar bij de bosrand hebt opgemerkt, is dat waarschijnlijk geen toeval.

Vanaf wanneer wordt het duidelijk dat het om twee groepjes surveillanten gaat?

Aimon heeft het erover dat ze een bespreking hebben omdat ze op de camera's ergens een vreemdeling hebben zien lopen. Het feit dat Skey een surveillanceteam heeft opgemerkt, leidt ertoe dat Aimon denkt dat de de persoon die zij hebben gespot ook een agent is en gezien die meestal in teams komen, zou dat betekenen dat er minimaal al twee teams zitten: degene die hoort bij de persoon die ze op de camera's hebben gezien en het team dat Skey heeft opgemerkt

In tijden als deze vormen jullie een risico voor elkaar.

Hoezo?

Om wat Scrooge eerder ook zegt: als mensen met verkeerde bedoelingen achter hun relatie komen, kan die tegen hen gebruikt worden. Als chantagemiddel enz. Maar geen zorgen, dit wordt later allemaal helemaal duidelijk

maar Talitha kon fel reageren als mensen aanmerkingen hadden op haar relatie met Skey.

Ik zou in plaats van 'mensen' een algemener woord als 'anderen' gebruiken omdat Aimon niet tot de groep 'mensen' behoort als vampier.

Goeie idd, normaal probeer ik erop te letten dat ik geen 'mensen' gebruik maar nu was ik het blijkbaar vergeten haha.

Bedankt voor je feedback, hopelijk is het zo allemaal een beetje duidelijk? En Deora komt nog wel aan bod natuurlijk! Jenna, ook alvast bedankt voor je reactie, ik zal nog niet teveel verklappen maar wie weet haha.

[ashleykoolen]

Jeeeeeej nieuw stukje. ff lezen (:

[Jeetje]

Hopelijk vond je het leuk Ashley! Hier een nieuw stukje

________________________________________________________________________________________

Skey verliet de menigte mensen weer, uiteindelijk nog niet veel verder dan toen hij er ingestapt was. Hij liep terug naar de tentenkampen en probeerde Talitha’s geur op te pikken. Ze was bij de paarden, met Edita en nog iemand anders. Toen hij bij de kraal aankwam, zag hij haar bij één van de zwarte paarden staan. Het paard stond aan het hek vastgebonden en Talitha leunde tegen zijn hals, terwijl ze met een vrolijke uitdrukking op haar gezicht praatte met een teamgenote die bezig was het paard een deken op te doen. Ze was mooi in het licht van de maan en de hoge bouwlampen verderop. Haar donkere ogen hadden die levendige glinstering die ze altijd vertoonden als ze zich goed voelde en de vormen van haar gezicht en haar lichaam en profil waren perfect. Haar aanblik en sprankelende energie brachten altijd een warme aantrekkingskracht bij hem teweeg.
Skey liep naar haar toe en Talitha keek om toen hij zijn hand op de hare legde. Er verscheen een glimlach op haar gezicht toen ze zag wie er naast haar was komen staan.
‘Hé,’ zei ze, maar toen ze zijn gezicht zag, verbleekte haar lach een beetje.
‘Hé,’ herhaalde ze, maar nu op een bezorgdere toon. ‘Wat is er?’ Skey sloot zijn hand om die van haar.
‘We moeten even praten,’ zei hij. ‘Onder vier ogen.’ Talitha keek hem een beetje ongerust aan, maar ze leek te merken dat het belangrijk was en ze protesteerde niet. Ze zei nog iets tegen Edita en liep toen met hem mee. Ze liet zich aan haar hand door hem meevoeren naar zijn tent. Onderweg waren ze stil. Skey wist dat ze zijn energie kon voelen en dat ze aan hem merkte dat er iets aan de hand was. Waarschijnlijk wilde ze hem de ruimte geven door te wachten tot hij er zelf mee zou komen.
Bij zijn tent aangekomen luisterde Skey even of hij mensen in de buurt hoorde of hun geur oppikte. Toen dat niet het geval was, nam hij Talitha mee naar binnen. Hij liet haar hand los en trok de flap van de tent achter haar om laag. Voor het eerst in tijden sloot hij die van binnenuit af. De elastieken waren stroef na een lange periode waarin ze niet gebruikt waren en gecombineerd met het vooruitzicht aan gesprek dat voor hen lag en Aimons woorden van daarnet, maakte dat zijn energie nog negatiever. Er zeurde een geïrriteerd gevoel in zijn lichaam en hardhandig trok hij het elastiek omlaag. Talitha leek zijn lichte frustratie op te merken.
‘Skey?’ Ze liep naar hem toe toen hij een klap op de haring gaf die door het stroeve elastiek uit de zachte bodem werd getrokken en zacht legde ze haar hand op zijn wang. Haar hand was warm op zijn huid en Skey keek naar haar op. Ze keek hem aan en legde ook haar andere hand tegen zijn gezicht. Het was of haar aanraking het korte moment van frustratie waar hij zich in had bevonden weer bekoelde. Ze liet de achterkant van haar vingers over zijn wangen glijden, streelde zijn huid met haar vingertoppen, en toen pakte ze zijn gezicht vast en liet hem opstaan.
‘Het is goed,’ zei ze. ‘Vertel maar wat er aan de hand is.’ Skey sloot zijn ogen. Hij liet Talitha zijn gezicht naar het hare brengen en ze liet haar voorhoofd tegen het zijne rusten. Haar handen lagen in zijn hals en zacht streelde ze met haar duim over zijn wang.
‘Ik ben net naar Aimon geweest,’ zei hij. ‘We zijn niet meer alleen. We worden in de gaten gehouden.’ Talitha hief haar hoofd op en keek hem aan. De blik in haar ogen bleef rustig, ondanks het nieuws.
‘Ze zijn er?’ vroeg ze. Skey knikte en hij keek naar haar ogen terwijl ze zijn wang bleef strelen op een fijne, kalmerende manier.
‘Aimon vreest voor ons,’ zei hij. ‘Hij is bang dat we een risico voor elkaar vormen.’
‘In welk opzicht?’ Skey liet zijn hand van haar arm omhoog glijden, naar haar hand die warm in zijn nek lag.
‘Dat ze het tegen ons kunnen gaan gebruiken als ze te weten komen wat er is tussen ons, mochten we met de verkeerde figuren te maken krijgen. Hij denkt dat we beter even afstand van elkaar kunnen nemen.’
Even viel er een stilte. Talitha keek hem aan. Haar ogen gleden over die van hem, alsof ze zocht naar iets wat erop wees hoezeer die uitspraak hem zelf tegenstond. Er veranderde iets in haar gezicht toen ze dat niet direct leek te vinden. Haar handen gleden van zijn hals en ze liet hem los. Hij zag iets sterks in haar ogen verschijnen dat op ongeloof en een zekere gekwetstheid leek. Ze zette een stap achteruit.
‘En dat denk jij ook?’ vroeg ze met een vreemde ondertoon in haar stem. Skey wendde zijn blik even af, alvorens hij haar weer aankeek.
‘Ik weet niet zeker meer wat ik denk,’ zei hij. Er verscheen nu ook een soort lichte verontwaardiging op Talitha’s gezicht. Het was of het ontbrandde in haar ogen als een ontvlammend vuur.
‘Daar meen je niets van,’ zei ze. Skey voelde dat haar veranderende energie en emoties invloed hadden op die van hem. Hij zocht de controle over zichzelf, wist dat hij die nu nodig zou hebben om de spanning die tussen hen ontstond niet uit de hand te laten lopen.
‘Misschien niet. Maar ik wil je ook niet in gevaar brengen,’ zei hij. Talitha schudde haar hoofd en ze zette weer een stap dichter naar hem toe.
‘Ik ben oud genoeg om zelf te bepalen of ik mezelf in gevaar wil brengen en met wie en waarom, Skey.’
‘Je weet dat ik dat begrijp‘
‘Wat is dan het probleem?’
‘Dat ik het mezelf nooit vergeef als jou iets overkomt.’ Talitha’s ogen waren donker van verontwaardiging en ze hief haar handen op in een vragend gebaar.
‘Wat wil je dan?’ vroeg ze. ‘Een leven leiden dat het niet waard is om voor te leven? Wil je dat? Wat is het nut daarvan? Van alleen maar leven om te overleven?’ Skey keek haar aan.
‘Leven wordt vanzelf alleen overleven als degene die dicht bij je staat iets overkomt omdat jij je verantwoordelijkheid niet hebt genomen toen dat nodig was.’ Talitha schudde haar hoofd. Ze zette nog een stap dichter naar hem toe en pakte zijn gezicht vast. Ze tilde het op en keek hem in zijn ogen.
‘Ik kies hiervoor, Skey,’ zei ze. ‘Ik kies hiervoor omdat ik wil leven. Omdat ik wil leven zonder ooit spijt te hebben van de dingen die ik niet heb gedaan. Ik aanvaard alle risico’s die daar bij horen. Ik wil bij jou zijn. Dat is mijn verantwoording, mijn keuze. Jij hoeft geen verantwoording voor mij af te leggen. Niet aan Aimon, niet aan mij en al helemaal niet aan jezelf.’

[Jenna]

Ahh wat lief van Talitha, egt waar. Je kan gewoon voelen en proeven hoeveel ze van Skey houdt. Nou dat laatste is niet letterlijk bedoeld. Maar ik wil alleen zeggen je beschrijft het zo goed alsof je er zelf bij zit. Ik vraag me af wrm ik bij jouw nooit foutjes kan zien. ??
XxJenna

[Xatham]

Een mooi, romantisch stukje voor het slapen gaan!
Schrijf snel verder!

[ashleykoolen]

Jeej! weer bij gelezen (: ja echt lief van der.

[Jeetje]

Super dat jullie het leuk vonden het gaat nog een stukje verder, ik had het een beetje lullig geknipt zie ik nu, mijn excuses. Volgende keer beter kijken/knippen

_______________________________________________________________________________________

Ze keek naar zijn gezicht. Haar hand gleed naar beneden en bleef liggen op zijn borst, ter hoogte van zijn hart. Hij voelde dat haar boosheid langzaam afnam. Haar energie werd weer kalmer, serener.
‘Voel jij dat niet?’ vroeg ze. ‘Op de manier waarop ik het voel? Hier?’ Skey’s ogen gleden over die van haar. Haar aanraking, haar woorden en haar kalmere energie maakten hem ook rustiger. De hoogopgelopen sfeer die er net even was geweest, koelde weer af.
‘Je weet het antwoord daarop,’ zei hij. ‘Hier.’ Hij legde zijn hand op de hare die op zijn borst lag en sloot zijn vingers om die van haar. Ze keken elkaar aan en Talitha’s vingers verstrengelden zich met die van hem. Met haar andere hand streek ze een pluk haar uit zijn gezicht. Alle negativiteit die er tussen hen geweest was, vloeide langzaam weer weg. Ze glimlachte licht en liet haar vingers over zijn lippen strelen.
‘Je bent koud,’ zei ze. ‘Je moet je niet zo druk maken in deze toestand. Je hebt je energie nodig voor andere dingen.’ Ze legde de rug van haar andere hand tegen haar eigen wang en toen tegen die van hem om zijn temperatuur te vergelijken. ‘Wanneer heb je je hoofdact?’ Skey pakte ook de hand die ze tegen zijn gezicht had gelegd vast en liet hem zakken.
‘Morgen,’ zei hij. ‘Het gaat wel. Ik moet morgen tijdens de tweede voorstelling op en daarna gaan we samen weg. Zoals afgesproken.’ De glimlach op haar gezicht werd oprechter, maar ergens, ver weg, bleef er iets triestigs in liggen. Hij had spijt dat hij begonnen was over wat Aimon gezegd had.
‘Ja,’ zei ze terwijl ze een losse pluk haar uit zijn gezicht streek. ‘Morgen wordt een goede nacht. Alleen jij en ik. We vergeten dit alles, alles wat er gaande is, en we gaan leven. Genieten van alles, van elkaar. Juist nu het nog kan.’
‘Morgen.’
‘Morgen.’

Hoofdstuk

De volgende nacht had Skey tijdens de tweede voorstelling zijn hoofdact. Hij had de voorafgaande dag bij Talitha geslapen. Zijn lichaam was koud aan het worden en haar warmte deed hem goed. Hij was nog niet ziek, maar zijn spieren begonnen wel al pijn te doen en het doffe, zware gevoel in zijn hoofd en zijn lichaam begon langzaam op te zetten. Talitha zorgde voor hem. Ze lag bij hem en ze streelde zijn gezicht en zijn armen. Haar handen voelden fijn en haar aanwezigheid maakte de tijd tot zijn hoofdact een stuk draaglijker. De sfeer tussen hen was goed. Het gesprek dat ze de vorige nacht hadden gehad, werd door beiden geaccepteerd en begrepen en ze waren er niet in blijven hangen. Ze hadden het uitgesproken en konden het naast zich neerleggen als een nieuwe vertakking op het pad dat ze samen aflegden, eentje die ze niet gekozen hadden in te slaan. Het leven ging door, gewoon zoals het dat altijd had gedaan.
Toen het tijd was voor voorbereidingen, kwam Skey uit bed om zich om te kleden. Voor zijn hoofdact droeg hij een ander pak dan voor zijn normale act, bestaande uit een laagsluitende witte colbertjas met een bijpassende pantalon en rood een overhemd eronder. Talitha hielp hem met zijn kleren. Skey knoopte zijn colbertjas dicht voor de spiegel in haar tent en achter hem vouwde Talitha zijn kraag netjes om de witte stropdas die ze net om zijn hals had vastgeknoopt. Haar aanrakingen waren warm en zacht. Daarna sloeg ze de manchetten van het rode overhemd om over de mouwen van het jasje op de manier waarop hij ze altijd droeg en ze maakte met zachte bewegingen een staart in zijn haar. Toen ze klaar was liet ze haar handen langs de uitlopers van de tatoeages in zijn nek langs zijn schouders naar beneden glijden en ze liet haar kin op zijn schouder rusten. Ze sloeg haar armen om hem heen en keek naar hem in de spiegel. Ook Skey keek naar hun spiegelbeeld en hij wreef over de arm die ze om hem heengeslagen had. Even deed hij zijn ogen dicht en liet zijn hoofd tegen dat van haar rusten. Zo stonden ze een tijdje, in stilte, in een fijne harmonie, tot er op de tent geklopt werd en Jeremiah Skey kwam halen om te zeggen dat het tijd was voor zijn hoofdact. Hij had Deora bij zich, die Skey kopjes tegen zijn hand begon te geven toen ze bij hem kwam staan. Skey bedankte Jeremiah en zei dat hij er zo aankwam. Jeremiah stemde toe en verdween weer. Het was al een hele vooruitgang dat hij uit eigen beweging naar Talitha’s tent was gekomen om Skey te zoeken toen hij die niet in zijn eigen slaapvertrek had gevonden, maar hij leek zich er nog steeds een beetje ongemakkelijk onder te voelen bij hen in de buurt te zijn als ze samen waren.

[Xatham]

tot er op de tent geklopt werd en Jeremiah Skey kwam halen om te zeggen dat het tijd was voor zijn hoofdact.

Volgens mij doe je dit wel vaker, maar het valt me nu pas voor het eerst op eigenlijk. Hoe kan men op een tent kloppen?

Verder weer een leuk stukje! Schrijf snel verder!

[Jenna]

Ahh wat een leuk stukje, vooral omdat het vndaag valentijnsdag is. Ga snel verder

[ashleykoolen]

Jeej! ben weer bijgelezen

[Jeetje]

Leuk, drie reacties! @ Xatham: gewoon hetzelfde als op een deur, maar dan op het tentdoek als dat maar strak genoeg gespannen is krijg je vanzelf een bepaald geluid als je er tegenaan tikt. Misschien kan ik er beter 'tikken' van maken haha.

_________________________________________________________________________________________

Na nog een paar minuten nam Skey Deora mee en vertrok naar de piste. Daar was de orde binnen het circus inmiddels ondanks alles weer volledig terug. Hij wist niet of iedereen al was ingelicht over de aanwezigheid van surveillanceteams, maar als er sprake was van enige opschudding, was daar niets van te merken. Alle licht- en geluidseffecten werkten weer zoals het hoorde en de tent zag er prachtig uit. De acts liepen soepel en gesmeerd. Scrooge kwam nog langs om precies aan te wijzen welke bezoekers Skey voor zijn hoofdact mocht kiezen en ook Aimon was op dreef. Hij deed het publiek sidderen met zijn aankondigingen en de verhalen die hij tussen de acts door vertelde. Toen hij Skey had aangekondigd en de tent uitkwam, legde hij even een hand op zijn schouder en wenste hem succes. Hij vroeg zelfs niet naar de situatie van afgelopen nacht en naar Skey’s gesprek met Talitha.
Skey had geen vrees toen hij de piste binnenging. Hij had vertrouwen in zijn act en wist dat de kans dat hem in zo’n kort tijdsbestek hetzelfde zou overkomen als Marida, nihil was. Hij bouwde zijn act op met Deora, zoals hij altijd deed. De jongens van licht en geluid tekenden met lichtlijnen een schematisch overzicht van de piste op de zandvloer en Skey liet Deora een bezoeker selecteren. Ze liep over de plattegrond heen en weer, ruikend aan de grond en kijkend naar het publiek, en de plek waar ze ging zitten was de plek waar Skey zijn slachtoffer vandaan haalde. In werkelijkheid had Skey zijn keuze allang gemaakt en vroeg hij Deora na verloop van tijd op de overeenkomende stoel op de plattegrond plaats te nemen, maar zelfs sommige andere artiesten dachten nog steeds dat het werkelijk Deora was die zijn slachtoffer voor hem uitkoos.
Skey had dit keer een meisje uitgekozen dat op een stoel halverwege de bovenste ring zat. Ze was nog niet zo oud, hij schatte haar zo halverwege de twintig. Haar energie was hem opgevallen omdat het de meest negatieve en donkere was die hij in tijden gevoeld had. Tijdens het wachten had hij haar gadegeslagen vanuit de artiesteningang en haar energie verder gepeild. Ze was mooi, maar het was of al haar emoties uitgeschakeld waren. Ze straalde geen leven uit, helemaal niets. Een enkele keer lachte ze ergens om, maar dan bleven haar ogen leeg en deed de rest van haar gezicht niet mee. Ze keek uitdrukkingsloos naar de gebeurtenissen in de piste en af en toe was het of er iets achter haar ogen verdween, alsof ze er even niet meer bij was. Skey kon niet diep genoeg tot haar doordringen om uit te vinden wat er met haar was gebeurd dat ze zo geworden was, maar hij kon de pijn van haar ziel voelen in de sterk depressieve energie die ze uitstraalde. Hij vroeg zich af wat ze in het circus deed en waarschijnlijk vroeg ze zich dat zelf ook af. Ze was er totaal niet op haar plek. Het was makkelijk het als een speling van het lot te zien, die hen op dat moment daar bij elkaar bracht omdat het zo hoorde te zijn. Hij had leven nodig en zij was klaar met dat van haar. Er scheen zon meer achter haar wolken. Skey wist dat zij degene moest die hij vanavond uit het publiek haalde. Hij koos zelden mensen uit wiens ziel ergens nog een sprankje licht vertoonde.
Toen hij zijn keuze eenmaal had gemaakt, ging het allemaal heel makkelijk. Deora nam plaats op de goede plek op de lichtplattegrond en Skey maakte oogcontact met zijn uitverkorene in het publiek. Het kostte hem nauwelijks moeite om tot haar hoofd door te dringen, alsof ze iedere oplossing of verlossing met open armen verwelkomde. Hij nam haar over en liet haar de tribune afdalen, waar Deora haar opwachtte en haar naar Skey begeleidde. Er ging een ‘ooh’ door het publiek toen het meisje geen enkele emotie of angst leek te vertonen door Deora’s aanwezigheid en haar hand op de brede kop legde terwijl ze naast haar meeliep. Wat ze niet wisten was dat ze nauwelijks nog doorhad dat Deora er was omdat ze niet langer degene was die haar lichaam bestuurde.
In de pist liet Skey haar naar zich toelopen tot ze tegenover hem stond. Hij trok het jasje uit dat ze over haar cocktailjurkje droeg en liet Deora het samen met zijn colbertjas de piste uit brengen. Daarna danste hij met haar. Ze vocht niet tegen hem, geestelijk. Hij hield oogcontact met haar om haar te blijven controleren en ze gaf zich makkelijk aan hem over, alsof het haar allemaal niet meer uitmaakte. Ze danste of ze nooit anders gedaan had omdat hij haar vertelde hoe ze dat moest doen. Zolang hij oogcontact met haar hield, kon hij haar alles laten doen wat hij wilde. Alleen haar gevoel kon hij niet direct beïnvloeden en dat was waarom hij dat indirect op deze manier deed. Hij wilde dat haar laatste herinnering goed zou zijn, dat ze de laatste momenten het gevoel had dat ze met iemand samen was, dat er iemand was die om haar gaf. Hij danste met haar zoals hij zou dansen met een geliefde omdat hij wist dat ze dat zou voelen. Die paar minuten voor het einde moesten al het slechte wegvagen en haar voor heel even gelukkig maken. Dat was hij haar verschuldigd. Zij was degene die hem leven gaf.
Tegen het einde van de dans voelde hij dat haar geest ontspande. Het was of hij iets diep binnenin haar naar boven haalde, iets wat lang weggestopt had gezeten. Haar energie werd warmer en de leegte achter haar ogen verdween. Voor hij haar beet, kuste hij haar, zacht op haar wang. Daarna liet hij zijn hand over haar gezicht omlaag glijden en sloot haar ogen. Ze was al weg voor zijn hoektanden haar hals vonden. Haar lichaam had zich al lang aan hem overgegeven. Haar bloed gaf hem kracht terwijl de hare verdween en hij voelde haar lichaam slap en koud worden in zijn handen. Het publiek keek doodstil toe, terwijl de laatste tonen van de tango langzaam wegstierven. Toen hij haar levenloze lichaam op de grond liet zakken, ging het licht in de tent uit. In de paar seconden dat het pikdonker was, werd haar lichaam weggehaald en verdween Skey uit de ring. Toen het licht weer aanging, troffen de bezoekers alleen nog een kom water aan met een brandende lelie erin. Het was het symbool dat ze altijd gebruikten om de hoofdact af te sluiten. De bezoekers gingen uit hun dak, juichten en applaudisseerden, maar Skey verliet de piste en keerde niet meer terug. De artiesten gingen nooit terug de tent in na een hoofdact. De hoofdact was geen act zoals de anderen.

[Jeetje]

Terwijl het geklap van het publiek nog door de lucht klonk, liep Skey de piste uit. Het bloed van het meisje wervelde door zijn lichaam. Het maakte hem sterk en alles werd er intenser door. De uren na een hoofdact voelde hij zich lichamelijk beter dan op welk ander moment dan ook. Hij kon haar wel voelen in zijn hoofd, een tijdje, maar door de jaren heen had hij geleerd zich daarvoor af te sluiten en haar gevoelens vervaagden al voor hij de tent uit was. De lucht buiten was fris en prikkelend in zijn longen en alles voelde versterkt en puur. Er was niets wat daar afbreuk aan deed.
Buiten kroelde Skey even over haar kop, die bij de ingang op hem zat te wachten, en nam zijn colbertjas van haar aan. Scrooge stond naast haar, breed grijnzend. Hij had de hele act had staan kijken en gaf Skey een klap op zijn schouder.
‘Womanizer Skey,’ zei hij grijnzend. ‘Dat ging wel lekker, hè? Niet slecht voor een roodharige Ier in een wit maatpak.’ Skey wierp zijn colbertjas over zijn schouder.
‘Dat is niet waar het om gaat,’ zei hij. ‘Ik doe het niet op deze manier voor mezelf. En ook niet voor het publiek. Je moet het voelen. Voor hen.’ Scrooge knikte.
‘Ik ken je motivatie. Op een manier is het bewonderenswaardig. After all, it appears gingers do have souls. Jij bent het levende bewijs. En dat voor een vampier.’ Hij klopte Skey nog een keer bemoedigend op zijn schouder.
‘Goed gedaan, in ieder geval. Ga genieten van je gezondheid. Ik zal je wel de rest van de nacht niet meer zien?’
‘Dat denk ik niet, nee.’
‘Oké, enjoy your night, dan. O, en trouwens…’ Hij hield Skey tegen en boog wat naar hem toe.
‘Niet schrikken als je straks bij Talitha aankomt, maar Bradley is bij haar.’ Skey keek hem aan.
‘Bradley?’ vroeg hij. Scrooge knikte.
‘Ja. Hij wilde er even uit en zij is de enige met wie hij kan praten.’ Hij dempte zijn stem wat. ‘En, tussen ons gezegd, ik geloof dat hij haar wel leuk vindt.’
‘’Wel leuk’ is volgens mij een understatement,’ zei Skey. Scrooge keek naar Deora, die verveelt aan zijn hand begon te snuffelen.
‘Ik geloof het ook. Ik betrapte hem laatst toen hij haar zat te bekijken op oude filmpjes van de camera’s op het terrein. Hij werd zo rood als een biet toen hij zag dat ik het merkte.’ Hij stak zijn hand uit om Deora te aaien toen ze hem om aandacht vroeg en kriebelde haar achter haar oren. ‘Maar je kunt het hem ook niet kwalijk nemen. Talitha heeft die aantrekkingskracht op mannen. En hij heeft ook behoefte aan gezelschap en aanspraak. Met mij zit hij al de hele dag op drie vierkante meter en verder is zij de enige die geen hekel aan hem heeft omdat hij een opdracht verprutst heeft.’
‘Ik heb ook geen hekel aan hem. Zolang hij maar niet probeert grappig te zijn.’ Scrooge zette een stap opzij om wat artiesten van een andere act te laten passeren.
‘Hij is bang voor jou omdat hij vreest dat je door hebt dat hij een oogje op je vriendinnetje heeft.’ Hij streek Deora over haar vacht. ‘Het is bijna aandoenlijk hoe menselijk naïef hij is. Ik geloof niet dat Talitha hem ooit op die manier zou zien. Volgens mij zou ze hem eerder als een klein, onnozel broertje beschouwen.’ Hij klopte Deora op haar zij. Toen kwam hij weer overeind.
‘Anyway, dan weet je dat in ieder geval. Jaag hem niet te veel op stang. Tenzij je zin hebt in een lolletje, natuurlijk.’
‘Komt goed. Ik zie je morgen.’
‘Tot morgen. Fijne avond. Heb je met Talitha afgesproken?’
‘Ja.’ Scrooge grijnsde.
‘Dat dacht ik wel. Hou het netjes, Casanova. Er zijn hier vampieren die wel graag willen slapen.’
‘Bedankt voor de tip. Werk ze nog.’
‘Dank je. Veel plezier.’
Ze draaien zich om en gingen elk hun eigen kant op. Skey nam Deora eerst nog even mee naar het voerhok. Hij beloonde haar met een stuk vlees, waar ze zichtbaar blij mee was. Hij liet haar het zelf naar haar kooi dragen en sloot alles daar alvast af voor de dag. Deora verschanste zich onder haar afdak en krulde er gemoedelijk onder op om van haar stuk vlees te genieten. Ook zij had immers de rest van de avond vrij.
Daarna liep Skey de andere kant op, naar Talitha’s tent. Al van een afstandje rook hij dat Bradley daar inderdaad was. Hij tikte tegen het doek en duwde de flap opzij. Binnen zat Talitha op bij haar kaptafel op haar stoel. Ze had hem naar de spiegel geschoven en was bezig zich op te maken. Bradley stond een paar meter van haar vandaan, met zijn armen over elkaar. Hij keek naar haar terwijl Talitha met haar make-up bezig was en geanimeerd tegen hem kletste. Skey keek naar hen en Talitha’s energie was hetzelfde als wanneer ze met Edita of één van de andere meiden uit haar team over Aeros praatte. Scrooge had gelijk. Wat Bradley ook voor haar voelde, het zou nooit beantwoord worden.

[Jenna]

Ahh Bradley vind Talitha leuk, hoe cute. Maar als ik hem was zou ik niet aan een liefje van een vampier zitten. Ik vind je verhaal egt tof Jeetje. Is egt verslavend, alleen heb de laaste tijd niet egt veel gereageerd. I'm too busy u know. Maar ik heb het gelezen en vond het egt super stukjes. Ga snel verder 8-)

[Jeetje]

Leuk dat je toch blijft reageren ondanks het feit dat je het druk hebt Jenna, en ook super dat je het verslavend vindt heb vandaag vrij dus alvast weer een stukje. Nog even een paar rustig stukje en dan volgen er weer wat grotere ontwikkelingen ik kan eventueel kijken of ik vanavond nog een stukje kan posten als mensen dat willen, als dat niet te snel gaat tenminste

_______________________________________________________________________________________

Bradley en Talitha keken allebei Skey’s kant op toen hij de tent binnenkwam. Het contrast tussen hun reacties was groot. Bradley werd eerst knalrood en trok daarna een beetje wit weg, maar Talitha’s gezicht begon te stralen.
‘Skey’ zei ze en ze kwam overeind van haar stoel. Haar ogen schitterden toen ze naar hem toeliep en ze sloeg haar armen om zijn nek. De uitdrukking op haar gezicht was zowel oprecht blij om hem te zien als een beetje uitdagend en seksueel prikkelend. Ze drukte een kus opzijn lippen en Skey zag dat Bradley even ongemakkelijk naar de grond keek toen ze dat deed.
Talitha liet haar hand langs zijn gezicht glijden toen ze de kus beëindigd had en ze keek hem aan. Skey’s zintuigen stonden op scherp door het verse bloed dat hij tijdens zijn hoofdact verkregen had en hij kon de vormen van haar lichaam tegen het zijne voelen. Talitha zag het en haar glimlach verbreedde.
‘Ging het goed?’ vroeg ze. Ze streelde zijn gezicht en Skey voelde haar vingertoppen over zijn kin en lippen glijden alsof ze tintelden.
‘Ja,’ zei hij. ‘Perfect.’ Talitha bleef hem aanraken en Skey keek haar aan. Even was het of Bradley’s aanwezigheid totaal vergeten werd. Hun energie was warm en werd versterkt door elkaar en sloot al het andere buiten.
‘Hoe voel je je?’ vroeg Talitha. Skey legde zijn hand op haar rug en liet die langs de rondingen van haar lichaam omlaag glijden, haar dicht tegen zich aan houdend.
‘Dat weet je,’ zei hij. Talitha’s ogen schitterden, alsof ze voelde wat hij voelde.
‘Ik was het net aan Bradley aan het vertellen,’ zei ze. ‘Hoe geweldig het voelt als je net gedronken hebt. Hoe alles puur en versterkt lijkt, een paar uur lang. Bradley zegt dat het klinkt of het voelt alsof je drugs gebruikt hebt.’ Aan de andere kant van de tent hief Bradley zijn hoofd op.
‘Of of je verliefd bent,’ zei hij. Het kwam er nogal plompverloren uit en Skey en Talitha keken zijn kant op. Arme Bradley leek zelf ook nogal te schrikken van wat hij net gezegd had en zijn wangen kleurden rood. Gauw keek hij weer naar de grond. Skey glimlachte naar Talitha, die naar hem knipoogde. Ze wisten allebei hoe hij daarop kwam en hoe ongemakkelijk hij zich erdoor voelde.
‘Of je wat?’ vroeg Skey dan ook om hem te plagen. Bradley werd zo mogelijk nog roder en hield zijn blik op de grond gericht.
‘Niets,’ zei hij. ‘Sorry, ik, eh, wilde me er niet mee bemoeien.. Ik zal jullie, eh, alleen laten. Ik moet toch weer terug, Scrooge heeft me vast nodig.’ Skey zag dat Talitha stiekem glimlachte om zijn rode wangen. Ze liep naar haar kaptafel en begon de kaarsen bij haar spiegel uit te doen.
‘Wacht maar, we lopen wel even met je mee. We moeten toch die kant uit.’ Maar Bradley leek het liefst zo snel mogelijk uit Skey’s buurt te willen komen na wat hij zich net had laten ontglippen over verliefdheid en hij liep naar de andere kant van de tent.
‘Nee, dat hoeft niet, het lukt wel, ik-’ Hij bleef geschrokken stilstaan toen Skey een stap opzij zette en de uitgang blokkeerde. Angstig keek hij op en Skey glimlachte om de uitdrukking op zijn gezicht.
‘Het geeft niet, Bradley, we lopen wel met je mee. Je weet nooit wie het er hier op je voorzien hebben.’ Bradley, in verwarring gebracht door die opmerking, keek onzeker naar Skey toen die zich omdraaide. Talitha liep naar hen toe, Skey stak zijn arm naar haar uit en sloeg hem om haar schouders. Ze keken om naar Bradley toen hij een beetje weifelend middenin de tent bleef staan. Talitha stak haar hand naar hem uit.
‘Kom je nog?’ vroeg ze. Bradley keek naar haar uitgestoken hand en toen naar Skey en toen weer naar haar hand. Hij leek heen en weer geslingerd te worden tussen een enorm verlangen haar hand vast te kunnen pakken enerzijds en een enorme vrees voor Skey anderzijds. Skey keek hem aan.
‘Kom maar, Bradley. Niemand eet je op,’ zei hij. Talitha reikte naar achteren toen Bradley nog steeds bleef staan twijfelen en ze pakte hem bij zijn pols om hem mee te trekken. Skey draaide zijn hoofd om en voegde er aan toe: ‘Zij niet, in ieder geval.’ Hij zag dat Bradley weer wit werd rondom zijn neus en Talitha gaf hem quasi-boos een elleboog in zijn zij. Ook zij kon haar lach echter niet verbergen en grijnzend liepen ze met Bradley de tent uit.

[Jenna]

Haha moest egt lachen toen Skey zei 'zei niet in ieder geval' Egt grappig. Ja post vanavond weer een stukje is leuk 8-)

[Jeetje]

Zoals beloofd dan nog een stukje erbij hoop dat jullie het een mooi stukje vinden
_____________________________________________________________________________________

Bradley liep als een mak, onzeker schaap met Skey en Talitha mee. Skey merkte onderweg dat de hij echt gek op Talitha was. Hij durfde haar nauwelijks aan te kijken en leek zich geen houding weten te geven als ze tegen hem praatte. Soms waagde hij het stiekem naar haar te kijken als ze iets tegen Skey zei, maar als hij dan merkte dat Skey dat zag, werd hij knalrood en wendde hij gauw zijn blik weer af. Skey kon er wel om glimlachen en pestte hem er verder niet mee omdat Bradley dan waarschijnlijk helemaal als de dood voor hem zou worden. Hij wist dat er verder niets zou gebeuren en liet het maar zo. En al was die kans er wel geweest, dan was dat zijn probleem. Talitha was zijn eigendom niet en hij kon haar niet vertellen wat ze wel en niet mocht doen. Gelukkig wist hij dat ze niet zo in elkaar zat.
Ze leverden Bradley veilig en wel af bij Scrooge’ trailer. Scrooge zag blijkbaar duidelijk aan Bradley’s houding dat ze hem hadden lopen pesten en hij knipoogde naar Skey toen hij Bradley binnen liet. Hij maakte nog een suggestieve opmerking over een bepaald samenzijn dat later die nacht tussen Skey en Talitha zou kunnen plaatsvinden om Bradley te pesten en grijnsde breed toen die zo mogelijk nog roder werd. Hij loodste de jongen naar binnen en wenste Skey en Talitha veel plezier. Ze zeiden hem gedag en verlieten het circusterrein om richting de bewoonde wereld te lopen. Plannen hadden ze niet echt, ze gingen gewoon een willekeurige richting uit.
Het was een mooie nacht. De temperatuur was goed, niet te warm en niet te koud, en er stonden nauwelijks wolken aan de donkerblauwe hemel. De sterren fonkelden rondom de maan, die halfvol was en een zwak licht op de aarde wierp. Talitha en Skey praatten en lachten met elkaar terwijl ze gewoon een kant op liepen en na verloop van tijd bij een strand uitkwamen. Het was er mooi, zo middenin de nacht. De zee was een serene zwarte vlakte die zich eindeloos voor hen uitstrekte en de maan wierp een zilverachtig schijnsel op het donkere water. Talitha trok haar hoge hakken uit en naast elkaar liepen ze over het vochtige zand langs de kustlijn. Ze praatten met elkaar met enkel het geluid van de ruisende zee op de achtergrond, naar het zand onder hun voeten kijkend, dan weer naar elkaar, soms hand in hand of met de armen om elkaar heen. Alles was perfect, de sfeer, de energie tussen hen in, de frisse, zoute lucht van de zee en Talitha’s heerlijke geur en haar contouren in het vage maanlicht. Alles klopte en was zoals het hoorde te zijn.
Ze liepen verder langs het strand en kwamen bij de haven uit. Het was er uitgestorven. Hier en daar brandde alleen nog wat verlichting die aangelaten was tegen inbraak en alle docs waren afgesloten. Ze passeerden grote vrachtschepen en loodsen vol met containers en liepen langs het gaashek dat de werkplaatsen van de kade scheidde. Talitha lachte ergens om terwijl ze met haar ene hand die van Skey vasthield en de andere langs het gaas van het hek liet glijden. Toen keek ze hem aan, met die mooie en uitdagende uitdrukking op haar gezicht. Ze draaide zich om, drukte haar rug tegen het hek en trok hem aan zijn hand naar zich toe. Skey leunde naar haar toe en hij sloot zijn vingers naast haar lichaam om het gaashek, sloot haar op met dat van hem. Hun ogen gleden over elkaars gezicht. Ze keken elkaar aan, hun lippen een paar centimeter van elkaar verwijderd, zoekend en aftastend. Toen zoenden ze.
Het was fantastisch. Het gevoel in hun lichamen creëerde warmte tussen hen, een ultieme samensmelting van heerlijke passie en kalmte. Het verbond alles met elkaar, iedere zenuw, iedere aanraking. Skey’s lippen zakten af naar Talitha’s hals, haar handen zochten hun weg door zijn haar en ze deed haar ogen dicht. Hun lichamen waren warm tegen elkaar en Talitha's handen gleden door zijn krullen, klampten zich eraan vast, en toen haalde ze hem weer omhoog en ze drukte haar lippen weer op de zijne. Haar handen zochten die van hem en door het gaas van het hek heen verstrengelden hun vingers zich met elkaar. Zo stonden ze een tijdje, dicht tegen elkaar aan tegen het hek, terwijl ze elkaar beminden op een manier die alles ontsteeg, in elkaars nek kussend en hun wangen met gesloten ogen langs elkaar wrijvend op een manier die haast dierlijk maar tegelijkertijd diep emotioneel was. Skey verborg zijn gezicht in haar hals en liet zich verdwijnen in haar zachte haren en haar heerlijke geur. Door het hek liefkoosden en omvatten hun vingers elkaar en de warmte tussen hen gloeide op als een koepel die hen omsloot. De harmonie tussen alles was perfect. Het was één van de beste avonden van hun lange levens. Nog nooit waren ze samen zo één geweest als op dat moment.
Een tijdje later begon er ergens muziek te spelen. Verderop, niet ver bij hen vandaan, lag een cruiseschip op het water. Op het verlichte dek speelde een band rustige bluesnummers. Skey en Talitha keken er een tijd naar, naar de paren die in avondkleding dansten op het dek, Skey met zijn borst tegen Talitha’s rug en zijn armen om haar schouders en zij met Skey’s colbertjasje aan en haar handen om die van hem gesloten. Ze luisterden naar de warme klanken van de bugel en de rustig lopende lijn van de contrabas. En ze prezen zich gelukkig dat ze daar op dat moment waren, nog gelukkiger dan de mensen die in hun dure kleren op het grote cruiseschip in het maanlicht dansten. Er bestond geen mooier moment dan dit, vanaf die kant van de kade tussen de sterren en de rustige muziek.
Het was al bijna ochtend tegen de tijd dat ze weer op het circusterrein aankwamen. Ze gingen naar Talitha’s tent en daar brachten ze de rest van de avond en het begin van de ochtend samen in bed door. De uren gingen voorbij in een soort roes. Het was dezelfde magie als vorige keer, na Talitha’s hoofdact, maar alles was nu nog extra versterkt door de voorafgegane emoties die er bij de haven waren geweest. Het was dieper en inniger dan het ooit geweest was. Opnieuw sliepen ze pas laat. Slapen zou verspilling zijn van die droom die het leven die uren even had overgenomen.
Maar de afloop was hetzelfde als de vorige keer. Hoe mooi het ook geweest was, lang mocht het niet voortduren. De droom was nog nauwelijks voorbij of de realiteit baande zich er alweer hardhandig een weg doorheen. Het was of iedere periode van geluk als bij conventie gevolgd moest worden door iets wat alles dat mooi en goed was weer wegvaagde.
Toen ze de volgende avond samen Talitha’s tent uitkwamen, kwam Scrooge naar hen toe rennen. Bradley was verdwenen.

[Jenna]

Dankjewel voor het alsnog plaatsen Weer een super-stukje. Dat laatste wekt wel veel vragen op zeg. Onze lieve Bradley is verdwenen. Waar zal hij nou tog kunnen zijn. Ga snel verder, anders ga ik uren door met praten/typen.
XxJenna

[Jeetje]

Haha thanks Jenna!

______________________________________________________________________________________

Hoofdstuk

‘Hij ging even iets te eten halen,’ zei Scrooge toen ze weer terug waren in Talitha’s tent. Hij zat op de stoel bij haar kaptafel, met Skey naast hem. Talitha zat tegenover hen op haar matras op de grond.
‘Toen hij na twintig minuten nog niet terug was, ben ik gaan kijken waar hij bleef. Ik heb hem overal gezocht, zelfs op plekken waar de meeste artiesten niet eens komen. Hij was nergens te bekennen. Geen spoor.’ Even was het stil in de tent. De rook van Scrooge’ sigaret kringelde omhoog naar de punt, grillige vormen in het kaarslicht tekenend. Skey en Talitha keken naar hem terwijl hij een trek van zijn sigaret nam en zijn hoofd schudde.
‘Ik kan er gewoon niet bij,’ zei hij. ‘Normaal gesproken heb ik wel aardig wat mensenkennis, maar dit begrijp ik echt niet. Ik had hem nooit gezien als iemand die ineens van het ene op het andere moment zou verdwijnen.’ Hij leunde naar achteren op zijn stoel en tikte de sigaret af in een oud make-up potje dat Talitha hem gegeven had.
‘En dat is waarom ik me zorgen maak,’ besloot hij. Skey keek naar hem en sloeg zijn armen over elkaar.
‘Je bent bang dat er iets met hem gebeurd is.’ Scrooge knikte en blies een rookwolk uit.
‘Ja. Ik vergis me niet vaak in mensen en Bradley is niet het type om zomaar zonder aankondiging te vertrekken. Hij zou zich schuldig voelen, waarschijnlijk.’
‘Dus je denkt dat hij niet uit vrije wil vertrokken is?’
‘Nee. Ik denk dat hem iets overkomen is. Of het iets te maken heeft met de situatie waar we ons momenteel in bevinden weet ik niet, maar mijn gevoel zegt me dat het niet goed is.’ Skey leunde tegen de zijwand van de tent, naast Talitha‘s kaptafel.
‘Het is een mogelijkheid, maar niet de enige. Misschien moest hij iets doen, al dan niet onverwacht, en komt hij vanzelf weer terug.’ Hij hoorde zelf dat het meer als een hoopvolle optie dan als serieuze overweging klonk. Hij keek naar Talitha, die op het matras zat en voor zich uitstaarde. Skey zag aan haar gezicht dat ze zich zorgen maakte.
‘Zo is hij niet,’ zei ze. ‘Hij weet van de situatie. Als hij uit zichzelf weg was gegaan, had hij dat wel gezegd. Ook al was het maar even. Hij zou weten dat we ons anders zorgen zouden maken.’ Skey leunde tegen de kaptafel aan.
‘Waarschijnlijk wel,’ gaf hij toe. ‘Ik weet ook niet waar hij plotseling heen zou moeten. Weet jij of hij nog familie heeft?’ Scrooge schudde zijn hoofd.
‘Heeft hij niet. Ik heb hem gescreend voor we hem hierheen lieten komen en hij heeft niemand meer. Hij heeft wat exen, maar geen vriendin. Zijn naaste familie is of overleden en de rest weet niet van zijn bestaan. En bovendien heeft hij sinds hij hier is geen contact met de buitenwereld. Zijn telefoon heeft hij ingeleverd en de computers zijn beveiligd.’ Skey knikte.
‘Dan vrees ik dat je gelijk hebt,’ zei hij. ‘Weet Aimon het al?’ Scrooge nam een trek van zijn sigaret.
‘Ja, ik heb Jeremiah gestuurd om hem in te lichten. Ik verwacht ze ieder moment.’ Hij was nog nauwelijks uitgesproken of er werd tegen het doek van Talitha’s tent getikt. Ze keken allemaal met een op, maar roken al gauw dat het helaas niet Bradley was die buiten stond. Skey herkende de geur van Aimon en die van Jeremiah.
‘Kom maar,’ zei Talitha vanaf het matras en de flap van de tent ging open. Aimon stak zijn hoofd om de hoek, Jeremiah stond achter hem.
‘Hé,’ zei Aimon en hij keek van Skey en Talitha naar Scrooge. ‘Ik heb net van Jeremiah gehoord wat er aan de hand is. Weet je al meer?’ Scrooge schudde zijn hoofd en maakte zijn sigaret uit in het bakje.
‘Nee. De jongens zijn bezig de camerabeelden na te kijken in de hoop dat daar iets op te zien is, maar tot zover niets.’ Aimon knikte.
‘Oké. Ik stel voor dat we de andere afdelingshoofden oproepen en naar boven gaan om het er verder over te hebben. We kunnen hier niet veilig praten.’ Scrooge knikte en toen hij overeind kwam, keek Aimon naar Skey en Talitha.
‘Jullie komen ook,’ zei hij. ‘Jullie hadden het meeste contact met hem. Jeremiah zorgt voor vervanging voor jullie acts.’ Skey en Talitha kwamen overeind en zwijgend volgden ze Aimon en Scrooge naar buiten. Skey concentreerde zich onderweg op Bradley’s geur in de hoop dat hij iets op zou pikken, maar dat was niet zo. Waar kon hij gebleven zijn? Misschien hadden ze hem niet zo moeten pesten, gisternacht. Of zou hij hen om de één of andere reden achterna gegaan zijn naar het strand en halverwege de weg zijn kwijtgeraakt? Nee, waarschijnlijk niet. Dat had Scrooge wel geweten en dan had hij hem waarschijnlijk tegengehouden. Er was iets anders aan de hand. Skey wist wat Scrooge bedoelde. Ook zijn gevoel zei dat Bradley’s verdwijning alles behalve een goede zaak was.

[Xatham]

Het is dat ik nu vakantie heb en dat je van mij nu best wat meer mag plaatsen, maar anders was ik denk ik te ver achter geraakt. Buiten vakanties en weekenden ga je voor mij best wel snel de laatste tijd.
Hoe dan ook... Weer een lekker spannend einde. Ik heb wel het gevoel dat je de stukjes iets sneller/gehaast typt? Ik heb veel foutjes kunnen ontdekken die met een klein beetje extra moeite zo voorkomen hadden kunnen worden:

Er scheen zon meer achter haar wolken. Skey wist dat zij degene moest die hij vanavond uit het publiek haalde. Hij koos zelden mensen uit wiens ziel ergens nog een sprankje licht vertoonde.

Drie zinnetjes achter elkaar die allemaal een woordje lijken te missen of juist een woordje te veel hebben.

In de pist liet Skey haar naar zich toelopen tot ze tegenover hem stond.

'Pist' moet daar 'piste' zijn.

Buiten kroelde Skey even over haar kop, die bij de ingang op hem zat te wachten, en nam zijn colbertjas van haar aan.

Ik neem aan dat je met 'haar' en 'die', daar Deora of Talitha bedoeld, maar er staat niks in de zinnen daarvoor die dat gevoel bevestigt.

Hij stak zijn hand uit om Deora te aaien toen ze hem om aandacht vroeg en kriebelde haar achter haar oren.

Ik zou in plaats van 'hij', 'Skey' gebruiken. De laatste keer dat je 'hij' ervoor gebruikte, wees je er namelijk mee op Bradley, ook al was dat in een citaat.

‘Anyway, dan weet je dat in ieder geval. Jaag hem niet te veel op stang. Tenzij je zin hebt in een lolletje, natuurlijk.’
‘Komt goed. Ik zie je morgen.’
‘Tot morgen. Fijne avond. Heb je met Talitha afgesproken?’
‘Ja.’ Scrooge grijnsde.
‘Dat dacht ik wel. Hou het netjes, Casanova. Er zijn hier vampieren die wel graag willen slapen.’
‘Bedankt voor de tip. Werk ze nog.’
‘Dank je. Veel plezier.’

Hier was het bij mij, bij de eerste keer lezen, niet helemaal duidelijk wie wat zei.

Ze drukte een kus opzijn lippen en Skey zag dat Bradley even ongemakkelijk naar de grond keek toen ze dat deed.

Er mist daar een spatie tussen 'op' en 'zijn'

‘Of of je verliefd bent,’ zei hij.

Ik denk dat de tweede 'of', 'alsof' had moeten zijn?

[Jenna]

Hey,
zoals Xatam al zei nu het vakantie is mag je vaker posten O.o
Ga niet op vakatie dus heb alle tijd om je verhaal te lezen, vind het egt een superverhaal. Dat laatste stukje, daar zat egt zo veel spanning in. Ik zat egt op het puntje van mijn stoel, bijna aan de computer scherm geplakt. Schrijf je snel verder, Hopelijk is Bradley niet ontvoerd ofzo
Groetjes Jenna

[-Maaike-]

Pff, ik wist dat die avond met Skey en Talitha niet goed kon aflopen. Alleen dacht ik dat ze gesnapt zouden worden, haha, niet dat Bradley zou verdwijnen..
Ik vraag me af waar hij heen is, ik denk dat het met die politie mensen te maken heeft...

Ga zo door!

Groetjes Maaike

[Jeetje]

Dank jullie wel voor de toffe reactie en voor je verbeteringen Xatham! Ik heb ze gelijk doorgevoerd in mijn document ik zal niet te snel posten en het gewoon op 1 keer per dag houden en ik zal nog niets verklappen haha. Ik weet niet of dit stukje een beetje te snel gaat, als dat zo is, hoor ik het graag denk soms van wel en soms van niet, vind het moeilijk in te schatten omdat het voor mij allemaal zo duidelijk is.

____________________________________________________________________________________

Gezamenlijk liepen ze naar de piste. De vampieren die ze passeerden leken te merken dat er iets gaande was en ze keken naar hen, maar ze zeiden niets. Er mocht niet in het openbaar over gepraat worden en daar hield iedereen zich aan. Aimon bleef strak voor zich uitkijken terwijl hij met de rest op sleeptouw naar de tent liep en daar onder de tribune verdween. Ze kwamen bij de trap naar het licht- en geluidshok, gingen naar boven en liepen er doorheen naar de beveiligde ruimte erachter. Aimon en Scrooge namen plaats aan de tafel en Skey en Talitha bleven verderop bij de achterwand staan terwijl ze wachtten op de rest. Het duurde niet lang voor Jeremiah terugkwam met de andere afdelingshoofden en Marida. Marida keek naar Skey en Talitha toen ze binnenkwam en haar blik gleed naar het pak dat Skey nog aanhad van zijn hoofdact de vorige nacht, maar ze zei niets. Samen met de rest nam ze plaats aan de tafel. Jeremiah bleef bij de deur staan.
‘Goed,’ zei Aimon toen iedereen op zijn plek zat. ‘Het is spijtig dat we zo spoedig alweer bij elkaar moeten komen, maar situaties als deze vragen om snel handelen. Ik wil dat deze vergadering spoedig en soepel verloopt. Iedere verspilde minuut is er één.' Hij keek om zich heen. 'We zijn hier omdat Bradley, onze recentste aanwinst voor de ICT-afdeling, sinds gisternacht vermist is. Ik neem aan dat iedereen weet over wie het gaat?’ Hij keek de tafel rond. Toen er geknikt werd, ging hij verder.
‘Voor zover ik het goed begrepen heb, is hij is na de derde voorstelling vertrokken om iets te eten te halen. Hij heeft de trailer verlaten en is daarna niet meer teruggekomen. Klopt dat, Scrooge?’
‘Ja.’ Aimon knikte en kwam overeind. Hij pakte zijn stok en liep naar het witte memobord dat tegenover de tafel aan de wand hing.
‘Ik stel voor dat we dit systematisch aanpakken,’ zei hij terwijl hij een stift van de onderrand van het bord pakte. ‘Het lijkt me eerst verstandig om te kijken wat de mogelijkheden omtrent zijn verdwijning zijn. Iemand ideeën?’
‘Natuurlijk,’ zei Marida. ‘Simpel. Hij is weggegaan om ons te verlinken.’ Skey en Talitha wierpen elkaar een blik toe en ook Scrooge trok een geërgerd gezicht.
‘Dat slaat nergens op, Marida,’ zei hij. ‘Waarom zou hij dat doen?’ Marida keek zijn kant op en maakte een gebaar in de lucht.
‘Weet ik veel wat voor kronkels dat mens in zijn hoofd heeft,’ zei ze. ‘Misschien omdat hij denkt dat hij er geld uit kan slaan. Of uit emphatie met zijn soortgenoten.’
‘Typisch dat je dat zegt alsof het iets vies is,’ zei Skey. Marida keek hem vernietigend aan, maar Aimon onderbrak hen voor ze kon reageren.
‘Allemaal,’ zei hij. ‘Dit is niet de tijd voor dit soort discussies. We zijn hier om de mogelijkheden te bekijken en dus nemen we alle opties in overweging. Ook deze.’ Hij haalde de dop van de stift en schreef met zijn strakke handschrift op het bord ‘1. Verklikken’. Toen keek hij de ruimte rond.
‘Andere ideeën?’ Aan de andere kant van de tafel ging het afdelingshoofd van de technische afdeling rechter op zitten.
‘Hij is om de één of andere reden ergens heengegaan met de intentie om terug te komen, maar is onderweg verongelukt of verdwaald,’ zei hij. Aimon schreef het op en naast Skey opperde Talitha: ‘Iemand van het circus is erachter gekomen dat de huidige situatie mede door hem veroorzaakt is en heeft hem iets aangedaan.’ Skey keek haar kant op.
‘Of hij is gevlucht omdat hij bang was dat dat zou gebeuren,’ voegde hij daaraan toe. Aimon knikte en schreef alle opties puntsgewijs onder elkaar. Ze dachten even na. De afdelingsleider van de horeca keek naar het bord en zei toen: ‘Hij is afgedwaald en opgepakt door één van de surveillanceteams rondom het terrein voor ondervragingen of informatie.’ Het werd stil terwijl Aimon die optie opschreef. Er was nog één mogelijkheid en dat was degene die eigenlijk niemand wilde uitspreken. Scrooge was uiteindelijk degene die zich opofferde.
‘Hij is opgepikt door mensen met verkeerde intenties om redenen waar wij niet eens bij na willen denken,’ zei hij. Iedereen keek in stilte hoe Aimon ook die optie opschreef. Toen drukte hij de dop weer op de marker en keek de ruimte rond.
‘Dit is alles wat we hebben,’ zei hij. ‘Dit is alles wat we hebben om mee te werken. Het is belangrijk dat we iedere mogelijkheid onderzoeken. Ik stel voor dat we op iedere optie een groep zetten die hun mogelijkheid tot op de bodem uitzoekt. Akkoord?’

[Xatham]

Pfoe... Ik dacht dat ik een Fantasy-verhaal aan het lezen was, blijk je er ook nog een hele detective van te maken. Ik ben benieuwd wat er met Bradley gebeurd is.

[Jenna]

Hey Jeetje,
Je vroeg of je te snel ging, mijn antwoord is helemaal niet. Je gaat precies goed. Zoals Xatam zei er zit ook heel veel detective-werk in. Grappig om te lezen omdat detective verhalen niet vaak gecombineerd worden met fantasy verhalen. Het leek egt alsof ik deel uit maakte uit een van die vampiers in die kamer. Egt spannend Ga je snelk verder
Groetjes JENNA

[Jeetje]

Dank jullie wel voor jullie leuke reacties ik doe er weer een stukje bij!

_________________________________________________________________________________

Er werd instemmend geknikt en gemompeld. Aimon klemde zijn stok onder zijn arm en haalde de dop weer van de stift.
‘Goed, dan is dat hoe we het gaan doen.’ Hij zette een streep achter ‘verklikken’. ‘We beginnen bij optie één. Ik stel voor dat Scrooge een aantal leden van zijn team inzet om op zoek te gaan naar dingen die erop wijzen dat Bradley bij iemand over ons gepraat heeft. Politie, justitie, kranten, andere media. Breek in in hun netwerken en controleer alle e-mailcorrespondentie en telefoongegevens. Kun je dat doen, Scrooge?’ Scrooge knikte.
‘Ik zal David en D.J. erop zetten,’ zei hij.
‘Prima.’ Aimon schreef die twee namen achter optie één.
‘Optie twee is dat hij is verdwaald of verongelukt.’ Hij keek naar Marida. ‘Marida, kun jij er wat teamgenoten van de acrobatengroep op uit sturen om de omgeving uit te kammen? Dan bedoel ik alles in een straal van één tot anderhalve kilometer. Iedere boom, greppel, dierenhol of kuil moet bekeken worden. Zoek naar sporen die erop wijzen dat hij ergens geweest is. Bloed, geuren, verse sporen in de grond. Of je zelf mee gaat, is aan jou. Lukt dat je?’ Met tegenzin knikte Marida. Aan haar gezicht zag Skey nu al dat er geen haar op haar hoofd was die eraan dacht zelf mee te gaan. Waarschijnlijk kon ze er niet mee zitten dat de persoon die haar hoofdact in de soep in had laten lopen verdwenen was.
Bij het bord ging Aimon verder.
‘Drie: iemand in het circus heeft hem iets aangedaan uit rancune voor zijn fout. Jeremiah, kun jij samen met Harper bij iedere levende ziel van de gemeenschap langsgaan om te vragen of ze iets opgevangen hebben over Bradley’s verdwijning? Vraag iedereen individueel of ze een ander iets hebben horen zeggen over zijn fout of dat ze plannen opgevangen hebben hem met gelijke munt terug te betalen. Controleer gelijk alle individuele slaapvertrekken en iedere hoek van het circus. Ik zal jullie daarbij helpen.’ Jeremiah knikte en Aimon schreef zijn naam, die van Harper en die van zichzelf achter optie drie.
‘Vier: hij is gevlucht uit angst voor represailles. Als dat zo is, moet hij ergens gebleven zijn. Scrooge, bekijk de camerabeelden om te zien of hij uit zichzelf het terrein verlaat en check alle hotels, motels en kamers in de omgeving om te zien of er ergens een eenzame jongen ingecheckt heeft. De kans bestaat dat hij voor zijn eigen veiligheid ergens in een cel zit, dus kijk ook naar de lokale ordehandhavinginstanties en centra voor daklozen en het leger des heils.’ Hij wierp een blik op het bord.
‘Vijf, hij is opgepakt door de politie. Opnieuw: camerabeelden. En Jeremiah: zoek artiesten die bereid en in staat zijn onopgemerkt in de buurt van de surveillanceteams te komen en ze af te luisteren. Bespioneer de spionnen. De kans bestaat dat er iets over een eventuele arrestatie gezegd wordt.’ Jeremiah knikte. Toen keek iedereen naar optie zes en het bleef even stil. Aimon pakte de marker en zette een streep onder optie zes.
‘De laatste mogelijkheid is dat hij opgepikt is door iemand anders dan de politie. Om dat uit te zoeken, moeten we allemaal samenwerken. Scrooge en de ICT-ers zoeken naar bewijzen op de camera’s. Marida’s team zoekt naar sporen die wijzen op een worsteling. We vragen iedereen die we controleren of ze op welke manier dan ook de aanwezigheid van iemand anders dan de surveillanceteams hebben opgemerkt.’ Hij drukte de dop op de pen en draaide zich om naar de aanwezigen aan de tafel. Hij steunde op zijn stok en keek de afdelingshoofden aan.
‘Dat is wat we kunnen doen,’ zei hij. ‘Ik reken van iedereen op volledige medewerking. Dat mogen jullie ook verwachten van alle andere leden van de gemeenschap. Ik wil iedereen die een team heeft hier om vijf uur in de ochtend terug zien om verslag uit te brengen. Weet iedereen wat zijn taak is?’ Er werd geknikt. Aimon wachtte even en toen iedereen verder zwijgend toestemde wilde Skey iets zeggen, maar Aimon beëindigde de bijeenkomst voor hij een woord uit had kunnen brengen.
‘Dan stel ik voor dat iedereen aan de slag gaat,’ zei hij. ‘Het zal een zware nacht worden met de extra taken naast onze normale bezigheden, maar we zullen alles doen om Bradley te vinden. We laten niemand van onze gemeenschap aan zijn lot over. Denk aan hoe jij je zou voelen als je in zijn plaats zou zijn. In welke van de zes opties dan ook.’ Hij keek iedereen even aan. Toen knikte hij en hij legde de stift weg.
‘Ga jullie gang,’ zei hij. ‘Ik zie jullie aan het einde van de nacht terug. Succes.’ Iedereen kwam overeind en Aimon draaide zich om. Hij begon het schema op het bord uit te vegen terwijl de afdelingshoofden zacht met elkaar begonnen te praten. Skey keek Talitha aan. Hij zag dat zij hetzelfde dacht als hij. Ze knikte naar hem en Skey draaide zich om. Samen met Talitha baande hij zich een weg langs de andere vampieren heen en liep naar Aimon.
‘Aimon,’ zei hij. ‘We willen helpen. Laat ons ook iets doen. Hoe meer leden er zoeken, hoe meer kans er is dat we iets vinden.’ Aimon keek even naar Skey en Talitha, maar wendde zijn blik toen weer op het bord en veegde de letters er vanaf.
‘Het spijt me,’ zei hij. ‘Dat kan ik jullie niet laten doen.’

[Jenna]

Egt dit lijkt zo erg op een CIA of FBI aflevering op tv. Te veel CIA gekeken zeker? Waarom mogen Skey en Talitha niet meehelpen met zoekn van Aimon, wat is daarzo gevaarlijk aan? Ga je snel verder Jeetje?

[Xatham]

Ja? Waarom kunnen Talitha en Skey niet helpen? En waarom waren ze er dan wel bij als ze toch niks hoeven/kunnen doen?

En gaat het niet opvallen voor buitenstaanders (zoals surveillanceteams) als de vampiers op zoek gaan naar Bradley?

[Jeetje]

Ze waren erbij omdat zij Bradley als enige een beetje kennen en met ideeen kunnen komen over waar hij gebleven kan zijn en er gaat in principe maar 1 team echt buiten het terrein naar sporen zoeken, dus als die hun werk goed doen, zullen de surveillanceteams er niet veel van merken

Het antwoord op de andere vraag volgt hieronder als het goed is vanzelf ik hoop dat jullie het nog wel een beetje leuk vinden!

______________________________________________________________________________

Skey fronste zijn wenkbrauwen en naast hem deed Talitha hetzelfde.
‘Waarom niet?’ vroeg ze. Aimon legde de wisser weg en draaide zich naar hen om. Hij keek hen één voor één aan en leunde op zijn stok.
‘Omdat jullie een risico vormen,’ zei hij. ‘Voor jezelf en voor anderen. Jullie blijven hier.’ Talitha schudde haar hoofd.
‘Bedoel je door wat wij samen hebben? Dat heeft toch niets met Bradley te maken? We willen hem helpen.’ Aimon zette een stap dichter naar ze toe. Hij legde een hand op Talitha’s schouder en dempte zijn stem wat.
‘Ik weet dat het moeilijk is,’ zei hij. ‘Maar heb je er wel eens aan gedacht dat het juist alles met jullie te maken kan hebben? We hebben het gehad over de risico’s die jullie relatie met zich meebrengt. Nu, het klinkt misschien vergezocht, maar feit blijft wel dat de enige hier die intensief omging met het enige vampierenkoppel van de gemeenschap is verdwenen vlak nadat hij openlijk tijd met jullie heeft doorgebracht.’ Hij keek even naar Skey en Talitha. ‘Nogmaals, we weten niets zeker. Maar er kan een verband zijn. We moeten overal rekening mee houden. We kunnen het risico niet nemen dat we jullie morgen ook kwijt zijn.’ Hij liet zijn hand nog even op Talitha’s schouder liggen en keek haar en Skey aan. Toen hij zette een stap naar achteren, zodat ze langs hem heen naar de deur konden lopen. Hij stak zijn arm uit en gebaarde dat ze konden passeren.
‘Ga terug naar beneden,’ zei hij. ‘Kleed je om, doe je shows. Zorg dat alles loopt zoals het hoort te lopen. Dat is het belangrijkste wat jullie nu kunnen doen.’

Skey en Talitha deden wat Aimon hen gevraagd had. Niet geheel van harte, echter. Beiden hadden ze hun tijd liever besteed aan zoeken naar Bradley dan aan hun acts opvoeren in de volle piste. Aimon had het echter voor het zeggen, dus ze moesten wel. En ook al gaven ze het niet graag toe, ergens realiseerden ze zich ook wel dat hij misschien gelijk had. Het hing de hele nacht als een donkere wolk boven hen, en vooral tussen hen in. Skey zag het aan Talitha toen hij Deora na de shows naar haar kooi bracht en naar Talitha keek. Ze stond bij de paarden en in haar ogen zag hij wat hij zelf ook voelde. De worsteling met de vrees om elkaar in gevaar te brengen, de gedachte dat ze Bradley misschien in gevaar hadden gebracht. De mooie avond bij de haven leek ineens mijlenver weg.
De situatie werd bemoeilijkt door het feit dat ze er niet over konden praten. Buiten de veilige ruimte achter het geluidshok mocht er niet over Bradley’s verdwijning en alles daaromheen gesproken worden. Daardoor bleef het als een soort onopgelost obstakel tussen hen in hangen. Het voelde sowieso niet gepast om zorgeloos met elkaar bezig te zijn en samen gelukkig en verliefd te zijn nu Bradley misschien ergens in de ellende zat. Dat zorgde voor een afstand tussen hen die voor beiden maar moeilijk te verkroppen was.
Aan het eind van de nacht ging Skey nog wel naar Talitha toe om haar te vragen of ze mee wilde naar Scrooge om te horen hoe de zoektocht die nacht was gegaan. Omdat ze geen deel uitmaakten van een team mochten ze niet bij de tweede bespreking aanwezig zijn en Scrooge was de enige die hen zou kunnen vertellen of ze iets gevonden hadden.
Skey trof Talitha in haar tent. Ze had zich al omgekleed na haar laatste show en zat op de stoel bij de kaptafel. Ze had haar voeten op de zitting gezet en droeg haar doorschijnende kamerjas over haar nachtjurkje. Ze had peinzend voor zich uitgestaard, maar keek op toen Skey binnen kwam.
‘Hey,’ zei ze. Skey stapte de tent binnen en liet de flap achter zich dichtvallen.
‘Hey,’ zei hij ook. Hij stak zijn handen in zijn zakken en bleef bij de ingang van de tent staan.
‘Ik ga zo naar Scrooge, om te vragen of ze al verder zijn gekomen. Wil je mee?’ Talitha keek hem aan. Toen wendde ze haar blik af. Ze beet op de lange nagel van haar duim en leek even na te denken.
‘Ga jij maar,’ zei ze toen. ‘Ik moet me er nog even op voorbereiden dat het slecht nieuws kan zijn.’ Even was het stil. Skey wachtte, niet zeker of ze nog meer wilde zeggen, maar toen dat niet gebeurde, knikte hij.
‘Oké,’ zei hij. De sfeer tussen hen was stroef, voor het eerst sinds tijden.
‘Ik hoop dat hij in orde is,’ zei Talitha. ‘Ik hoop het echt. Ik kom voor zonsopkomst naar je toe om te horen wat Scrooge te zeggen had. Goed?’
‘Ja. Neem de tijd.’ Weer viel er een stilte. Ze keken allebei even zwijgen naar de grond. Talitha kroop wat dieper weg in haar stoel en trok haar kamerjas strakker om zich heen.
‘Skey?’ zei ze toen. Skey keek naar haar op. Talitha keek hem aan, maar toen wendde ze haar blik weer af.
‘Wil je me iets beloven?’ vroeg ze. Ze was even stil en zei toen: ‘Wil je me beloven dat je niet toch zelf naar Bradley gaat zoeken als ze niets gevonden hebben?’ Skey’s ogen gleden over haar gezicht. Toen wendde ook hij zijn blik af en hij leunde met zijn armen over elkaar tegen de zijwand van de tent.
‘Waarom?’ vroeg hij. Talitha haalde haar schouders een beetje op.
‘Omdat ik bang ben dat er iets met je gebeurt,’ zei ze. ‘Als Aimon gelijk heeft. Alsjeblieft, Skey.’ Skey keek naar de grond en zei niets. Toen deed hij even zijn ogen dicht en richtte zijn hoofd op.
‘Oké,’ zei hij. ‘Ik beloof het.’ Talitha knikte. Opnieuw viel er een stilte. Het was of ze allebei twijfelden of ze verder nog iets moesten doen, of zeggen.. Skey voelde een sterke impuls om naar haar toe te lopen en haar in zijn armen te nemen, om de nare sfeer tussen hen te overkomen, en aan Talitha’s gezicht te zien voelde zij hetzelfde. Ze deden echter allebei niets. Bradley’s verdwijning stond als een onzichtbare muur tussen hen in. Het moment vervloog weer en Skey liet zijn hoofd zakken. Hij pakte het tentdoek vast en draaide zich half om.
‘Dan zie ik je straks,’ zei hij. Toen Talitha knikte en draaide hij zich om en liep de tent uit. Hij had nog een vervelender gevoel dan voor hij de haar slaapvertrek binnen was gestapt en hij wilde dat hij het moment waarop ze allebei op het randje van dieper contact hadden gestaan niet had laten vervliegen.

[Jenna]

Hey Jeetje,
Vond egt een leuk stukje. Hoop egt dat ze Bradley kunnen vinden. Een paar foutjes
-------- Nu, het klinkt misschien vergezocht, maar feit blijft wel dat de enige hier die intensief omging met het enige vampierenkoppel van de gemeenschap is verdwenex Toen hij zette een stap achteruit, zodat.... ----------
Deze twee zinnetjes lezen niet zo lekker. Bij de eerste zin weet ik niet wat het is. Ik weet niet wat je daarmee precies bedoeld , je kan er wel een beetje naar kijken misschien weet jij het wel.
Bij de tweede zin moet het denk ik zijn: Toen zette hij een stap achteruit

--------‘Ja. Neem de tijd.’ Weer viel er een stilte. Ze keken allebei even zwijgen naar de grond. --------
Achter zwijgen ben je vergeten om een 'D' erachter te zetten.
Dit was het ongeveer ..
Ga snel verder

[Xatham]

Weer een heel leuk stukje. Het enige waar ik een beetje bang voor ben is dat de eerste aantal stukjes waarin Talitha zich zo ziek voelde een apart verhaal is. Het is alsof we nu begonnen zijn aan deel 2 van Cirque des Vampires. Hopelijk komt er toch nog iets van een verband tussen de twee delen
Verder blijft het een leuk verhaal. Ik ben benieuwd wat er met Bradley aan de hand is. Schrijf snel verder!

[Jeetje]

Bedankt voor de feedback en het eruithalen van de foutjes! Xatham, de 'delen' komen later weer bij elkaar, maar je hebt me wel op een idee gebracht ik had het verhaal oorspronkelijk in twee delen opgedeeld, maar misschien kan ik er daar eigenlijk wel drie van maken. Wie weet haha, thanks!

________________________________________________________________________________

Talitha’s tent achter zich latend, stak Skey zijn handen in de zakken van zijn broek en liep richting Scrooge’ trailer. Het was er nog donker, Scrooge was nog niet terug. Skey draalde even wat rond en ging toen op de trap op hem zitten wachten. Hij vroeg zich af of het een goed of slecht teken was dat Scrooge er nog niet was. De vergadering duurde langer dan hij verwacht had. Wat betekende dat? Hij had geen idee. Het enige wat hij wel zeker wist, was dat het wachten frustrerend voor hem was.
Het was tegen zessen in de ochtend toen Scrooge eindelijk terugkwam. Skey had zich het afgelopen halfuur puur en alleen geconcentreerd op omgevingsgeluiden en geuren. Hij zocht naar tekenen van Bradley of van vreemdelingen die er niet hoorden te zijn. Dat kon Aimon hem niet verbieden en dan had hij tenminste nog het idee dat hij iets deed. Hij vond echter niets. Dat maakte het wachten nog frustrerender, want dat betekende dat het halfuur dat hij op Scrooge’ trap had zitten niksen helemaal nutteloos was geweest. Hij was er inmiddels niet meer van overtuigd dat hij zichzelf ervan zou kunnen weerhouden niet zelf naar Bradley te gaan zoeken als Scrooge geen goed nieuws had. Toen hij Scrooge aan zag komen, hoopte hij dan ook dat ze iets gevonden hadden wat hem daarvan zou weerhouden.
‘Hey,’ zei Skey toen Scrooge aan kwam lopen. Hij wilde opstaan, maar Scrooge gebaarde hem te blijven zitten. Skey liet zich weer op de trap zakken en Scrooge nam naast hem plaats. Hij haalde een pakje sigaretten uit zijn zak en stak er één tussen zijn lippen. Aan zijn gezicht zag Skey al dat het foute boel was.
‘Hebben jullie iets gevonden?’ vroeg hij. Scrooge knipte zijn aansteker aan en hield het vlammetje bij zijn sigaret. Hij blies een eerste rookwolk uit zonder de sigaret tussen zijn lippen vandaan te halen en stopte zijn aansteker weer in zijn zak.
‘Geen reet,’ zei hij. ‘Geen spoor. Geen omgebogen takje of spettertje bloed te vinden. Wie het ook mag zijn die hem meegenomen heeft, is goed in wat hij doet. Erg goed.’ Hij klonk vermoeid en Skey keek hem aan.
‘Waarom denk je dat iemand hem heeft meegenomen? Heb je iets op de camera’s gezien?’ Scrooge knikte en hij nam een trek van zijn sigaret.
‘We hebben iets gezien, ja, maar we komen er geen stap verder mee.’
‘Wat dan?’
‘In het kort? Bradley komt de trailer uit en gaat richting het circusterrein, zoals hij gezegd had. Halverwege het grasveld blijft hij op stilstaan en kijkt opzij, alsof hij iets ziet of hoort. Dan loopt hij die kant op en verdwijnt uit beeld. Buiten bereik van de camera’s. Dat is alles.’ Voor hij een volgende trek van zijn sigaret nam, voegde hij eraan toe: ‘Ze wisten dus waar de camera’s hingen.’ Hij schudde zijn hoofd en schopte wat as van de trap toen die van zijn sigaret op het hout viel.
‘Meer is er dus niet. Ik denk dat iemand hem op de één of andere manier buiten het oog van de camera’s gelokt heeft en hem toen heeft meegenomen, om welke reden dan ook, maar daar is niet iedereen het mee eens. Morgennacht zoeken we verder. Buiten dat denk ik dat dit of nog een staartje krijgt of dat we Bradley nooit meer zullen.’ Skey keek weer voor zich uit.
‘Of een combinatie van beiden,’ zei hij. Scrooge knikte.
‘Precies. Worst case scenario.’ Het bleef even stil en Skey staarde nietszienend in de verte. Naast hem rookte Scrooge in stilte door. Na een tijdje merkte Skey dat hij zijn kant op keek. Scrooge sloeg hem even gade en leek zijn houding en energie aan te voelen.
‘Je moet je niet schuldig voelen, Skey,’ zei hij. ‘We weten nog niets. Er zijn een miljoen redenen waarom ze hem uitgekozen kunnen hebben. Om te beginnen was hij ons enige mens en dat heeft ook zeker een rol gespeeld. Het hoeft niets met jullie te maken te hebben. Geef jezelf niet de schuld.’ Skey knikte en keek naar de houten trap onder zijn schoenen.
‘Ik doe mijn best,’ zei hij. ‘Ik probeer me er alleen overheen te zetten hoe verrot het leven is als dit het resultaat is van een leven hebben.’ Scrooge steunde met zijn onderarmen op zijn ellebogen en keek Skey’s kant op.
‘Je bedoelt door wat Aimon zegt? Dat jouw relatie met Talitha en Bradley’s kennis daarvan de reden van zijn verdwijning kunnen zijn?’
‘Ja.’ Scrooge schudde zijn hoofd.
‘Verzuip jezelf daar niet in, Skey. Je hebt wat je hebt en dingen gebeuren zoals ze gebeuren of dat doen ze niet. Alles heeft zijn nadelen, iedere manier van leven. Je kunt niet overal rekening mee houden. Niemand kan dit soort dingen aan zien komen.’ Hij gaf hem een klop op zijn schouder.
‘Zelfs Aimon niet,’ voegde hij eraan toe terwijl hij overeind kwam. ‘Je luistert teveel naar hem. Ga naar Talitha en laat zien dat je van haar houdt. Ik weet dat doet. Wees blij dat je dat nog kan voelen. Dit was nooit jullie intentie, dus leef de intenties na die jullie wel samen hadden. Verlies niet het goede wat je hebt door de negatieve dingen die daar het gevolg van zijn. Van kunnen zijn. Er is nog niets zeker.’ Hij maakte zijn sigaret uit en liep langs hem heen de trap op. Skey keek half in gedachten voor zich uit en hoorde hem achter zich zeggen: ‘Slaapse, Skey.’ Skey kwam half terug uit zijn gedachten en reageerde vaag: ‘Ja, jij ook.’ Scrooge verdween de trailer in en de deur ging achter hem dicht. Skey bleef nog even op de trap zitten, in gedachten verzonken over Bradley en Scrooge’ woorden, tot de oranje lucht verderop de zonsopkomst aankondigde. Hij kwam overeind en liep terug naar zijn tent. Het circusterrein was uitgestorven en opgeruimd en alle slaapvertrekken waren al dicht. Het was laat, niemand waagde zich nog buiten op dit uur, met de naderende zonsopkomst in het vooruitzicht. Bij zijn eigen tent aangekomen, vond Skey Talitha daar ook niet meer. Waarschijnlijk was ze al langs geweest en weer vertrokken toen ze hem niet gevonden had, voor het te laat zou zijn om nog naar haar eigen tent terug te gaan.

[Jeetje]

In zijn tent ging Skey op zijn matras liggen en daar dacht hij verder na. Hij keek naar de nok van zijn slaapvertrek en probeerde zijn gedachten en gevoelens te controleren en te organiseren. Het lukte hem aardig en dat gaf hem rust, maar de donkere wolk die boven hem hing was te hardnekkig en wilde niet verdwijnen. Bradley’s verdwijning en Aimons woorden over Skey’s mogelijke aandeel daarin bleven aan hem knagen.
De zon moest al bijna op zijn toen hij de flap van zijn tent open hoorde gaan. Hij werd wakker uit zijn gedachten en werd zich bewust van een vertrouwde geur. Hij keek opzij en daar stond Talitha in de opening. Ze droeg haar mooie, doorschijnend witte kamerjas en tegen het oranje licht van de opkomende zon zag ze er magisch uit. Ondanks dat had ze voor het eerst in tijden een beetje een onzekere uitstraling.
‘Hey,’ zei ze. ‘Hoe is het gegaan?’ Skey legde zijn hoofd weer op zijn matras en richtte zijn blik op het tentdoek boven hem.
‘Slecht,’ zei hij. ‘Ze hebben niets. Alleen een nietszeggend beeldfragment van Scrooge.’ Hij bleef op zijn rug op het matras liggen en merkte dat Talitha naar hem keek. Even bleef ze nog bij de opening van de tent staan, maar toen liep ze naar hem toe. Skey hield zijn blik op de nok van de tent gericht terwijl ze naast hem op zijn matras ging zitten. Ze keek naar hem en legde haar hand zacht op de zijne.
‘Ik zie dat het aan je vreet,’ zei ze. ‘En ik weet hoe je je voelt. Maar ook al heeft Aimon gelijk, dan hadden we dit nooit kunnen voorzien.’Skey keek nog even voor zich uit, maar draaide toen zijn hoofd haar kant op. Talitha streek een pluk haar uit zijn gezicht.
‘We moeten dit niet tussen ons laten komen,’ zei ze. ‘We zijn het enige wat we hebben.’ Skey keek haar aan. Hij voelde Talitha’s vingers over zijn gezicht strelen en keek in haar donkere ogen. Hij realiseerde zich dat Scrooge gelijk had. Hij had nooit in zijn leven voor iemand gevoeld wat hij voor haar voelde. Ook ervoor niet.
Hij pakte Talitha vast en als vanzelf draaide ze naar hem toe. Ze kwam over hem heen liggen en liet haar hoofd op haar hand rusten, steunend op haar elleboog. Skey liet zijn handen langs de vormen van haar middel en haar heupen glijden en sloeg zijn armen om haar heen.
‘Het is bijna ochtend,’ zei hij. ‘Straks kun je niet meer terug.’ Talitha’s ogen gleden over zijn gezicht.
‘Ik wil ook niet meer terug,’ zei ze. Even was het stil. Skey keek haar aan.
‘Ik heb jou nooit ergens de schuld van gegeven,’ zei hij. ‘Dat weet je, toch?’ Talitha steunde met haar hoofd op haar hand en knikte.
‘Dat weet ik. Maar geef jezelf dan ook nergens de schuld van.’ Met haar vrije hand streek ze door een pluk van zijn krullende, rode haar. ‘Uiteindelijk zijn we ook allemaal maar mensen.’ Skey kon een lichte glimlach niet onderdrukken. Hij sloot zijn armen vaster om haar heen en Talitha liet zich met haar hoofd op zijn borst zakken. Skey hield haar vast en zag de donkere wolk boven zijn bewustzijn een heel klein beetje lichter worden.

Hoofdstuk

Die daaropvolgende dag sliep Skey niet. Er was teveel gaande in zijn gedachten. Talitha lag naast hem tegen hem aan, slapend op haar zij, maar zelfs haar aanwezigheid en kalme ademhaling gaven hem niet de rust die hij zocht. Skey was klaarwakker. Hij lag op zijn rug en keek voor zich uit, terwijl hij half in gedachten verzonken over Talitha’s schouders streelde en tegelijkertijd aan Bradley dacht. Hij kon zijn verdwijning nog steeds niet verkroppen en hoe langer hij zou lag, hoe meer het hem begon te frustreren. Het lukte hem zijn lichaam stil te houden, maar in zijn hoofd begon alles steeds ongestructureerder te worden. Het ergerde hem mateloos. Hij verloor zelden de controle over zijn gedachten. Toch ergerde dat hem niet zoveel als het feit dat hij de afgelopen uren op het circusterrein had zitten niksen omdat Aimon hem verboden had Bradley te gaan zoeken. Hij had geen vinger uitstoken om Bradley te helpen. Hij had het niet eens geprobeerd.
Hij begon zich steeds meer af te vragen waarom hij niet gewoon tegen Aimon in was gegaan. Hij was één van de weinigen waarmee Bradley echt contact had en het voelde daardoor juist dubbel dat hij niet de moeite had genomen om te proberen zijn verdwijning op te lossen. Maar ook zou Aimons bevelen naast zich neerleggen, hij kon er nu niets meer aan veranderen. Hij had het Talitha beloofd. Hij kon haar borstkas tegen zich aanvoelen en elke ademhaling herinnerde hem aan de belofte die hij haar gemaakt had.
Toch kostte het hem moeite niets te doen. Het lukte het hem op een gegeven moment gewoon niet meer om te blijven liggen en werkeloos af te wachten. Er knaagde een hardnekkig gevoel van schuld aan hem en hij wist dat hij daar vroeg of laat toch wel aan zou toegeven. Hij hield zichzelf voor de gek. Hoe langer hij weerstand zou bieden aan de sterke aandrang om iets te doen, hoe meer spijt hij zou krijgen dat hij dat niet eerder gedaan had. Hij kon Bradley niet aan zijn lot over laten. Hij moest proberen hem te vinden.

[Jeetje]

Ik denk (hoop ) dat er wat mensen op vakantie zijn dus ik zal maar even kleinere stukjes/minder vaak posten de komende tijd!

_________________________________________________________________________

Skey keek opzij, naar Talitha. Ze had haar ogen dicht en zag er zelfs slapend mooi uit. Hij keek naar haar en streek haar haar uit haar gezicht. Talitha krulde op als reactie op zijn aanraking en ze kroop dichter tegen hem aan. Nog even bleef hij naar haar rustige gezicht kijken, maar toen kwam hij langzaam overeind. Voorzichtig tilde hij haar wat op en haalde de arm waar ze op lag onder haar uit. Talitha maakte wat geluidjes in haar slaap en ze bewoog wat toen de steun van zijn arm verdween. Skey wachtte tot ze haar plek weer gevonden had en toen ze weer stil lag, legde hij zijn laken over haar heen. Geluidloos stond hij op en liep naar de rode stoel bij de spiegel. Daar pakte zijn zwarte colbertjas van de rugleuning en trok hem aan, het pak dat hij na zijn act met Deora nog niet uitgetrokken had zo weer compleet makend. Nog één keer keek hij naar Talitha voor hij naar de voorkant van de tent liep. Toen duwde hij de flap opzij en liep naar buiten.
Het was nog uitgestorven op het terrein. De net ondergegane zon kleurde de hemel rood. Skey kon de warmte van de dag nog in de lucht voelen. Het moest een uur of vijf zijn, zes maximaal. Alle andere vampieren sliepen nog en zouden pas over een uur naar buiten komen. Des te beter, want hoe minder geluiden en geuren er waren om hem af te leiden, hoe beter hij zich op die van Bradley kon concentreren. Bovendien was er nu niemand die aan Aimon kon doorspelen dat hij zonder toestemming het terrein verliet om in de buurt rond te gaan neuzen.
Skey liet zijn tent achter zich en liep het terrein over. Hij haalde Deora op bij haar kooi, die enthousiast naar hem toe kwam toen ze doorhad dat hem ergens mee mocht helpen. Skey liet haar naar buiten en aaide haar even over haar kop toen ze naast hem kwam staan. Hij vroeg haar of ze hem wilde helpen zoeken naar Bradley en andere menselijke geuren en dat leek ze maar al te graag te doen. Deora vond het altijd leuk om dingen te doen die een echt doel hadden. Ze was al bijna weg voor hij haar had aangewezen in welke richting hij wilde beginnen.
Ze begonnen hun zoektocht op het circusterrein. Samen kamden ze iedere hoek van het grasveld uit, zoekend naar sporen en geuren die konden wijzen op wat er met Bradley gebeurd was. Het gebied rondom de trailers kreeg extra aandacht. Scrooge had verteld dat hij op een camera had gezien dat Bradley een bepaalde kant op was gelopen nadat hij in die richting iets gezien leek te hebben, dus Skey liep over het terrein en zocht de camera die Scrooge bedoeld had. Midden in het zicht van de lens bleef hij staan en hij keek om zich heen, zoekend of hij kon ontdekken wat Bradley’s aandacht getrokken kon hebben. Hij zag niets, maar toch maakte hij een paar rondjes in de buurt van de camera en liet Deora in de omgeving ervan naar Bradley’s geur zoeken. Zo bleven ze een groot deel van de nacht alles uitkammen. Toen de artiesten van het circus ontwaakten en één voor één hun slaapvertrekken uitkwamen, nam Skey Deora mee naar het bos om daar verder te zoeken. Ze bekeken iedere kuil, ieder afgebroken takje dat ze tegenkwamen en zochten iedere vierkante meter af naar voetstappen. Deora leek op een gegeven moment een geur op te pikken en nam Skey diep mee het bos in, maar daar raakte ze de geur kwijt bij een beekje. Skey bleef een tijdje op zijn hurken bij haar zitten terwijl ze aan de grond rook en rondjes draaide, maar na een tijd ging Deora naast het beekje op de grond zitten en keek hem meewarrig aan met haar grote gele ogen. Ook zij kwam niet verder. Skey aaide haar geruststellend over haar kop en zocht het gebied zelf nog af naar andere sporen, maar ook hij vond verder niets, ook niet in de rest van het bos. Scrooge had gelijk, er was geen spoor van Bradley te bekennen. Het was of hij in het niets was opgelost. Skey baalde. Tegen de tijd dat hij met lege handen terugkeerde naar het circusterrein, was hij bijna nog gefrustreerder dan voor hij vertrokken was.
Hij riep Deora met zich mee en nam haar mee terug naar haar kooi. Op het circusterrein was het inmiddels alweer een drukte van belang. Het was bij elven en dat betekende dat ze bezig waren met de derde show. Alle artiesten waren bezig met hun acts of de gebruikelijke voorbereidingen of afwikkelingen daarvan. Skey verwachtte dan ook dat ook Talitha haar nummer aan het opvoeren was of dat anders wel bezig zou zijn met Aeros, maar hij vergiste zich. Hij zag haar niet bij de paarden en toen hij bij de slaapvertrekken kwam, ving hij al van een afstandje haar geur op. De geur kwam vanuit zijn tent. Ze was er nog. Hij kon op zijn klompen aanvoelen dat dat geen goed teken was.
Skey liep naar zijn tent toe en duwde de flap bij de ingang opzij. Hij stapte naar binnen en keek om zich heen. Er brandde een kaars bij de spiegel, die hij niet zelf had aangestoken toen hij weg was gegaan. Zijn ogen zochten de ruimte af, maar hij zag Tatitha niet. Ze zat niet op het matras en ook niet op zijn stoel. Een fractie van een seconde dacht hij dat hij het verkeerd geroken had, maar hij realiseerde zich direct dat haar geur ook binnen zijn tent te sterk aanwezig was. Ze was er wel degelijk.
‘Waar was je?’ hoorde hij toen naast zich. Skey keek opzij. Talitha zat een paar meter bij van hem vandaan, in de rechter voorhoek van de tent. Ze zat op de grond met haar knieën opgetrokken en zijn laken om zich heengeslagen. Eronder droeg ze haar nachtkleding nog. De blik in haar ogen had hij al lang niet meer gezien, maar hij herkende hem direct. Ze was woedend.

[Xatham]

Hmm... Je lijkt steeds elke keer als ik je verhaal lees een bepaald type fouten te maken De ene keer maak je haastige foutjes, nu maak je vergeetachtige foutjes:

Morgennacht zoeken we verder. Buiten dat denk ik dat dit of nog een staartje krijgt of dat we Bradley nooit meer zullen.’ Skey keek weer voor zich uit.
‘Of een combinatie van beiden,’ zei hij. Scrooge knikte.
‘Precies. Worst case scenario.’

Daar mist volgens mij een behoorlijk stuk ergens :S

Ik weet dat doet.

En daar mist ook iets

Hoofdstuk

En er mist een hoofdstuk nummer

Waarom is Talitha woedend?

[Jeetje]

Thanks voor je reactie Xatham! Alleen die middelste is inderdaad een fout, hoofdstuknummers ontbreken expres nog even en en die eerste klopt naar mijn weten gewoon vindt je het nog een beetje leuk? Waarom Talitha kwaad is blijkt uit het volgende stuk, denk maar aan de belofte die hij haar gedaan heeft