Online Verhalen

Er klinken vogels, ver weg ergens buiten. Ze worden regelmatig overstemd door het kreunen van mensen. Van mannen en vrouwen. Het huilen van baby's. Anna opent haar ogen, het felle zonlicht dat door een klein raam naar binnenvalt doet pijn aan haar ogen. Voorzichtig probeert Anna zich te bewegen, maa...

Er klinkt geschreeuw, gekrijs. Geluiden die door merg en been gaan. De pijn van de talloze wonden is niet het ergste, met haar laatste beetje kracht probeert Anna haar oren te beschermen tegen de overvloed aan ellende die haar schedel binnendringt. Ze weet wat er om haar heen gebeurt en ze weet dat ...

Er is een droom. Ik zal sterven. Een nachtmerrie. Ik probeer te ontsnappen. Ik kan geen kant op. Ik zie het strand, de vakantie, ik voel de angst. Het is maar een droom. Een nachtmerrie. * 1 * Op eerste kerstdag schuif ik aan tafel bij mijn ouders. Mijn broer en zus zijn er ook. Evenals mijn neefje...

Hoofdstuk 23 [/b] Uitgeput van de hyperventilatie-aanval lig ik die zaterdagmiddag op bed. Ik heb Hannah gebeld dat ik niet zelf zal koken, maar dat ik ervoor zorg dat er pizza's zijn als ze bij mij arriveert. Ze maakte zich zorgen, maar liet zich toch overhalen om die avond met mij naar film te ga...

Hoofdstuk 22 [/b] Simon was niet van zijn stuk gebracht. Totaal niet. Hij bladerde door de map heen en sloot deze daarna, alsof het een doodnormaal leesboek was. Lang was het daarna niet stil. Al snel volgde zijn voorstel. Hij vond dat ik met Pawn in gesprek moest gaan. Misschien was het allemaal n...

Klopt helemaal Tsukiko :) Er zitten veel grote lijnen in die overal terugkomen. Maar ik zal eens mijn best gaan doen om daar vanaf te wijken, wie weet gaat er een wereld voor mij open. Maar ja.. het schrijft wel heerlijk hoor al die drama's! Groetjes, Chaija! Hoi chai :P Zoals je weet ben ik een gro...

S.A.M. je moest eens weten
En natuurlijk is het voor een ieder anders... maar hoop dat je d'r nooit last van zal krijgen.

Nooit had ze erover gesproken. En meerdere malen had ze zichzelf voor gek verklaard. Ze moest wel achterlijk zijn, want de dingen die zij zag konden er niet zijn. En de dingen die ze hoorde, konden niet letterlijk de gedachten zijn van anderen. Maar steeds vaker werden de dingen die ze zag en hoorde...

Als ik maar zwijg, en hem niets vertel. Dan hoeft hij niets te weten, of wel? Het is niet de afspraak, die ik maakte met mezelf. Maar ik wil ook niet, dat ik het onderspit delf. Met opgeheven hoofd, zal ik het hem zeggen. Met een knoop in mijn maag, mijn ziel blootleggen. Morgen zal ik hem vertellen...

Het geloof in mijzelf was niet overtuigend genoeg. Zij geloofden er niet in. Als een muur zaten ze tegenover mij, ze spraken over mij niet tegen mij. Het ene na het andere argument werd aangedragen, want ik kon het allemaal nét niet goed genoeg. Tranen glijden en eindigen zout in mijn mond. Dit is h...

H 2 Marcus had zijn jongste speler gebeld. De pas zeventien jarige Jonas was blij geweest met het nieuws dat hij Zondag met een beetje geluk zijn debuut zou maken. Veel woorden had Marcus er niet vuil aan gemaakt. Hij had Jonas nog een fijne avond gewenst en opgehangen. Daarna had hij het journaal ...

H 1 De regen kwam met bakken uit de hemel. Rond de middenstip van het trainingsveld begon het water de strijd van het gras te winnen. De groene grassprietjes verdwenen onder een laag van troebel, bijna bruin water. Een korte blik tussen Marcus Main de hoofdtrainer en Alex Staff zijn assistent was g...

Mooi weer, ben benieuwd!

Groetjes, Chaija

p.s. lootjes.. is dat niet met een d?

Mooi geschreven, ik zit dr meteen helemaal in. Ik ben benieuwd naar het vervolg! Kom maar op.

Groetjes, Chaija!

Ik heb het geheel in één keer gelezen. Wat mooi zeg

Fijn en vlot geschreven, het leest prima weg!

Ben benieuwd hoe het verder zal gaan.

Groetjes, Chaija!

Nog altijd komen de dagen voorbij. Ik zie ze aankomen, voel je ze langsgaan en zie ze weer vertrekken. En keer op keer denk ik dan: Ik had nog dit gemoeten en dat graag gedaan. Maar dan is het te laat, veel te laat en mis ik opnieuw een volgende dag. Mijn stage gaat aan mij voorbij. Ik probeer de da...

Heel mooi geschreven. Wisten mensen maar meer voor ze stierven ...

Prachtig vind ik het!

Hoofdstuk 21 [/b] Hoewel ik mij onzeker voel en mij geen raad weet met mijn houding probeer ik zo zeker mogelijk het landhuis binnen te lopen. Tree voor tree loop ik de trap op, waarna ik via de voordeur de hal bereik. Met ingehouden adem luister ik om erachter te komen waar het gezelschap zich bev...

Hoofdstuk 20 [/b] Blauwe plekken werden zorgvuldig verborgen onder mijn kleding. Was het niet Pawn dan was ik het zelf wel die een dikke trui uitkoos, om maar te voorkomen dat iemand onze schande zou zien. Niemand mocht weten dat Pawn haar zelfbeheersing verloor, dat was de reden voor Pawn om mij z...

Ik probeer de lesstof in mijn hoofd te stampen. Maar het voelt alsof ik alle informatie tot hompen papier heb gemaakt en ze tegelijk in mij schedel probeer te proppen. En dat lukt niet en dat past niet. Het is ook allemaal wat veel aan het worden. Gemiddeld 9,5 uur stage op een dag, drie keer in de ...

Wat mooi geschreven :) schitterend. Die vlinders toch he :) er zijn veel mensen die daar (rondom de dood) iets mee hebben. Dat zie ik in het hospice ook, vandaar dat er ook een boel vlinders te vinden zijn. En weet je, vlinders zijn ook gewoon mooi :) en veels te zeldzaam :) (zeker in de winter). Gr...

Hoofdstuk 19 [/b] Die middag zit Pawn naast mij in de auto. Ze heeft een kitscherig nep boeket op haar schoot. Die verleppen niet volgens haar en blijven altijd mooi. Ik geloof er niets van, niets blijft voor altijd mooi, maar veel kan het mij niet schelen. 'Thom is een engel.' Hoor ik Pawn krassen...

Mooi geschreven, voor mezelf vertaal ik het als: wat het probleem van de ander ook is, jij bent er.. maar dat jij ondertussen misschien ook wel die problemen hebt, dat ziet niemand. Zo heb ik dat ook met sommige vriendschappen, het voelt regelmatig als 1 richtingsverkeer, maar tegelijkertijd is het ...

H1 Mijn stage kabbelt voort. Dag in dag uit. Mensen komen en gaan. Ze sterven, de een mooi, de ander vechtend tot de laatste adem. Het is niet dat het mij niets doet, maar ik voel dat ik afstand neem. Afstand om mijzelf in veiligheid te brengen, om mij te beschermen tegen al het leed in de wereld. O...

Hoofdstuk 18 [/b] Het gastenverblijf voelt oud en vertrouwt. De veranda houdt de zon buiten de deur en op het grasveld rondom het huisje is voldoende zon om uren te kunnen zonnen. Met mijn laptop op mijn schoot zit ik op het gras. De zon schijnt op mijn gezicht, de geur van zoete bloemen dringt mij...

Ik ben wel gek ook, denk ik nors en met een felle tegenzin. Alsof mijn leven in het teken móet staan van dat van andere. Alsof ik nergens anders goed ben, niet goed genoeg voor alleen mijn eigen leven. Vanavond nog, samen met mijn zus nog even de stad in. Kleding kopen voor haar nieuwe baan, die all...

Hoeveel handprothesen zou je kunnen maken van de centjes van de reis naar Turkije..
Maar Turkije neemt niemand je meer af

Hoofdstuk 17 [/b] Op vrijdagmiddag loop ik naar het graf van Liz. Nieuwe verse bloemen vervangen de oude, verlepte exemplaren. De zon schijnt tussen de bomen door en de temperatuur op de begraafplaats voelt aangenaam aan. 'Hoi Liz. Je wordt gemist hoor, door mij, door Thom. Hoe is het nu toch met j...

Hoofdstuk 16 [/b] De psychiater heet Simon, Simon Mayd. Zijn ogen zijn donker, de kleur van gesmolten chocolade die warm afsteekt bij de crèmekleurige ijsbolletjes van een dame-blanche. Zijn lippen zijn vriendelijk gevormd, maar staan regelmatig als een rechte streep in zijn gezicht. De rimpels ron...

Hoofdstuk 15 [/b] Ik smijt het boek weg en kijk naar Thom. Hij aarzelt en laat dan de bloemen voor wat ze zijn. Er veranderd iets in zijn houding. Zijn aandacht richt hij op mij, op mijn gedrag, op wat ik doe. 'Ik ben gewoon een afdankertje! Opeens ben ik niet goed genoeg meer! Dag in dag uit stond...

Hoofdstuk 14 [/b] Alsof alles opeens waarheid is. Alles wat ik altijd voelde maar nooit kon aantonen komt uit. Ik was niet gewenst en niet gewild. Ik had nooit mogen bestaan, maar bestond toch. Ik was gehaat en ongewenst, ik was een smet op het leven van Pawn. Mijn moeder, ik zal haar nooit meer mi...

Hoofdstuk 13 [/b] Ik heb de map zelf in de kluis mogen leggen. Veel vragen stelde Thom mij niet. Hij was meer geïnteresseerd in de afgelopen nacht. Hij leek op een verklaring te wachten, in zijn ogen was ik niet zomaar in de war, ziek, zwak of misselijk. Ik was volkomen van de kaart. Hij offerde zi...

Hoofdstuk 12 [/b] Uren heb ik naar het papier gestaard. Alsof de woorden niet bestonden, niets betekenden maar tegelijkertijd alles kapot maakte dat mij lief was. Mijn geboorteakte was echt, alles was echt, dus ook dat papier was echt. Het papier dat toestond dat Julie Melissa Grey, tweede dochter ...

Hoofdstuk 11 [/b] Thom bracht mij op het idee. Ik wilde iets goeds doen. Voor hem, voor Pawn. Alles dat ik voor Pawn zou doen, zou hij geweldig vinden. Ik reisde af naar Pawn, de reis was heerlijk. Even voelde het of ik thuiskwam, de tuin, het huis, hier was ik zolang thuis. Hier leerde ik fietsen ...

Hoofdstuk 10 [/b] Om half zes staat Thom op de stoep. Hij belt aan, wacht even en opent dan met zijn eigen sleutel de deur van míjn woning. Ongevraagd komt hij binnen. Ik probeer nog weg te glippen langs de veranda aan de achterzijde van het huis, maar Thom is te snel. Met een picknick mand om zijn...

Hoofdstuk 9 [/b] Ik heb de kans niet gekregen om Thom te vertellen over mijn nieuwe baan. Part-time weliswaar, maar het is een begin. De mobiel op de koffietafel is mijn toegang tot Thom. Het idee om iemand te bellen die nog geen drie meter boven mij in zijn studeerkamer aan het werk is, staat mij ...

Hoofdstuk 8 [/b] Ik denk terug aan mijn stage. Mijn eerste praktijkervaring. Zenuwachtig liep ik het ziekenhuis binnen. Op zoek naar de juiste afdeling. Ik werd meteen in het diepe gegooid. De kinderafdeling. Mijn grootste angst was bijdehante, slimme maar tegelijkertijd doodzieke kinderen. Kindere...

Hoofdstuk 7 [/b] Ik begrijp Liz wel. Thom heeft altijd iets magisch over zich gehad. Rijkdom, bezit maar vooral zijn innerlijk. De bezorgdheid die hij uitte als het om Liz draaide, was mooi. Niet bezitterig, niet overbezorgd, maar netjes en beschaafd. Hij zorgde voor Liz. Zo vertelde Liz mij keer o...

Hoofdstuk 6 [/b] Diep in de nacht, het is tien over half twee. Zet ik de balkondeuren in mijn slaapkamer open. Niet te ver, maar voldoende om de frisse lucht langs mijn gezicht te laten strijken. Het is te warm om te slapen, maar te laat om wakker te blijven. Ik staar naar mijn laptop. Mijn woorden...

Hoofdstuk 5 [/b] Tien jaar was ik. Voor het eerst in mijn leven wilde ik een jurk aan naar de kerk. Alle jaren en zondagen daarvoor moest ik worden gedwongen om mijn zondagsejurk aan te trekken. Maar toen ik tien jaar werd veranderde er iets. Van mijn oma kreeg ik een prachtige jurk. Een sierlijke ...

Hoofdstuk 4 [/b] Liz droomde er altijd van om een arts te trouwen. Niemand was volgens haar zo zorgzaam als een arts. Dat de man van haar dromen nooit thuis was, leek ze zich niet te beseffen. Uiteindelijk vond Liz haar arts, in de gedaante van Thom. Hij was niet de dokter die ze zich had voorgeste...

Hoofdstuk 3 [/b] Pawn, zo noemde Thom mijn moeder. Zo zou ik haar ook moeten noemen. Het woord moeder kan ik niet zonder haat over mijn lippen krijgen. Misschien ben ik niet goed bij mijn hoofd. Misschien stel ik mij aan en is het een keuze om niet van mijn moeder te willen houden. Van Pawn. Zo gra...

Hoofdstuk 2 [/b] Mijn gedachten aan Liz worden de laatste dagen overspoeld door de gedachten aan mijn moeder. Het lachende, lieve gezicht van Liz word in mijn dromen vervormd tot het boze, bijna kwaadaardige gelaat van mijn moeder. Ik begrijp het niet. Zo hoort het niet te zijn. Een moeder hoort va...

Mijn vriendinnen waren jaloers geweest. Keer op keer peperden zij mij in dat ik een bofkont was. Een bofkont omdat mijn zus een rijke man aan de haak had geslagen. Een bofkont omdat ik iedere zomer en iedere vakantie rust kon vinden op het landgoed van haar en haar man. En uiteindelijk zwijmelde me...

Dit gevecht ga je winnen

met zo een mooi gedicht, ik heb hem een paar keer overgelezen en ik zie wel een bepaalde lijn erin. Voor mijzelf vertaal ik het als een gevecht, waarin je niet gaat opgeven. Het is niet makkelijk, maar uiteindelijk 'win' je vast!

Er zijn 154 resultaten gevonden